Βαθμολογία:
8
Μία δισκογραφική επιστροφή μπορεί να έχει πολλά αναγνώσματα. Στη περίπτωση του Κώστα Τουρνά, το «Αθώος» είναι μια αναζήτηση από εκεί που ξεκίνησε το ταξίδι του, όσον αφορά την έμπνευσή αλλά και τη στάση ζωής του. Γι' αυτό και η θεματολογία του «Αθώος» πραγματεύεται την αισιοδοξία και την ομορφιά της καθημερινότητας, σε έναν δίσκο χωρίς φίλτρο, με μόνο σκοπό την επικοινωνία του καλλιτέχνη με τον ακροατή, χωρίς αυτοσκοπό την επιτυχία και το ραδιοφωνικό airplay, άλλο αν αυτό προκύψει από το αποτέλεσμα.
Μετά το «Κλέβει Ο Καιρός» του 2000 και ένα EP του 2011, ο Κώστας Τουρνάς είχε αφιερωθεί στις συναυλίες, και δεδομένης της αλλαγής στη μουσική βιομηχανία και τη σχετική απαξίωση των φυσικών κυκλοφοριών, απείχε από τη δισκογραφία. Οι συνεργασίες ήταν πάντα εκεί, όμως δεν μας είχε παρουσιάσει κάποια ολοκληρωμένη δουλειά. Τώρα, με μια διπλή κυκλοφορία που περιέχει έντεκα καινούρια τραγούδια, τον ξαναβρίσκουμε στο προσκήνιο.
Με την παραγωγή του μακροχρόνιου συνεργάτη και κιθαρίστα του Δημήτρη Τσοπανέλη, ο Τουρνάς ηχογράφησε τραγούδια που γράφτηκαν μέσα στην αναγκαστική κλεισούρα της πανδημίας, αντικατοπτρίζοντας στιχουργικά την ανάγκη για ανθρώπινη επικοινωνία και τη σημασία του να επικεντρώνεσαι στη θετική πλευρά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Να βλέπεις δηλαδή το ποτήρι μισογεμάτο! Στα νέα αυτά τραγούδια δεν θα ακούσετε ένα «Μην Της Το Πεις" ή το «Όπου Φυσάει Ο Άνεμος», ούτε και τα «Απέραντα Χωράφια», αφού και τα ερεθίσματα αλλά και η εποχή είναι διαφορετικά.
Οι ήμιακουστικές/midtempo στιγμές είναι αυτές που ξεχωρίζουν, όπως το «Αδειασ' Ο Νούς» και το «Στις Μέρες», στα οποία μας παρουσιάζεται ένας Κώστας Τουρνάς εκτεθειμένος, εξωτερικεύοντας τα συναισθήματά του με απλές ενορχηστρώσεις. Η ένρινη φωνή του δίνει ουσία στις δομές των συνθέσεων, που είναι ντυμένες με κιθάρες, πλήκτρα και ενίοτε με beats. Η αρχή του «Αθώος» με το «Αν Ακόμα Μπορείς» έχει μια '90s αισθητική όσον αφορά το ηλεκτρονικό μοτίβο που το ακολουθεί, κάτι που λειτουργεί σα χαλί και σε άλλες συνθέσεις, όπως το «Θέλω Να Ζήσω» και «Όλα Έχουν Φως».
Παρόλο που οι ηλεκτρικές κιθάρες βρίσκονται στο κέντρο του «Αθώος», το στοιχείο που οδηγεί τις συνθέσεις είναι η μελωδική γραμμή της φωνής, δίνοντας υπόσταση στα «Όπου Πας», «Είσαι Η Ζωή Μου» και «Ότι Αγαπάς». Ο μουσικοσυνθέτης δεν υιοθετεί μια απόλυτα οργανική προσέγγιση σε όλο το δίσκο, αυτό δηλαδή που λέμε "ζωντανά στο studio χωρίς overdubs". Έτσι δημιουργείται η εικόνα πως σε πολλά sessions στο studio βρίσκονταν μόνο αυτός και ο Δημήτρης Τσοπανέλης, μία κίνηση που εξυπηρετεί τις συνθέσεις δίνοντάς τους - υπό μία έννοια - μια πιο αιθέρια υπόσταση.
Το δεύτερο μέρος του δίσκου περιέχει παλιά τραγούδια του Κώστα, ηχογραφημένα ζωντανά στην εκπομπή Σπίτι Με Το Mega. Εδώ ακούμε την μπάντα του - με την οποία περιοδεύει - να παίζει επιλογές από την καριέρα του, με καλεσμένους στα φωνητικά τον Γιάννη Κότσιρα, την Ελεωνόρα Ζουγανέλη, τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς και βέβαια τον Δημήτρη Τσοπανέλη. Τα τραγούδια παίζονται εν μέρη μεταλλαγμένα, όπως θα τα ακούσει κανείς αν παρακολουθήσει μια συναυλία του Κώστα Τουρνά εν έτη 2023: με έμφαση στο ρυθμικό κομμάτι και πιο ηλεκτρικά, εκσυγχρονισμένα στο πρίσμα του σήμερα. Από το «Όμορφη» και το «Τίποτα Δε Μας Φτάνει» έως το «Εμείς Που Αγαπάμε» και το «Έλα Στην Αγκαλιά μου», το δεύτερο μέρος του «Αθώος» συμπληρώνει το μουσικό κάδρο του Κώστα Τουρνά και δείχνει το τι έχει προσφέρει στη μουσική ως τώρα, μαζί με τη μουσική του ταυτότητα στο σήμερα.
Μπορεί κάποιος να πει πως το «Αθώος» λειτουργεί σα κλείσιμο του ματιού προς τον κόσμο που τον ακολουθεί τόσα χρόνια, με την ελπίδα του και την αυθεντικότητα του. Έναν καλλιτέχνη που πορευόταν και συνεχίζει να πορεύεται με την αθωότητα που βγαίνει από μέσα του.