To Θέατρο Της Εβδομάδας | 19.03 - 25.03

Όταν η ροκ μουσική ηλεκτρίζει τον ποιητικό λόγο του Ευριπίδη, όταν η πανκ βάζει στην πρίζα το μύθο των Βακχών, τότε ο μέγας θεός Διόνυσος τραγουδάει. Ο Άρης Μπινιάρης εμφανίζεται για πρώτη φορά στη σκηνή της Στέγης, προσεγγίζοντας τη σύγκρουση μεταξύ του θεού Διονύσου και του βασιλιά Πενθέα σαν έναν οργισμένο ύμνο πάνω στο διχασμό της ανθρώπινης ψυχής, τη λογική και το ένστικτο.

Δράττοντας μια χρονική συγκυρία όπου η ελληνική κοινωνία μοιάζει ανήμπορη να επιχειρήσει το βήμα προς τη νέα εποχή, ο Μπινιάρης καταφεύγει σε ένα έργο που εισηγείται ακριβώς αυτό: «Ο Πενθέας διαλύεται εξαιτίας της ορκισμένης εμμονής στις αντιστάσεις του. Από την άλλη, η διονυσιακή δυναμική, η ζωογόνος και ζωοφόρος ορμή της φύσης των πραγμάτων θα διεκδικεί πάντα το χώρο της. Το πώς εμείς, σαν κοινωνία, θα επιλέξουμε να συσχετιστούμε ή όχι με αυτήν θα κρίνει την τελική συνοχή ή τον αναπόφευκτο σπαραγμό μας».

Με βασικούς άξονες τον χορό, τα κοστούμια και τους φωτισμούς, η Sasha Waltz δημιουργεί, μέσα από τα σώματα 14 χορευτών της ομάδας της, ένα έργο που γίνεται ένα με τη μουσική του Soundwalk Collective.

Ένα από τα στοιχεία της παράστασης που πραγματικά συν-διαμορφώνει το έργο είναι τα κοστούμια της Ολλανδής σχεδιάστριας μόδας και εικαστικού Iris Van Herpen. Γνωστή για τις αιρετικές τις παρουσιάσεις μόδας, η Van Herpen χρησιμοποιεί εδώ όλο το οπλοστάσιο των μέχρι τώρα παρεμβάσεών της για να προσθέσει μια πραγματικά φουτουριστική αισθητική στο έργο της Sasha Waltz. Και δεν είναι τυχαίο ότι τα κοστούμια δημιουργήθηκαν με τις πιο σύγχρονες τεχνικές του 3D printing και του lasercutting.

Μια ιδιαίτερη παράσταση, αφιερωμένη στην πρώτη Ελληνίδα φεμινίστρια και εκδότρια εφημερίδας, την Καλλιρρόη Σιγανού-Παρρέν, ανεβαίνει για λίγες ακόμη παραστάσεις στη Μουσική Βιβλιοθήκη του Συλλόγου οι Φίλοι της Μουσικής, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Σαν σε όνειρο η Καλλιρρόη Σιγανού-Παρρέν συναντιέται με τη λυρική ποιήτρια Σαπφώ και μέσα από τους διαλόγους τους παρουσιάζονται η ζωή, το έργο τους και οι αγώνες τους για τη χειραφέτηση της γυναίκας.

Η Καλλιρρόη Παρρέν, στην Αθήνα στα τέλη του 19ου αιώνα, αποφασίζει να ακολουθήσει το επάγγελμα της δημοσιογραφίας. Έτσι, το 1887 γίνεται η πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφος, εκδότρια της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Εφημερίς των Κυριών» που συντασσόταν αποκλειστικά από γυναίκες και απευθυνόταν σε γυναίκες.

Επίσης, το πάθος της για την αναβίωση και τη διατήρηση των ελληνικών εθίμων και παραδόσεων την οδήγησε το 1911 να δημιουργήσει το «Λύκειον των Ελληνίδων». Η δράση της έπαιξε καταλυτικό ρόλο και στην αναγνώριση των γυναικείων δικαιωμάτων στη νεότερη Ελλάδα. Είναι αυτή που διεκδίκησε πρώτη το δικαίωμα ψήφου για τις γυναίκες,  χρόνια πριν γίνει πραγματικότητα!

Πρώτη, επίσης, πέτυχε να επιτρέπεται στις γυναίκες να φοιτούν στο Πανεπιστήμιο και στο Πολυτεχνείο και είναι αυτή που διεκδίκησε και κέρδισε καλύτερες συνθήκες εργασίας για τις εργάτριες, όταν μπήκε μπροστά στη μεγάλη απεργία των κλωστηρίων και των υφαντουργείων του Πειραιά. Το 1918 η Καλλιρρόη Παρρέν εξορίστηκε στην Ύδρα για τα πολιτικά της φρονήματα.

Στην πλοκή του έργου συναντά την ποιήτρια Σαπφώ, στο όνειρό της, σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής της, και έχοντας ως πηγή έμπνευσης τη ζωή της μεγάλης ποιήτριας αλλά και τους αγώνες της, η Παρρέν βρίσκει τη δύναμη να συνεχίσει τον δικό της αγώνα της.
 

Μετά την sold out για 2 χρόνια επιτυχία «Το Κουκλόσπιτο», ο Γιώργος Σκεύας επιστρέφει στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων διασκευάζοντας για το θέατρο και σκηνοθετώντας τη μεγαλύτερη κινηματογραφική επιτυχία του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ «O Γάμος της Μαρίας Μπράουν». Στον ομώνυμο ρόλο η Λένα Παπαληγούρα. Πρωταγωνιστούν Μάξιμος Μουμούρης, Γιάννης Νταλιάνης, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Γιώργος Συμεωνίδης, Νίκος Γεωργάκης.

Ο «Γάμος της Μαρίας Μπράουν» υπήρξε η μεγαλύτερη επιτυχία του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, ενός από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του Γερμανικού κινηματογράφου και θεάτρου. Η ταινία αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας με θέμα την ιστορία της Γερμανίας, αμέσως μετά την ήττα του Ναζισμού, κατά την περίοδο του «οικονομικού θαύματος».

«Προτιμώ να κάνω εγώ τα θαύματα, παρά να περιμένω να γίνουν» λέει η Μαρία Μπράουν. Η θρυλική, όπως πλέον θεωρείται, ανοικοδόμηση της Γερμανίας και το «οικονομικό θαύμα» μετά τον πόλεμο, ισοδυναμούσε με εξάλειψη του πρόσφατου παρελθόντος του ίδιου του έθνους. Ο απαιτούμενος όγκος εργασίας σε συνδυασμό με τη δημιουργία μιας νέας, απρόσωπης πραγματικότητας, απέκλεισε εκ των προτέρων κάθε ενδεχόμενη αναμέτρηση με το παρελθόν, στρέφοντας το βλέμμα των ανθρώπων αποκλειστικά προς το μέλλον και αναγκάζοντάς τους να αποσιωπήσουν και να λησμονήσουν το πάθημά τους. Η απώλεια των αισθήσεων και των αισθημάτων αποτέλεσε προϋπόθεση για την «επιτυχία».

****

Κόσμοι από γάλα @ Θέατρο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών | Τελευταία παράσταση στις 25/3

Ο τελευταίος αντάρτης @ Θέατρο ΠΚ | Τελευταία παράσταση στις 25/3