Σεμνός, μετρημένος και ευγενικός, με μια πολύ όμορφη φωνή γεμάτη ευαισθησία, λυρισμό και δύναμη. Ο Βασίλης Γισδάκης έχει μια αξιόλογη μουσική πορεία που μετράει χρόνια, από τότε που αποτέλεσε την τελευταία προσωπική επιλογή του Μάνου Χατζιδάκι μέχρι και σήμερα. Πειραματίζεται, δημιουργεί και εκφράζεται, έχοντας πάντοτε ως στόχο την αισθητική και την ποιότητα στο τραγούδι. Ο πρόσφατος δίσκος του με τον Δαμιανό Πάντα που φέρει τον τίτλο "Της ημέρας τα σκοτάδια", έχει να προσφέρει στον ακροατή πολλά συναισθήματα. Τον συναντήσαμε στo GiocondArt Cafe, όπου θα εμφανιστεί σε λίγες μέρες, και είχαμε μια πολύ όμορφη κουβέντα.
Πώς ξεκίνησε η μουσική σου πορεία και πώς έγινε η γνωριμία με τον Μάνο Χατζιδάκι; Ήταν η αιτία για να έρθεις στην Αθήνα;
Σαφώς και ήταν η αιτία για να κατέβω στην Αθήνα, το 1989. Βρισκόμουν σε μια μουσική σκηνή της Κέρκυρας, απ’ όπου και κατάγομαι, και με είχαν ακούσει δύο άνθρωποι του κρατικού ραδιοφώνου ο Τάσος Μεταλλινός και η Έφη Μεταλλινού. Μου είπαν να έρθω στην Αθήνα και να τους συναντήσω, για να πάνε στον Μάνο Χατζιδάκι να με ακούσει και έτσι έγινε. Πήγα στον Μάνο, με άκουσε και του άρεσε ο τρόπος που ερμηνεύω τα τραγούδια του. Από τότε ξεκίνησε η συνεργασία μας για τα επόμενα 4 χρόνια, μέχρι και τον θάνατό του.
Πες μας μια ιστορία από την περίοδο εκείνη.
Γενικά δεν υπάρχει κάποια μεμονωμένη ιστορία. Είναι αρκετές γιατί το να συνεργάζεσαι με ένα τέτοιο συνθέτη και μια τέτοια προσωπικότητα, κάθε στιγμή έχει μια ιδιαιτερότητα : στις κουβέντες του, στον τρόπο που μετέδιδε τη μουσική του, στον τρόπο που διεύθυνε τους τραγουδιστές. Μια αξέχαστη εμπειρία για μένα ήταν στο στούντιο που είχαμε ηχογραφήσει τον πρώτο δίσκο τότε με τίτλο «Ο δρομέας», που ήταν σε μουσική του Νίκου Δανίκα και στίχους του Λευτέρη Τηλιγάδα, στην εταιρεία του στο Σείριο και είχε έρθει ο Μάνος Χατζιδάκις και διεύθυνε τον δίσκο. Κάθε συνάντηση μαζί του ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία.
Ποια ήταν τα συναισθήματά σου όταν πρωτοανέβηκες στη σκηνή και είχες απέναντί σου τον Μάνο Χατζιδάκι;
Τότε ήμουν 19 χρονών και είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Υπήρχε φόβος, ντροπή, θάρρος, θράσος, όλα υπήρχαν. Στην πορεία, αργότερα, γνώρισα το πόσο σημαντικός είναι και ο ίδιος και το έργο του. Μέχρι και σήμερα στις παραστάσεις μου είτε κάνω αφιερώματα στον Μάνο Χατζιδάκι είτε συμπεριλαμβάνω κάποια τραγούδια του στη συναυλία.
Η «μαθητεία» κοντά σε μια τόσο σπουδαία προσωπικότητα αισθάνεσαι ότι κουβαλά μαζί της και ένα «χρέος»;
Σαφώς, κουβαλάει ένα χρέος και ένα άγχος. Οφείλουμε, νομίζω, όταν καλλιεργούμαστε ή «εκπαιδευόμαστε» σε ένα συγκεκριμένο, ποιοτικό είδος τραγουδιού, το οποίο μεταφέρει κάποια μηνύματα σημαντικά, κάποια συναισθήματα και τον ψυχισμό των ανθρώπων, να συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό όσο μπορούμε. Βέβαια, άλλη δυναμική έχει η γνώση και η εμπειρία του Μάνου Χατζιδάκι και άλλη η δικιά μας. Εμείς, προφανώς, προσφέρουμε κάτι αλλά είναι αρκετά λιγότερο από αυτό του Μάνου. Ωστόσο, αυτό συνοδεύεται και από πολλές δυσκολίες γιατί βλέπουμε ότι η εποχή μας σιγά σιγά αποκλείει αυτό το είδος και την ποιότητα της μουσικής. Νομίζω ότι έχουμε χάσει πολλά από την αισθητική μας ή μάλλον έχουμε αφήσει την αισθητική μας και την ευαισθησία μας σε αδράνεια, όπως και τις απαιτήσεις μας ως προς την ποιότητα και τα συναισθήματα που θέλουμε να καλλιεργήσουμε.
Όπως ξέρουμε είσαι ο τελευταίος ερμηνευτής του Μάνου. Ωστόσο, δεν προλάβατε να ηχογραφήσετε τον τελευταίο δίσκο εφόσον μας άφησε. Πώς αισθάνεσαι για αυτό;
Δυστυχώς η απώλεια ενός τέτοιου ανθρώπου δεν είναι μόνο για τους συνεργάτες του σημαντική, είναι για όλο τον πολιτισμό μας γιατί ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα ο Μάνος Χατζιδάκις απ’ τα λεγόμενά τους, έως τα τραγούδια του και τα βιβλία που έχει γράψει. Επρόκειτο να γίνει ένας δίσκος με τα κινηματογραφικά, με μουσικές από ταινίες που σε κάποια είχε γράψει στίχους ο Νίκος Γκάτσος, σε άλλα ο Άρης Δαβαράκης και η Αγάθη Δημητρούκα, αλλά δεν προλάβαμε να το κάνουμε αυτό. Κάποια τραγούδια από αυτά τα παίζω στις συναυλίες μου.
Εσύ γράφεις μουσική ή στίχο;
Στίχο πολύ ελάχιστα, αλλά μουσική γράφω. Έχω ένα υλικό που είναι ήδη έτοιμο, το οποίο είχα πάρει παλαιότερα σε μια εταιρεία (τη Lyra) και ήταν στη διαδικασία να γίνει, αλλά αργότερα έκλεισε και δεν προλάβαμε. Από τότε έπιασε η οικονομική κρίση όχι μόνο τους άλλους αλλά κι εμένα, οπότε μέχρι στιγμής δεν μπόρεσα να το κάνω. Ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα γίνει.
Πριν από 2 χρόνια συμμετείχες στο «Τhe Beatles Tribute Project» με την Καμεράτα. Πώς ήταν η όλη εμπειρία και ποια η σχέση σου με την ξένη μουσική;
Οι σχέσεις μου με την ξένη μουσική είναι πολύ στενές γιατί μεγάλωσα κυρίως με αυτή, με ροκ συγκροτήματα, με Beatles,Pink Floyd ,The Doors. Αυτά ήταν αγαπημένα μου και σε μουσική και σε στίχο. Οπότε ήταν μεγάλη μου χαρά η συνεργασία που είχα κάνει τότε. Αυτό είχε ξεκινήσει πριν αρκετό καιρό με την «Ορχήστρα των Χρωμάτων». Είχαμε κάνει μια μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα όπου ήμασταν 4 τραγουδιστές , όπως και στην τελευταία συναυλία, και ήταν πολύ εντυπωσιακή γιατί τα τραγούδια των Beatles είναι κλασικά και το καθένα ξεχωριστό. Πρόσφατα έγινε ξανά, με την Καμεράτα υπο την διευθυνση του Μίλτου Λογιάδη στο Ηρώδειο και στο Μέγαρο Μουσικής και ήταν δύο πολύ πετυχημένες συναυλίες.
Μίλησέ μας για τη συνεργασία σου με τον Δαμιανό Πάντα και τον πολύ όμορφο δίσκο που φτιάξατε με τίτλο «Της ημέρας τα σκοτάδια».
Αυτό ξεκίνησε πριν ενάμιση χρόνο και είναι μια δουλειά που εκτιμώ ιδιαίτερα. Από την πρώτη στιγμή που είχα ακούσει τα τραγούδια αυτά θεώρησα ότι είναι ένα πραγματικά αξιόλογο υλικό. Μετά από συναντήσεις, πρόβες και ανταλλαγή απόψεων με τον Δαμιανό, μπήκαμε στο στούντιο και στη διάρκεια κάποιων μηνών κάναμε τις ηχογραφήσεις και βγήκε το αποτέλεσμα της δουλειάς αυτής. Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ καλό, με πολύ ωραία τραγούδια και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό. Επίσης, με τον Δαμιανό συνεχίζουμε τώρα, κάνουμε συναυλίες, παρουσιάζουμε τη δουλειά μας και παράλληλα τραγούδια άλλων Ελλήνων συνθετών, νεότερων και παλαιοτέρων. Έχουμε κάνει μια επιλογή έχοντας γνώμονα το καλό, σημαντικό και ουσιαστικό τραγούδι.
Τι θα συμβούλευες ένα νέο καλλιτέχνη ή το παιδί σου για την ενασχόληση με το τραγούδι;
Θα του έλεγα να μην αδικήσεις κανένα και να μην επιτρέψεις να σε αδικήσουν. Στην ουσία όλοι θέλουμε να πούμε ότι πρέπει να είσαι καλός, εννοείται, αλλά πρέπει να του αποδείξουμε ότι μπορεί να επιβιώσει κιόλας! (γελάει) Αντίστοιχα και με τη μουσική, αν θέλει και του αρέσει, πρέπει να ασχοληθεί γιατί του ανοίγει κάποιους πνευματικούς και συναισθηματικούς ορίζοντες. Βέβαια, αν θέλει να το κάνει επάγγελμα πρέπει να το σπουδάσει και να μπορεί να ελίσσεται με κάποιο τρόπο ώστε να επιβιώσει, διαφορετικά να το έχει σαν χόμπι. Προσωπικά, επειδή δεν το έχω σαν χόμπι, πιστεύω ότι δεν μπορείς να το αποδόσεις και να το προσεγγίσεις με τον ίδιο τρόπο, αν το έχεις σαν δεύτερη επιλογή. Βέβαια, αυτό έχει και τα καλά του γιατί έτσι δεν είσαι αναγκασμένος να κάνεις πολλές παραχωρήσεις ώστε να φτάσεις κάπου. Όλα έχουν τη δυσκολία τους.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Κυρίως οι παρουσιάσεις της δισκογραφικής δουλειάς με τον Δαμιανό Πάντα, γιατί αυτό είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο και ένα απόκτημα της τελευταίας σεζόν. Εμφανιζόμαστε μαζί ως συνθέτης και τραγουδιστής. Θέλω αυτά τα τραγούδια να φτάσουν στον κόσμο, να τα ακούσει και να τα αποδεχτεί ή να τα απορρίψει. Αυτή είναι η προσπάθειά μου και όλο το ενδιαφέρον εστιάζεται εκεί. Παράλληλα, κάνω και κάποιες άλλες συναυλίες σε μικρότερους ή μεγάλους χώρους μόνος μου ή με άλλους συνεργάτες μουσικούς, στην Αθήνα και ανά την Ελλάδα σε διάφορες μουσικές σκηνές.
Και μια τελευταία ερώτηση. Έχεις κουραστεί να σε ρωτάνε για τον Μάνο Χατζιδάκι;
Αυτή είναι μια πραγματικά ενδιαφέρουσα ερώτηση! (γέλια) Κοίτα, ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν στη ζωή μου, σαφέστατα, ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο. Απλώς, για κάποιο λόγο, αυτό σε επισκιάζει και σε ακολουθεί συνεχώς. Πολλές φορές έχει επισκιάσει κάποιες άλλες προσπάθειες που κάνω και θα ήθελα, ίσως, αυτό το πράγμα να μην υπάρχει τόσο πολύ. Σαφώς και θα κουβαλάω αυτό το σπουδαίο κεφάλαιο για πάντα στη ζωή μου, αλλά από ‘κει και πέρα έχω κάνει πολλές άλλες αξιόλογες συνεργασίες και σε άλλα είδη μουσικής (όπως το αφιέρωμα στους Beatles που αναφέραμε ή ροκ ελληνικό) και με άλλους συνθέτες, όπως με τον Δαμιανό Πάντα. Θεωρώ ότι είναι εξίσου σημαντικά και για να είμαι ειλικρινής αυτή τη στιγμή με ενδιαφέρουν περισσότερο, διότι η εποχή μας έχει αλλάξει και θέλει και ένα άλλο τρόπο μουσικής επικοινωνίας.
Οι επόμενες εμφανίσεις του Βασίλη Γισδάκη
Σάββατο 28/1: Live με ένα ιδιαίτερο και ποικίλο πρόγραμμα, στο GiocondArt Cafe
Κυριακή 29/1: Ένα διήμερο για την ανθρώπινη φωνή - Νυχτερινές Εξομολογήσεις, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
http://www.megaron.gr/default.asp?pid=5&la=1&evID=3425