Liebe - Revolution of love

Το γνωστό -και προσωπικά αγαπημένο- δίδυμο από τη Θεσσαλονίκη επιστρέφει με νέο δίσκο, τον 4ο κατά σειρά, με τον τίτλο “Revolution of Love”.

Μετά από κομμάτια- κολλήματα όπως τα: “Strangers”, “Drugs and Models”, “Flamingo Nights”, “I believe in you” κ.α που τα μνημονεύσαμε στον μουσικό σκληρό μας δίσκο και τον τιμητικό προσδιορισμό “Oι Έλληνες Pet Shop Boys” να τους ακολουθεί, οι Liebe κατορθώνουν γι' ακόμη μια φορά να μας βάλουν σ' ένα χρονοντούλαπο και να μας προσγειώσουν πίσω στα 80s. Το άλμπουμ αποτελείται από 11 κομμάτια, με τους ήχους του synthesizer να πρωταγωνιστούν (άλλωστε γι αυτόν ακριβώς τον λόγο τους λατρέψαμε) και τα electro vibes να αποτελούν το σταθερό μοτίβο. Ωστόσο, το συγκεκριμένο άλμπουμ πειραματίζεται περισσότερο από τα προηγούμενα με την πιο μελωδική- soft πλευρά της electro χαρίζοντας μας νεορομαντικές, ονειρικές συνθέσεις. Σ' αυτήν την περίπτωση ανήκει το "Orlando", όπου διακρίνεται για το instrumental μέρος του το όποιο καταναλώνει την μισή διάρκεια του κομματιού, κάτι το οποίο έχουμε συνηθίσει και απολαμβάνουμε και σε άλλες συνθέσεις των Liebe.

Το Ιταλό- disco tempo του "Riviera" ηχεί ακόμα στα αυτιά μας από τότε που το ακούσαμε για πρώτη φορά στην εμφάνιση του γκρουπ στη συναυλία του Sebastien Tellier, ενώ το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ "Revolution of love" είναι αρκετά δυναμικό φέρνοντας στο άκουσμα του έναν αέρα από Depeche Mode στα μέσα των 80s. Προσωπικά, δε μπορώ να πάψω να ακούω το "Vienna's dreams" , καθώς πιστεύω ότι αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της δουλειάς των Liebe, όμοια με αυτές που ακούσαμε στα πρώτα τους μουσικά βήματα και μας έκαναν να αναζητούμε μανιωδώς στο shazam και εν τέλει να μας εκπλήσσει η ανακάλυψη ότι πρόκειται για εγχώριο προϊόν.

Η ακρόαση του άλμπουμ προτείνεται σε συνδυασμό με τις πρωτότυπες συνθέσεις του Dim Zach, το ήμισυ της μπάντας, καθώς και εναλλαγές με τα remix του σε γνώριμα κομμάτια. Γι' ακόμη μία φορά επιβεβαιώθηκε ότι η εν λόγω μπάντα βρίσκεται σε επίπεδο διεθνών μουσικών παραγωγών και κάθε τους άλμπουμ θαρρώ πως έρχεται να σφραγίσει την διαπίστωση αυτή. Για επίλογο, παραθέτω το μοναδικό παράπονο/ επίκληση προς τη μπάντα: ο παραγκωνισμός της πρωτεύουσας από τον χάρτη των live εμφανίσεων, καθώς τέτοιες μουσικές εμπειρίες αξίζουν να τις απολαμβάνουμε και από κοντά με μεγαλύτερη συχνότητα.