Από σήμερα, 28 Σεπτεμβρίου, θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους η ταινία "Porto" (2016), σε σκηνοθεσία-ντεμπούτο του βραζιλιάνου Gabe Klinger. Η ταινία πήρε οκτώ υποψηφιότητες σε φεστιβάλ του εξωτερικού (μεταξύ των οποίων στα London Film Festival 2016, San Sebastián International Film Festival 2016 & International Film Festival Rotterdam 2017) , ενώ σε αυτή εναλλάσσονται τρεις διαφορετικές γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, πορτογαλλικά), επομένως πρόκεται για ένα multiculti εγχείρημα.
Το έργο αυτοπροσδιορίζεται ως μία "boy meets girl" ιστορία με φόντο τις γειτονιές του Πόρτο, μιας όχι και τόσο mainstream ευρωπαϊκής πόλης. O Jake, Αμερικάνος στην καταγωγή, εργάζεται σε ένα χώρο ανασκαφών, όπου η Γαλλίδα αρχαιολόγος Mati τον συναντάει για πρώτη φορά. Οι ματιές τους διασταυρώνονται και κάπως έτσι ξεκινάει μία ερωτική ιστορία στην όμορφη αυτή πόλη.
Η ταινία είναι χωρισμένη σε τρία μέρη. Το πρώτο φέρει τον τίτλο Jake, στο οποίο και βλέπουμε την οπτική κυρίως του πρωταγωνιστή - τον υποδύεται ο Anton Yelchin. Πρόκειται για έναν ετερόρρυθμο άντρα, λιγομίλητο, που φαίνεται να ζει από επιλογή στο περιθώριο. Το δεύτερο μέρος είναι γυρισμένο κυρίως με επίκεντρο την άκρως γοητεύσιμη Ματί (Lucie Lucas) και φέρει στον τίτλο το όνομά της. Η Mati βρίσκεται ήδη σε μία σχέση, η οποία όμως (δεν μαθαίνουμε ποτέ γιατί) δεν την καλύπτει. Τέλος, το τρίτο μέρος που τιτλοφορείται από τη φράση "Jake and Mati" κάνει ποικίλες χρονικές αναδρομές προκειμένου να ενώσει τα διαφορετικά κομμάτια της ιστορίας και να μας δώσει το «ζουμί» της υπόθεσης.
Παρά το γεγονός ότι η υπόθεση δεν έχει κάποια τρομερή εξέλιξη ή κορύφωση και επιθυμεί να κινηθεί στη λογική του «Χαμένοι στη μετάφραση» (Lost in translation, 2003) δίνοντας μια πιο φιλοσοφική διάσταση στη σχέση των πρωταγωνιστών, η ένταση είναι καθόλη τη διάρκεια απούσα. Κι ενώ γίνεται προσπάθεια να ξαφνιαστεί ο θεατής (με την εμφάνιση του συντρόφου της Ματί για παράδειγμα), το ενδιαφέρον χάνει το δρόμο του στους διάφορους εγκιβωτισμούς και στην απουσία ειρμού των «φιλοσοφικών» διαλόγων. Στην ουσία, παρακολουθούμε το ίδιο μοτίβο και το ίδιο χρονικό πλαίσιο ξανά και ξανά χωρίς τα κομμάτια που αποκαλύπτονται σταδιακά να επεκτείνουν με ουσιαστικό τρόπο το νόημα. Αντιθέτως, μηρυκάζουν την ίδια σκηνή και δύσκολα κρατούν την προσοχή του θεατή.
Παρόλα αυτά, ένας λόγος για τον οποίο αξίζει να περάσει κανείς περίπου μία ώρα παρακολουθώντας το "Porto", έστω και πατώντας το fast forward, είναι οι υπέροχες εικόνες της πόλης, η οποία αποκαλύπτει τη μικροσκοπική σε έκταση μεγαλειότητά της. Η σκηνοθεσία του Gabe Klinger είναι πολλά υποσχόμενη, αφού η επιτηδευμένα ερασιτεχνικές του λήψεις ιντριγκάρουν ακόμα περισσότερο τον θεατή να επισκεφτεί την πόλη της ερωτικής μας ιστορίας σε συνδυασμό με το μουσικό χαλί στο οποίο ακούσαμε jazz επιλογές.
Σε γενικές γραμμές, η εν λόγω ταινία δεν καλύπτει απόλυτα τα κριτήρια μιας ερωτικής ιστορίας που έχει όμως να δώσει κάτι στον θεατή - μία συγκίνηση, ένα μάθημα ζωής, λίγο γέλιο. Ίσως η επιδίωξη από τους δημιουργούς για ένα πιο σινεφίλ αποτέλεσμα να στέρησε πιο σημαντικές όψεις, όπως η τέρψη και η εξαγωγή κάποιου νοήματος. Στα bonus να σημειώσουμε την ερμηνεία του Anton Yelchin, ο οποίος παίζει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και καταφέρνει πολύ καλά να γίνει πειστικός και ίσως λίγο «τρομακτικός» σαν προσωπικότητα - πρόκειται για την τελευταία ερμηνεία του ηθοποιού καθώς πέρσι έφυγε από τη ζωή.
Πρωταγωνιστούν: Anton Yelchin, Lucie Lucas
Διάρκεια: 75'
Σκηνοθεσία: Gabe Klinger
Σενάριο: Larry Gross, Gabe Klinger
Μονταζ: Gabe Klinger, Géraldine Mangenot
Παραγωγός Εκτέλεσης: Jim Jarmusch
Το έργο αυτοπροσδιορίζεται ως μία "boy meets girl" ιστορία με φόντο τις γειτονιές του Πόρτο, μιας όχι και τόσο mainstream ευρωπαϊκής πόλης. O Jake, Αμερικάνος στην καταγωγή, εργάζεται σε ένα χώρο ανασκαφών, όπου η Γαλλίδα αρχαιολόγος Mati τον συναντάει για πρώτη φορά. Οι ματιές τους διασταυρώνονται και κάπως έτσι ξεκινάει μία ερωτική ιστορία στην όμορφη αυτή πόλη.
Η ταινία είναι χωρισμένη σε τρία μέρη. Το πρώτο φέρει τον τίτλο Jake, στο οποίο και βλέπουμε την οπτική κυρίως του πρωταγωνιστή - τον υποδύεται ο Anton Yelchin. Πρόκειται για έναν ετερόρρυθμο άντρα, λιγομίλητο, που φαίνεται να ζει από επιλογή στο περιθώριο. Το δεύτερο μέρος είναι γυρισμένο κυρίως με επίκεντρο την άκρως γοητεύσιμη Ματί (Lucie Lucas) και φέρει στον τίτλο το όνομά της. Η Mati βρίσκεται ήδη σε μία σχέση, η οποία όμως (δεν μαθαίνουμε ποτέ γιατί) δεν την καλύπτει. Τέλος, το τρίτο μέρος που τιτλοφορείται από τη φράση "Jake and Mati" κάνει ποικίλες χρονικές αναδρομές προκειμένου να ενώσει τα διαφορετικά κομμάτια της ιστορίας και να μας δώσει το «ζουμί» της υπόθεσης.
Παρά το γεγονός ότι η υπόθεση δεν έχει κάποια τρομερή εξέλιξη ή κορύφωση και επιθυμεί να κινηθεί στη λογική του «Χαμένοι στη μετάφραση» (Lost in translation, 2003) δίνοντας μια πιο φιλοσοφική διάσταση στη σχέση των πρωταγωνιστών, η ένταση είναι καθόλη τη διάρκεια απούσα. Κι ενώ γίνεται προσπάθεια να ξαφνιαστεί ο θεατής (με την εμφάνιση του συντρόφου της Ματί για παράδειγμα), το ενδιαφέρον χάνει το δρόμο του στους διάφορους εγκιβωτισμούς και στην απουσία ειρμού των «φιλοσοφικών» διαλόγων. Στην ουσία, παρακολουθούμε το ίδιο μοτίβο και το ίδιο χρονικό πλαίσιο ξανά και ξανά χωρίς τα κομμάτια που αποκαλύπτονται σταδιακά να επεκτείνουν με ουσιαστικό τρόπο το νόημα. Αντιθέτως, μηρυκάζουν την ίδια σκηνή και δύσκολα κρατούν την προσοχή του θεατή.
Παρόλα αυτά, ένας λόγος για τον οποίο αξίζει να περάσει κανείς περίπου μία ώρα παρακολουθώντας το "Porto", έστω και πατώντας το fast forward, είναι οι υπέροχες εικόνες της πόλης, η οποία αποκαλύπτει τη μικροσκοπική σε έκταση μεγαλειότητά της. Η σκηνοθεσία του Gabe Klinger είναι πολλά υποσχόμενη, αφού η επιτηδευμένα ερασιτεχνικές του λήψεις ιντριγκάρουν ακόμα περισσότερο τον θεατή να επισκεφτεί την πόλη της ερωτικής μας ιστορίας σε συνδυασμό με το μουσικό χαλί στο οποίο ακούσαμε jazz επιλογές.
Σε γενικές γραμμές, η εν λόγω ταινία δεν καλύπτει απόλυτα τα κριτήρια μιας ερωτικής ιστορίας που έχει όμως να δώσει κάτι στον θεατή - μία συγκίνηση, ένα μάθημα ζωής, λίγο γέλιο. Ίσως η επιδίωξη από τους δημιουργούς για ένα πιο σινεφίλ αποτέλεσμα να στέρησε πιο σημαντικές όψεις, όπως η τέρψη και η εξαγωγή κάποιου νοήματος. Στα bonus να σημειώσουμε την ερμηνεία του Anton Yelchin, ο οποίος παίζει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και καταφέρνει πολύ καλά να γίνει πειστικός και ίσως λίγο «τρομακτικός» σαν προσωπικότητα - πρόκειται για την τελευταία ερμηνεία του ηθοποιού καθώς πέρσι έφυγε από τη ζωή.
Πρωταγωνιστούν: Anton Yelchin, Lucie Lucas
Διάρκεια: 75'
Σκηνοθεσία: Gabe Klinger
Σενάριο: Larry Gross, Gabe Klinger
Μονταζ: Gabe Klinger, Géraldine Mangenot
Παραγωγός Εκτέλεσης: Jim Jarmusch