Η αυλαία του καλοκαιριού έπεσε και τυπικά στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής. Οι πρώτες φθινοπωρινές σταγόνες βροχής με τη συνοδεία κεραυνών, μας μετέφεραν με σκηνοθετικό σχεδόν τρόπο σ' ένα εξωπραγματικό σκηνικό, κάνοντας τις πύλες "του Κήπου της Εδέμ" να ανοίξουν αβίαστα και τους φανατικούς του απαγορευμένου καρπού να σπεύσουν να τον δοκιμάσουν...
Ως άλλοι πρωτόπλαστοι - ο Φοίβος Δεληβοριάς και οι πιστοί του συνοδοιπόροι στο προπατορικό αμάρτημα (Σωτήρης Ντούβας, Κωστής Χριστοδούλου, Γιοέλ Σότο, Κώστας Παντέλης και Ειρήνη Αραμπατζή στο τραγούδι) - ανέβηκαν στη σκηνή με διάθεση αθώα, ειλικρινή, χιουμοριστική, χαλαρή, μα και με περίσσιο πείσμα απέναντι στις καιρικές συνθήκες, που όμως δεν πτόησαν τους θαυμαστές του να κρατήσουν τον Κήπο κατάμεστο μέχρι τέλους. Ο ασύμμετρος χώρος του Κήπου είχε γεμίσει απ' άκρη σ' άκρη με ανθρώπους κάθε ηλικίας - αφού αυτό είναι το κοινό του Φοίβου - που άλλοι κρατούσαν ομπρέλες, άλλοι μπύρες και αναψυκτικά, άλλοι όρθιοι κι άλλοι ακουμπισμένοι στο χορτάρι με στρωσίδια δικά τους, έτοιμοι λες για πικ-νικ!
Στις 20:30 ακριβώς, ο Φοίβος Δεληβοριάς άνοιξε το πρόγραμμα με τραγούδια από τον πολυαγαπημένο και γνωστό πια σε όλους τους θαυμαστές του δίσκο, "Καλλιθέα". Κι αφού το Μέγαρο ήταν γεμάτο, είχε "Ερημιά στην Καλλιθέα" κι "Ο Μπάσταρδος Γιος" γύρισε σπίτι με τα πόδια κι ενώ έκανε ότι ξέρει που πάει, μας ρώτησε "Πού να ΄σαι τώρα εσύ;". Επίσης "Ένας σκύλος στο Κολωνάκι" τα έκανε όλα "Χάλια", ενώ "Η Μπόσα Νόβα του Ησαία", που γράφτηκε απ' τον ίδιο "ως βετεράνο του γάμου" - όπως μας αποκάλυψε - συνοδεύτηκε από μια ιστορία που προσωπικά δεν είχα ξανακούσει. Απο 'κει κι έπειτα και για αρκετή ώρα ο Φοίβος αφηγούνταν τις ιστορίες των τραγουδιών του. Όπως αυτή με το περίπτερο στην Καλλιθέα, όπου ακούγοντας το τραγούδι του Μπιθικώτση "ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα" εμπνεύστηκε "Το Περίπτερο", ενώ το "Bolero" το αφιέρωσε σ'αυτούς που επισκέπτονται το προφίλ της παλιάς τους αγάπης στο facebook! Τίμησε βέβαια και τον μπασίστα του Σότο, μεταφράζοντας το τραγούδι που είχε γράψει ο κουβανός για τη μητέρα του, δίνοντάς του τον τίτλο "Negra", ενώ ακόμη ηχεί στ'αυτιά μου το "ιχο δε πουτα" από το - ισπανικό; - τραγούδι του που μας έκανε να κλάψουμε στα γέλια.
Στο κοινό του όμως εξέχουσα θέση είχαν οι γονείς του και η κόρη του Ιόλη (η οποία βρισκόταν μπροστά-μπροστά, όπως είιδαμε απ'το video wall που έπαιζε καθ'όλη τη διάρκεια της συναυλίας), στους οποίους αφιέρωσε κι από ένα τραγούδι. Στον πατέρα του έγραψε ένα τραγούδι με τ'όνομά του "Φώτης" κι επιτέλους κατάφερε να τον κάνει να αντιδράσει θετικά στη μουσική του, ενώ στην κόρη του "Το Ελεφαντάκι" και "Το Κουνελάκι", που όπως ξέρουμε τα έγραψε γι'αυτήν. Οι κορυφαίες στιγμές της Ειρήνης Αραμπατζή, που τον συνόδευε σε κάποια τραγούδια, ήταν ένα ισπανικό τραγούδι (του οποίου τον τίτλο δυστυχώς δε θυμάμαι) και "Το σκοτάδι των δυο", που το ερμήνευσε παρέα με το Φοίβο. Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήραν τα: "Τρένο στην Κορυφογραμμή", ένα τραγούδι για την Εδέμ "Η πέρα χώρα", "και του Χρόνου", "Υβρεοπομπή", "Καθρέφτης", "Αυτή που περνάει", "Θέλω να σε ξεπεράσω", "Εκείνη"(αυτό όπως μας είπε το έγραψε όταν ήταν... 9 μηνών και του είχε δώσει τον τίτλο "χωρισμός από άγχος"). Έπειτα ακολούθησε μια συγκινητική ιστορία του Δεληβοριά για το φίλο του που έχασε πρινγκ λιγους μηνες. Το "Θα σε ξαναδώ" ήταν σα να του το ψιθύρισε ο ίδιος - είπε- και γι'αυτό το έπαιξε στη μνήμη του. Τέλος μετά την "Κική κάθε βράδυ", τραγούδησε ως encore το "Κάθε Σεπτέμβρη".
Με τη συναυλία αυτή, που διήρκεσε 2 ώρες και 1 τέταρτο, πήραμε μια βαθιά αληθινή ανάσα, ανοίξαμε τα πνευμόνια μας, καλωσορίσαμε το Φθινόπωρο και αναμένουμε έναν χειμώνα με πολύ, πολύ Φοίβο!
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Δημήτρη Μακρή και τον ευχαριστούμε πολύ!
Υ.Γ: Τα λέμε στο επόμενο ραντεβού!
Ως άλλοι πρωτόπλαστοι - ο Φοίβος Δεληβοριάς και οι πιστοί του συνοδοιπόροι στο προπατορικό αμάρτημα (Σωτήρης Ντούβας, Κωστής Χριστοδούλου, Γιοέλ Σότο, Κώστας Παντέλης και Ειρήνη Αραμπατζή στο τραγούδι) - ανέβηκαν στη σκηνή με διάθεση αθώα, ειλικρινή, χιουμοριστική, χαλαρή, μα και με περίσσιο πείσμα απέναντι στις καιρικές συνθήκες, που όμως δεν πτόησαν τους θαυμαστές του να κρατήσουν τον Κήπο κατάμεστο μέχρι τέλους. Ο ασύμμετρος χώρος του Κήπου είχε γεμίσει απ' άκρη σ' άκρη με ανθρώπους κάθε ηλικίας - αφού αυτό είναι το κοινό του Φοίβου - που άλλοι κρατούσαν ομπρέλες, άλλοι μπύρες και αναψυκτικά, άλλοι όρθιοι κι άλλοι ακουμπισμένοι στο χορτάρι με στρωσίδια δικά τους, έτοιμοι λες για πικ-νικ!
Στις 20:30 ακριβώς, ο Φοίβος Δεληβοριάς άνοιξε το πρόγραμμα με τραγούδια από τον πολυαγαπημένο και γνωστό πια σε όλους τους θαυμαστές του δίσκο, "Καλλιθέα". Κι αφού το Μέγαρο ήταν γεμάτο, είχε "Ερημιά στην Καλλιθέα" κι "Ο Μπάσταρδος Γιος" γύρισε σπίτι με τα πόδια κι ενώ έκανε ότι ξέρει που πάει, μας ρώτησε "Πού να ΄σαι τώρα εσύ;". Επίσης "Ένας σκύλος στο Κολωνάκι" τα έκανε όλα "Χάλια", ενώ "Η Μπόσα Νόβα του Ησαία", που γράφτηκε απ' τον ίδιο "ως βετεράνο του γάμου" - όπως μας αποκάλυψε - συνοδεύτηκε από μια ιστορία που προσωπικά δεν είχα ξανακούσει. Απο 'κει κι έπειτα και για αρκετή ώρα ο Φοίβος αφηγούνταν τις ιστορίες των τραγουδιών του. Όπως αυτή με το περίπτερο στην Καλλιθέα, όπου ακούγοντας το τραγούδι του Μπιθικώτση "ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα" εμπνεύστηκε "Το Περίπτερο", ενώ το "Bolero" το αφιέρωσε σ'αυτούς που επισκέπτονται το προφίλ της παλιάς τους αγάπης στο facebook! Τίμησε βέβαια και τον μπασίστα του Σότο, μεταφράζοντας το τραγούδι που είχε γράψει ο κουβανός για τη μητέρα του, δίνοντάς του τον τίτλο "Negra", ενώ ακόμη ηχεί στ'αυτιά μου το "ιχο δε πουτα" από το - ισπανικό; - τραγούδι του που μας έκανε να κλάψουμε στα γέλια.
Στο κοινό του όμως εξέχουσα θέση είχαν οι γονείς του και η κόρη του Ιόλη (η οποία βρισκόταν μπροστά-μπροστά, όπως είιδαμε απ'το video wall που έπαιζε καθ'όλη τη διάρκεια της συναυλίας), στους οποίους αφιέρωσε κι από ένα τραγούδι. Στον πατέρα του έγραψε ένα τραγούδι με τ'όνομά του "Φώτης" κι επιτέλους κατάφερε να τον κάνει να αντιδράσει θετικά στη μουσική του, ενώ στην κόρη του "Το Ελεφαντάκι" και "Το Κουνελάκι", που όπως ξέρουμε τα έγραψε γι'αυτήν. Οι κορυφαίες στιγμές της Ειρήνης Αραμπατζή, που τον συνόδευε σε κάποια τραγούδια, ήταν ένα ισπανικό τραγούδι (του οποίου τον τίτλο δυστυχώς δε θυμάμαι) και "Το σκοτάδι των δυο", που το ερμήνευσε παρέα με το Φοίβο. Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήραν τα: "Τρένο στην Κορυφογραμμή", ένα τραγούδι για την Εδέμ "Η πέρα χώρα", "και του Χρόνου", "Υβρεοπομπή", "Καθρέφτης", "Αυτή που περνάει", "Θέλω να σε ξεπεράσω", "Εκείνη"(αυτό όπως μας είπε το έγραψε όταν ήταν... 9 μηνών και του είχε δώσει τον τίτλο "χωρισμός από άγχος"). Έπειτα ακολούθησε μια συγκινητική ιστορία του Δεληβοριά για το φίλο του που έχασε πρινγκ λιγους μηνες. Το "Θα σε ξαναδώ" ήταν σα να του το ψιθύρισε ο ίδιος - είπε- και γι'αυτό το έπαιξε στη μνήμη του. Τέλος μετά την "Κική κάθε βράδυ", τραγούδησε ως encore το "Κάθε Σεπτέμβρη".
Με τη συναυλία αυτή, που διήρκεσε 2 ώρες και 1 τέταρτο, πήραμε μια βαθιά αληθινή ανάσα, ανοίξαμε τα πνευμόνια μας, καλωσορίσαμε το Φθινόπωρο και αναμένουμε έναν χειμώνα με πολύ, πολύ Φοίβο!
*Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Δημήτρη Μακρή και τον ευχαριστούμε πολύ!
Υ.Γ: Τα λέμε στο επόμενο ραντεβού!