Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Αλέξη Αντωνόπουλο και το Mix Grill.
Δείτε εδώ όλες τις φωτογραφίες στο σχετικό άλμπουμ.
Ένα από τα καλύτερα heavy metal διήμερα στην ιστορία του Rockwave festival πραγματοποιήθηκε στη Μαλακάσα. Στις 19.07 το μενού είχε στο lineup θρύλους του metal στερεώματος και πιο συγκεκριμένα τους Accept, τους Saxon και τους Judas Priest. Δυστυχώς δεν προλάβαμε το set των Accept την πρώτη μέρα, λόγω απρόβλεπτων καταστάσεων. Όμως είμαστε εδώ για να μοιραστούμε μαζί σας τις εμπειρίες μας από την υπόλοιπη φεστιβαλική ημέρα. Να σημειώσουμε στις 19.07 η διοργάνωση λειτούργησε όπως θα ακριβώς θα έπρεπε.
[Γράφει ο Στάυρος Κασιμάτης]
Saxon
Οι Saxon αποτέλεσαν την έκπληξη της δεύτερης μέρας του Rockwave Festival. Ήταν ένα από τα καλύτερα opening act του festival γενικότερα. Βέβαια ο όρος opening act τους αδικεί, καθώς εκτός του ότι αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο στην heavy metal σκηνή, ουσιαστικά στάθηκαν σα co-headliners μαζί με τους Judas Priest. Ο Biff, με την υπόλοιπη μπάντα, βγήκε πολύ ορεξάτος πάνω στην σκηνή. Ξεκίνησαν με το δυναμικό “Thunderbolt”, από τον τελευταίο ομώνυμο δίσκο και από της πρώτες νότες καταλάβαινε κανείς πως δεν ήρθαν για να βγάλουν μια υποχρέωση.
Με τις κιθάρες του “Sacrifice” το κοινό αγρίεψε κι άλλο. Σε συνδυασμό με την cult «βρετανίλα» του frontman των Saxon το live είχε αρχίσει να απογειώνεται, ενώ συνέχισαν με το “Motorcycle Man” από το ‘Wheels Of Steel’. Τα φωνητικά του Biff έχουν χάσει ελάχιστα από τη δύναμη που είχαν στις ένδοξες μέρες του συγκροτήματος και είχε συνεχή διάθεση να παίξει και να αλληλεπιδράσει με το κοινό.
Το κοινό στη συνέχεια φώναζε “Lemmy, Lemmy!”μετά από παρότρυνση του Biff, ο οποίος του απέδωσε φόρο τιμής, αφιερώνοντας του το “They Played Rock and Roll”. Το επικό μπαλαντοειδές “Crusader” είχε μετά σειρά, δίνοντας τη θέση του στο “Ride Like The Wind” (τη διασκευή που έχουν κάνει στο κομμάτι του Christopher Cross), που έπαιξαν μετά από λαϊκή απαίτηση μόνο για το ελληνικό κοινό. Ο ήχος ακουγόταν καθαρός σε όλη την διάρκεια του live, χωρίς προβλήματα.
Ένα, μη μουσικό, highlight κατά τη διάρκεια του live ήταν όταν οι γιγαντοοθόνες έδειξαν έναν πατέρα με το παιδάκι του στις πλάτες να χοροπηδούν με τρέλα, στο “Princess of the Night”. Πριν το τέλος ακούσαμε το “Wheels of Steel”, ενώ για το φινάλε μας επιφύλασσαν την καλύτερη στιγμή. Ο Biff ζήτησε από έναν θεατή το γιλέκο του για να τραγουδήσει, το “Denim and Leather”, όσο το φοράει και αφού τελείωσε το κομμάτι του το έδωσε πίσω υπογεγραμμένο, μέσα σε πανδαιμόνιο και χειροκροτήματα. Οι Saxon αλληλεπίδρασαν με το κοινό και πείραξαν το setlist για να ικανοποιήσει τις ορέξεις μας. Πραγματικά η εμφάνιση τους έδωσε πολλά χαμόγελα και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για μια πολύ καλή heavy metal βραδιά.
Saxon Setlist
Thunderbolt
Sacrifice
Motorcycle Man
Strong Arm of the Law
Battering Ram
Power and the Glory
The Secret of Flight
Ride Like the Wind (διασκευή Christopher Cross)
They Played Rock and Roll
Crusader
Princess of the Night
Heavy Metal Thunder
Wheels of Steel
Denim and Leather
Sabaton
Οι Sabaton αποτέλεσαν το δεύτερο όνομα της ημέρας, πίσω από τους Judas Priest, κάτι που δημιούργησε πολλά ερωτηματικά στο κοινό, για μια μέρα που είχε Accept και Saxon. Οι Σουηδοί, οι οποίοι στα τραγούδια τους θίγουν θέματα που κυρίως αφορούν ιστορικούς πολέμους, εμφανίστηκαν στην δεύτερη σκηνή που είχε στηθεί, γύρω στις 21:00. Έδωσαν την power metal παράστασή τους, με έναν πιο επικό, αμερικανοθρεμένο ήχο. Το κοινό τους ήταν φανατικό και η performance τους είναι σχεδόν χορογραφημένη, με τα μέλη της μπάντας συχνά να τοποθετούνται ο ένας δίπλα στον άλλο, πάνω στην σκηνή, για hair spinning. Σαφώς, είχαν περισσότερο κοινό από τους Volbeat, που ακολούθησαν την επόμενη μέρα και είχαν τον ίδιο ρόλο.
Τα video wall πίσω από την μπάντα, απεικόνιζαν σκηνές και φιγούρες από ιστορικούς πολέμους, εναρμονίζοντας το οπτικό με το λυρικό μέρος. Για παράδειγμα, είδαμε σκηνές με Σπαρτιάτες πολεμιστές να εμφανίζονται πίσω από φλόγες. Η εμφάνιση και η αισθητική των Sabaton ήταν κάπως γραφική. Πιθανώς, χωρίς να ευθύνονται οι ίδιοι, στο act τους ένιωθα πως υπήρχε μια φασίζουσα ατμόσφαιρα. Δεν ισχυρίζομαι πως οι ίδιοι την θρέφουν ή την υποστηρίζουν, αλλά η θεματολογία των κομματιών τους μπορεί να προσελκύει ετερόκλητο κοινό, αυτό που αντιλαμβάνονται το ιστορικό και πολεμικό κομμάτι και ένα άλλο, που το μεταφράζει ως εθνικιστικό και πολεμοχαρές. Γενικώς, υπήρχε μια αμηχανία με την εμφάνισή τους και δεν την απήλαυσα ιδιαίτερα, ειδικά όταν είχα φρέσκια στο μυαλό μου την εμφάνιση των Saxon.
Sabaton Setlist
Ghost Division
Winged Hussars
Blood of Bannockburn
Swedish Pagans
Carolus Rex
The Last Stand
Into the Fire
Sparta
Resist and Bite
Night Witches
Primo Victoria
Coat of Arms
Shiroyama
To Hell and Back
[Γράφει ο Ξενοφών Καράμπαλης]
Judas Priest
Οι Judas Priest δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις. Είναι από τα συγκροτήματα που διαμόρφωσαν το κίνημα του British Heavy Metal στα 70s και έχουν διατηρήσει το fanbase τους παρόλο που έχουν αποχωρήσει ο K. K. Downing και ο Glenn Tipton (για διαφορετικούς λόγους ο καθένας αν και ο Tipton είναι στο μεταίχμιο). Ο δίσκος τους ‘Firepower’ (2018) τους επανέφερε στο metal προσκήνιο καθώς ήταν όντως από τις καλύτερες δουλείες τους των τελευταίων ετών. Τα φωνητικά του Rod Halford και η cult ομορφιά του συγκροτήματος τους έχουν καταστήσει αγαπημένους επισκέπτες για το ελληνικό συναυλιακό κοινό ενώ η τελευταία τους εμφάνιση στην χώρα μας ήταν πάλι στη Μαλακάσα το 2015.
Η επιστροφή τους στο Rockwave μαζί με τους Saxon και τους Accept ήταν ένα ακαταμάχητο πακέτο για τους φανατικούς του metal, που μαζί με τους Iron Maiden την επόμενη μέρα, μας ετοίμασε για ένα από τα καλύτερα διήμερα στην ιστορία του Rockwave Festival - από πλευράς lineup τουλάχιστον. Στο live των Priest στο Terra Vibe πρώτος στη σκηνή βγήκε ο Rob. Το πρώτο τραγούδι του set ήταν το “Firepower” που δεν ακούστηκε ξένο στο setlist δίπλα στις παλαιότερες δουλειές τους - αντίθετα ήταν ιδανική ένεση αδρεναλίνης για το ξεκίνημα. ‘The Priest Is Back!’ στρίγκλιζε ο Halford και τα ψηλά του φωνητικά ξεσήκωσαν τη Μαλακάσα στο “Grinder” και στο “The Ripper” από το ‘Sad Wings Of Destiny’. Το επικό “Night Comes Down”, ένα κομμάτι που δεν παίζουν συχνά στην τελευταία τους περιοδεία μας ξάφνιασε ευχάριστα στη μέση του set.
Φυσικά και τα μάτια όλων στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας ήταν στραμμένα στον Rod Halford. Μάλιστα μια μερίδα θεατών θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι ο Halford ήταν αψεγάδιαστος. Αυτό ισχύει στο τεχνικό κομμάτι που όντως παρά τα 66 χρόνια του δεν του έφυγε οκτάβα. Υπήρχαν στιγμές που δεν μπορούσες να πιστέψεις ότι ο metal God αποδίδει τα κομμάτια όπως πριν δύο δεκαετίες. Το μόνο που μπορούμε να του προσάψουμε είναι πως παρόλο που σαν απόδοση ήταν καλύτερος από το 2015, ο Rob δεν ήταν τόσο επικοινωνιακός. Από ότι φάνηκε ήθελε να επικεντρωθεί πιο πολύ στην ερμηνεία του. Το τελικό συναίσθημα όμως δεν αλλάζει και οι Priest έδωσαν μία από τις καλύτερες συναυλίες τους επί Ελληνικού εδάφους.
Σίγουρα έχει παίξει ρόλο ότι το ‘Firepower‘ τους ανέβασε εμπορικά και παρόλο που δε θυμίζουν την αυθεντική τους σύνθεση, ο Richie Faulkner με το περίτεχνο παίξιμο του καταφέρνει να καλύψει ένα μεγάλο μέρος από το κενό που άφησε ο Glen Tipton. Το κοινό συμμετείχε ενεργά στα πιο γνωστά κομμάτια όπως το “Turbo Lover” στο ρεφρέν του οποίου το Terra Vibe μετατράπηκε σε χορωδία. Το ίδιο έγινε στο “You’ve Got Another Thing Coming” που ο Halford μοιράστηκε πάλι το μικρόφωνο με το κοινό.
Όσο συγκεντρωμένος ήταν o Rob στα φωνητικά του, δεν ξέχασε να βγάλει την Harley στο “Hell Bent For Leather” για την τιμή των όπλων. Το κοινό από τη μεριά του δε σεβάστηκε την ανακοίνωση της διοργανώτριας εταιρίας για να μην ανάψουν καπνογόνα. Εμάς φυσικά δεν μας πείραξε καθόλου αφού πιστεύουμε ότι χρειάζονται τέτοιες αυθόρμητες κινήσεις. Έτσι στο “Painkiller” που ακολούθησε το Terra Vibe έγινε κόκκινο ενώ έβλεπες παιχνιδιάρικα mosh pits με ασπρομάλληδες μεταλλάδες, αλλά και πιτσιρικάδες να συνυπάρχουν στα πλάγια της σκηνής. Το encore βρήκε το διψασμένο για metal κοινό της Μαλακάσας (περίπου 8000 με ένα πρόχειρο υπολογισμό) να ουρλιάζει τους στίχους του “Breaking the Law”, ώστε να οδηγηθεί η βραδιά στο τέλος της με το ηδονιστικό “Livin’ After Midnight”.
Οι εποχές αλλάζουν φίλοι αναγνώστες και οι Judas Priest δεν έχουν πια τους θρυλικούς κιθαρίστες τους στην παρέα τους. Όμως κρατάνε την κληρονομιά τους ζωντανή, με έναν Rod Halford προσηλωμένο και αποφασισμένο να δώσει ότι έχει μέχρι το τέλος. Και όπως μας απέδειξαν το τέλος αργεί ακόμα, αφού η μπάντα αποδίδει σε πολύ υψηλά επίπεδα δισκογραφικά αλλά και πάνω στο σανίδι.
Η Μαλακάσα στις 19 Ιουλίου είχε όσο κόσμο έπρεπε και όσο κόσμο μπορεί να διαχειριστεί o συναυλιακός χώρος που έχει στήσει η Didi Music. Δεν αργήσαμε ούτε να πάμε, ούτε να φύγουμε. Επίσης ο κόσμος που επισκέφτηκε το Terra Vibe ήταν συνειδητοποιημένοι οπαδοί του κλασσικού metal που όλοι ήξεραν γιατί είναι εκεί. Ήταν από τις όμορφες βραδιές που συνειδητοποιείς πως όντως το metal είναι παρεΐστικη υπόθεση.
Judas Priest Setlist
Firepower
Grinder
Sinner
The Ripper
Lightning Strike
Bloodstone
Saints in Hell
Turbo Lover
Prelude
Tyrant
Night Comes Down
Freewheel Burning
Guardians
Rising From Ruins
You've Got Another Thing Comin'
Hell Bent for Leather
Painkiller
Encore:
Metal Gods
Breaking the Law
Living After Midnight
Δείτε εδώ όλες τις φωτογραφίες στο σχετικό άλμπουμ.
Ένα από τα καλύτερα heavy metal διήμερα στην ιστορία του Rockwave festival πραγματοποιήθηκε στη Μαλακάσα. Στις 19.07 το μενού είχε στο lineup θρύλους του metal στερεώματος και πιο συγκεκριμένα τους Accept, τους Saxon και τους Judas Priest. Δυστυχώς δεν προλάβαμε το set των Accept την πρώτη μέρα, λόγω απρόβλεπτων καταστάσεων. Όμως είμαστε εδώ για να μοιραστούμε μαζί σας τις εμπειρίες μας από την υπόλοιπη φεστιβαλική ημέρα. Να σημειώσουμε στις 19.07 η διοργάνωση λειτούργησε όπως θα ακριβώς θα έπρεπε.
[Γράφει ο Στάυρος Κασιμάτης]
Saxon
Οι Saxon αποτέλεσαν την έκπληξη της δεύτερης μέρας του Rockwave Festival. Ήταν ένα από τα καλύτερα opening act του festival γενικότερα. Βέβαια ο όρος opening act τους αδικεί, καθώς εκτός του ότι αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο στην heavy metal σκηνή, ουσιαστικά στάθηκαν σα co-headliners μαζί με τους Judas Priest. Ο Biff, με την υπόλοιπη μπάντα, βγήκε πολύ ορεξάτος πάνω στην σκηνή. Ξεκίνησαν με το δυναμικό “Thunderbolt”, από τον τελευταίο ομώνυμο δίσκο και από της πρώτες νότες καταλάβαινε κανείς πως δεν ήρθαν για να βγάλουν μια υποχρέωση.
Με τις κιθάρες του “Sacrifice” το κοινό αγρίεψε κι άλλο. Σε συνδυασμό με την cult «βρετανίλα» του frontman των Saxon το live είχε αρχίσει να απογειώνεται, ενώ συνέχισαν με το “Motorcycle Man” από το ‘Wheels Of Steel’. Τα φωνητικά του Biff έχουν χάσει ελάχιστα από τη δύναμη που είχαν στις ένδοξες μέρες του συγκροτήματος και είχε συνεχή διάθεση να παίξει και να αλληλεπιδράσει με το κοινό.
Το κοινό στη συνέχεια φώναζε “Lemmy, Lemmy!”μετά από παρότρυνση του Biff, ο οποίος του απέδωσε φόρο τιμής, αφιερώνοντας του το “They Played Rock and Roll”. Το επικό μπαλαντοειδές “Crusader” είχε μετά σειρά, δίνοντας τη θέση του στο “Ride Like The Wind” (τη διασκευή που έχουν κάνει στο κομμάτι του Christopher Cross), που έπαιξαν μετά από λαϊκή απαίτηση μόνο για το ελληνικό κοινό. Ο ήχος ακουγόταν καθαρός σε όλη την διάρκεια του live, χωρίς προβλήματα.
Ένα, μη μουσικό, highlight κατά τη διάρκεια του live ήταν όταν οι γιγαντοοθόνες έδειξαν έναν πατέρα με το παιδάκι του στις πλάτες να χοροπηδούν με τρέλα, στο “Princess of the Night”. Πριν το τέλος ακούσαμε το “Wheels of Steel”, ενώ για το φινάλε μας επιφύλασσαν την καλύτερη στιγμή. Ο Biff ζήτησε από έναν θεατή το γιλέκο του για να τραγουδήσει, το “Denim and Leather”, όσο το φοράει και αφού τελείωσε το κομμάτι του το έδωσε πίσω υπογεγραμμένο, μέσα σε πανδαιμόνιο και χειροκροτήματα. Οι Saxon αλληλεπίδρασαν με το κοινό και πείραξαν το setlist για να ικανοποιήσει τις ορέξεις μας. Πραγματικά η εμφάνιση τους έδωσε πολλά χαμόγελα και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για μια πολύ καλή heavy metal βραδιά.
Saxon Setlist
Thunderbolt
Sacrifice
Motorcycle Man
Strong Arm of the Law
Battering Ram
Power and the Glory
The Secret of Flight
Ride Like the Wind (διασκευή Christopher Cross)
They Played Rock and Roll
Crusader
Princess of the Night
Heavy Metal Thunder
Wheels of Steel
Denim and Leather
Sabaton
Οι Sabaton αποτέλεσαν το δεύτερο όνομα της ημέρας, πίσω από τους Judas Priest, κάτι που δημιούργησε πολλά ερωτηματικά στο κοινό, για μια μέρα που είχε Accept και Saxon. Οι Σουηδοί, οι οποίοι στα τραγούδια τους θίγουν θέματα που κυρίως αφορούν ιστορικούς πολέμους, εμφανίστηκαν στην δεύτερη σκηνή που είχε στηθεί, γύρω στις 21:00. Έδωσαν την power metal παράστασή τους, με έναν πιο επικό, αμερικανοθρεμένο ήχο. Το κοινό τους ήταν φανατικό και η performance τους είναι σχεδόν χορογραφημένη, με τα μέλη της μπάντας συχνά να τοποθετούνται ο ένας δίπλα στον άλλο, πάνω στην σκηνή, για hair spinning. Σαφώς, είχαν περισσότερο κοινό από τους Volbeat, που ακολούθησαν την επόμενη μέρα και είχαν τον ίδιο ρόλο.
Τα video wall πίσω από την μπάντα, απεικόνιζαν σκηνές και φιγούρες από ιστορικούς πολέμους, εναρμονίζοντας το οπτικό με το λυρικό μέρος. Για παράδειγμα, είδαμε σκηνές με Σπαρτιάτες πολεμιστές να εμφανίζονται πίσω από φλόγες. Η εμφάνιση και η αισθητική των Sabaton ήταν κάπως γραφική. Πιθανώς, χωρίς να ευθύνονται οι ίδιοι, στο act τους ένιωθα πως υπήρχε μια φασίζουσα ατμόσφαιρα. Δεν ισχυρίζομαι πως οι ίδιοι την θρέφουν ή την υποστηρίζουν, αλλά η θεματολογία των κομματιών τους μπορεί να προσελκύει ετερόκλητο κοινό, αυτό που αντιλαμβάνονται το ιστορικό και πολεμικό κομμάτι και ένα άλλο, που το μεταφράζει ως εθνικιστικό και πολεμοχαρές. Γενικώς, υπήρχε μια αμηχανία με την εμφάνισή τους και δεν την απήλαυσα ιδιαίτερα, ειδικά όταν είχα φρέσκια στο μυαλό μου την εμφάνιση των Saxon.
Sabaton Setlist
Ghost Division
Winged Hussars
Blood of Bannockburn
Swedish Pagans
Carolus Rex
The Last Stand
Into the Fire
Sparta
Resist and Bite
Night Witches
Primo Victoria
Coat of Arms
Shiroyama
To Hell and Back
[Γράφει ο Ξενοφών Καράμπαλης]
Judas Priest
Οι Judas Priest δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις. Είναι από τα συγκροτήματα που διαμόρφωσαν το κίνημα του British Heavy Metal στα 70s και έχουν διατηρήσει το fanbase τους παρόλο που έχουν αποχωρήσει ο K. K. Downing και ο Glenn Tipton (για διαφορετικούς λόγους ο καθένας αν και ο Tipton είναι στο μεταίχμιο). Ο δίσκος τους ‘Firepower’ (2018) τους επανέφερε στο metal προσκήνιο καθώς ήταν όντως από τις καλύτερες δουλείες τους των τελευταίων ετών. Τα φωνητικά του Rod Halford και η cult ομορφιά του συγκροτήματος τους έχουν καταστήσει αγαπημένους επισκέπτες για το ελληνικό συναυλιακό κοινό ενώ η τελευταία τους εμφάνιση στην χώρα μας ήταν πάλι στη Μαλακάσα το 2015.
Η επιστροφή τους στο Rockwave μαζί με τους Saxon και τους Accept ήταν ένα ακαταμάχητο πακέτο για τους φανατικούς του metal, που μαζί με τους Iron Maiden την επόμενη μέρα, μας ετοίμασε για ένα από τα καλύτερα διήμερα στην ιστορία του Rockwave Festival - από πλευράς lineup τουλάχιστον. Στο live των Priest στο Terra Vibe πρώτος στη σκηνή βγήκε ο Rob. Το πρώτο τραγούδι του set ήταν το “Firepower” που δεν ακούστηκε ξένο στο setlist δίπλα στις παλαιότερες δουλειές τους - αντίθετα ήταν ιδανική ένεση αδρεναλίνης για το ξεκίνημα. ‘The Priest Is Back!’ στρίγκλιζε ο Halford και τα ψηλά του φωνητικά ξεσήκωσαν τη Μαλακάσα στο “Grinder” και στο “The Ripper” από το ‘Sad Wings Of Destiny’. Το επικό “Night Comes Down”, ένα κομμάτι που δεν παίζουν συχνά στην τελευταία τους περιοδεία μας ξάφνιασε ευχάριστα στη μέση του set.
Φυσικά και τα μάτια όλων στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας ήταν στραμμένα στον Rod Halford. Μάλιστα μια μερίδα θεατών θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι ο Halford ήταν αψεγάδιαστος. Αυτό ισχύει στο τεχνικό κομμάτι που όντως παρά τα 66 χρόνια του δεν του έφυγε οκτάβα. Υπήρχαν στιγμές που δεν μπορούσες να πιστέψεις ότι ο metal God αποδίδει τα κομμάτια όπως πριν δύο δεκαετίες. Το μόνο που μπορούμε να του προσάψουμε είναι πως παρόλο που σαν απόδοση ήταν καλύτερος από το 2015, ο Rob δεν ήταν τόσο επικοινωνιακός. Από ότι φάνηκε ήθελε να επικεντρωθεί πιο πολύ στην ερμηνεία του. Το τελικό συναίσθημα όμως δεν αλλάζει και οι Priest έδωσαν μία από τις καλύτερες συναυλίες τους επί Ελληνικού εδάφους.
Σίγουρα έχει παίξει ρόλο ότι το ‘Firepower‘ τους ανέβασε εμπορικά και παρόλο που δε θυμίζουν την αυθεντική τους σύνθεση, ο Richie Faulkner με το περίτεχνο παίξιμο του καταφέρνει να καλύψει ένα μεγάλο μέρος από το κενό που άφησε ο Glen Tipton. Το κοινό συμμετείχε ενεργά στα πιο γνωστά κομμάτια όπως το “Turbo Lover” στο ρεφρέν του οποίου το Terra Vibe μετατράπηκε σε χορωδία. Το ίδιο έγινε στο “You’ve Got Another Thing Coming” που ο Halford μοιράστηκε πάλι το μικρόφωνο με το κοινό.
Όσο συγκεντρωμένος ήταν o Rob στα φωνητικά του, δεν ξέχασε να βγάλει την Harley στο “Hell Bent For Leather” για την τιμή των όπλων. Το κοινό από τη μεριά του δε σεβάστηκε την ανακοίνωση της διοργανώτριας εταιρίας για να μην ανάψουν καπνογόνα. Εμάς φυσικά δεν μας πείραξε καθόλου αφού πιστεύουμε ότι χρειάζονται τέτοιες αυθόρμητες κινήσεις. Έτσι στο “Painkiller” που ακολούθησε το Terra Vibe έγινε κόκκινο ενώ έβλεπες παιχνιδιάρικα mosh pits με ασπρομάλληδες μεταλλάδες, αλλά και πιτσιρικάδες να συνυπάρχουν στα πλάγια της σκηνής. Το encore βρήκε το διψασμένο για metal κοινό της Μαλακάσας (περίπου 8000 με ένα πρόχειρο υπολογισμό) να ουρλιάζει τους στίχους του “Breaking the Law”, ώστε να οδηγηθεί η βραδιά στο τέλος της με το ηδονιστικό “Livin’ After Midnight”.
Οι εποχές αλλάζουν φίλοι αναγνώστες και οι Judas Priest δεν έχουν πια τους θρυλικούς κιθαρίστες τους στην παρέα τους. Όμως κρατάνε την κληρονομιά τους ζωντανή, με έναν Rod Halford προσηλωμένο και αποφασισμένο να δώσει ότι έχει μέχρι το τέλος. Και όπως μας απέδειξαν το τέλος αργεί ακόμα, αφού η μπάντα αποδίδει σε πολύ υψηλά επίπεδα δισκογραφικά αλλά και πάνω στο σανίδι.
Η Μαλακάσα στις 19 Ιουλίου είχε όσο κόσμο έπρεπε και όσο κόσμο μπορεί να διαχειριστεί o συναυλιακός χώρος που έχει στήσει η Didi Music. Δεν αργήσαμε ούτε να πάμε, ούτε να φύγουμε. Επίσης ο κόσμος που επισκέφτηκε το Terra Vibe ήταν συνειδητοποιημένοι οπαδοί του κλασσικού metal που όλοι ήξεραν γιατί είναι εκεί. Ήταν από τις όμορφες βραδιές που συνειδητοποιείς πως όντως το metal είναι παρεΐστικη υπόθεση.
Judas Priest Setlist
Firepower
Grinder
Sinner
The Ripper
Lightning Strike
Bloodstone
Saints in Hell
Turbo Lover
Prelude
Tyrant
Night Comes Down
Freewheel Burning
Guardians
Rising From Ruins
You've Got Another Thing Comin'
Hell Bent for Leather
Painkiller
Encore:
Metal Gods
Breaking the Law
Living After Midnight