Αφού λοιπόν τα είπαμε για το φετινό Reading and Leeds Festival την προηγούμενη εβδομάδα, στο σημερινό That's Entertainment θα ασχοληθούμε με κάτι ακόμα πιο σημαντικό: τον οδηγό επιβίωσης σε ένα μεγάλο φεστιβάλ όπως αυτό του Reading! Έχοντας ζήσει αυτή την ευχάριστη περιπέτεια πέντε φορές στο παρελθόν ('92, '94, '96, '99 και 2006) νομίζω ότι μπορώ να σας κατατοπίσω για κάποια πρακτικά θέματα που καλό είναι να γνωρίζετε, και επί τη ευκαιρία θα ασχοληθούμε και με μερικά από τα προσωπικά μου διαχρονικά highlights από το φεστιβάλ αυτό.
Ξεκινώντας από τα πρακτικά θέματα, το πιο σημαντικό είναι το πού θα μείνετε. Σχεδόν όλα τα μεγάλα φεστιβάλ προσφέρουν τη δυνατότητα να κατασκηνώσετε σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο για όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης. Από μία άποψη, με τον τρόπο αυτό μπορεί κανείς να έχει το 100% της φεστιβαλικής εμπειρίας: ένα τριήμερο μακριά από τον "πολιτισμό", μόνο με μουσική, μπύρα και ό,τι άλλο προκύψει μέσα σε αυτή την ιδιόμορφη, πολυσυλλεκτική ροκ κοινότητα που σχηματίζεται για λίγες μέρες κάθε χρόνο. Και επιπλέον, όταν η μουσική σταματάει κάποια στιγμή το βράδυ, το πάρτι δεν χρειάζεται να διακοπεί.
Αυτός ο τρόπος διαμονής που προτιμούν οι hardcore φεστιβαλιστές μπορεί να
ακούγεται ελκυστικός στους πιο περιπετειώδεις τύπους, αλλά εγώ που είμαι παιδί της πόλης και δεν έχω κατασκηνώσει ποτέ στη ζωή μου, δεν θα τον πρότεινα. Αν λοιπόν και εσείς προτιμάτε τον ύπνο σε μαλακό κρεβάτι και δεν θέλετε να αφήσετε πίσω τα αγαθά του πολιτισμού μόνο και μόνο για να παρακολουθήσετε live μουσική (π.χ. καθαρές τουαλέτες, μπάνιο με νερό και σαπούνι αντί για λασπόλουτρο κλπ.), η εναλλακτική λύση υπάρχει για το φεστιβάλ του Reading (κάτι που έχω την εντύπωση ότι δεν ισχύει για ένα φεστιβάλ όπως το Glastonbury που είναι στη μέση του πουθενά). Ο χώρος του φεστιβάλ είναι περίπου μισή ώρα περπάτημα από το σταθμό τρένων της πόλης (για να ακριβολογήσω σε μισή ώρα το κάνεις το πρωί που είσαι ξεκούραστος - για την επιστροφή υπολογίστε τρία τέταρτα με 1 ώρα) και ο σταθμός του Reading απέχει μισή ώρα από το σταθμό του Paddington στο Λονδίνο (υπολογίστε επίσης 1 ώρα για την επιστροφή - όχι, τα τρένα δεν κουράζονται αλλά κάνουν περισσότερες στάσεις το βράδυ). Επομένως, η εναλλακτική λύση είναι να ψάξετε για ξενοδοχείο είτε στο Reading, είτε στο Λονδίνο κοντά στο Paddington. Τα μειονεκτήματα είναι μεγαλύτερο κόστος και περισσότερος χρόνος για να φτάσετε στο φεστιβάλ, τα πλεονεκτήματα οι ανέσεις του ξενοδοχείου και το γεγονός ότι μένοντας στο Λονδίνο θα μπορέσετε σίγουρα τις μέρες πριν το φεστιβάλ να πετύχετε κάποιο από τα αγαπημένα σας συγκροτήματα να παίζουν για ζέσταμα σε κάποιο κλαμπάκι και να το δείτε σε συνθήκες καλύτερες από αυτές ενός ανοιχτού χώρου.
Αφού λοιπόν λύσαμε τα θέματα διαμονής και διακίνησης, τα τελευταία καυτά θέματα που θα μας απασχολήσουν είναι ο καιρός και ο χρονοπρογραμματισμός της κάθε φεστιβαλικής ημέρας. Ο βρετανικός καιρός είναι διάσημος για την αστάθεια του, επομένως ακόμα και αν ο ήλιος λάμπει και τα πουλάκια τιτιβίζουν το πρωί, καλό είναι να είστε έτοιμοι για βροχές, ανέμους, κρύο και λάσπη (που έχει γράψει τη δική της ιστορία στα φεστιβάλ της Αγγλίας). Οι ντόπιοι είναι συνηθισμένοι και δεν μασάνε, εμείς χρειαζόμαστε μια κάποια προπόνηση (εδώ λίγο να φυσήξει, μπορεί να σταματήσει η συναυλία - αιωνία η μνήμη του live των White Stripes!).
Όσο για τον προγραμματισμό του τι θα δείτε και πότε, η συμβουλή μου είναι relax! Πάρτε το απόφαση ότι δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να είστε σε δύο (μπορεί και τρία) σημεία ταυτόχρονα και απολαύστε ό,τι προλαβαίνετε χωρίς να προσπαθείτε να κάνετε jogging από τη μία σκηνή στην άλλη - το πρωί της πρώτης ημέρας, με τον ενθουσιασμό του πρωτάρη, μπορεί να μοιάζει εφικτό, αλλά ως το βράδυ θα χρειάζεστε καροτσάκι για να σας μεταφέρουν - το έπαθα το '92 (όταν φυσικά χάσαμε και το τρένο της επιστροφής το πρώτο βράδυ) αλλά μετά έμαθα: πάντα τσεκάρουμε το timetable των τρένων και μετράμε σωστά τις αντοχές μας!
Επίλογος με μια λίστα με μερικές από τις σημαντικότερες εμφανίσεις που είχα την τύχη να δω στο φεστιβάλ του Reading όλα αυτά τα χρόνια. Μια λίστα που η κορυφή της ανήκει δικαιωματικά στους Nirvana, headliners στις 30/8/1992 (κατά σύμπτωση οι ημερομηνίες της διοργάνωσης του '92 - του 20ου φεστιβάλ Reading - συμπίπτουν με τις φετινές), στην ήμερα της grunge εισβολής στο φεστιβάλ που είχε ακόμα Mudhoney (με τον κόσμο να κάνει τσουλήθρα στη λάσπη - το πιο απίστευτο moshpit που έχω δει ποτέ), L7 (από όπου και το ιστορικό περιστατικό του tampon tossing από την Donita Sparks!), Screaming Trees, Pavement καθώς και Teenage Fanclub (να παίζουν ένα απίστευτο set ενώ οι ουρανοί είχαν ανοίξει) και Nick Cave - και το μεγαλύτερο ποτάμι λάσπης που είδα ποτέ! Η εμφάνιση αυτή των Nirvana (η τελευταία τους στην Αγγλία) έχει κυκλοφορήσει παλιότερα σε DVD και αναμένεται σύντομα να κυκλοφορήσει και η επίσημη version με πολλά extra - must για όλους τους φαν του γκρουπ.
Ξεκινώντας από τα πρακτικά θέματα, το πιο σημαντικό είναι το πού θα μείνετε. Σχεδόν όλα τα μεγάλα φεστιβάλ προσφέρουν τη δυνατότητα να κατασκηνώσετε σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο για όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης. Από μία άποψη, με τον τρόπο αυτό μπορεί κανείς να έχει το 100% της φεστιβαλικής εμπειρίας: ένα τριήμερο μακριά από τον "πολιτισμό", μόνο με μουσική, μπύρα και ό,τι άλλο προκύψει μέσα σε αυτή την ιδιόμορφη, πολυσυλλεκτική ροκ κοινότητα που σχηματίζεται για λίγες μέρες κάθε χρόνο. Και επιπλέον, όταν η μουσική σταματάει κάποια στιγμή το βράδυ, το πάρτι δεν χρειάζεται να διακοπεί.Αυτός ο τρόπος διαμονής που προτιμούν οι hardcore φεστιβαλιστές μπορεί να
ακούγεται ελκυστικός στους πιο περιπετειώδεις τύπους, αλλά εγώ που είμαι παιδί της πόλης και δεν έχω κατασκηνώσει ποτέ στη ζωή μου, δεν θα τον πρότεινα. Αν λοιπόν και εσείς προτιμάτε τον ύπνο σε μαλακό κρεβάτι και δεν θέλετε να αφήσετε πίσω τα αγαθά του πολιτισμού μόνο και μόνο για να παρακολουθήσετε live μουσική (π.χ. καθαρές τουαλέτες, μπάνιο με νερό και σαπούνι αντί για λασπόλουτρο κλπ.), η εναλλακτική λύση υπάρχει για το φεστιβάλ του Reading (κάτι που έχω την εντύπωση ότι δεν ισχύει για ένα φεστιβάλ όπως το Glastonbury που είναι στη μέση του πουθενά). Ο χώρος του φεστιβάλ είναι περίπου μισή ώρα περπάτημα από το σταθμό τρένων της πόλης (για να ακριβολογήσω σε μισή ώρα το κάνεις το πρωί που είσαι ξεκούραστος - για την επιστροφή υπολογίστε τρία τέταρτα με 1 ώρα) και ο σταθμός του Reading απέχει μισή ώρα από το σταθμό του Paddington στο Λονδίνο (υπολογίστε επίσης 1 ώρα για την επιστροφή - όχι, τα τρένα δεν κουράζονται αλλά κάνουν περισσότερες στάσεις το βράδυ). Επομένως, η εναλλακτική λύση είναι να ψάξετε για ξενοδοχείο είτε στο Reading, είτε στο Λονδίνο κοντά στο Paddington. Τα μειονεκτήματα είναι μεγαλύτερο κόστος και περισσότερος χρόνος για να φτάσετε στο φεστιβάλ, τα πλεονεκτήματα οι ανέσεις του ξενοδοχείου και το γεγονός ότι μένοντας στο Λονδίνο θα μπορέσετε σίγουρα τις μέρες πριν το φεστιβάλ να πετύχετε κάποιο από τα αγαπημένα σας συγκροτήματα να παίζουν για ζέσταμα σε κάποιο κλαμπάκι και να το δείτε σε συνθήκες καλύτερες από αυτές ενός ανοιχτού χώρου.Αφού λοιπόν λύσαμε τα θέματα διαμονής και διακίνησης, τα τελευταία καυτά θέματα που θα μας απασχολήσουν είναι ο καιρός και ο χρονοπρογραμματισμός της κάθε φεστιβαλικής ημέρας. Ο βρετανικός καιρός είναι διάσημος για την αστάθεια του, επομένως ακόμα και αν ο ήλιος λάμπει και τα πουλάκια τιτιβίζουν το πρωί, καλό είναι να είστε έτοιμοι για βροχές, ανέμους, κρύο και λάσπη (που έχει γράψει τη δική της ιστορία στα φεστιβάλ της Αγγλίας). Οι ντόπιοι είναι συνηθισμένοι και δεν μασάνε, εμείς χρειαζόμαστε μια κάποια προπόνηση (εδώ λίγο να φυσήξει, μπορεί να σταματήσει η συναυλία - αιωνία η μνήμη του live των White Stripes!).Όσο για τον προγραμματισμό του τι θα δείτε και πότε, η συμβουλή μου είναι relax! Πάρτε το απόφαση ότι δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να είστε σε δύο (μπορεί και τρία) σημεία ταυτόχρονα και απολαύστε ό,τι προλαβαίνετε χωρίς να προσπαθείτε να κάνετε jogging από τη μία σκηνή στην άλλη - το πρωί της πρώτης ημέρας, με τον ενθουσιασμό του πρωτάρη, μπορεί να μοιάζει εφικτό, αλλά ως το βράδυ θα χρειάζεστε καροτσάκι για να σας μεταφέρουν - το έπαθα το '92 (όταν φυσικά χάσαμε και το τρένο της επιστροφής το πρώτο βράδυ) αλλά μετά έμαθα: πάντα τσεκάρουμε το timetable των τρένων και μετράμε σωστά τις αντοχές μας!
Επίλογος με μια λίστα με μερικές από τις σημαντικότερες εμφανίσεις που είχα την τύχη να δω στο φεστιβάλ του Reading όλα αυτά τα χρόνια. Μια λίστα που η κορυφή της ανήκει δικαιωματικά στους Nirvana, headliners στις 30/8/1992 (κατά σύμπτωση οι ημερομηνίες της διοργάνωσης του '92 - του 20ου φεστιβάλ Reading - συμπίπτουν με τις φετινές), στην ήμερα της grunge εισβολής στο φεστιβάλ που είχε ακόμα Mudhoney (με τον κόσμο να κάνει τσουλήθρα στη λάσπη - το πιο απίστευτο moshpit που έχω δει ποτέ), L7 (από όπου και το ιστορικό περιστατικό του tampon tossing από την Donita Sparks!), Screaming Trees, Pavement καθώς και Teenage Fanclub (να παίζουν ένα απίστευτο set ενώ οι ουρανοί είχαν ανοίξει) και Nick Cave - και το μεγαλύτερο ποτάμι λάσπης που είδα ποτέ! Η εμφάνιση αυτή των Nirvana (η τελευταία τους στην Αγγλία) έχει κυκλοφορήσει παλιότερα σε DVD και αναμένεται σύντομα να κυκλοφορήσει και η επίσημη version με πολλά extra - must για όλους τους φαν του γκρουπ.Reading Festival Top 30
- Nirvana (1992)
- PJ Harvey (1992)
- Teenage Fanclub (1992)
- Smashing Pumpkins (1992)
- Mudhoney (1992)
- L7 (1992)
- Pavement (1992, '94 & '99)
- Afghan Whigs (1994)
- Hole (1994)
- Rollins Band (1992, '94)
- Scarce (1994)
- Lotion (1994)
- Lemonheads (1994)
- Red Hot Chili Peppers (1994)
- Elastica (1994 & '99)
- Rocket From The Crypt (1996)
- Girls Against Boys (1996 & '99)
- Sonic Youth (1996)
- Social Distortion (1996)
- Julian Cope (1996)
- Sebadoh (1996 & '99)
- The Fall (1999 & 2006)
- Guided By Voices (1999)
- Sleater-Kinney (1999)
- Flaming Lips (1999)
- TV On The Radio (2006)
- Yeah Yeah Yeahs (2006)
- Raconteurs (2006)
- Arctic Monkeys (2006)
- Franz Ferdinand (2006)
Τραγούδι της εβδομάδας: Nirvana - Smells Like Teen Spirit από το Reading του 1992.
Φωτογραφίες: Julian Cope ('96), Raconteurs ('06), Rollins Band ('94), TV On The Radio ('06), Guided By Voices με τη Zia των Dandy Warhols ('99), The Fall ('06).