Ο Pelion Rivers (Άγγελος Αϊβάζης) γνωστός και από τους Jaguar Bombs, καλωσόρισε τον κόσμο στο Fuzz, όντας στη σκηνή μόνος με τις κιθάρες του. Έπαιξε τον καινούριο σόλο (ομώνυμο) δίσκο του, που κυκλοφορεί μόνο σε κασέτα και ψηφιακά. Το όνομα του project δανείζεται το όνομα του από το μέρος που o Άγγελος εμπνεύστηκε, το Πήλιο. Τα τραγούδια ακολουθούν το καθαρό folk ιδίωμα της δεκαετίας του '60 και βασίζονται στη νοσταλγία. Ο Αϊβάζης τα στηρίζει με το πειστικό πάθος στη σκηνή και υφέρπουσα rock διάθεση.
Η άνοδος των Phosphorescent στη σκηνή καθυστέρησε λίγο ώστε να δοθεί ένα χρονικό παράθυρο σε αναποφάσιστους να πάρουν την απόφαση και να έρθουν στη συναυλία. Παρόλα αυτά τα κενά ανάμεσα μας όταν στη σκηνή βγήκε ο Matthew Houck και η μπάντα του ήταν μεγάλα. Ο ίδιος δεν έδειχνε να επηρεάζεται από το γεγονός της μικρής προσέλευσης, λέγοντας μάλιστα ότι περίμενε πολύ λιγότερο κόσμο.
Το ηχόχρωμα της μπάντας στη σκηνή δεν είχε σχέση με αυτό που μας είχαν συνηθίσει στους δίσκους και αυτό φάνηκε από το πρώτο ουσιαστικά κομμάτι, "Terror In The Canyons" (εξαιρώντας το intro "Black Moon / Silver Waves") : oργανικός ήχος που ήταν βασισμένος στην ιδιότυπη χημεία της, φαινομενικά ανομοιογενής μπάντας, στον οποίο καίριο ρόλο έπαιξε η συνύπαρξη percussion και drums. Οι πληκτράδες Scott Stapleton Martin και η γυναίκα του Houck, Jo Schornikow, ήταν αυτοί που κέρδισαν τις εντυπώσεις με εκτενή solo στα keyboards, που μετάλλασσαν τα κομμάτια. Ειδικά ο Stapleton με την μπλούζα Metallica και το συνεχές headbanging ήταν το πιο rock στοιχείο της μπάντας.
Σε μερικά κομμάτια όπως το "Christmas Down Under" τα φωνητικά ήταν πειραγμένα με ηλεκτρονικό distortion ώστε να πλησιάζουν την αυθεντική ηχογράφηση. Το "Nothing Was Stolen" με το χορωδιακό ρεφρέν έδεσε και αυτό με τις μελωδίες στα πλήκτρα. Όταν έφτασε η ώρα του "Song For Zula" ο Matthew κατέβηκε στο κοινό και τους έπαιρνε αγκαλιά έναν-έναν, μεταδίδοντας το συναίσθημα που συνοδεύει το τραγούδι. Όταν έφτασε η ώρα για το encore, στη σκηνή έμεινε μόνο ο Houck που έπαιξε μόνος του με μία κιθάρα το ομώνυμο κομμάτι του τελευταίου του δίσκου "C'est La Vie n.2", το "Wolves" αλλά και το "My Dove, My Lamb" που δεν ήταν στο αρχικό setlist. Το κλείσιμο της συναυλίας είχε την απαραίτητη κορύφωση με τα "New Birth In New England" και "Right On / Ride On", με τους Phosphorescent να αφήνουν τη σκηνή μέσα στο κρεσέντο.
Ο Matthew και η μπάντα του ξεπέρασαν τις προσδοκίες μας λόγω της αφοσίωσης τους στη ζωντανή εμφάνιση, αλλά και γιατί δεν έπαιξαν τα κομμάτια σαν να είναι στατικές συλλήψεις στο studio. Η προσέλευση δεν ήταν ικανοποιητική, αλλά όσοι βρέθηκαν στο Fuzz και τραγούδησαν μαζί με τους Phosphorescent σίγουρα δεν περίμεναν ένα τόσο καλό και αυθόρμητο live.
Phosphorescent Setlist
Black Moon / Silver Waves
Terror In The Canyons
The Quotidian Beasts
Christmas Down Under
There From Here
My Beautiful Boy
Joe Tex, These Taming Blues
Nothing Was Stolen
At Death A Proclamation
Around The Horn
Down To Go
Song For Zula
Encore
C'est La Vie (Solo)
Wolves (Solo)
My Dove, My Lamb (Solo)
New Birth In New England
Right On / Ride On