Στο σκοτεινό κελί της φυλακής του μονάχος ο Ριχάρδος στέκει με τον συλλογισμό του σ' αλλοτινούς καιρούς να τρέχει. Αναθυμάται την εποχή εκείνη που ήταν ο ισχυρότερος ανάμεσα στους άνδρες της Αγγλίας, τότε που οι έγνοιες οι προσωπικές συνδέονταν με του βασιλείου τις υποθέσεις, τότε που τα αυτιά του πλημμύριζαν από των κολάκων τα γλυκά λόγια. Η μοίρα του όμως, που του Μπόλινγκπροκ το όνομα φέρει, του αποστέρησε βασίλειο και στέμμα. Τώρα, αποξενωμένος από τον κόσμο που κάποτε ολοκληρωτικά κυριαρχούσε, παλεύει με τις αναμνήσεις και τις σκέψεις του, που σαν μαχαίρι πληγώνουνε θανάσιμα την περήφανη, πρώην βασιλική, καρδιά του.
«Άλλοτε είμαι βασιλιάς, και τότε οι προδοσίες με κάνουνε να θέλω τη ζωή ζητιάνου - και γίνομαι ζητιάνος! Όμως τότε η ανυπόφορη ανέχεια με πείθει πως καλύτερα ήμουν ως βασιλιάς - γίνομαι βασιλιάς λοιπόν, και ξαναβασιλεύω, αλλά τότε μου έρχεται η σκέψη ξαφνικά ότι ο Μπόλινγκμπροκ με ξεβασίλεψε - άρα είμαι πάλι τίποτα! Όμως, ό,τι κι αν είμαι, ούτε εγώ, ούτε οποιοσδήποτε άνθρωπος από σάρκα και οστά ευχαριστιέται: μέχρι να ησυχάσει το είναι μες ατην ανυπαρξία μας.» (Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Ριχάρδος ΙΙ, 1595).
Κι ενώ οι παραπάνω συλλογισμοί βασανίζουν το μυαλό του, ένας πρώην υπηρέτης του εμφανίζεται στην πόρτα του κελιού του, καλώντας τον να φέρει στη θύμισή του εκείνες τις πράξεις και τα λόγια, δικά του ή τρίτων, που το ελέω Θεού βασιλικό του αξίωμα τού αφαίρεσαν.
Τα φώτα της σκηνής του θεάτρου Άλφα Ιδέα ανάβουν και ένας Ριχάρδος συντρετριμμένος εμφανίζεται στο κέντρο αυτής. Απογυμνωμένος από την βασιλική ισχύ, που ήρθε ως επακόλουθο της βίαιης πτώσης του από τον βρετανικό θρόνο, ο Ριχάρδος δεν είναι μονάχα ένας έκπτωτος βασιλιάς αλλά και ένας άνθρωπος άνευ ταυτότητας. Ως βασιλιάς είχε και ήταν τα πάντα. Ως Ριχάρδος, δίχως κορώνα βασιλική να στέκει στο κεφάλι του, είναι ένα τίποτα περιορισμένο σ' ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα. Ο λαός του τώρα υποκλίνεται ευλαβικά σ' άλλον βασιλιά, οι αλλοτινοί του φίλοι την ύπαρξη τού λησμονούν και εκείνος αντίκρυ στην θλίψη του στέκει αδύναμος και μονάχος.
Ο Τάσος Νούσιας καλείται να φορέσει τα βασιλικά ρούχα του Ριχάρδου και να εξιστορήσει τα πεπραγμένα φανερώνοντας όλες τις πτυχές της ιστορίας αλλά, το κυριότερο, αποτυπώνοντας το πλήρες φάσμα των συναισθημάτων του σαιξπηρικού ήρωα. Για να το επιτύχει, μεταφέρει επί σκηνής στιχομυθίες του έκπτωτου Ριχάρδου με τους Τζων Γκωντ, Δούκα του Λανκάστερ, και Ερρίκο Μπόλινγκμπροκ, τον διεκδικητή του θρόνου και μετέπειτα βασιλιά της Αγγλίας. Από τούτους τους διαλόγους, στους οποίους ο Νούσιας ερμηνεύει όλους τους ρόλους, όχι μόνο αποκαλύπτεται η υπόθεση του θεατρικού αλλά και ο χαρακτήρας του Ριχάρδου προ και μετά βασιλείας. Η εναλλαγή των σκηνών και του χρόνου δράσης (παρελθόν-Ριχάρδος βασιλιάς, παρόν-έγκλειστος Ριχάρδος) καθιστά πασιφανή την ψυχολογική μεταβολή καθώς και το αδύναμο του χαρακτήρα του ήρωα. Στην μια σκηνή έχουμε έναν Ριχάρδο παντοκράτωρα και αλαζονικό και στην αμέσως επόμενη έναν άνθρωπο που αδυνατεί να συνειδητοποιήσει την νέα πραγματικότητα και συντρίβεται ψυχικά από το βάρος αυτής. Η μεστή ερμηνεία από πλευράς του Νούσια καθώς και η επιλογή της Marlene
Kaminsky να αντιπαραβάλει τα δύο πρόσωπα του Ριχάρδου, δίνουν στο κείμενο μια
ακόμη πιο έντονη δραματικότητα, την οποία ανά στιγμές έρχονται να
κορυφώσουν η μουσική επένδυση από τον Constantine και η Σεσίλια
Τσελεπίδη με τα φώτα.
Η Marlene Kaminsky, πέραν από την δραματουργική επεξεργασία του κειμένου, εντυπωσιάζει και στο σκηνοθετικό κομμάτι. Μπορεί η σκηνοθεσία της να ήταν απλή και να βασίστηκε ως επί το πλείστον στην ερμηνεία του Τάσου Νούσια, και δευτερευόντως του Αλέξανδρου Φιλιππόπουλου καθώς είχε αισθητά μικρότερο ρόλο, εντούτοις υπήρξαν σκηνές όπου οι σκηνοθετικές της οδηγίες δημιούργησαν ζωντανούς πίνακες ζωγραφικής! Μια εξ΄αυτών ήταν όταν ο Νούσιας μετέτρεψε την εξαιρετική και άκρως χρηστική σκηνική κατασκευή (η οποία στην μια σκηνή χρησίμευε ως θρόνος, στην επόμενη ως καταφύγιο, κτλ.) σε άλογο, το οποίο ίππευσε με ορμή κατευθυνόμενος εναντίον των επαναστατών της Ιρλανδίας. Η κορυφαία βέβαια σκηνοθετική στιγμή ήταν, κατ΄εμέ, όταν ο Αλέξανδρος Φιλιππόπουλος εμφανίστηκε στη σκηνή φορώντας ένα ρούχο που θύμιζε ράσο και με μια ρυθμική και αρμονική κίνηση άφηνε να πέφτουν από τα μανίκια του κοστουμίου του ξερά φύλλα ως άλλος κηπουρός που αναλαμβάνει να διαδώσει τον κήπο του από τα βλαβερά παράσιτα, όπως κάνει ο κηπουρός του Σαίξπηρ στην τρίτη πράξη, τέταρτη σκηνή του έργου.
Ο «Ριχάρδος Β'-Το Ρέκβιεμ ενός βασιλιά» είναι μια παράσταση που αξίζει να την παρακολουθήσει κανείς, όχι μόνο επειδή είναι μια παράσταση ερμηνείας με τον Τάσο Νούσια να καθηλώνει επί ενενήντα λεπτά το κοινό, αλλά και λόγω της όμορφης σκηνοθεσίας της καθώς και του κειμένου της, το οποίο αν και συμπυκνώνει το σαιξπηρικό έργο επ΄ουδεμία περίπτωση δεν αλλοιώνει την ουσία του.
Σπεύσετε να την δείτε όσο είναι καιρός!
Συντελεστές Παράστασης
Μετάφραση: Κ. Καρθαίος
Σκηνοθεσία-δραματουργία-σκηνογραφία: Marlene Kaminsky
Κατασκευή σκηνικού και σκηνικών αντικειμένων: Ρούλης και Γιώργος Αλαχούζος
Πρωτότυπη μουσική: Constantine
Σχεδιασμός φωτισμού: Σεσίλια Τσελεπίδη
Φωτογραφίες: Δημοσθένης Γαλλής
Κινηματογράφηση trailer : Γιώργος Γεωργόπουλος - Multivision
Εκτέλεση παραγωγής: Πάνος Αγγελόπουλος
Δημόσιες σχέσεις: Βάσω Σωτηρίου-WeWill
Social mediamanager: Χριστίνα Αντωνοπούλου
Παίζουν: Τάσος Νούσιας, Αλέξανδρος Φιλιππόπουλος
Φωνή της Βασίλισσας: Μάιρα Μηλολιδάκη
Πληροφορίες Παράστασης
Θέατρο Άλφα Ιδέα, 28ης Οκτωβρίου 37
Μέρες & Ώρες Παραστάσεων: Τετάρτη & Σάββατο στις 21:00
Κυριακή στις 19:00
Τελευταία Παράσταση Κυριακή 11 Νοεμβρίου
Τιμή εισιτηρίου: Προπώληση 10 €, Ταμείο 15 €, Μειωμένο 12 €.