Δήμητρα Σελεμίδου: «Η πατρίδα μας είναι οι άνθρωποι τελικά»

Η Δήμητρα Σελεμίδου, αυθεντικό παιδί της "4ης Ακρόασης της Μικρής Άρκτου" και ερμηνεύτρια της μαγικής ομάδας που δημιούργησε την "Τρίτη Έξοδο", ετοιμάζεται αυτή την περίοδο για τις εμφανίσεις της στο PassPort Κεραμεικός. Μαζί με τον συνθέτη Σπύρο Παρασκευάκο και τον στιχουργό Γιάννη Βασιλόπουλο, αποτελούν τη μαγική τριάδα που φέρνει στην ελληνική μουσική σκηνή μια νέα γενιά καλλιτεχνών, πολλά υποσχόμενη και άκρως ελπιδοφόρα για την εγχώρια μουσική παραγωγή.

Τα "Συννεφιασμένα βλέμματα" παίζουν συνεχώς στα ραδιόφωνα, ενώ το "Μαμά, Μπαμπά", σε στίχους του Γιάννη, δε μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο στο άκουσμά του. Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό τραγούδι, που αγαπήσαμε πολύ εδώ στο Mix Grill και που πρόσφατα έκανε πολλούς να δακρύσουν, όταν ερμηνεύτηκε από τη Δήμητρα παρέα με τον Σπύρο στο πιάνο, στο "Στην υγειά μας" (δείτε το σχετικό βίντεο στο τέλος της συνέντευξης).

Στις 6 και 13 Νοεμβρίου πρόκειται να πραγματοποιήσουν τις εμφανίσεις τους στο PassPort Κεραμεικός, παρουσιάζοντας την "Τρίτη Έξοδο LIVE", ένα μείγμα τραγουδιών από το ομώνυμο πρώτο τους άλμπουμ και άλλων που μιλούν για την ενηλικίωση. Η ίδια, μια ευγενική, σεμνή και αξιαγάπητη φυσιογνωμία, μας μίλησε - με την ωριμότητα που την διακατέχει παρά τo νεαρό της ηλικίας της - για την εμπειρία της "4ης Ακρόασης", για τις προηγούμενες και τις επερχόμενες συναυλίες, για τα όνειρά της και, φυσικά, για την ήρεμη δύναμη αυτής της τριμελούς ομάδας που κάνει τα πρώτα της βήματα και, παράλληλα, τα πρώτα της θαύματα.

Συναντηθήκαμε ένα φθινοπωρινό απόγευμα στον Μπλε Παπαγάλο στο Μεταξουργείο και την ευχαριστούμε πολύ για αυτή την όμορφη συνέντευξη που μας παραχώρησε.

Αρχικά ευχαριστώ πάρα πολύ για τα όμορφά σου σχόλια. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μουσική σε μικρή ηλικία. Στα 7 μου χρόνια ξεκίνησα τα μαθήματα του πιάνου και των θεωρητικών στο Ωδείο της Φλώρινας, όπου και μεγάλωσα. Το τραγούδι προέκυψε αρκετά αργότερα, κάπου στην εφηβεία, από μία εσωτερική μου ανάγκη, που με οδήγησε να κάνω μαθήματα ελαφρού τραγουδιού από τη Β’ Γυμνασίου κι έπειτα.

Η αρχή, όμως, στην πραγματικότητα, τοποθετείται στην Α’ Λυκείου, το 2013 όταν ήμουν 16 ετών, που συμμετείχα στην "4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου". Έπειτα ξεκίνησα, ερχόμενη πια στην Αθήνα, μαθήματα φωνητικής με την αγαπημένη μου δασκάλα, την Έλλη Πασπαλά.

Σίγουρα σημαντικό ρόλο έπαιξε η αγάπη μου για τη μουσική, λίγο η εφηβική μου τρέλα και οπωσδήποτε η υποστήριξη των γονιών μου, ώστε να ξεκινήσω ένα αρκετά μεγάλο ταξίδι από τη Φλώρινα για την Αθήνα. Γνώριζα για τον θεσμό των "Ακροάσεων", είχα μεγάλη εμπιστοσύνη στο ρόλο και τη δράση της Μικρής Άρκτου σε πολλά επίπεδα, και πέρα από τη μουσική ακόμη, θαύμαζα πολλούς καλλιτέχνες που αναδείχθηκαν από τις προηγούμενες Ακροάσεις και κάπως έτσι πήρα την απόφαση να ταξιδέψω εδώ.

Τόσο ο Γιάννης όσο και ο Σπύρος είναι παιδιά της "Ακρόασης". Δεν γνωριζόμασταν από πριν, συναντηθήκαμε στο πλαίσιο της "Ακρόασης". Αρχικά η συνεργασία μου ξεκίνησε με τον Γιάννη. Είναι, ίσως, ο νεότερος Έλληνας στιχουργός αυτή τη στιγμή! Ήμασταν, λοιπόν, αυτή δυάδα, η οποία εξελίχθηκε. Αποφοίτησε από το Λύκειο και στη συνέχεια συνάντησε τον Σπύρο Παρασκευάκο, έναν επίσης εξαίρετο συνθέτη και τραγουδοποιό, ο οποίος είχε ήδη μια διαδρομή στη δισκογραφία. Με τον Ζαχαρία Καρούνη παρουσίασαν το 2015 τον δίσκο «Από το μηδέν» που κυκλοφορεί από την Μικρή Άρκτο.

Στη συνέχεια γίναμε αυτή η τριάδα, η οποία μετράει περίπου 1,5 χρόνο συνεργασίας (παύση). Μόνο τόσο είναι; Μου φαίνεται μια ζωή! (γέλια). Φτιάξαμε μαζί την «Τρίτη Έξοδο», η οποία κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες. 

Θεωρώ ότι είναι αρκετά δύσκολο μεν, αλλά ότι με την ύπαρξη του διαδικτύου ίσως έχουμε ένα πιο εύκολα προσβάσιμο βήμα πια. Όταν, όμως, κάποιος θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά, σίγουρα συναντά αρκετά εμπόδια, σίγουρα έρχεται αντιμέτωπος με δυνατότητες οι οποίες δεν είναι πάντοτε οι καλύτερες, όπως το να βρεθείς σε ένα talent-show. Θεωρώ πως μακροπρόθεσμα κάτι τέτοιο περισσότερο σε βλάπτει παρά σε ωφελεί. Είμαι κάθετα αντίθετη στο να συμμετάσχει κάποιος σε αυτό, προσωπικά δεν θα το επέλεγα. Δεν το απαξιώνω εντελώς ως επιλογή, αλλά δεν συνάδει με τις προσωπικές μου αξίες και τον προσωπικό μου στόχο στη μουσική.

Ο προσωπικός μου στόχος ήταν πάντοτε να αποκτώ μια ουσιαστική και ειλικρινή σχέση με οτιδήποτε κάνω και αυτό μπόρεσα να το καταφέρω μέσα από την εμπλοκή μου στη δημιουργική διαδικασία του τραγουδιού και τη συνεργασία μου με τα παιδιά. Θεωρώ ότι εφόσον υπάρχει ενδιαφέρον και προσπάθεια από μέρους μας υπάρχει και η δυνατότητα να πραγματοποιηθούν τα όνειρά μας. Πριν μερικά χρόνια δε θα μπορούσα να το φανταστώ, αλλά εκεί έξω υπάρχουν γενναιόδωροι άνθρωποι που με λίγη τύχη θα βρεθούν στο δρόμο μας και θα στηρίξουν την προσπάθειά μας. 

Με μεγάλη μας χαρά νιώσαμε από την πρώτη στιγμή την αγκαλιά του κόσμου. Ήδη με την κυκλοφορία του πρώτου single που ήταν τα «Συννεφιασμένα βλέμματα», έπειτα με την παρουσίαση του δίσκου μας και με τη συμμετοχή μας στο AthensPride. Το καλοκαίρι ταξιδέψαμε μαζί με τα τραγούδια μας στην περιοδεία του Μάριου Φραγκούλη, όπου και εκεί έλαβαν εξαιρετική αποδοχή. Βέβαια, εκτός από το ότι ακούστηκαν τα τραγούδια, η μεγαλύτερή μας χαρά ήταν ότι λάβαμε μηνύματα από ανθρώπους που μας αποκάλυψαν ότι μέσα στα τραγούδια  βρήκαν κάτι που τους εκφράζει και που «ξεκλείδωσε» κάτι μέσα τους. Αυτός ήταν ο στόχος μας από την αρχή και, επομένως, η μεγαλύτερή μας ικανοποίηση.

Ήταν για μένα μια πολύτιμη ευκαιρία το ότι βρέθηκα πλάι στον κοσμοαγάπητο Μάριο Φραγκούλη. Είναι μία από τις πρώτες φωνές που θυμάμαι να ηχεί στα αυτιά μου ως αγαπημένη μου. Τον θαύμαζα πάρα πολύ για την αρτιότητά του, όχι μόνο σε επίπεδο φωνητικό αλλά και καλλιτεχνικό. Είμαι πολύ ευτυχής που μέσα από τη συνεργασία μας ανακάλυψα έναν εξίσου θαυμάσιο άνθρωπο. Μας αγκάλιασε με μεγάλη γενναιοδωρία και ευγένεια. Έμαθα πολλά, όχι μόνο από το γεγονός ότι βρεθήκαμε σε πολλούς χώρους ανά την Ελλάδα, μοιραστήκαμε τα τραγούδια μας με το κοινό και υπήρξε αυτή η τριβή με τη διαδικασία της ερμηνείας μέσα σε μεγάλες συναυλίες, αλλά έμαθα πολλά μέσα από τις συμβουλές του και σε ανθρώπινο επίπεδο, από το πώς φέρεται στους ανθρώπους γύρω του.

Προσωπικά χαίρω απόλυτης αποδοχής από τους γονείς μου. Σαφώς και διαφέρουμε, σαφώς και διαφωνούμε πάνω στις διαφορές μας, αλλά τελικά πάντοτε με καταλαβαίνουν και με υποστηρίζουν. Θεωρώ ότι όλοι μας σε ένα βαθμό, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο, επιλέγουμε να ακολουθήσουμε μια πορεία διαφορετική από των γονιών μας και αυτό πιστεύω πως είναι υγιές να συμβαίνει. Αυτό το τραγούδι ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος του δίσκου μας, ήταν ο λόγος για τον οποίο στην πραγματικότητα υπάρχει η «Τρίτη Έξοδος» και αυτό που πραγματικά εκφράζει, είναι η απόφαση του να διακόψουμε ή να επαναπροσδιορίσουμε τους δεσμούς που είχαμε μεγαλώνοντας με ανθρώπους και καταστάσεις που μας καθόρισαν. 

Νομίζω ότι ακόμη και αν προέκυπτε αυτό σε μια προσωπική μου αναζήτηση, δεν θα επέλεγα να το βγάλω προς τα έξω, δεν θα το έκανα. Λατρεύω τη δουλειά μας μέσα από αυτή την ομάδα, το ότι μοιραζόμαστε και καταθέτουμε από κοινού ένα κομμάτι από την ψυχή μας. Είμαι πολύ τυχερή, σαφώς, που μπορεί λειτουργήσει αυτό, γιατί δεν τυχαίνει πάντοτε να συναντήσεις τους ανθρώπους που θα πουν αυτά που σκέφτεσαι πολύ καλύτερα απ΄ό,τι μπορείς εσύ να τα διατυπώσεις στιχουργικά και μουσικά. Θεωρώ πως ακόμη και αν σκεφτώ κάτι, θα το μοιραστώ σαν ιδέα και θα το καταθέσουμε οι τρεις μας με πολύ πιο επιτυχημένο τρόπο.

Στις 6 Νοεμβρίου κοντά μας θα είναι ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο οποίος μάλιστα συμμετείχε στην «Τρίτη Έξοδο» με μεγάλη γενναιοδωρία και υποστήριξη. Μοιραζόμαστε μαζί το ντουέτο «Ο Μόνος και η Μόνη» και μεταξύ των τραγουδιών που θα ακουστούν, θα είναι σίγουρα και αυτό. Επίσης, θα είναι ο Μιχάλης και ο Παντελής Καλογεράκης, δύο δίδυμα αδέρφια από την Κρήτη που μελοποιούν ποίηση. Με τα δύο παιδιά συναντηθήκαμε, επίσης, στην Τέταρτη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου και είμαστε πολύ χαρούμενοι για τη συμμετοχή τους.

Στο δεύτερο live, στις 13 Νοεμβρίου, μαζί μας θα είναι η Παυλίνα Βουλγαράκη και η Μυρτώ Βασιλείου. Η Παυλίνα αυτόν τον καιρό παρουσιάζει τον δεύτερο δίσκο της "Μωβ καληνύχτες" και η Μυρτώ μαζί με τον Κώστα Τσίρκα ετοιμάζουν τις εμφανίσεις για τον δίσκο  τους "Μαζί το χειμώνα".  Είχαμε την τύχη να συναντηθούν οι δρόμοι μας, σε επίπεδο όχι μόνο καλλιτεχνικό αλλά και ανθρώπινο. Νιώθω πως χτίζουμε μια φιλία με τα παιδιά και ήταν πολύ αυθόρμητο το ότι τους επιλέξαμε να βρίσκονται κοντά μας σε αυτές τις δύο εμφανίσεις . Θα χαρούμε πάρα πολύ να μοιραστούμε μαζί τους τη σκηνή και να συνδιαμορφώσουμε την ατμόσφαιρα των δύο αυτών βραδιών, που θα διαφοροποιηθούν λιγάκι μεταξύ τους.

Οι εμφανίσεις αυτές χτίστηκαν πάνω σε μια φιλοσοφία κοινή με τον δίσκο. Η «Τρίτη Έξοδος» μιλάει για την ενηλικίωση, όχι με τη βιολογική έννοια του όρου. Σηματοδοτεί, στην πραγματικότητα, τη στιγμή που ο καθένας μας αποφασίζει να ξεκινήσει τη δική του, αυτόνομη διαδρομή, λαμβάνει αποφάσεις που θα καθορίσει την πορεία του, θέτει στόχους και διαφοροποιείται από καταστάσεις που τον βρίσκουν αντίθετο. Έτσι, η ενηλικίωση για εμάς μέσα στην «Τρίτη Έξοδο», θεωρείται μια συνεχής διαδικασία και είναι μια πολύ απαιτητική εσωτερική διεργασία, που μας φέρνει αντιμέτωπους με τον εαυτό μας και μας εξελίσσει.

Με την ίδια λογική, λοιπόν, έχουμε επιλέξει τραγούδια, ελληνικά είτε και ξένα, που μιλούν για αυτή τη διαδικασία, την ενηλικίωση, από μουσικούς κόσμους συγγενικούς με εμάς. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχουμε δημιουργήσει έναν ενιαίο κόσμο, τον οποίο επιθυμούμε να μοιραστούμε με τους ακροατές.

Είναι κάτι που προέκυψε ξαφνικά και το αποδεχθήκαμε με μεγάλη χαρά και οι τρεις μας με τα παιδιά, για τον πιο βασικό λόγο ότι οφείλουμε να στηρίζουμε τις προσπάθειες που γίνονται για φιλανθρωπικούς σκοπούς, πόσο μάλλον για ένα μικρό παιδί. Η χαρά αυτή της προσφοράς πολλαπλασιάζεται όταν συμπράττουν άνθρωποι από τον καλλιτεχνικό χώρο, άνθρωποι που έχουμε θαυμάσει, σε μια πολύ όμορφη εκδήλωση.

Αυτό που προέκυψε δεν ήταν η Ιατρική, αλλά ήταν η μουσική στην πραγματικότητα! (γέλια) Ήθελα από μικρό παιδί να ασχοληθώ με την Ιατρική, μάλιστα έλεγα ότι ήθελα να γίνω «Γιατρός χωρίς σύνορα»! Στη συνέχεια μετριάστηκε η κατάσταση και το πάθος μου για αυτήν. Όπως είπα και νωρίτερα, η μουσική προέκυψε στην εφηβεία μου και παρόλο που ήταν πάρα πολύ σημαντική για μένα, δεν κατάφερε να με πείσει να διαγράψω την Ιατρική.

Εφόσον πια ακολουθώ και τις δύο μου αγάπες και έχω αυτή την ευλογία, θα συνεχίσω να το κάνω γιατί θεωρώ πως μόνο έχοντας και τις δύο αυτές παραμέτρους στη ζωή μου, μπορώ να έχω τις ισορροπίες μου. Όσο κι αν φαίνονται ίσως ασύνδετα μεγέθη, μέσα μου επικοινωνούν άρρηκτα. Η Ιατρική και η μουσική με βοηθούν να ανακαλύπτω τον εαυτό μου σε διαφορετικά επίπεδα. Μου δίνουν την ευκαιρία να μοιράζομαι πράγματα με τους άλλους, να προσφέρω και να αισθάνομαι χρήσιμη.

Σε προσωπικό επίπεδο θέλω φυσικά να ολοκληρώσω τις σπουδές μου. Η Ιατρική θα με ακολουθεί πάντοτε, άλλωστε είναι και μια αιώνια σπουδή με τις εξελίξεις που λαμβάνουν συνεχώς χώρα! Δεν ξέρω αν θα είναι το επάγγελμά μου η Ιατρική ή η μουσική, αυτό θα το δείξει ο χρόνος, οι ευκαιρίες και το πώς θα εξελιχθώ κι εγώ μέσα σ΄ αυτά. Σίγουρα, όμως, θα υπάρχουν τα δύο αυτά μεγέθη στη ζωή μου, ίσως με διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι μπορώ τώρα να φανταστώ.

Σε καλλιτεχνικό επίπεδο, προτεραιότητά μου είναι η συνεργασία με τα παιδιά, καθώς αυτή η ομάδα με έπεισε ότι αξίζει να τραγουδάω. Πέρα από αυτό, φυσικά υπάρχουν και ενδιαφέροντά ευρύτερα ως προς τη μουσική. Πρόσφατα συμμετείχα και στη συναυλία «Ελλάς η χώρα των ονείρων», που ήταν αφιερωμένη στον Μάνο Χατζιδάκι στο Ηρώδειο. Υπάρχει μια διάθεση να συνεχιστεί η συνεργασία αυτή και εύχομαι να ευδοκιμήσει. 

Για πρώτη φορά ζωντανά παρουσιάστηκε ο κύκλος «Ελλάς η χώρα των ονείρων» στο πλαίσιο αυτής της μεγάλης συναυλίας. Είχα την τιμή και την τεράστια ευθύνη να ερμηνεύσω αυτά τα τραγούδια και αισθάνομαι πολύ περήφανη και ευτυχής που βρεθήκαμε στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού με το έργο του αγαπημένου μου Μάνου Χατζιδάκι. Νομίζω πως ήταν η πιο ταιριαστή συνθήκη για να παρουσιαστεί αυτό το έργο. Ο χώρος, κατά κάποιο μαγικό τρόπο θα έλεγα, επικοινωνούσε με αυτό το έργο, με ενέπνεε. Ένιωσα την αγκαλιά του κόσμου, που ήταν ακριβώς όπως μου την είχαν περιγράψει όσοι με καθησύχαζαν για αυτή την αγχωτική, κατά τ’ άλλα, διαδικασία! Πραγματικά το απήλαυσα και εύχομαι να μου δοθεί ξανά η ευκαιρία να βρεθώ σ’ αυτή τη σκηνή.

Μετά από τις εμφανίσεις στο Passportμε την «Τρίτη Έξοδο», θα φροντίσουμε να κάνουμε με τα παιδιά ένα βήμα προς την «αποκέντρωση» αυτής της προσπάθειας, προς την επαρχία. Ξεκινάμε από την Χαλκίδα, θα κοιτάξουμε Βόρεια και Νότια και θα συνεχίσουμε τις εμφανίσεις αυτές σε διαφορετικό τόπο και χρόνο.

Παράλληλα, δουλεύουμε με τα παιδιά και ετοιμάζουμε νέα τραγούδια, κάτι που συμβαίνει ούτως ή άλλως. Στην ουσία αυτό, ξεκινάει στο Passport ο πρώτος κύκλος των εμφανίσεων μας για την «Τρίτη Έξοδο» και σταδιακά θα κινηθούμε προς την επαρχία, γιατί θέλουμε να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στους ανθρώπους που πιθανόν να θέλουν να μας ακούσουν.  

Η Αθήνα για μένα υπήρξε μια πολύ τρομακτική μεγαλούπολη. Όταν βρέθηκα εδώ για να σπουδάσω και, παράλληλα, γνώρισα καλύτερα τα παιδιά και ξεκινήσαμε τη συνεργασία μας, σταδιακά απέβαλα τους φόβους μου. Την αγάπησα πάρα πολύ, λόγω των ανθρώπων που μου χάρισε στη ζωή μου και λόγω των δυνατοτήτων που μου έδωσε, και σε επίπεδο μουσικών σπουδών και σε επίπεδο πανεπιστημιακό. Σίγουρα με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι η πατρίδα μας είναι οι άνθρωποι τελικά, όπως είναι για μένα ο Γιάννης και ο Σπύρος και κάποιοι ακόμη που γνώρισα εδώ.

Σχετικό θέμα

συνεντεύξεις 2023

Δημήτρης Πουλικάκος: Καριέρα δεν έκανα ποτέ!