Έχω την αίσθηση πως ό,τι κι αν πούμε εμείς, είναι τίποτα μπροστά στο ζόρι των δικών του ανθρώπων.
Τι να πεις...
Τι να πεις όταν ένας νέος άνθρωπος, στα 52, ενεργός, δημιουργικός, με τη ματιά του στο σήμερα, φεύγει έτσι αναπάντεχα.
Στην ουσία, δεν υπάρχουν οι ''σωστές'' λέξεις.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Με θυμάμαι αρχές της δεκαετίας του '90, στην εκπομπή, με τη βόμβα του Seatle να σαρώνει τότε τα πάντα, με όλες εκείνες τις μπάντες αυτής της γενιάς, να παίζω πολύ συχνά τη μουσική των Soundgarden.
Δεν την ερωτεύτηκα ποτέ εκείνη τη σκηνή.
Ίσως γιατί το post punk, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, είχε προλάβει να καθορίσει μέσα μου σχεδόν τα πάντα.
Όμως υπήρχαν μπάντες, τραγούδια, άλμπουμ, που όντως ξεχώρισα και δέθηκα μαζί τους.
Ήταν η τελευταία σημαντική σκηνή, άλλωστε.
Κι αυτό, λέει πολλά.
Ο Chris Cornell έφυγε, μα θα έχουμε πάντα τα τραγούδια...
Τυπικό, μα αληθινό...
Τα τραγούδια είναι ό,τι μένει τελικά για πάντα...
Τι να πεις...
Τι να πεις όταν ένας νέος άνθρωπος, στα 52, ενεργός, δημιουργικός, με τη ματιά του στο σήμερα, φεύγει έτσι αναπάντεχα.
Στην ουσία, δεν υπάρχουν οι ''σωστές'' λέξεις.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Με θυμάμαι αρχές της δεκαετίας του '90, στην εκπομπή, με τη βόμβα του Seatle να σαρώνει τότε τα πάντα, με όλες εκείνες τις μπάντες αυτής της γενιάς, να παίζω πολύ συχνά τη μουσική των Soundgarden.
Δεν την ερωτεύτηκα ποτέ εκείνη τη σκηνή.
Ίσως γιατί το post punk, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, είχε προλάβει να καθορίσει μέσα μου σχεδόν τα πάντα.
Όμως υπήρχαν μπάντες, τραγούδια, άλμπουμ, που όντως ξεχώρισα και δέθηκα μαζί τους.
Ήταν η τελευταία σημαντική σκηνή, άλλωστε.
Κι αυτό, λέει πολλά.
Ο Chris Cornell έφυγε, μα θα έχουμε πάντα τα τραγούδια...
Τυπικό, μα αληθινό...
Τα τραγούδια είναι ό,τι μένει τελικά για πάντα...
Σχετικό θέμα