Τι θα ακούσεις:
electronic, dance, disco, funk pop
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
"Save Your Kiss", "What's Your Pleasure?", "Remember Where You Are"
Βαθμολογία:
8,5
electronic, dance, disco, funk pop
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
"Save Your Kiss", "What's Your Pleasure?", "Remember Where You Are"
Βαθμολογία:
8,5
Είναι από τα album που φωνάζεις, «επιτέλους». Ουρλιάζεις βασικά. Από εκείνα τα άλμπουμ που έρχονται σιγά-σιγά κι ήσυχα, το βλέπεις/ακούς στα promotional singles, το αφουγκράζεσαι, πάντα κρατάς όμως και μικρό καλάθι. Η αγαπητή κυρία Jessie Ware όμως, δεν κρατάει καλάθι, αλλά έχει ολόκληρο, ολάνθιστο κήπο, με δώδεκα υπέροχα τραγούδια φτιαγμένο.
Χωρίς υπερβολές, το άλμπουμ είναι δώδεκα στα δώδεκα, δεν υπάρχει τραγούδι που να υστερεί. Μετά από το υπέροχο ντεμπούτο της, πριν από δέκα περίπου χρόνια με τίτλο "Devotion" (2012) κι αφού έχουν μεσολαβήσει τα πολύ καλά, χωρίς να κάνουν θόρυβο, "Tough Love" (2014) και "Glasshouse" (2017), επιστρέφει με έναν μικρό/μεγάλο θρίαμβο.
Ή απλά πιάνοντας το νήμα από τις Roisin Murphy (που κάπου έχει χαθεί στην «εξυπνάδα» της) και Robyn, δημιουργώντας καλή ηλεκτρονική, χορευτική μουσική. Όχι από εκείνην που συναντάται συχνότερα στα μπιτσόμπαρα φθηνής, λαϊκής pop, αλλά την άλλη, την έξυπνη και σέξι, που νεαρά αγόρια και κορίτσια θα λικνίσουν τα κορμιά τους και θα ανταλλάξουν πονηρές, ερωτικές ματιές. Πιο πιθανό τα αγόρια μεταξύ τους και τα κορίτσια επίσης, αφού το "What’s Your Pleasure?", χτυπάει στο κέντρο την «πολύχρωμη» μουσική κοινότητα. Και δεν το κρύβει όπως θα δείτε και στο video clip του ομώνυμου τραγουδιού.
Στην παραγωγή του album, βρίσκεται κατά κύριο λόγο ο James Ford των Simian Mobile Disco, που εδώ και χρόνια και με πολλούς διαφορετικούς καλλιτέχνες, αποδεικνύει πως το «βαρύ» όνομά του, είναι απόλυτα δικαιολογημένο. Από εκεί και πέρα σε μικρότερους ρόλους θα βρείτε τον Joseph Mount των Metronomy, τον Morgan Geist και τον Kindness. Στα δώδεκα τραγούδια του "What's Your Pleasure?", με βάση την dance
electronica, θα ακούσεις λουσάτη soul, κοφτερή funk, κεφάτη disco,
ανεβαστική hi-energy, άλλοτε ανοιχτά κι άλλοτε πιο υπόγεια. Πάντα όμως
με μαεστρία.
Κάτι πολύ σημαντικό είναι πως πιθανότατα το album δε θα πλησιάσει ούτε στο μισό την επιτυχία της Lipa, της Gaga ή του Weeknd, ακόμη κι αν φαινομενικά είναι τόσο κοντά σε αυτές τις τρεις κυκλοφορίες. Κι αυτό επειδή τελικά, στην ουσία του, δεν ακολουθεί κανέναν από τους κανόνες της σύγχρονης μουσικής, ακόμη κι αν δεν είναι τόσο ξεκάθαρο. Είναι διαφορετικός ο τρόπος προσέγγισης καθώς κι απόδοσης των τραγουδιών, η ενορχήστρωσή τους, καθώς και τα τερτίπια τους, που είναι ξεκάθαρα θέμα επιλογής κι αισθητικής.