Συστάσεις για τον Enrique Iglesias, δεν χρειάζονται. Από το 1994 ξεκίνησε μια καριέρα, η οποία τον καθιέρωσε παγκοσμίως με το "Bailamos" που ακούγεται μέχρι σήμερα. Έχοντας κυκλοφορήσει 10 studio albums, έχοντας κάνει πωλήσεις ανά τον κόσμο που ξεπερνούν τα 170 εκατομμύρια και αποσπάσει περισσότερα από 200 βραβεία και διακρίσεις (Billboard Music Awards, Billboard Latin Music Awards, Grammy, Latin Grammy, World Music Awards, Mtv Awards Premios Lo Nuestro κ.ά.), είναι ο Ισπανός καλλιτέχνης που υπηρετεί την pop μουσική καλύτερα από τον καθένα και ένας από τους πιο επιτυχημένους άνδρες καλλιτέχνες όλων των εποχών που γεμίζει συναυλιακούς χώρους, γήπεδα και στάδια και πρωταγωνιστεί σε ραδιόφωνα, charts, μουσικά κανάλια και πλέον social media!
H μεγάλη -κατά τη γνώμη μου αλλά και κατά γενική ομολογία θεωρώ- επιτυχία που πρέπει να χρεωθεί στον Iglesias είναι το ρεύμα προς τα ισπανόφωνα τραγούδια, με αφετηρία το "Bailando" του με τους Κουβανούς Descemer Bueno και Gente de Zona το 2014, από τον δίσκο του "Sex and Love". Πάντα υπήρχαν ισπανόφωνα τραγούδια που ξεχώριζαν και από πολλούς καλλιτέχνες, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι εκπροσωπούν και ολόκληρη τη λατινική Αμερική, ωστόσο το «μπαμ» που έγινε με το τραγούδι του αυτό, όντας το πρώτο ισπανόφωνο τραγούδι που ξεπέρασε το ένα δισεκατομμύριο views στο youtube και ένα από τα πιο προβεβλημένα ever, ήταν ο λόγος που ξεκίνησε αυτό το ρεύμα που εκτόξευσε μαζικά τα τραγούδια αυτά στις προτιμήσεις και τις καρδιές του κόσμου μέχρι σήμερα. Ωστόσο αυτή η τάση θα μπορούσε μόνη της να είναι ιδέα για ένα ξεχωριστό άρθρο, οπότε δεν θα επεκταθώ περαιτέρω.
Σύμφωνα με το εισιτήριο η συναυλία θα ξεκινούσε στις 21:30. Πολύς κόσμος συνέρρεε στο Ο.Α.Κ.Α. κυρίως από τις 20:00 και μετά. Φυσικά δεν μπορεί να παραβλεφθεί ότι το 80% του κόσμου της συναυλίας ήταν γένους θηλυκού! Ευνόητοι οι λόγοι, μιας και ο Enrique αναμφισβήτητα είναι ένας από τους πλέον εμφανίσιμους και γοητευτικούς καλλιτέχνες. Οι ηλικίες ποίκιλλαν. Έφηβες και νέες γυναίκες, μικρά παιδιά με τους γονείς τους αλλά και μεγαλύτερες ηλικίες που δεν έχασαν την ευκαιρία να ακούσουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα live τον Enrique Iglesias που «γνωρίζουν» από το 1994!
Μέχρι τη μεγάλη έναρξη υπήρχε dj set με γνωστά χιτάκια της εποχής που κρατούσαν ζεστή την αρένα και το στάδιο. Δεν υπήρχε κάποιο support από Έλληνα (όπως έχουμε δει να συμβαίνει σε συναυλίες άλλων καλλιτεχνών π.χ. Jennifer Lopez) ή ξένο καλλιτέχνη. Στο μεταξύ, το κλειστό γήπεδο του Ο.Α.Κ.Α. είχε γεμίσει και στις 22:00 ακριβώς τα φώτα σβήνουν, εντυπωσιακά φωτορυθμικά εμφανίζονται και ο Enrique ανεβαίνει στη σκηνή για ένα τεράστιο πάρτυ που θα κρατήσει μιάμιση ώρα!
H συναυλία ξεκίνησε με τα "I'm a freak" και "I like how it feels". Σε αυτές τις πρώτες στιγμές το κοινό περισσότερο ούρλιαζε παρά τραγουδούσε. Τα κινητά και οι οθόνες που είχαν υψωθεί, από εκείνους που ήθελαν να καταγράψουν την έναρξη για να την κοινοποιήσουν ακόμα και live στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν τόσα πολλά που αν βρισκόσουν στην αρένα ήταν ολίγον τι ενοχλητικό, κατανοητό δε στην ψηφιακή εποχή του σήμερα. Οι διοργανωτές είχαν φροντίσει ωστόσο να υπάρχουν δύο ευκρινέστατες γιγαντοοθόνες δεξιά και αριστερά της σκηνής και μία πολύ μεγαλύτερη στο κέντρο που θα χρησιμοποιούνταν στη συνέχεια. Δεν υπήρχε λοιπόν περίπτωση να μην καταφέρεις να δεις τον Enrique, ο οποίος ήταν ντυμένος με total black look, το σήμα κατατεθέν jockey του και πολλή όρεξη για να μας μείνει αξέχαστη αυτή η πρώτη του συναυλία στην Ελλάδα. Στη συνέχεια, η ορχήστρα έπαιξε μία πολύ ωραία ακουστική version του "Wicked game" του Chris Isaak, intro για το "Heartbeat". Η Nicole Scherzinger μπορεί να μην ήταν εκεί αλλά το τραγούδησε ντουέτο με την καλλιτέχνιδα που τον συνόδευε καθόλη τη διάρκεια της βραδιάς, της οποίας δυστυχώς το όνομα δεν συγκράτησα και δεν μπόρεσα να εντοπίσω.
«Ανεβήκαμε» μετά με την τεράστια ραδιοφωνική επιτυχία "Me duele el corazón" και εξ αρχής φάνηκε το ότι το ελληνικό κοινό έχει μυηθεί για τα καλά στην ισπανική γλώσσα! Ένα intro του "Shape of you" του Ed Sheeran σε flamenco εκδοχή ακολούθησε για να ακουστούν οι νότες της πρώτης παγκόσμιας επιτυχίας του Enrique Iglesias, του γνωστού και μη εξαιρετέου "Bailamos". Ξέφρενος ενθουσιασμός και ο Enrique επισκέφτηκε το κοινό σε κερκίδες απ' άκρη σ' άκρη του σταδίου και αρένα. Χαιρετούσε, αγκάλιαζε, έδινε χέρια και μικρόφωνο συνεχώς, κάτι που δε σταμάτησε να κάνει κατά τη διάρκεια του show του!
«Ανεβήκαμε» μετά με την τεράστια ραδιοφωνική επιτυχία "Me duele el corazón" και εξ αρχής φάνηκε το ότι το ελληνικό κοινό έχει μυηθεί για τα καλά στην ισπανική γλώσσα! Ένα intro του "Shape of you" του Ed Sheeran σε flamenco εκδοχή ακολούθησε για να ακουστούν οι νότες της πρώτης παγκόσμιας επιτυχίας του Enrique Iglesias, του γνωστού και μη εξαιρετέου "Bailamos". Ξέφρενος ενθουσιασμός και ο Enrique επισκέφτηκε το κοινό σε κερκίδες απ' άκρη σ' άκρη του σταδίου και αρένα. Χαιρετούσε, αγκάλιαζε, έδινε χέρια και μικρόφωνο συνεχώς, κάτι που δε σταμάτησε να κάνει κατά τη διάρκεια του show του!
Μετά το "Bailamos" που μας θύμισε τα νιάτα μας, έφτασε η στιγμή να μας χαιρετίσει λέγοντας όχι «καλησπέρα» ή "hello" αλλά... το άκρως ελληνικό «Γεια μας»! "Ring my bells" και η αισθαντική μπαλάντα "Loco", επίσης ντουέτο με τη συνεργάτιδά του (κανονικά ντουέτο με τον Romeo Santos) με την οποία χόρεψε blues ενόσω ο Enrique είχε μεταφερθεί στην απέναντι πλευρά του σταδίου, στο τέρμα του μεγάλου διαδρόμου που είχε στηθεί. Ήταν εντυπωσιακό ότι το πλήθος του κόσμου στην αρένα -συμπεριλαμβανομένης εμού και της παρέας μου- μετακινούμασταν ανάλογα με τη θέση του καλλιτέχνη στο Ο.Α.Κ.Α. Ο λατίνος καλλιτέχνης τότε προχώρησε σε περισσότερες συστάσεις. Είπε «ευχαριστώ» ξανά στα ελληνικά. Συνέχισε λέγοντας «αφήστε με να συστηθώ, είμαι ο Enrique Iglesias και έχω γεννηθεί το 1995» προκαλώντας γέλιο στο κοινό. Μας ρώτησε πόσοι από το κοινό είναι κάτω των 18 και πόσοι άνω, με την πλειοψηφία να αποτελείται από τους δεύτερους για να συνεχίσει με μια πιο... αδιάκριτη ερώτηση, και το ανεβαστικό χορευτικό "El baño", που έχει σημειώσει τεράστια επιτυχία ήδη με την κυκλοφορία του. Σε εκείνο το σημείο, είχε καταφέρει να κάνει όλο το Ο.Α.Κ.Α. να χορεύει στους ρυθμούς των τραγουδιών του! Έπειτα, το πολύ ωραίο "Tired of being sorry" -το οποίο κυκλοφόρησε το 2007, δύο χρόνια μετά την αρχική version των Ringside- για το ρεφρέν του οποίου έδωσε τυχαία το μικρόφωνο σε ένα αγόρι από το κοινό, ο οποίος τα πήγε τόσο καλά φωνητικά που τον συνεχάρη υποκλινώμενος! Επίσης από τα παλιά τραγούδησε το "Escape" και τη μεγάλη επιτυχία ενός προηγούμενου καλοκαιριού, "Tonight I'm loving you".
To τελευταίο μέρος της συναυλίας ήταν και το καλύτερο. Όλοι είχαμε καταλάβει ποια τραγούδια δεν είχαν ακουστεί και είχε κρατήσει για το τέλος, και τα αναμέναμε διακαώς. Ήρθε η στιγμή του "Hero" λοιπόν, μίας από τις πιο αγαπημένες μπαλάντες του καλλιτέχνη. Τα φώτα έσβησαν και η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε από τον φωτισμό των κινητών ήταν μαγική. Τραγουδήσαμε όλοι μαζί του δυνατά. Τα "Súbeme la radio" και "El perdón" μας ξεσήκωσαν και πάλι για να ακολουθήσει φυσικά -ποιο άλλο;- το "Bailando". Πώς θα γινόταν να μην; Η συναυλία έκλεισε με το "I like it" και τον Enrique να μας λέει επίσης στα ελληνικά «σας αγαπώ». Τεράστιες μπάλες με τα αρχικά του, "ei", έπεσαν από ψηλά για να τις πετάει το κοινό και κομφετί για ένα εντυπωσιακό φινάλε, όπως άξιζε σε ένα τέτοιο show.
Ο Enrique Iglesias, αφού είπε πως έχει ξαναβρεθεί άλλες τρεις φορές στην Ελλάδα αλλά πρώτη φορά για να δώσει συναυλία, ξεκαθάρισε πως θα ξανάρθει σύντομα και θα είμαστε και πάλι όλοι εμείς εκεί. Και εγώ νομίζω πως το δεύτερο σκέλος, είναι βέβαιο. Με χειροκροτήματα και με τις χιλιάδες κόσμου να φωνάζουν ρυθμικά το όνομά του αποχώρησε, έχοντας προσφέρει απλόχερα μία υπέροχη, ανεβαστική, ανέμελη βραδιά. Δύσκολα κάποιος από όσους παρευρέθηκαν θα πει πως δεν πέρασε καλά. Ο Enrique Iglesias κατάφερε να πείσει ακόμη και τους δύσπιστους, αυτούς που ήρθαν για την παρέα και για το "Bailando" και απέδειξε τι τον κρατά τόσα χρόνια στην κορυφή στη θέση του βασιλιά της latin pop. Με συνεχή επαφή με το κοινό, ωραία τραγούδια και πολλή ενέργεια, απέδειξε πως όχι μόνο δεν κάνει διεκπεραιωτικά το καθήκον του, αλλά θέλει η μία φορά που βρίσκεται live σε κάθε χώρα να είναι εξίσου καλή για κάθε θεατή ξεχωριστά.
Όσον αφορά τα τραγούδια που ακούστηκαν στο live, αυτά δεν διέφεραν σχεδόν καθόλου από τα τραγούδια που ερμηνεύει στις συναυλίες της περιοδείας του τον τελευταίο χρόνο. O επιλεγμένος είναι ικανός αριθμός τραγουδιών για ένα live και οι εκτελέσεις είχαν καλή διάρκεια. Σίγουρα θα μπορούσε να τραγουδάει ακόμη μια ώρα για να γεμίσει μια καριέρα 20+ χρόνων με τραγούδια όπως τα "Somebody's me", "Love to see you cry", "Could I have this kiss forever?" ή "Do you know".
Φυσικά αξίζουν συγχαρητήρια και στην παραγωγή. Το σκηνικό, τα φώτα, το στήσιμο, ήταν όλα εντυπωσιακά για την καλοδουλεμένη βραδιά. Το μόνο που δεν μπορεί να παραβλεφθεί είναι ο ήχος, ο οποίος θα μπορούσε να είναι καλύτερος. Υπήρχαν στιγμές που ο Enrique δεν ακουγόταν όσο καθαρά ή δυνατά έπρεπε. Ο ιδιος όμως δεν πτοήθηκε από αυτό.
Κλείνοντας, πιστεύω είναι αρκούντως σαφές πως πέρασα υπέροχα και νομίζω πως δεν είμαι η μόνη. Ο Enrique Iglesias σημειώνει μέχρι σήμερα, στα 43 του (!) χρόνια τεράστια επιτυχία σε ολόκληρο τον κόσμο, και δεν είναι τυχαίο. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!
Hasta la próxima vez, Enrique! Muchas gracias!