Διαβάστε εδώ τη "Λεπτό προς Λεπτό" ανταπόκριση μας.
[Του Γιώργου Μπαλιώτη]
Όλα κύλησαν μια χαρά στην πρώτη Φεστιβαλική μέρα της Ομάδας του Release Athens ή του Fuzz, με Έλληνες τραγουδοποιούς. Η δεύτερη είναι βέβαια στις 16 του Ιούνη με το Γιάννη Αγγελάκα, τον Παύλο Παυλίδη, τους Villagers of Ioannina City, τους Sleepin Pillow, το Βαγγέλη Μαρκαντώνη και τους Thee Holy Strangers.
Οργανωτικά, τα παιδιά του Fuzz πήγαν πολύ καλά, αφού διατήρησαν την πετυχημένη δομή που υπάρχει στο Release Athens Festival και φρόντισαν να διατηρηθεί ο εξαιρετικός ήχος που είχαμε στο Φεστιβάλ.
Πιστεύω ότι μετά από αυτή την ημέρα, αλλά και την 16η Ιουνίου, η Πλατεία Νερού θα γίνει η νέα πρόταση για μεγάλες συναυλίες Ελλήνων καλλιτεχνών. Ο Γιάννης Χαρούλης κάνει κάθε Ιούνιο και Σεπτέμβριο 3 συνεχόμενες sold out συναυλίες. Γιατί να μην κάνει μια στην Πλατεία Νερού; Η Νατάσσα Μποφίλιου, μαζί με την Ελεονώρα Ζουγανέλη ή το Φοίβο Δεληβοριά δεν θα μάζευαν τον κόσμο, που πήγε την Παρασκευή στο Φάληρο για το Σωκράτη, τον Αλκίνοο και το Λεωνίδα;
Η Πλατεία Νερού δίνει τη δυνατότητα στους promoters να δημιουργήσουν καλά σχήματα με δύο, τρεις ή και περισσότερους Έλληνες τραγουδοποιούς, οι οποίοι μπορούν να μαζέψουν περισσότερους από 6 ή 7.000 μουσικόφιλους.
Τι έγινε όμως την περασμένη Παρασκευή;
[Του Θωμά Τζίτζη]
Λεωνίδας Μπαλάφας
Μετά τους Group PαrΩdy, κατά τις 19.30 ο Λεωνίδας Μπαλάφας και η μπάντα του ανέβηκαν στη σκηνή της Πλατείας Νερού ενώ αρκετός κόσμος είχε μαζευτεί ήδη από νωρίς στο Φάληρο. Ο νεαρός τραγουδοποιός στη μία ώρα που είχε μπροστά του παρουσίασε τραγούδια από τον ολοκαίνουριο δίσκο του, “Λίκνο”, στα οποία συνδυάζει τη ροκ αισθητική του με παραδοσιακά στοιχεία. Χαρακτηριστική ήταν η παρουσία του κλαρίνου που έπαιζε από την αρχή μέχρι τα μέσα της συναυλίας του.
Το κοινό, ωστόσο, δεν έδειχνε να ενθουσιάζεται και πολύ από το καινούριο υλικό του Μπαλάφα ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που έκαναν βόλτες στον όμορφο χώρο της Πλατείας ή καθόντουσαν πιο πίσω. Στο δεύτερο μισάωρο, ο μουσικός, με καταγωγή από την Καρδίτσα, γύρισε σε παλαιότερα κομμάτια της δισκογραφίας του και εκεί ήταν που μια μερίδα – μικρή πάντα – άρχισε να χειροκροτάει ρυθμικά και να τραγουδάει. Βέβαια, η προσπάθειά του να πάρει με το μέρος του και τον υπόλοιπο κόσμο αποδείχθηκε άκαρπη καθώς φάνηκε ότι πέρα από 2-3 τραγούδια, το πλήθος δεν γνώριζε τα υπόλοιπα και απλώς περίμενε να έρθει η σειρά του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Όμως, ήταν μια ωριαία, φιλότιμη προθέρμανση για τους δύο επόμενους καλλιτέχνες που ακολουθούσαν στη συνέχεια.
[Του Γιώργου Μπαλιώτη]
Αλκίνοος Ιωαννίδης
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης εμφανίστηκε στην Πλατεία Νερού με το ίδιο σχήμα εγχόρδων, που είχε και στις χειμωνιάτικες εμφανίσεις του. Έτσι, ο Γιώργος Καλούδης έπαιξε τσέλο, λύρα, ο Μανόλης Πάππος μπουζούκι, λαούτο, ο Φώτης Σιώτας βιολί, βιόλα και ο Δημήτρης Τσεκούρας κοντραμπάσο.
Ακόμη κι αν λείπουν τα τύμπανα, η σύνθεση των παραπάνω οργάνων, μαζί με την ξεχωριστή φωνή του Ιωαννίδη κατάφεραν να προσφέρουν τον απαιτούμενο όγκο στην παραγόμενη μουσική, ο οποίος χρειάζεται σε μια ανοιχτή συναυλία και κυρίως σε ένα Φεστιβάλ.
Στη μιάμιση ώρα που είχε στη διάθεση του, ο Αλκίνοος προσπάθησε να πει όσο γίνεται περισσότερα τραγούδια. Έκανε στην άκρη τις έξυπνες ιστορίες και τα σχόλια του και επέλεξε να εκφραστεί μέσα από τη μουσική του. Δε σας κρύβω ότι θα ήθελα καλύτερη "επαφή" με τον ίδιο, γιατί μετά από τόσες πολλές φορές που τον έχω δει, ξέρω ότι μπορεί να το προσφέρει και μάλιστα με τον δικό του, ξεχωριστό τρόπο.
Από τα τραγούδια που ακούσαμε, θα μου επιτρέψετε να ξεχωρίσω το "Εκτός τόπου και χρόνου", στο οποίο μας επιφύλλασσε μια καταπληκτική εκτέλεση, το "Πάντα θα ξημερώνει", που έχει γίνει κλασσικό κομμάτι για το κοινό, την "Πατρίδα", που αγαπώ σε κάθε συναυλία του, καθώς και τον "Τιμονιέρη", ο οποίος μπορεί να μην είχε το Μάλαμα, αλλά είχε ένα απίστευτο τζαμάρισμα μεταξύ των 5 μουσικών. Πολύ δυνατό κλείσιμο για μια αρκετά καλή μουσικά, αλλά όχι απογειωτική συναυλία.
Μερικά από τα τραγούδια που ακούσαμε:
Απόγευμα στο δέντρο
Παράκληση
Προσκυνητης
Καθρέφτης
Ο Χορτάτος
Εκτός τόπου και χρόνου
Θα είμαι κοντά σου
Με τόσα ψέματα
Πάντα θα ξημερώνει
Όνειρο ήτανε
Μαύρη πεταλούδα
Ο κόσμος πάει κι έρχεται
Δεν μπορώ
Όσα η αγάπη ονειρεύεται
Έχω μια λέξη
Το χωριό
Θεέ μου μεγαλοδυναμε
Τα ζηλιαρικα σου μάτια (Μάρκος Βαμβακάρης)
Γιατί δεν έρχεσαι
Πατρίδα
Ο κόσμος που αλλάζει
Ο Τιμονιερης
Σωκράτης Μάλαμας
Όσοι πηγαίνουν στις συναυλίες του Σωκράτη Μάλαμα, ξέρουν καλά ότι είναι τζόγος η κάθε εμφάνιση, γιατί εξαρτάται με τη διάθεση του τραγουδοποιού. Στο παρελθόν έχουν υπάρξει απίστευτα καλές βραδιές, αλλά και κάποιες απογοητευτικές ή αδιάφορες... Το βράδυ της Παρασκευής είδαμε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του Σωκράτη!
Με το καλημέρα, φάνηκε ότι ο Μάλαμας είχε κέφια και θα κατέθετε την ψυχή του στη σκηνή. Όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω, επέλεξε τα περισσότερα από τα πιο γνωστά του τραγούδια και κάποια κομμάτια του Θανάση, τα οποία λέει σε σχεδόν κάθε συναυλία του. Καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας, ο Σωκράτης ήταν χαμογελαστός, μιλούσε με τον κόσμο, έπαιζε κιθάρα εξαιρετικά βέβαια, προσπαθούσε να μη χάνει ούτε δευτερόλεπτο, ανάμεσα στα τραγούδια (ήταν πολλές οι φορές που εμείς χειροκροτούσαμε ένα τραγούδι κι αυτός είχε ήδη ξεκινήσει το επόμενο...) και τέλος ήταν αψεγάδιαστος στο ερμηνευτικό κομμάτι.
Από τα τραγούδια που ακούσαμε, ξεχωρίζω το "Το χρόνο να λαβωσω", που είχα καιρό να ακούσω σε συναυλία του (ένα τόσο όμορφο τραγούδι...), το προσωπικό αγαπημένο μου "Χαμένο Ρούχο", το "γράμμα', το οποίο τραγουδούσε δυνατά ο κόσμος, τα "πάγια" και τα "ξωτικά". Το τελείωμα με το "Στην Αμερική" ήταν βέβαια ξεσηκωτικό, αλλά το καλύτερο μας το επιφύλασσε για το τέλος. Όταν λοιπόν ο Μάλαμας μας αποχαιρέτησε, ο Φώτης Σιώτας ανεβάζει στροφές με το βιολί του και πιάνει έναν Ικαριώτικο ρυθμό. Καταλαβαίνετε τι έγινε στην Πλατεία Νερού...
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σωκράτης έπαιξε ένα νέο τραγούδι στις αρχές της εμφάνισης του. Πρόκειται για ένα ρυθμικό τραγούδι, με "γρήγορα" φωνητικά, το οποίο παραπέμπει ίσως στο "Τίποτα δε χάθηκε".
Μερικά από τα τραγούδια που ακούσαμε:
Τα παιδιά στην πλατεία
Το μυστικό αμονι
Σαν παιδι
Φύλλα αλκαλικα
[Νέο τραγούδι]
Τειρεσίας
Νεράϊδα
Χίλια πρόσωπα
Ηλιόπετρα
Άνοιγμα στα πέρατα
Ο κήπος
Τα διόδια
Να βάλω τα μεταξωτά
Έπιασε βροχή
Αερικο
Το γράμμα
Το τραγούδι του μεθυσμενου
Πουλί σε δέντρο αρχοντικό
Τα ξωτικά
Το χρόνο να λαβωσω
Τσιγάρο ατέλειωτο
Πριγκηπεσσα
Τα πάγια
Πρωτες Λεξεις
Δρόμο άλλαξε ο αέρας
Στα είπα όλα
Είναι σκοτάδι
Κάτω από το μαξιλάρι
Ο μέρμηγκας
Χαμένο ρούχο
Στην Αμερική
[Του Γιώργου Μπαλιώτη]
Όλα κύλησαν μια χαρά στην πρώτη Φεστιβαλική μέρα της Ομάδας του Release Athens ή του Fuzz, με Έλληνες τραγουδοποιούς. Η δεύτερη είναι βέβαια στις 16 του Ιούνη με το Γιάννη Αγγελάκα, τον Παύλο Παυλίδη, τους Villagers of Ioannina City, τους Sleepin Pillow, το Βαγγέλη Μαρκαντώνη και τους Thee Holy Strangers.
Οργανωτικά, τα παιδιά του Fuzz πήγαν πολύ καλά, αφού διατήρησαν την πετυχημένη δομή που υπάρχει στο Release Athens Festival και φρόντισαν να διατηρηθεί ο εξαιρετικός ήχος που είχαμε στο Φεστιβάλ.
Πιστεύω ότι μετά από αυτή την ημέρα, αλλά και την 16η Ιουνίου, η Πλατεία Νερού θα γίνει η νέα πρόταση για μεγάλες συναυλίες Ελλήνων καλλιτεχνών. Ο Γιάννης Χαρούλης κάνει κάθε Ιούνιο και Σεπτέμβριο 3 συνεχόμενες sold out συναυλίες. Γιατί να μην κάνει μια στην Πλατεία Νερού; Η Νατάσσα Μποφίλιου, μαζί με την Ελεονώρα Ζουγανέλη ή το Φοίβο Δεληβοριά δεν θα μάζευαν τον κόσμο, που πήγε την Παρασκευή στο Φάληρο για το Σωκράτη, τον Αλκίνοο και το Λεωνίδα;
Η Πλατεία Νερού δίνει τη δυνατότητα στους promoters να δημιουργήσουν καλά σχήματα με δύο, τρεις ή και περισσότερους Έλληνες τραγουδοποιούς, οι οποίοι μπορούν να μαζέψουν περισσότερους από 6 ή 7.000 μουσικόφιλους.
Τι έγινε όμως την περασμένη Παρασκευή;
[Του Θωμά Τζίτζη]
Λεωνίδας Μπαλάφας
Μετά τους Group PαrΩdy, κατά τις 19.30 ο Λεωνίδας Μπαλάφας και η μπάντα του ανέβηκαν στη σκηνή της Πλατείας Νερού ενώ αρκετός κόσμος είχε μαζευτεί ήδη από νωρίς στο Φάληρο. Ο νεαρός τραγουδοποιός στη μία ώρα που είχε μπροστά του παρουσίασε τραγούδια από τον ολοκαίνουριο δίσκο του, “Λίκνο”, στα οποία συνδυάζει τη ροκ αισθητική του με παραδοσιακά στοιχεία. Χαρακτηριστική ήταν η παρουσία του κλαρίνου που έπαιζε από την αρχή μέχρι τα μέσα της συναυλίας του.
Το κοινό, ωστόσο, δεν έδειχνε να ενθουσιάζεται και πολύ από το καινούριο υλικό του Μπαλάφα ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που έκαναν βόλτες στον όμορφο χώρο της Πλατείας ή καθόντουσαν πιο πίσω. Στο δεύτερο μισάωρο, ο μουσικός, με καταγωγή από την Καρδίτσα, γύρισε σε παλαιότερα κομμάτια της δισκογραφίας του και εκεί ήταν που μια μερίδα – μικρή πάντα – άρχισε να χειροκροτάει ρυθμικά και να τραγουδάει. Βέβαια, η προσπάθειά του να πάρει με το μέρος του και τον υπόλοιπο κόσμο αποδείχθηκε άκαρπη καθώς φάνηκε ότι πέρα από 2-3 τραγούδια, το πλήθος δεν γνώριζε τα υπόλοιπα και απλώς περίμενε να έρθει η σειρά του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Όμως, ήταν μια ωριαία, φιλότιμη προθέρμανση για τους δύο επόμενους καλλιτέχνες που ακολουθούσαν στη συνέχεια.
[Του Γιώργου Μπαλιώτη]
Αλκίνοος Ιωαννίδης
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης εμφανίστηκε στην Πλατεία Νερού με το ίδιο σχήμα εγχόρδων, που είχε και στις χειμωνιάτικες εμφανίσεις του. Έτσι, ο Γιώργος Καλούδης έπαιξε τσέλο, λύρα, ο Μανόλης Πάππος μπουζούκι, λαούτο, ο Φώτης Σιώτας βιολί, βιόλα και ο Δημήτρης Τσεκούρας κοντραμπάσο.
Ακόμη κι αν λείπουν τα τύμπανα, η σύνθεση των παραπάνω οργάνων, μαζί με την ξεχωριστή φωνή του Ιωαννίδη κατάφεραν να προσφέρουν τον απαιτούμενο όγκο στην παραγόμενη μουσική, ο οποίος χρειάζεται σε μια ανοιχτή συναυλία και κυρίως σε ένα Φεστιβάλ.
Στη μιάμιση ώρα που είχε στη διάθεση του, ο Αλκίνοος προσπάθησε να πει όσο γίνεται περισσότερα τραγούδια. Έκανε στην άκρη τις έξυπνες ιστορίες και τα σχόλια του και επέλεξε να εκφραστεί μέσα από τη μουσική του. Δε σας κρύβω ότι θα ήθελα καλύτερη "επαφή" με τον ίδιο, γιατί μετά από τόσες πολλές φορές που τον έχω δει, ξέρω ότι μπορεί να το προσφέρει και μάλιστα με τον δικό του, ξεχωριστό τρόπο.
Από τα τραγούδια που ακούσαμε, θα μου επιτρέψετε να ξεχωρίσω το "Εκτός τόπου και χρόνου", στο οποίο μας επιφύλλασσε μια καταπληκτική εκτέλεση, το "Πάντα θα ξημερώνει", που έχει γίνει κλασσικό κομμάτι για το κοινό, την "Πατρίδα", που αγαπώ σε κάθε συναυλία του, καθώς και τον "Τιμονιέρη", ο οποίος μπορεί να μην είχε το Μάλαμα, αλλά είχε ένα απίστευτο τζαμάρισμα μεταξύ των 5 μουσικών. Πολύ δυνατό κλείσιμο για μια αρκετά καλή μουσικά, αλλά όχι απογειωτική συναυλία.
Μερικά από τα τραγούδια που ακούσαμε:
Απόγευμα στο δέντρο
Παράκληση
Προσκυνητης
Καθρέφτης
Ο Χορτάτος
Εκτός τόπου και χρόνου
Θα είμαι κοντά σου
Με τόσα ψέματα
Πάντα θα ξημερώνει
Όνειρο ήτανε
Μαύρη πεταλούδα
Ο κόσμος πάει κι έρχεται
Δεν μπορώ
Όσα η αγάπη ονειρεύεται
Έχω μια λέξη
Το χωριό
Θεέ μου μεγαλοδυναμε
Τα ζηλιαρικα σου μάτια (Μάρκος Βαμβακάρης)
Γιατί δεν έρχεσαι
Πατρίδα
Ο κόσμος που αλλάζει
Ο Τιμονιερης
Σωκράτης Μάλαμας
Όσοι πηγαίνουν στις συναυλίες του Σωκράτη Μάλαμα, ξέρουν καλά ότι είναι τζόγος η κάθε εμφάνιση, γιατί εξαρτάται με τη διάθεση του τραγουδοποιού. Στο παρελθόν έχουν υπάρξει απίστευτα καλές βραδιές, αλλά και κάποιες απογοητευτικές ή αδιάφορες... Το βράδυ της Παρασκευής είδαμε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του Σωκράτη!
Με το καλημέρα, φάνηκε ότι ο Μάλαμας είχε κέφια και θα κατέθετε την ψυχή του στη σκηνή. Όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω, επέλεξε τα περισσότερα από τα πιο γνωστά του τραγούδια και κάποια κομμάτια του Θανάση, τα οποία λέει σε σχεδόν κάθε συναυλία του. Καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας, ο Σωκράτης ήταν χαμογελαστός, μιλούσε με τον κόσμο, έπαιζε κιθάρα εξαιρετικά βέβαια, προσπαθούσε να μη χάνει ούτε δευτερόλεπτο, ανάμεσα στα τραγούδια (ήταν πολλές οι φορές που εμείς χειροκροτούσαμε ένα τραγούδι κι αυτός είχε ήδη ξεκινήσει το επόμενο...) και τέλος ήταν αψεγάδιαστος στο ερμηνευτικό κομμάτι.
Από τα τραγούδια που ακούσαμε, ξεχωρίζω το "Το χρόνο να λαβωσω", που είχα καιρό να ακούσω σε συναυλία του (ένα τόσο όμορφο τραγούδι...), το προσωπικό αγαπημένο μου "Χαμένο Ρούχο", το "γράμμα', το οποίο τραγουδούσε δυνατά ο κόσμος, τα "πάγια" και τα "ξωτικά". Το τελείωμα με το "Στην Αμερική" ήταν βέβαια ξεσηκωτικό, αλλά το καλύτερο μας το επιφύλασσε για το τέλος. Όταν λοιπόν ο Μάλαμας μας αποχαιρέτησε, ο Φώτης Σιώτας ανεβάζει στροφές με το βιολί του και πιάνει έναν Ικαριώτικο ρυθμό. Καταλαβαίνετε τι έγινε στην Πλατεία Νερού...
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σωκράτης έπαιξε ένα νέο τραγούδι στις αρχές της εμφάνισης του. Πρόκειται για ένα ρυθμικό τραγούδι, με "γρήγορα" φωνητικά, το οποίο παραπέμπει ίσως στο "Τίποτα δε χάθηκε".
Μερικά από τα τραγούδια που ακούσαμε:
Τα παιδιά στην πλατεία
Το μυστικό αμονι
Σαν παιδι
Φύλλα αλκαλικα
[Νέο τραγούδι]
Τειρεσίας
Νεράϊδα
Χίλια πρόσωπα
Ηλιόπετρα
Άνοιγμα στα πέρατα
Ο κήπος
Τα διόδια
Να βάλω τα μεταξωτά
Έπιασε βροχή
Αερικο
Το γράμμα
Το τραγούδι του μεθυσμενου
Πουλί σε δέντρο αρχοντικό
Τα ξωτικά
Το χρόνο να λαβωσω
Τσιγάρο ατέλειωτο
Πριγκηπεσσα
Τα πάγια
Πρωτες Λεξεις
Δρόμο άλλαξε ο αέρας
Στα είπα όλα
Είναι σκοτάδι
Κάτω από το μαξιλάρι
Ο μέρμηγκας
Χαμένο ρούχο
Στην Αμερική