Το ARTéfacts Ensemble είναι ένα μουσικό σύνολο αποτελούμενο από έναν πυρήνα 8 σταθερών μελών και έναν ευρύτερο κύκλο συνεργατών, το οποίο δραστηριοποιείται από το 2007. Στόχος του είναι να ερμηνεύει σύγχρονη μουσική και να εξερευνά τις δυνατότητες των multimedia εφαρμογών στις παραστάσεις του. Έχει μέχρι σήμερα πραγματοποιήσει πολλές εμφανίσεις ενώ έχει ερμηνεύσει και αρκετά έργα που γράφτηκαν ειδικά για αυτό.
Η δισκογραφική παρουσία του ARTéfacts Ensemble ξεκίνησε το 2015, με την κυκλοφορία του πρώτου του άλμπουμ THIVA Km102, από την puzzlemuzik, και συνεχίζεται φέτος με το άλμπουμ Συγκατοίκηση (επίσης κυκλοφορία της puzzlemuzik), στο οποίο παρουσιάζεται μια δική του ματιά πάνω στην τραγουδοποιία του Κ. Βήτα, σε συνεργασία με τους Κορνήλιο Σελαμσή, Θεοδώρα Μπάκα και τον ίδιο τον Κ. Βήτα.
Με αφορμή αυτή την κυκλοφορία, φιλοξενούμε σήμερα μια λίστα δίσκων που συνέταξαν τα μέλη του συνόλου. Όπως μας λένε οι ίδιοι "είναι μια ιδιαίτερη λίστα, συλλογική, λίγο «ό,τι να είναι» όπως λέει και μια φίλη μας, δηλαδή εντελώς ARTéfacts..."
1. The Doors - The Doors (1967)
Γιατί μου άρεσαν απ' το πρώτο τραγούδι που άκουσα, γιατί ο ήχος τους είχε κάτι ξεχωριστό απ' την πρώτη συγχορδία, γιατί μου θυμίζουν ωραίες εποχές, γιατί ο Morisson ήταν μορφή, γιατί απλά μου φτιάχνουν το κέφι!
2. Cosmic Messenger - Jean-Luc Ponty (1978)
Κάθε φορά που ξεκινάω να ακούσω αυτόν τον δίσκο ανεβάζω την ένταση στο τέρμα, γιατί με αυτήν την εισαγωγή γίνεται η πρώτη προσέγγισή μου με ένα κάπως γνώριμο, όσο όμως και απόκοσμο ηχητικό σύμπαν. Κάπου στο 00:50, με τα ηχεία πλέον να τυμπανομπασοβουίζουν έχω ήδη γίνει ο χειρότερος εχθρός (ή και καλύτερος φίλος) της γειτονιάς. Και όλα αυτά μέχρι να μπει το "I Only Feel Good With You", όταν όλοι πιθανόν κάθονται σε ένα μπαλκόνι και αφουγκράζονται τη μουσική έμπνευση του Jean-Luc Ponty.
3. Mozart Violin Concertos - Λεωνίδας Καβάκος/Camerata Salzburg (2006)
Σαν βιολιστής δεν θα μπορούσα να μην αγαπώ αυτό το CD. Είναι η ηχογράφηση που άλλαξε την προσέγγιση στη μουσική του Mozart, είναι ο βιολιστής που άλλαξε την προσέγγιση του βιολιού. RESPECT!
4. Are(A)zione - Area (1975)
Ίσως ήταν το πιο σπουδαίο progressive rock συγκρότημα στην Ιταλία τη δεκαετία του '70 και ήταν τόσο δεμένοι σαν ομάδα, ώστε 40 χρόνια μετά οι Fariselli, Tofani, Tavolazzi ακόμα ξαναβρίσκονται σε συναυλίες-reunion, τιμώντας ταυτόχρονα και τη μνήμη του Δημήτριου Στράτου, η φωνή του οποίου ξεπερνούσε τα φυσικά όρια των ανθρωπίνων δυνατοτήτων. Are(A)zione ή erezione... Ό,τι κι αν εννοούσαν με το λογοπαίγνιο, σίγουρα η μουσική τους διέγερση ήταν αντίστοιχη της μεγαλύτερης εφηβικής φαντασίωσης. Καλά περνούσαν!
5. Sketches Of Spain - Miles Davis (1960)
Την πρώτη φορά που το άκουσα δεν ήξερα καν ότι ήταν διασκευές τα κομμάτια αυτά. Τόσο ανίδεος ήμουν. Όταν έμαθα τον Rodrigo και τον De Falla σκέφτηκα πως ήταν ενδιαφέρουσες οι διασκευές τους πάνω στον Gil Evans!
6.Sacre Du Printemps/Firebird (Igor Stravinsky) - The Cleveland Orchestra/Chicago Symphony Orchestra/Pierre Boulez (1992)
Αναρωτιέμαι απλά αν θα ξαναγραφτεί στην ιστορία της μουσικής άλλο έργο τόσο δυνατό, τόσο περίτεχνο, τόσο σκανδαλώδες! Είναι πάντα τόσο φρέσκο και ζωντανό. Για μένα, η κορυφαία στιγμή της μουσικής δημιουργίας. Μια εκτέλεση από τις αγαπημένες.
7. Queen II - Queen (1974)
Για τις ιστορίες και τη θεατρικότητά του, για τον εκστατικό ροκ ήχο του, γιατί το ανακαλύπτω ακόμα και τώρα, ξανά και ξανά…
το καλυτερο μου...
8. Atom Heart Mother - Pink Floyd (1970)
Για τους floyd εχουν ειπωθεί τα πάντα, τι να προσθέσει κανείς. Διαλέγω αυτό το album γιατι με μαγεύει το “χάος” που παίρνει μορφή και στο τέλος γίνεται “τραγουδάκια”…
9. ALINA - Arvo Part (1999)
Δεν μπορώ να βρω κάποιο κείμενο ή λόγια για τον δίσκο αυτό, αφού ακριβώς για αυτόν τον λόγο τον ακούω... Για να μη μιλώ και να μη μου μιλούν. Η απλότητα η ίδια συστήνεται.
10. Spectrum - Billy Cobham (1973)
Είναι τζαζ; Είναι ροκ; Είναι φανκ; Είναι όλα και είναι πολύ δυνατό. Καταπληκτικά σόλι, groove από τα λίγα, πανέμορφα θέματα. Το απόλυτο crossover. Και να σκεφτεί κανείς ότι ηχογραφήθηκε σε δυο-τρεις μέρες μόνο. Καθόλου άσχημα για ένα άλμπουμ-ντεμπούτο για τον Cobham, να καταφέρει να γίνει και άλμπουμ-σταθμός για την εξέλιξη της μουσικής. Δεν χορταίνεται, εδώ και πολλά χρόνια!
Σχετικό θέμα