Λίγο πριν τη
live παρουσίαση του νέου άλμπουμ "End Is Near" την Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου
στο Κ44 επικοινωνήσαμε με τους Cyanna για να τους γνωρίσουμε καλύτερα. Ας δούμε λοιπόν τι μας είπαν τα κυανά παιδιά...
- Εμφανιστήκατε δισκογραφικά το 2004, τι έχει μεσολαβήσει από την κυκλοφορία του «Άγγιξε τo» το μέχρι το σημερινό «End is Near»;
Το πρώτο album και όλη εκείνη την περίοδο των πρώτων demos από το 2002 μέχρι το 2004 που βγήκε τελικά, την έχουμε πλέον στο μυαλό μας πολύ μακριά. Είμαστε ουσιαστικά άλλοι άνθρωποι, άλλοι μουσικοί, νομίζω ότι ακόμα και οι προσωπικότητές μας ως μέλη αυτής της μπάντας έχουν αλλάξει ή καλύτερα έχουν ωριμάσει. Από τότε έχουμε γράψει πάρα πολλά τραγούδια, έχουμε βγάλει άλλα 2 αλμπουμ, έχουμε συνεργαστεί με πόσο κόσμο, έχουμε κάνει πόσα live.. είναι μια ολόκληρη ζωή ουσιαστικά. Ειδικά από το 2007 και μετά που η σύνθεση της μπάντας άρχισε να σταθεροποιείται, οι εξελίξεις έρχονται (και τις κυνηγάμε) με τελείως διαφορετικούς ρυθμούς απ’ότι τότε. Αυτό που σίγουρα δεν έχει αλλάξει είναι η αφοσίωσή μας σε αυτό το τέρας που λέγεται Cyanna και που το έχουμε φορτώσει με όλη μας την ενέργεια.
- Αλλαγές στην σύνθεση σας ή στο ήχο υπήρξαν;
Άπειρες, αμέτρητες, πολλές δεν τις θυμόμαστε πια καν. Κάθε περίοδος, κάθε σύνθεση πήγαινε και τον ήχο κάπου αλλού ή απλώς λίγο πιο πέρα, προς τα εκεί που νιώθαμε ότι θέλουμε να πάμε τότε. Οι Cyanna ήταν κάποτε 6μελής μπάντα, έφτασαν για 2 σχεδόν χρόνια να γίνουν 3μελές και 2μελές project για να φτάσουν στη σημερινή 5μελή τους μορφή που είναι όχι τυχαία και η ιδανικότερη ως τώρα με τον πιο συμπαγή ήχο.
- Υπήρξατε οι νικητές του 1ου Coca Cola Soundwave το 2007, πόσο σας βοήθησε στη συνέχεια το γεγονός αυτό? Ποια η εμπειρία και τα συναισθήματα σας μέχρι να φθάσετε στη τελική φάση του διαγωνισμού;
Πριν το διαγωνισμό είχαμε έτοιμο το μισό σχεδόν “Just A Crash” και ήδη χτυπάγαμε πόρτες σε εταιρείες και live agents χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία – το κράμα electro και ροκ τους ξένιζε όλους. Μετά ήρθε ο διαγωνισμός, κερδίσαμε και ξαφνικά μιλάγαμε με τρεις εταιρείες σε 2-3 μήνες. Τελικά δεν ήταν και τόσο απλό βέβαια, δηλαδή δεν άνοιξαν ξαφνικά όλες οι πόρτες γιατί πολλοί ελέγαν διάφορα που ποτέ δεν γίνονταν (οι γνωστοί φαφλατάδες που υπάρχουν παντού σε όλους τους χώρους), αλλά μέχρι να τελειώσουμε το “Just A Crash” είχαμε ήδη βρει εταιρεία να το κυκλοφορήσει. Μας έδωσε μια δυναμική δηλαδή όλο αυτό και ήταν σίγουρα κάτι ευχάριστο για μας να ξέρουμε ότι όταν τελείωνε το αλμπουμ, θα έβγαινε σίγουρα από κάπου και μάλιστα όπως θα το παραδίδαμε στην εταιρεία. Ο διαγωνισμός αυτός καθεαυτός ήταν όπως όλοι οι διαγωνισμοί, είχε καλές και κακές στιγμές. Ήταν πάντως μια παραγωγή προσεγμένη, με μεράκι από τους εμπλεκόμενους, κάτι πρωτοφανές για σχετιζόμενη με την εναλλακτική, ας πούμε, σκηνή της χώρας.
- Το 2009 συνεργαστήκατε με τη Δήμητρα Γαλανή στο άλμπουμ Pixel και το κομμάτι «Τίποτα». Πως προέκυψε η συνεργασία αυτή;
Η γνωριμία μας με τη Δήμητρα έγινε στο Soundwave, όπου ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής. Μας ξεχώρισε από την αρχή και όταν γνωριστήκαμε, από νωρίς συζητάγαμε κάποια στιγμή να κάνουμε κάτι μαζί. Το «Τίποτα» ήταν μια καλή ευκαιρία αφού όλο το “Pixel” είχε συνεργασίες. Η Δήμητρα όλα αυτά τα χρόνια μας έχει βοηθήσει πολλές φορές σε διάφορες καταστάσεις όπου η εμπειρία της και οι γνώσεις της, τα οποία μοιράζεται με χαρακτηριστική γενναιοδωρία, έχουν αποδειχτεχί σωτήρια. Αυτή η σχέση που πλέον είναι φιλική και όχι πρόσκαιρες μαλακίες που παίζουν γενικά στο χώρο, είναι ίσως και το σημαντικότερο που αποκομίσαμε από το Soundwave τελικά.
- Το «Just a Crash» είχε αποκομίσει πολύ καλές κριτικές και μάλιστα σας ήσασταν υποψήφιοι στη κατηγορία Greek Act στα MTV European Music Awards 2008. Μια τέτοια επιτυχία προκαλεί άγχος σε μια μπάντα ή πηγή ενέργειας για τα επόμενα βήματα της;
Τα βραβεία και όλα αυτές οι διακρίσεις είναι ευχάριστες συγκυρίες, που γεμίζουν τα βιογραφικά και τα δελτία τύπου, αλλά μετά από λίγο καιρό δε σου κάνουν κάτι, γιατί τελικά ο σκοπός του να επικοινωνήσεις αυτά που έχεις μέσα σου στον κόσμο δεν επισφραγίζεται έτσι, ούτε και ολοκληρώνεται τίποτα. Είναι απλά μια ώθηση της στιγμής που συμβαίνει, ένα χάπι ματαιοδοξίας που ναι σου δίνει μια αυτοπεποίθηση, μια ιδέα ότι κάτι καλό έκανα δε μπορεί, άρα συνεχίζεις. Το ξεχνάς όμως εύκολα όλο αυτό όταν έρχεται η ώρα να ξαναγράψεις, να ξανασυνθέσεις, να ξαναβγείς και είναι σαν την πρώτη φορά. Καλύτερα έτσι όμως.
- Τι πιστεύετε ότι αποτελεί πρόκληση για μια νέα μπάντα: Το ντεμπούτο άλμπουμ ή ο επόμενος δίσκος;
Και τα 2 είναι μεγάλες προκλήσεις, αλλά αφού μιλάμε για επόμενο δίσκο, θεωρούμε ότι ο πρώτος πέτυχε κάπως άρα τώρα υπάρχει το άγχος μιας επιτυχίας. Εκτός αν δε σου καίγεται καρφί και απλά θες να βγάλεις το γαμωδίσκο σου με τα τραγούδια που δε θες να μείνουν στο δωμάτιο σου. Δεν ξέρω ποια είναι η πιο μεγάλη πρόκληση τελικά. Και ο πρώτος δίσκος είναι ένα θέμα, αλλά εδώ που τα λέμε εκεί έχεις και άγνοια κινδύνου, οπότε χωρίς στρες δεν υπάρχει πρόκληση. Άρα μάλλον ο επόμενος δίσκος είναι η πρόκληση.
- Η νέα σας δουλειά αποτελείτε από τραγούδια που γράφτηκαν για το σκοπό αυτό ή υπάρχουν και κομμάτια που είχατε γράψει παλαιότερα και ήρθε η ώρα να μας τα παρουσιάσετε;
Τα περισσότερα κομμάτια του δίσκου γράφτηκαν μαζεμένα σε μια περίοδο μερικών μηνών από το Δεκέμβριο του 08 μέχρι την Άνοιξη του 09. Μπήκαν και κάποιες παλιές μισοτελειωμένες ιδέες, αλλά τα περισσότερα θέματά του γράφτηκαν για αυτό το δίσκο, για αυτό το concept.
- Η επιλογή των στίχων πως προκύπτει;
Οι στίχοι είναι βιωματικοί. Καμιά φορά ξεκινάνε από μια ατάκα ή μια ιστορία που ακούμε, αλλά συνήθως είναι μια προσωπική ιστορία, ίσως λίγο στην υπερβολή της αλλά όχι πάντα. Στο προηγούμενο άλμπουμ υπήρχαν πολλές εικόνες «κλεμμένες» από ταινίες ή βιβλία, έτσι μικρά φλας σε ήρωες που μας έχουν εμπνεύσει. Αυτή τη φορά μιλάνε για εμάς και μόνο, για τους χαρακτήρες που είμαστε ή που θα θέλαμε να είμαστε.
- Το Perfect Mistake ακούγετε ήδη αρκετά στα ραδιόφωνα. Διαβάζοντας προσεκτικά τους στίχους νομίζω ότι αναφέρεστε στη σημερινή κατάσταση της χώρας μας. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Το κομμάτι γράφτηκε το 2009 αρχές, πριν ξεσπάσει αυτό το πράγμα που μας πήρε και μας σήκωσε.. Απλά ίσως τυχαίνει, αν βάλεις στο μυαλό σου την κατάσταση να βρεις κοινά σημεία ή να τα ερμηνεύσεις έτσι. Ας ελπίσουμε τότε να ισχύσει ο τελευταίος στίχος και όλα να πάνε καλά στο τέλος, αν και όταν μπλέκεις με τοκογλύφους σπάνια γλυτώνεις.
- Σας έχει τύχει να πραγματοποιήσετε κάποια live εμφάνιση σας και να μην πληρωθείτε ή να μην τηρηθούν όλα όσα είχατε συμφωνήσει;
Φυσικά. Συμβαίνει συνέχεια και παντού. Είναι μέσα στο παιχνίδι αν σκεφτείς για τι αγορά μιλάμε ή τι μέσο επίπεδο επαγγελματισμού υπάρχει. Υπάρχουν οι ιδανικές περιπτώσεις, όπου όλα γίνονται όπως πρέπει και υπάρχουν και άλλες, όπου απλά απορείς με μερικούς τύπους που δηλώνουν επαγγελματίες του χώρου.
-
Πείτε μας 3 αγαπημένα κομμάτια από τη δισκογραφία σας και 3 από άλλους καλλιτέχνες που θέλετε να παίζετε στα live σας. Ποιο άλμπουμ ακούσατε πρόσφατα από ελληνικό συγκρότημα; Αυτή την περίοδο απολαμβάνουμε περισσότερο τα San Quentin, Free Falling και End Is Near και τζαμάρουμε που και που Cash, Danzig και BRMC. Παίζουμε και λίγο από Metallica ή κανα Sabbath verse για να ζεσταθούμε αλλά ακόμα όχι σε συναυλίες, ντρεπόμαστε. Τελευταία ακούσαμε το αλμπουμ του Lumiere Brother τον οποίο είδαμε και live και έχουμε δηλώσει fans. Πολύ όμορφη μουσική.
- Ποια συνεργασία θα θέλατε νε έχετε πραγματοποιήσει στα επόμενα 5 χρόνια;
Θέλουμε να κάνουμε μουσική για κινηματογράφο ή θέατρο κάποια στιγμή. Να συνεργαστούμε με ένα σκηνοθέτη δηλαδή και να μπούμε στο όραμά του. Θέλουμε επίσης να συνεργαστούμε και με τον παραγωγό που θα αναλάβει την επόμενή μας δισκογραφική δουλειά, ο οποίος όμως ακόμα δεν ξέρουμε ποιος θα είναι. Αυτό ήταν το τελευταίο άλμπουμ που κάνουμε μόνοι μας, αν και δε μας αρέσουν τα μεγάλα λόγια.
- Εμφανιστήκατε δισκογραφικά το 2004, τι έχει μεσολαβήσει από την κυκλοφορία του «Άγγιξε τo» το μέχρι το σημερινό «End is Near»;
Το πρώτο album και όλη εκείνη την περίοδο των πρώτων demos από το 2002 μέχρι το 2004 που βγήκε τελικά, την έχουμε πλέον στο μυαλό μας πολύ μακριά. Είμαστε ουσιαστικά άλλοι άνθρωποι, άλλοι μουσικοί, νομίζω ότι ακόμα και οι προσωπικότητές μας ως μέλη αυτής της μπάντας έχουν αλλάξει ή καλύτερα έχουν ωριμάσει. Από τότε έχουμε γράψει πάρα πολλά τραγούδια, έχουμε βγάλει άλλα 2 αλμπουμ, έχουμε συνεργαστεί με πόσο κόσμο, έχουμε κάνει πόσα live.. είναι μια ολόκληρη ζωή ουσιαστικά. Ειδικά από το 2007 και μετά που η σύνθεση της μπάντας άρχισε να σταθεροποιείται, οι εξελίξεις έρχονται (και τις κυνηγάμε) με τελείως διαφορετικούς ρυθμούς απ’ότι τότε. Αυτό που σίγουρα δεν έχει αλλάξει είναι η αφοσίωσή μας σε αυτό το τέρας που λέγεται Cyanna και που το έχουμε φορτώσει με όλη μας την ενέργεια.
- Αλλαγές στην σύνθεση σας ή στο ήχο υπήρξαν;
Άπειρες, αμέτρητες, πολλές δεν τις θυμόμαστε πια καν. Κάθε περίοδος, κάθε σύνθεση πήγαινε και τον ήχο κάπου αλλού ή απλώς λίγο πιο πέρα, προς τα εκεί που νιώθαμε ότι θέλουμε να πάμε τότε. Οι Cyanna ήταν κάποτε 6μελής μπάντα, έφτασαν για 2 σχεδόν χρόνια να γίνουν 3μελές και 2μελές project για να φτάσουν στη σημερινή 5μελή τους μορφή που είναι όχι τυχαία και η ιδανικότερη ως τώρα με τον πιο συμπαγή ήχο.
- Υπήρξατε οι νικητές του 1ου Coca Cola Soundwave το 2007, πόσο σας βοήθησε στη συνέχεια το γεγονός αυτό? Ποια η εμπειρία και τα συναισθήματα σας μέχρι να φθάσετε στη τελική φάση του διαγωνισμού; Πριν το διαγωνισμό είχαμε έτοιμο το μισό σχεδόν “Just A Crash” και ήδη χτυπάγαμε πόρτες σε εταιρείες και live agents χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία – το κράμα electro και ροκ τους ξένιζε όλους. Μετά ήρθε ο διαγωνισμός, κερδίσαμε και ξαφνικά μιλάγαμε με τρεις εταιρείες σε 2-3 μήνες. Τελικά δεν ήταν και τόσο απλό βέβαια, δηλαδή δεν άνοιξαν ξαφνικά όλες οι πόρτες γιατί πολλοί ελέγαν διάφορα που ποτέ δεν γίνονταν (οι γνωστοί φαφλατάδες που υπάρχουν παντού σε όλους τους χώρους), αλλά μέχρι να τελειώσουμε το “Just A Crash” είχαμε ήδη βρει εταιρεία να το κυκλοφορήσει. Μας έδωσε μια δυναμική δηλαδή όλο αυτό και ήταν σίγουρα κάτι ευχάριστο για μας να ξέρουμε ότι όταν τελείωνε το αλμπουμ, θα έβγαινε σίγουρα από κάπου και μάλιστα όπως θα το παραδίδαμε στην εταιρεία. Ο διαγωνισμός αυτός καθεαυτός ήταν όπως όλοι οι διαγωνισμοί, είχε καλές και κακές στιγμές. Ήταν πάντως μια παραγωγή προσεγμένη, με μεράκι από τους εμπλεκόμενους, κάτι πρωτοφανές για σχετιζόμενη με την εναλλακτική, ας πούμε, σκηνή της χώρας.
- Το 2009 συνεργαστήκατε με τη Δήμητρα Γαλανή στο άλμπουμ Pixel και το κομμάτι «Τίποτα». Πως προέκυψε η συνεργασία αυτή;
Η γνωριμία μας με τη Δήμητρα έγινε στο Soundwave, όπου ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής. Μας ξεχώρισε από την αρχή και όταν γνωριστήκαμε, από νωρίς συζητάγαμε κάποια στιγμή να κάνουμε κάτι μαζί. Το «Τίποτα» ήταν μια καλή ευκαιρία αφού όλο το “Pixel” είχε συνεργασίες. Η Δήμητρα όλα αυτά τα χρόνια μας έχει βοηθήσει πολλές φορές σε διάφορες καταστάσεις όπου η εμπειρία της και οι γνώσεις της, τα οποία μοιράζεται με χαρακτηριστική γενναιοδωρία, έχουν αποδειχτεχί σωτήρια. Αυτή η σχέση που πλέον είναι φιλική και όχι πρόσκαιρες μαλακίες που παίζουν γενικά στο χώρο, είναι ίσως και το σημαντικότερο που αποκομίσαμε από το Soundwave τελικά.
- Το «Just a Crash» είχε αποκομίσει πολύ καλές κριτικές και μάλιστα σας ήσασταν υποψήφιοι στη κατηγορία Greek Act στα MTV European Music Awards 2008. Μια τέτοια επιτυχία προκαλεί άγχος σε μια μπάντα ή πηγή ενέργειας για τα επόμενα βήματα της;
Τα βραβεία και όλα αυτές οι διακρίσεις είναι ευχάριστες συγκυρίες, που γεμίζουν τα βιογραφικά και τα δελτία τύπου, αλλά μετά από λίγο καιρό δε σου κάνουν κάτι, γιατί τελικά ο σκοπός του να επικοινωνήσεις αυτά που έχεις μέσα σου στον κόσμο δεν επισφραγίζεται έτσι, ούτε και ολοκληρώνεται τίποτα. Είναι απλά μια ώθηση της στιγμής που συμβαίνει, ένα χάπι ματαιοδοξίας που ναι σου δίνει μια αυτοπεποίθηση, μια ιδέα ότι κάτι καλό έκανα δε μπορεί, άρα συνεχίζεις. Το ξεχνάς όμως εύκολα όλο αυτό όταν έρχεται η ώρα να ξαναγράψεις, να ξανασυνθέσεις, να ξαναβγείς και είναι σαν την πρώτη φορά. Καλύτερα έτσι όμως.
- Τι πιστεύετε ότι αποτελεί πρόκληση για μια νέα μπάντα: Το ντεμπούτο άλμπουμ ή ο επόμενος δίσκος;Και τα 2 είναι μεγάλες προκλήσεις, αλλά αφού μιλάμε για επόμενο δίσκο, θεωρούμε ότι ο πρώτος πέτυχε κάπως άρα τώρα υπάρχει το άγχος μιας επιτυχίας. Εκτός αν δε σου καίγεται καρφί και απλά θες να βγάλεις το γαμωδίσκο σου με τα τραγούδια που δε θες να μείνουν στο δωμάτιο σου. Δεν ξέρω ποια είναι η πιο μεγάλη πρόκληση τελικά. Και ο πρώτος δίσκος είναι ένα θέμα, αλλά εδώ που τα λέμε εκεί έχεις και άγνοια κινδύνου, οπότε χωρίς στρες δεν υπάρχει πρόκληση. Άρα μάλλον ο επόμενος δίσκος είναι η πρόκληση.
- Η νέα σας δουλειά αποτελείτε από τραγούδια που γράφτηκαν για το σκοπό αυτό ή υπάρχουν και κομμάτια που είχατε γράψει παλαιότερα και ήρθε η ώρα να μας τα παρουσιάσετε;
Τα περισσότερα κομμάτια του δίσκου γράφτηκαν μαζεμένα σε μια περίοδο μερικών μηνών από το Δεκέμβριο του 08 μέχρι την Άνοιξη του 09. Μπήκαν και κάποιες παλιές μισοτελειωμένες ιδέες, αλλά τα περισσότερα θέματά του γράφτηκαν για αυτό το δίσκο, για αυτό το concept.
- Η επιλογή των στίχων πως προκύπτει;
Οι στίχοι είναι βιωματικοί. Καμιά φορά ξεκινάνε από μια ατάκα ή μια ιστορία που ακούμε, αλλά συνήθως είναι μια προσωπική ιστορία, ίσως λίγο στην υπερβολή της αλλά όχι πάντα. Στο προηγούμενο άλμπουμ υπήρχαν πολλές εικόνες «κλεμμένες» από ταινίες ή βιβλία, έτσι μικρά φλας σε ήρωες που μας έχουν εμπνεύσει. Αυτή τη φορά μιλάνε για εμάς και μόνο, για τους χαρακτήρες που είμαστε ή που θα θέλαμε να είμαστε.
- Το Perfect Mistake ακούγετε ήδη αρκετά στα ραδιόφωνα. Διαβάζοντας προσεκτικά τους στίχους νομίζω ότι αναφέρεστε στη σημερινή κατάσταση της χώρας μας. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Το κομμάτι γράφτηκε το 2009 αρχές, πριν ξεσπάσει αυτό το πράγμα που μας πήρε και μας σήκωσε.. Απλά ίσως τυχαίνει, αν βάλεις στο μυαλό σου την κατάσταση να βρεις κοινά σημεία ή να τα ερμηνεύσεις έτσι. Ας ελπίσουμε τότε να ισχύσει ο τελευταίος στίχος και όλα να πάνε καλά στο τέλος, αν και όταν μπλέκεις με τοκογλύφους σπάνια γλυτώνεις.
- Σας έχει τύχει να πραγματοποιήσετε κάποια live εμφάνιση σας και να μην πληρωθείτε ή να μην τηρηθούν όλα όσα είχατε συμφωνήσει;
Φυσικά. Συμβαίνει συνέχεια και παντού. Είναι μέσα στο παιχνίδι αν σκεφτείς για τι αγορά μιλάμε ή τι μέσο επίπεδο επαγγελματισμού υπάρχει. Υπάρχουν οι ιδανικές περιπτώσεις, όπου όλα γίνονται όπως πρέπει και υπάρχουν και άλλες, όπου απλά απορείς με μερικούς τύπους που δηλώνουν επαγγελματίες του χώρου.
-
Πείτε μας 3 αγαπημένα κομμάτια από τη δισκογραφία σας και 3 από άλλους καλλιτέχνες που θέλετε να παίζετε στα live σας. Ποιο άλμπουμ ακούσατε πρόσφατα από ελληνικό συγκρότημα; Αυτή την περίοδο απολαμβάνουμε περισσότερο τα San Quentin, Free Falling και End Is Near και τζαμάρουμε που και που Cash, Danzig και BRMC. Παίζουμε και λίγο από Metallica ή κανα Sabbath verse για να ζεσταθούμε αλλά ακόμα όχι σε συναυλίες, ντρεπόμαστε. Τελευταία ακούσαμε το αλμπουμ του Lumiere Brother τον οποίο είδαμε και live και έχουμε δηλώσει fans. Πολύ όμορφη μουσική.- Ποια συνεργασία θα θέλατε νε έχετε πραγματοποιήσει στα επόμενα 5 χρόνια;
Θέλουμε να κάνουμε μουσική για κινηματογράφο ή θέατρο κάποια στιγμή. Να συνεργαστούμε με ένα σκηνοθέτη δηλαδή και να μπούμε στο όραμά του. Θέλουμε επίσης να συνεργαστούμε και με τον παραγωγό που θα αναλάβει την επόμενή μας δισκογραφική δουλειά, ο οποίος όμως ακόμα δεν ξέρουμε ποιος θα είναι. Αυτό ήταν το τελευταίο άλμπουμ που κάνουμε μόνοι μας, αν και δε μας αρέσουν τα μεγάλα λόγια.