Ευγενία: Η τρίτη νύχτα του Nightshift festival με την εμφάνιση των Transistor - που όπως μας πληροφορεί ο gbal έχουν βάλει πλώρη για μεγάλα πράγματα και για μεγάλες συναυλίες με πρώτη την εμφάνισή τους με τους James στην Θεσσαλονίκη (μπράβο σας!) ήταν η καλύτερη από τις 4 βραδιές που φιλοξένησε ο κατάλληλος για μουσικούς και μουσικόφιλους αυτού του είδους "Σταυρός του Νότου". Και μιας και δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω Σάββατο βράδυ, πήγα με το Σταύρο και τη Νότα στο Σταυρό του Νότου (λίγο ακόμα και θα γινόταν και αστείο) να ακούσουμε τους αγαπημένους μας Transistor, για άλλη μια φορά, με διάθεση κριτική αυτή τη φορά μιας και τους έχουμε ήδη ακούσει αρκετές φορές για να είμαστε πλέον σε θέση να συγκρίνουμε και τις εμφανίσεις τους. Μόνο αν μάκρυνε το μαλλί τους που δεν σχολιάσαμε! Όλα τα άλλα πέρασαν από κόσκινο και τα συμπεράσματά μου είναι τα εξής:
Τα παιδιά κάνουν καλά καμαρίνια - τα έχουμε πει άλλωστε αυτά και τα έχουμε γράψει σε κάθε ευκαιρία-και αυτό το εισπράττει ο κόσμος. Μετά, η παρέα φαίνεται να δουλεύει τις μουσικές της αρκετά και λίγο η σιγουριά που τους δίνει η προετοιμασία, λίγο η εμπειρία που αποκτούν σιγά-σιγά με τα live, πάντως γίνονται όλο και καλύτεροι. Πραγματικά είχαμε πάει και λίγο προβληματισμένοι ως προς το τι καινούριο θα βρίσκαμε και περιμέναμε, ακόμα και αν δεν το παραδεχόμαστε ούτε στους εαυτούς μας, να βαρεθούμε. Και όμως, συνέλαβα τον εαυτό μου, αλλά και το παρεάκι μου, να είμαστε συνεπαρμένοι από τη ροή των τραγουδιών και το ζεστό παίξιμο των παιδιών που "φεύγαμε" ανά διαστήματα. Νομίζω ότι αυτό ήταν και ο στόχος των Transistor. Δεν παίζουν με τρόπο που να φαίνεται να επιδιώκουν να μας εντυπωσιάσουν και να μας προκαλέσουν να αναφωνίσουμε άφωνοι "πω, τι παίζει ο παίχτης!" αλλά μάλλον θέλουν να μας παρασύρουν στο ρυθμό τους έτσι που να είναι πλέον αόρατα το σύνορα ανάμεσα σε αυτό που είναι, σε αυτό που γίνονται και σε αυτό που μας λένε κλείνοντας το μάτι πονηρά και σε αυτό που αισθανόμαστε όταν τους ακούμε. Όλα ένα και το αυτό.
Πέρα από την κουλτούρα τώρα, το live ξεκίνησε μετά τις 10.30 δυνατά με διασκευούλα από τους Zero 7 και συνέχισε ζεστά με τα "Who's gonna write your love songs", "put the piano back", διασκευούλα από Squares και συνεχίζουμε το πρόγραμμά μας με το "ghost in your closet", το "big love" όπως βρίσκεται διασκευασμένο στο cd τους, το "follow me" και για να μη στα πολυλογώ έπαιξαν σχεδόν όλα τα κομμάτια τους και μας γέμισαν ευχάριστα αρκετή ώρα-τόση που ξεχάστηκα να δω το ρολόι μου για να σου πω πόση ήταν. Highlight της βραδιάς η διασκευή των Alice in Chains - money in the box που την καταφχαριστήθηκαν και η παγκόσμια πρώτη του δυνατού νέου κομματιού "just before you left" (πάμε για άλλο δίσκο;). Τέλος δόθηκε με το επίσης διασκευασμένο απολαυστικά "I've got you under my skin". Γενικά οι Transistor είναι μάλλον ντροπαλοί τύποι- δεν τα είδαμε τα μούτρα τους γιατί κοίταγαν συνέχεια κάτω όλοι εκτός από την Μαρία, που έφερε το βάρος της ερμηνείας των τραγουδιών, και τον ντράμερ Δημήτρη (βλ.Tsopana rave) που τίναζε συνεχώς την μακριά κόμη του με επιτυχία. Ο ήχος τους ήταν πολύ καλός, και γενικότερα ο ήχος του "Σταυρού" είναι καλός, και τους ανέβασε αρκετά.
Ακολούθησαν οι Cyanna που έπαιξαν δυναμικά και έντονα αλλά χωρίς, το ομολογώ, να τους έχω παρακολουθήσει καθόλου ως τώρα, δεν μπορώ να πω ότι από το live τους με κέρδισαν και θα τους ακούσω έχοντας σχηματίσει θετική γνώμη. Μάλλον το αντίθετο. Είχαν σοβαρή έλλειψη μπάσου, που "ακουγόταν" δια της απουσίας του, και μου ακούγονταν πολύ "φωναχτοί" και θορυβώδεις χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Μπορεί να κάνω και λάθος. Άλλωστε, έχω μόνο δυο αυτιά.
Την όμορφη βραδιά συμπλήρωσαν οι Transistor ανεβαίνοντας στην σκηνή με τον Craig Walker για να ερμηνεύσουν το τραγούδι που ακούγεται στην πρώτη τους δουλειά-πρώτη από πολλές ελπίζω- όπου και συνεργάστηκαν πρώτη φορά με το πρώην μέλος των Archive και τραγούδησαν το "lover". Συνέχισαν παρέα με τον Craig και τραγούδησαν κομμάτια από Archive και άλλα που προφανώς τους αρέσουν και τα έπαιξαν πρώτα για τους εαυτούς τους και μετά για τον φανατικό οπαδό τους που, όπως μας ενημέρωσε, κατέβηκε από τη Θεσσαλονίκη για να τους ακούσει. Φαντάζομαι τώρα που διάβασε για τη συναυλία με τους James στη Θεσσαλονίκη θα ετοιμάζει ήδη το αντίσκοινό του για να πιάσει πρώτο τραπέζι πίστα, αγκαλιά στο αγαπημένο του συγκρότημα. Ο Craig από την άλλη πολύ φαίνεται να του αρέσουν οι Transistor, (είδες που έρχεσαι στα λόγια μου;) και δεν παρέλειπε να μας θυμίζει ότι oι "Transistor rock!" Για καμιά ώρα-ήταν κι άλλο, δεν ξέρω- μας τα έλεγε αυτά ενώ τραγούδαγε με τα παιδιά και ήρθε και έκλεισε η νύχτα γλυκά και είχε πάει η ώρα κοντά 2 και το στομάχι το ζητούσε το βρώμικο και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά.
Νότα: Σάββατο βράδυ και οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ Νότα και Ευγενία (μαζί με την παρέα τους) κατευθύνονται στο Σταυρό του Νότου για να παρακολουθήσουν την τρίτη βραδιά του Night Shift Festival όπου θα εμφανίζονταν οι Transistor με τον Craig Walker και τους Cyanna. Κατηφορίζοντας προς το Σταυρό σκεφτόμουν ότι έχω δει αρκετές φορές τους Transistor και έχω γράψει αρκετά άρθρα γι’ αυτούς και όμως πήγαινα πάλι να τους ακούσω από κοντά. Αναρωτιόμουν λοιπόν τι παραπάνω θα μπορούσα να γράψω για τους Transistor και το κυριότερο τι περισσότερο θα μπορούσα να δω από τους ίδιους σε ένα ακόμα live.
Και όμως ήταν μια εξαιρετική βραδιά , η καλύτερη του Night Shift Festival, και οι Transistor ήταν για μία ακόμη φορά καταπληκτικοί. Και για να μη λέω τα ίδια και τα ίδια για τους Transistor αφού θα με θεωρήσετε μεροληπτική, και είμαι αφού μου αρέσουν πολύ πολύ, θα σας αναφέρω το εξής: Εκείνη τη βραδιά γνώρισα τον Ανέστη, ο οποίος είναι fan του Mix Grill, γιατί να το κρύψομεν άλλωστε;, έμαθε τους Transistor από το Mix Grill και κατέβηκε από τη Θεσσαλονίκη για να τους δει live. Πείτε τώρα αν αυτό δε θεωρείται επιτυχία για το συγκρότημα;
Πρώτοι στη σκηνή βγήκαν οι
Transistor ξεκινώντας το
live τους με μία εξαιρετική διασκευή του Home από τους Zero 7 συνέχισαν με τα Who's Gonna Write Your Love Songs, Put The Piano Back, Ghost In Your Closet, Big Love (Flettwood Mac), Follow Me , τα φοβερά Epsilon και Living, ένα καινούργιο τραγούδι τους το Just Before You Left, το οποίο ήταν πολύ καλό με δυναμικό ύφος που ξεσήκωσε το πλήθος. Έπαιξαν μια διασκευή από τους Alice In Chains και έκλεισαν το live τους με μία άλλη παιχνιδιάρικη διασκευή το I've Got You Under My Skin. Ο κόσμος ήταν πολύ ζεστός και ήξεραν όλα τα τραγούδια, αλλά και οι Transistor ήταν πιο άνετοι στην σκηνή με τη Μαρία (vocals) να είναι αρκετά ομιλητική και επικοινωνιακή με τον κόσμο.
Τη σκυτάλη μετά πήραν οι Cyanna , τους οποίους δεν είχα ξανακούσει, και πραγματικά ξεσήκωσαν τα πλήθη! Έπαιξαν τραγούδια από το δίσκο τους Just A Crash καθώς και διασκευές: White Stripes- Seven Nation Army και Iggy Pop- I Wanna Be Your Dog, Doors. Highlight της βραδιάς το Shine όπου έγινε χαμός. Δύο παρά και στην σκηνή ανεβαίνει ο Craig Walker με την κιθάρα του και παίζει το There Is A Light That Never Goes Out από Smiths και μετά Glasvegas. Στη συνέχεια ανεβαίνουν στην σκηνή και οι Transistor και ερμηνεύουν μαζί το Lover, το Again από τους Archive και το εκπληκτικό καινούργιο τραγούδι του Craig Walker "Siamese" που βρίσκεται και στη συλλογή του Δημήτρη Παπασπυρόπουλου Turning Point.Το φινάλε ήταν απλά εκπληκτικό. Το μόνο άσχημο ήταν ότι ο περισσότερος κόσμος είχε φύγει καθώς ήταν αργά, αλλά βέβαια δε φάνηκε να πτόησε τον Craig Walker. Μπράβο στη Shift που διοργάνωσε το festival, στο Σταυρό του Νότου με το φοβερό του ήχο και στους Transistor, Craig Walker και Cyanna για την εκπληκτική βραδιά. (Μπράβο και για τους James, πάντα τέτοια παιδιά)
