NOT JUST ANOTHER BAND FROM EAST L.A.
Βρίσκομαι στο Dingwalls του Λονδίνου, το μικρό club στο Κάμντεν που φιλοξενεί μερικά από τα πιο εκλεκτικά live. Το κοινό είναι μικρό και ετερόκλητο και δείχνει απαιτητικό. Η μπάντα θα βγει σε μισή ώρα περίπου και οι περισσότεροι βρίσκονται στο μπαρ όπου η μπύρα ρέει ζεστή και άφθονη. Όμως ένας κύριος αδιαφορεί για όλα αυτά και στέκεται μερικά μέτρα από τη σκηνή μελετώντας το πάτωμα. Είναι κάπου μεταξύ πενήντα και εξήντα ετών και το κεφάλι του κοσμεί ένα άψογο και τίγκα στην μπριγιαντίνη κατάλευκο κοκοράκι. Το πόσο άψογο είναι πιστοποιείται από την τσατσάρα που ξεπροβάλλει από τη μια κωλότσεπη του τζιν του που καταλήγει σε ένα ζευγάρι καλογυαλισμένες καουμπόϊκες μπότες.Φοράει ένα φανταχτερό γουέστερν πουκάμισο που θα ζήλευε και ο Hank Williams, ζώνη με τεράστια αγγράφα αλά Elvis. Ο κομψότατος κύριος, ένα κράμα hillbilly και παλιού teddy boy, δοκιμάζει πόσο γλιστερό είναι το πάτωμα με την άκρη του τακουνιού της μπότας του. Όταν ανακαλύπτει ότι δεν είναι αρκετά γλιστερό, τραβάει ένα μπουκάλι ταλκ από την άλλη κωλότσεπη και αρχίζει να ραντίζει το πάτωμα μ' αυτό. Σχηματίζει γύρω του έναν κύκλο από ταλκ διαμέτρου δύο μέτρων και στέκεται στη μέση με αρχοντική στάση και τα χέρια σταυρωμένα περιμένοντας να βγει το γκρουπ. Κανείς δεν διανοείται να εισβάλλει στο μικροσκοπικό, λευκό βασίλειό του. Όλοι στέκονται έξω από τον κύκλο. Μόλις βγαίνει η μπάντα ξεκινάει έναν ξέφρενο χορό και συνεχίζει να χορεύει επί μιάμιση ώρα μέχρι το τέλος της συναυλίας. Εκεί, μόνος, μέσα στον κύκλο της ευφορίας του στον οποίο εξακολουθεί να μην μπαίνει κανείς άλλος. Respect.
H μπάντα στη σκηνή είναι οι Los Lobos. Eίναι Aπρίλιος του 1984 και βρίσκονται στη Βρετανία για την τουρνέ προώθησης του πρώτου κανονικού άλμπουμ τους How Will The Wolf Survive? Έχει μεσολαβήσει το μίνι άλμπουμ ...And a Time to Dance που τους έκανε γνωστούς εκτός Καλιφόρνια και περιέχει μια killer διασκευή του ''La Bamba'' που το 1987 θα χρησιμοποιηθεί στην ομώνυμη ταινία για τη ζωή του Ritchie Valens. Ο κόσμος ακολουθεί τον κομψό κύριο που χορεύει ασταμάτητα. Οι ήχοι που έρχονται από τη σκηνή είναι πότε αρχέτυπο rock 'n' roll που στοχεύει στα πόδια και πότε τραγούδια με πλούσιο πολιτικοκοινωνικό στίχο που στοχεύουν στη συνείδηση. Καμία πόζα, κανένα σαχλό σχόλιο ανάμεσα στα τραγούδια, καμία προσπάθεια πλαστής ''επαφής'' με το κοινό. Μόνο μουσική με όλη τη σημασία της λέξης.
Η μουσική των Los Lobos είναι η μουσική ολόκληρης της Αμερικής, και κυρίως των νοτιοδυτικών πολιτειών που συνορεύουν με το Μεξικό. Είναι rock 'n' roll, country, Tex-Mex, rhythm and blues και φυσικά περιέχει και πολλά cumbias, nortenos και boleros, παραδοσιακά τραγούδια της χώρας καταγωγής τους. Πάνω απ' όλα όμως είναι μουσική πλούσια σε συναίσθημα. Βγαίνει κατευθείαν απ' την καρδιά κι όχι απ' τα στρογγυλά τραπέζια των δισκογραφικών. Άλλωστε ξεκίνησαν απ' το 1973 και ποτέ δεν έγιναν ευρύτερα γνωστοί, παρότι κέρδισαν Grammy και πολλά τραγούδια τους παίχτηκαν σε διάφορες εμπορικές ταινίες. Το ότι κοσμούν τα soundtracks όλων των ταινιών του Robert Rodriguez σημαίνει ότι όσοι είναι ψαγμένοι γνωρίζουν την ύπαρξη των ''Λύκων''.
Το επόμενο πρωί συνάντησα τον Louie Perez και τον Steve Berlin στα γραφεία της London, της εταιρείας τους στην Ευρώπη για να τους πάρω συνέντευξη για το Ποπ & Ροκ. Ήταν τρομερή έκπληξη για μένα το πόσο ντροπαλοί και ευγενικοί ήταν. Μου έκανε τρομερή εντύπωση ότι δίσταζαν να με κοιτάξουν στα μάτια από ευγένεια. Δύο άνθρωποι που δεν είχαν πολλά να πουν σε μια τυπική συνέντευξη αλλά είχαν να πουν χιλιάδες πράγματα με τους στίχους και τη μουσική τους. Με τραγούδια που εκφράζουν ανθρώπινες στιγμές, είτε πρόκειται για τα προβλήματα ενός Μεξικανού λαθρομετανάστη είτε για τον άντρα που τον παράτησε η γυναίκα του. Χωρίς όμως κλαψομουνίες και κλισέ. Τους είπα για τον ασπρομάλλη κύριο που χόρευε πάνω στον κύκλο από ταλκ και γέλασαν, ντροπαλά πάλι.Το γκρουπ συμπληρώνουν οι David Hildago, Cesar Rosas και Conrad Lozano. Είναι ένα από τα ελάχιστα συγκροτήματα που δεν έχουν αλλάξει μέλη. Φέτος κυκλοφόρησαν το Τin Can Trust, ένα από τα πιο δυνατά άλμπουμ της πολύχρονης καριέρας τους. Κατά καιρούς έχουν πειραματιστεί, έχουν διασκευάσει τραγούδια ταινιών της Disney, πέρυσι έπαιξαν στον Λευκό Οίκο, τα τραγούδια τους έχουν διασκευαστεί από τον Elvis Costello μέχρι τον Tom Waits, έχουν αλλάξει σαράντα εταιρείες αλλά η αλήθεια της μουσικής τους παραμένει.