Λίγο πριν το τέλος του χρόνου είχα την τύχη να παρακολουθήσω μια παράσταση που με προβλημάτισε, αφήνοντας μου στο τέλος μια γλυκιά γεύση και μια επιθυμία να την ξαναδώ.
Είναι αλήθεια ότι αγαπώ ιδιαίτερα το θέατρο αλλά δε συνηθίζω να γράφω σχόλια γι' αυτά που βλέπω κρατώντας για μένα τις σκέψεις μου. Μια εξαίρεση λοιπόν κάνω για τα «Λαμπρά Παράσιτα» που ανεβαίνουν αυτή την περίοδο στο Θέατρο "Tempus Verum – Εν Αθήναις" στο Γκάζι.
Είναι αλήθεια ότι αγαπώ ιδιαίτερα το θέατρο αλλά δε συνηθίζω να γράφω σχόλια γι' αυτά που βλέπω κρατώντας για μένα τις σκέψεις μου. Μια εξαίρεση λοιπόν κάνω για τα «Λαμπρά Παράσιτα» που ανεβαίνουν αυτή την περίοδο στο Θέατρο "Tempus Verum – Εν Αθήναις" στο Γκάζι.
Τα «Λαμπρά Παράσιτα» ("Radiant Vermin", 2015), παίχτηκαν με μεγάλη επιτυχία για δύο χρόνια σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη, είναι μια «κυνική» όσο και σουρεαλιστική μαύρη κωμωδία με ένα νεαρό ζευγάρι που του δίνεται η ευκαιρία να ξεφύγει από την οικονομική εξαθλίωση και να αποκτήσει το σπίτι των ονείρων του.
Ο Όλλυ και η Τζιλ αφηγούνται την ιστορία τους μέσα σε ένα καταιγισμό από σκηνές δράσης, αφοπλιστικού χιούμορ, τρόμου, αγωνίας, παρέα με μπόλικες δόσεις ειρωνείας. Είναι και οι δύο πολίτες δεύτερης κατηγορίας χωρίς να έχουν κάποια προοπτική για το μέλλον, ενώ βιώνουν στο παρόν μια ευκαιρία που μόνο με το μότο «ο θάνατος μου η ζωή σου» θα τους δώσει όλα εκείνα τα υλικά αγαθά που επιθυμούν.
Ο Όλλυ και η Τζιλ αφηγούνται την ιστορία τους μέσα σε ένα καταιγισμό από σκηνές δράσης, αφοπλιστικού χιούμορ, τρόμου, αγωνίας, παρέα με μπόλικες δόσεις ειρωνείας. Είναι και οι δύο πολίτες δεύτερης κατηγορίας χωρίς να έχουν κάποια προοπτική για το μέλλον, ενώ βιώνουν στο παρόν μια ευκαιρία που μόνο με το μότο «ο θάνατος μου η ζωή σου» θα τους δώσει όλα εκείνα τα υλικά αγαθά που επιθυμούν.
Το κείμενο της παράστασης είναι του πολυβραβευμένου σύγχρονου Άγγλου Philip Ridley (Φίλιπ Ρίντλεϋ), πρωτοπόρου του "In-Yer-Face Theatre", ένα είδος θεάτρου που μιλάει στο θεατή ωμά, χωρίς φιοριτούρες ή υπαινιγμούς και προκαλεί ακραία συναισθήματα ακριβώς ίδια με τους χαρακτήρες του εκάστοτε έργου έτσι ώστε να ενταχθεί και εκείνος στη δράση της παράστασης. Η μετάφραση και η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Χάρη Αττώνη ζωντανεύει μέσα από τις γεμάτες ερμηνείες των Κατερίνα Λάττα, Φάνη Παυλόπουλου -σε διπλό ρόλο μάλιστα- αλλά και του ίδιου του Χάρη.
Σε μια σκηνή γεμάτη φωτισμένα κουτιά, το καθένα έχει λόγο που
βρίσκεται εκεί, η Τζιλ και ο Όλλυ μαζί με το μωρό τους βρίσκονται από
ένα λειτουργικά άχρηστο σπίτι να έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν το
σπίτι των ονείρων τους. Για να γίνει όμως αυτό υπάρχει ένα κόστος. Ν'
αφαιρούν ανθρώπινες ζωές. Αξίζει άραγε να σκοτώνεις για να αποκτάς ακόμα
περισσότερα υλικά αγαθά; Το ερώτημα αυτό απαντούν μέσα από τις επιλογές
τους οι δύο πρωταγωνιστές με το Φάνη Παυλόπουλο άλλοτε ως Miss D και
άλλοτε ως άστεγος, να επεμβαίνει με καίριο τρόπο στην πλοκή της
ιστορίας.
Με κείμενο απλό, άμεσο και κατανοητό ο Χάρης και η Κατερίνα, το ζευγάρι της παράστασης, μας κρατούν σε εγρήγορση λόγω της εξαιρετικής ερμηνευτικής τους ικανότητας. Η περιγραφικότητα του λόγου τους βοηθάει σημαντικά στο να σχηματίσουμε εικόνες με το μυαλό μας, όπως για παράδειγμα τη βόλτα με το αυτοκίνητο τους.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθούν οι έντονοι φωτισμοί
που σε βάζουν στο κλίμα της κάθε σκηνής, άλλοτε μπλε, άλλοτε πολύχρωμοι
και μεταδίδουν το συναίσθημα και την ενέργεια της στιγμής σε ένα ακόμα
θετικό χαρακτηριστικό της παράστασης.
Ένα στοιχείο που μου έκανε θετική εντύπωση
είναι οι πολλοί διαφορετικοί ρόλοι - άνθρωποι που εναλλάσσονται γρήγορα
και αποτυπώνονται άψογα υποκριτικά από τον Χάρη και την Κατερίνα με το
γεγονός αυτό, ν' αποτελεί δείγμα της πολλής δουλειάς που έχουν κάνει για
το συγκεκριμένο έργο.Τελευταίο στοιχείο
άφησα επίτηδες το διπλό ρόλο του Φάνη σε ένα δύσκολο και αντικρουόμενο
πέρασμα από τη Miss D σε άστεγο που αποδίδει υπέροχα την ειρωνεία, τη
συμπάθεια, τη συγκίνηση και την ουσία του διπόλου «ηθική - ανηθικότητα»,
«λόγια ή πράξεις».
Τέλος
ως συμπέρασμα για την παράσταση είναι πως έχει έντονα στοιχεία γέλιου,
διάδρασης μεταξύ του κοινού, συγκίνησης αλλά και αλληγορίας και βάζει
στο επίκεντρο την «ανθρωπιά» ως συναίσθημα απέναντι στον άλλον αλλά και
την πίστη. Είναι μια επιλογή που σίγουρα έχει κάτι να σου πει και ίσως αλλάξει και λίγο τον τρόπο σκέψης σου.
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Χάρης Αττώνης
Σκηνικά - Κοστούμια: Γεωργίνα Γερμανού
Μουσική: Tareq
Φωτογραφίες: Νικόλας Μάστορας
Bοηθός Σκηνοθέτη: Ευγενία Δελιαλή
Ερμηνεύουν: Χάρης Αττώνης, Κατερίνα Λάττα, Φάνης Παυλόπουλος
Παραγωγή: Ευάγγελος Κώνστας / Constantly Productions
Στοιχεία Παράστασης
Tempus Verum-Εν Αθήναις, Ιάκχου 19, Γκάζι (πλησίον Μετρό Σταθμός Κεραμεικός)
Ημέρες παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή (έως τις 14 Ιανουάριου)
Ώρα Έναρξης: 21.00
Διάρκεια: 90' (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές Εισιτηρίων: 12 € (γενική είσοδος από Πέμπτη-Κυριακή) 8 € (μειωμένο)
Διάρκεια: 90' (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές Εισιτηρίων: 12 € (γενική είσοδος από Πέμπτη-Κυριακή) 8 € (μειωμένο)
Τηλ.: 210 34 25 170