Πάντα Προς Την Αντίθετη Κατεύθυνση
Μόλις κυκλοφόρησε – και έσπευσα να το καταβροχθίσω – το βιβλίο του Τόμας Μπέρνχαρντ [Thomas Bernhard], «Τα βραβεία μου» [μτφρ. Σπύρος Μοσκόβου, εκδ. Εστία]. Ανοίγουμε, και εδώ, στο Mix Grill, ένα ωραίο/αιχμηρό κεφάλαιο Μπέρνχαρντ. Γιατί πρόκειται για έναν συγγραφέα που μιλάει, οχτώ δεκαετίες μετά τη γέννηση και είκοσι ένα χρόνια μετά το θάνατό του, πολύ καίρια για τον κόσμο στον οποίο, ακόμη, ζούμε. Μέχρι το τέλος του έτους, και όλο το 2011, θα μιλάμε, συχνά πυκνά, για τον Αυστριακό δημιουργό.
Έτσι, αφού είναι αδύνατον να γίνω κι εγώ εραστής/ και να φχαριστηθώ ετούτο τον ανέμελο καιρό,/ πήρα την απόφαση να γίνω αχρείος και κακός/ και να μισώ τις μάταιες ηδονές της εποχής μας./ Συνωμοσίες έχω στήσει και σχέδια σατανικά/ με προφητείες αβάσιμες, λιβέλους κι όνειρα.
Σαίξπηρ, Ριχάρδος ο Γ’
Η πορεία του κόσμου είναι η άγρυπνη, βέβαιη για τον εαυτό της συνείδηση, η οποία δεν μπορεί να χτυπηθεί από τα νώτα αλλ’ ανοίγει μέτωπο προς όλες τις κατευθύνσεις.Χέγκελ, Φαινομενολογία του Πνεύματος
Εγώ ποτέ μου δεν έδωσα σημασία στην κοινή γνώμη, γιατί πάντοτε ασχολιόμουν μέχρι εξαντλήσεως με τη δική μου γνώμη, κι έτσι δεν είχα καιρό για τις γνώμες των άλλων που ποτέ δεν έλαβα υπόψη ούτε πρόκειται να λάβω υπόψη στο μέλλον.
Μπέρνχαρντ, Μπετόν
Ο Μπέρνχαρντ θα αγαπήσει παιδιόθεν τις προσωπικότητες που κινούνται πάντα στη μεθόριο, που αρνούνται με πείσμα την μέση οδό, που αρέσκονται να δοκιμάζουν την παρέκκλιση, την απόκλιση, την ατραπό της εμμονής στην απόλυτη ανθρωπινότητα, έστω κι αυτό σημαίνει εθελουσία έξοδο από την ασφάλεια και τη βολή. Προσωπικότητες αποσυνάγωγες, υψηλόφρονες παρίες, ιδεοληπτικοί και τελειοθήρες, «θεόθεν φυγάδες» όπως έλεγε ο Εμπεδοκλής και ήθελε να επαναλαμβάνει ο Νίκος Καρούζος. Προσωπικότητες όπως ο Λούντβιχ Βίτγκενσταϊν και ο ανιψιός του, ο Πάουλ. Προσωπικότητες όπως ο ιδιοφυέστερος πιανίστας όλων των εποχών, ο Γκλεν Γκουλντ. Προσωπικότητες, όπως ο ίδιος ο Μπέρνχαρντ, ο «Μπέκετ των Άλπεων», όπως τον είχαν βαφτίσει. Τέτοιοι θα είναι οι ήρωες των βιβλίων του.
Σχετικό θέμα