Ο Anduze είναι ένας τραγουδιστής της soul/funk αμερικανικής σκηνής, ο οποίος, με ορμητήριο την πόλη του Λος Άντζελες, είναι στο ξεκίνημα μιας ανοδικής καλλιτεχνικής πορείας. Ήδη έχει περιοδεύσει με τον Parov Stelar, και μοιράζεται μαζί του το project Stelartronic & Anduze, ενώ έχει πετύχει και ένα ευρωπαϊκό χιτ με το τραγούδι "When I Find My Love".
Μέσω της παρακάτω λίστας με 10 σημαδιακούς για εκείνον δίσκους, ο πρώτος εκτός συνόρων καλλιτέχνης που φιλοξενεί το Gimme 10 αποδεικνύει, μεταξύ άλλων, ότι διαθέτει ένα ιδιαίτερα ευρύ μουσικό αισθητήριο.
1. Thriller - Michael Jackson (1982)
Όπως και για τόσους άλλους, ήταν το soundtrack της παιδικής μου ηλικίας. Ήθελα να γίνω ο Michael. Ήθελα να ντύνομαι σαν τον Michael. Ήθελα να χορεύω σαν τον Michael. Υπάρχει λόγος που θεωρείται ως το σπουδαιότερο άλμπουμ όλων των εποχών, και για μένα ισχύει το ίδιο. Νιώθω όπως οι περισσότεροι κριτικοί.
2. What's Going On - Marvin Gaye (1971)
Μου αρέσει η μουσική που καταπιάνεται με κοινωνικά θέματα και ωθεί τους ακροατές της να σκεφτούν και να επηρεάσουν την αλλαγή. Τούτο το άλμπουμ είναι ένα από τα σπουδαιότερα στο πώς δεσμεύει χωρίς προσπάθεια τους ανθρώπους με τόσο έξυπνο τρόπο. Κανένας soul τραγουδιστής δεν είναι τόσο απαλός όσο ο Marvin.
3. Love Deluxe - Sade (1992)
Η φωνή της ήταν πάντα η αγαπημένη μου, και είναι μια από τις μεγαλύτερες επιρροές μου. Αυτό το άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος του απλώς με "ρουφάει" και "χαϊδεύει" τα συναισθήματά μου. Η Sade τραγουδάει για τον έρωτα και τις σχέσεις, και μετά αλλάζει το θέμα και μιλάει για τα προβλήματα του κόσμου. Κι εμείς τα ακούμε όλα επισταμένως επειδή εκείνη απλώς μας επιβάλλει να το κάνουμε.
4. Led Zeppelin - Led Zeppelin (1969)
Αυτό το άλμπουμ ήταν πολύ διαφορετικό σε σχέση με τη μουσική που άκουγα μεγαλώνοντας στις Παρθένες Νήσους των Ηνωμένων Πολιτειών. Ένας φίλος μου με εισήγαγε στα 13 μου στο κλασικό ροκ και αφού άκουσα αυτό εδώ, μεταμορφώθηκα. Για μένα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ροκ μπάντα. Αναμιγνύουν τόσα διαφορετικά στοιχεία και είδη, δημιουργώντας έναν ήχο που μένει μαζί σου. Και η μουσικότητά τους ήταν κορυφαία. Zeppelin μέχρι το τέλος!
5. Live At The Apollo - James Brown (1963)
Κανείς δεν έφτασε ποτέ την ένταση ή το groove του James Brown. Είναι μια κατηγορία από μόνος του. Και στη σκηνή απλώς ανέβαινε σε νέα ανέγγιχτα επίπεδα. Δεν μπορώ παρά να το ρίχνω στον χορό με αυτό το άλμπουμ κάθε φορά.
6. Jagged Little Pill - Alanis Morissette (1995)
Η ωμότητα αυτού του δίσκου με ενέπνευσε να γίνω τραγουδοποιός. Είχα φλερτάρει με τη μουσική από νεαρή ηλικία, αλλά όταν άκουσα την Alanis και τα γεμάτα απελευθερωμένο θυμό τραγούδια της, ήμουν έτοιμος να πιάσω στυλό και να γράψω εξίσου συναισθηματικούς στίχους. Ήταν πολλά περισσότερα από ένας ποπ δίσκος. Ήταν μια υμνητική έκφραση, και αληθινά εκτίμησα την παρορμητικότητα κάθε τραγουδιού στο άλμπουμ.
7. August And Everything After - Counting Crows (1993)
Για κάποιον λόγο, αυτό το CD έμεινε στο repeat κατά τα κολεγιακά μου χρόνια. Μου άρεσαν οι ποιητικές εικόνες με τις οποίες είχαν γραφτεί τα τραγούδια, όπως και οι folk ήχοι που συνόδευαν την 90s sofr rock θέση στην οποία αυτό το άλμπουμ σίγουρα θα ταίριαζε. Δεν υπάρχει ούτε ένα κακό τραγούδι στην tracklist, και για μένα αποτελεί νοσταλγικό άκουσμα.
8. ATLiens - Outkast (1996)
Μιας κι έλεγα για το κολέγιο, να ένα ακόμα που άκουγα πολύ τότε. Αναμφισβήτητα από τους πιο αυθεντικούς ραπ καλλιτέχνες όλων των εποχών, οι Outkast γέμισαν το μουσικό φάσμα από την κορυφή μέχρι τα νύχια με αυτό το άλμπουμ. Η παραγωγή, η στιχουργική εικονογραφία, το flow, το περιεχόμενο, και το εξώφυλλο το κάνουν στα μάτια μου ένα hip-hop αριστούργημα που περιλαμβάνει τα πάντα.
9. Survival - Bob Marley & The Wailers (1979)
Υπάρχουν τόσοι πολλοί σπουδαίοι δίσκοι του Marley, αλλά ετούτος μου έκανε εντύπωση με την πολιτική, κοινωνική και κοσμική του ουσία. Η ροή από την αρχή μέχρι το τέλος είναι φανταστική και κάνει τον ακροατή να χτυπάει τα πόδια του ενώ ταυτόχρονα παρακολουθεί προσεχτικά το μήνυμα ενός εκ των μεγαλύτερων επαναστατών μουσικών.
10. Whoa Nelly! - Nelly Furtado (2000)
Η συγκεκριμένη επιλογή ίσως αποτελέσει έκπληξη. Αλλά πριν ο Timbaland και η Missy μαντρώσουν την Nelly Furtado στον κόσμο της ποπ μουσικής, ο ήχος της ήταν φρέσκος, ποιητικός, και υπερήφανα ολόδικός της. Πραγματικά λάτρεψα την απλότητα της παραγωγής και την αθωότητα κάθε τραγουδιού.
Σχετικό θέμα