Ένας από τους πιο πληθωρικούς Έλληνες τραγουδοποιούς, ο Λούκι Λουκ της ελληνικής μουσικής, Λουκιανός Κηλαηδόνης, έφτασε στο τέλος του μουσικού μοναχικού του δρόμου, όντας ο τελευταίος των χρόνων της αθωότητας, της μουσικής εκείνης γενιάς που επάξια εκπροσωπούσε.
Γεννημένος στη Κυψέλη (Ιούλιος του '43) μεγάλωσε και ανδρώθηκε μουσικά στους ήχους του ελαφρού τραγουδιού που μεσουρανούσε εκείνη την περίοδο στα ελληνικά μουσικά δρώμενα, αλλά και στην έκρηξη του rock 'n' roll που από τα μέσα των 50's δημιούργησε νέα δεδομένα στη παγκόσμια μουσική σκηνή και που στην Ελλάδα μαθαίναμε, με αρκετή βέβαια καθυστέρηση, μέσα από τα δισκάκια 45 στροφών.
Αυτές κυρίως ήταν οι μουσικές επιρροές του Λουκιανού και πάνω σε αυτές έφτιαξε τις δικές του μουσικές φόρμες, που αργότερα, από την δεκαετία του '70 και μετά, τον έκαναν ιδιαίτερα αναγνωρίσιμο. Το 1968 έχοντας φτιάξει καμιά δεκαριά τραγούδια χτύπησε την πόρτα των μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών, έχοντας κατά νου να κάνει ένα μεγάλο δίσκο. «Μεγάλος δίσκος αποκλείεται, ένα δύο τραγούδια αν μπορείς γράψε για ένα νέο τραγουδιστή που προωθούμε» (σ.σ. Γώργος Νταλάρας) του αντιπρότεινε ο Μάτσας. Έτσι τα πρώτα του δισκογραφημένα τραγούδια ήταν τα «Παίρνω την ανηφόρα» και «Σ' αγαπώ» σε στίχους του Δημήτρη Ιατρόπουλου που συμπεριλήφθηκαν στον πρώτο δίσκο του Γιώργου Νταλάρα (1969).
Λίγα χρόνια αργότερα το 1972 κυκλοφορεί ο δίσκος «Κόκκινη Κλωστή» σε στίχους του Νίκου Γκάτσου με ερμηνευτές την Δήμητρα Γαλάνη και τον Μανώλη Μητσιά. Το όνομα του Κηλαηδόνη έχει αρχίσει να ακούγεται και την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί «Τα Μικροαστικά» σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη. Ο δίσκος θεωρείται από τους σημαντικότερους της Ελληνικής δισκογραφίας, γνώρισε πολύ μεγάλη εμπορική επιτυχία, πέρασε στο κοινό και ο ίδιος ο Λουκιανός που για πρώτη φορά ερμήνευσε τα τραγούδια του, είδε τη δημοτικότητα του να εκτοξεύεται.
Ακολούθησαν τα άλμπουμ: «Απλά μαθήματα οικιακής οικονομίας» (1975), "media luz" (1976), «Είμαι ένας φτωχός και μόνος κάου μπόυ» (1978) που καθιέρωσαν τον Λουκιανό στην συνείδηση του κόσμου σαν έναν πολύ πολύ ξεχωριστό τραγουδοποιό. Γράφοντας τραγούδια άλλοτε αλέγκρο, άλλοτε νοσταλγικά, περνούσε στον κόσμο με την ιδιότυπη φωνή του ιστορίες που κάτι θύμιζαν στον καθένα ή συνέβαιναν εκείνη τη στιγμή στον διπλανό του, ακόμα και στον ίδιο.
Το 1983 μια καταπληκτική του ιδέα υλοποιείται και το Πάρτι του στη Βουλιαγμένη συγκεντρώνει πάνω από 70.000 ανθρώπους. Γεγονός που αποτελεί σημείο αναφοράς στην Ελληνική μουσική. Τα επόμενα χρόνια κυκλοφορεί ένα ακόμα σημαντικό άλμπουμ με το τίτλο «Τραγούδια για κακά παιδιά» (1986), ενώ επίσης πολύ σημαντική στιγμή είναι η συνέυρεσή του με τους Preservation Hall Jazz Band στο άλμπουμ «Nέα Κυψέλη Νέα Ορλεάνη». Τελευταία του δισκογραφική αναφορά τα «Φανταρίστικα» που κυκλοφόρησαν το 2001.
Τραγούδια όπως «Τα θερινά σινεμά», «Κάπου την έχουμε πατήσει και οι δυο», «Αχ Ρίτα», «Το ματς», «Θα κάτσω σπίτι», «Ο ύμνος των μαύρων σκυλιών», «Μια Κυριακή Του Μάρτη», «Μια Κεφαλονίτισσα», «Με Γαρύφαλλο Στο Πέτο», «Μη Χτυπάς», «Όσο Αγαπιόμαστε Τα Δυο», «Το πάρτυ» και πολλά πολλά άλλα, τραγούδια που κάποια από αυτά είναι πραγματικά διαμάντια για την ελληνική δισκογραφία, θα μας θυμίζουν για πάντα τον Λουκιανό.
Καλό ταξίδι
Σχετικό θέμα