Billy Pod είναι ο Βασίλης Ποδαράς, ντράμερ των Next Step Quintet και συνεργάτης πολλών σχημάτων και καλλιτεχνών.
Ο Billy Pod ηχογράφησε πρόσφατα το πρώτο του άλμπουμ, που φέρει τον τίτλο Drums To Heal Society και κυκλοφορεί ήδη από την Puzzlemuzik. Πρόκειται για ένα ηχογράφημα σύγχρονης jazz με στοιχεία pop-electronica και rock, στο οποίο συμμετέχουν οι σταθεροί συνεργάτες του, Μιχάλης Τσιφτσής (κιθάρα) και Κίμων Καρούτζος (κοντραμπάσο), καθώς και οι Γιώργος Κοντραφούρης (πιάνο), Γιάννης Παπαδόπουλος (πιάνο), Γιάννης Αναστασάκης (ηλεκτρονικά), Στέφανος Χυτήρης (τύμπανα). Στο σινγκλ "Limit To Your Love" (διασκευή του τραγουδιού που έγινε γνωστό από τη Feist και τον James Blake), η ερμηνεία ανήκει στην Katerine Duska.
Με αφορμή αυτή την κυκλοφορία, ο Billy Pod έφτιαξε μια λίστα με αγαπημένα του κομμάτια, τα οποία σχολιάζει διεξοδικά παρακάτω. Ο λόγος στον ίδιο:
Όλοι έχουμε κομμάτια με τα οποία ταυτιζόμαστε, είτε επειδή συμπορεύονται με τις προσωπικές μας εμπειρίες, είτε επειδή απλά μάς εκφράζει το στυλ μουσικής ή οι δημιουργοί των κομματιών αυτών. Διάλεξα 10 αγαπημένα κομμάτια από καλλιτέχνες που με διαμόρφωσαν, από τότε που ξεκίνησα να παίζω μουσική αλλά και πιο πρόσφατα, από την περίοδο που ηχογράφησα τη μουσική για τον πρώτο μου δίσκο που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο Drums To Heal Society. Θεωρώ πως κάθε περίοδος που πέρασα σαν ακροατής και μουσικός (ακούγοντας διαφορετικά στυλ μουσικής) αποτέλεσε εξίσου σημαντικό κομμάτι στη διαμόρφωση της μουσικής μου προσωπικότητας.
1. "Drums Unlimited" - Max Roach
O Max Roach είναι ίσως ο πατέρας του μοντέρνου στυλ παιξίματος στα ντράμς. Καθιέρωσε και θεμελίωσε την bebop "γλώσσα" στα τύμπανα και έχει επηρεάσει όλους τους ντράμερ που παίζουν σήμερα σε όλα τα στύλ, από hip-hop μέχρι free jazz. Κάθε φορά που ακούω αυτόν τον δίσκο καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα. Στα αυτιά μου είναι ο πιο μοντέρνος απ’ τους μοντέρνους.
2. "The Grid" - Τigran Hamasyan
Ο αγαπημένος μου δίσκος του (Mockroot). Η πιο φυσική μίξη της παραδοσιακής με τη μοντέρνα μουσική. Στοιχεία από την Αρμένικη παράδοση συνυπάρχουν με έναν έντονο ροκ και mathcore ήχο, δεμένα με απέριττες ενότητες αυτοσχεδιασμού. Τρομερή ενέργεια και αισθητική. Μια απ' τις σημαντικές επιρροές στον ήχο της μουσικής μου.
3. "Om" - Trilok Gurtu
Από τον πρώτο δίσκο του Trilok Gurtu με τίτλο Usfret. Η ινδική φιλοσοφία και το πώς εκφράζεται στη μουσική και ειδικά στον ρυθμό είναι κάτι που με μαγνητίζει όλο και περισσότερο. Δεν έχω ασχοληθεί τόσο με την ινδική παράδοση του ρυθμού αλλά είναι στα άμεσα σχέδιά μου. Ο Trilok είναι μεγάλο κεφάλαιο σε αυτό και έφερε έναν καινούριο αέρα στη μίξη του τζαζ αυτοσχεδιασμού με την ινδική παράδοση πολλά χρόνια πριν. Αν αναλογιστεί κανείς ότι ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε εδώ και 30 χρόνια θα καταλάβει το πόσο μπροστά ήταν από την εποχή του.
4. Satie: "Gnossiennes, Gnossiennes No. 1 - Lent" - Lang Lang
O Erik Satie είναι ίσως ο αγαπημένος μου μοντέρνος κλασικός συνθέτης/πιανίστας. Η μουσική του διαπέρασε τον χρόνο και την εποχή. Είναι μαγικό όταν κάποιοι συνθέτες/μουσικοί το καταφέρνουν και η μουσική τους είναι σαν να γράφτηκε σήμερα ενώ έχουν περάσει πάνω από 100 χρόνια. Δεν έχω εμβαθύνει σ' αυτό που λέμε «κλασική μουσική» αλλά χαίρομαι γιατί ανά καιρούς κάτι ανοίγει σαν μικρό παραθυράκι μέσα μου και ακούγοντας π.χ. Debussy νιώθω σαν να ανακαλύπτω έναν θησαυρό που πάντα ήταν εκεί, αλλά δεν τον είχα εκτιμήσει και κυρίως δεν τον είχα νιώσει.
5. "I Am Sold" - James Blake
Αυτό το κομμάτι είναι για μένα ταυτισμένο με το πρώτο ταξίδι που έκανα στη Νέα Υόρκη το 2014. Ίσως η πιο έντονη εμπειρία της ζωής μου. Το κομμάτι αυτό και ο δίσκος Overgrown γενικότερα ήταν το soundtrack καθημερινά στις μετακινήσεις μου με το μετρό από το Brooklyn στο Manhattan. Κάθε βράδυ πήγαινα στα τζαζ κλαμπ και γυρνούσα πρωί περνώντας πολλές ώρες σε συναυλίες και τζαμ σέσσιον όπου έβλεπα από κοντά μερικούς από τους αγαπημένους μου μουσικούς. Έχει κάτι από τον ήχο του «τώρα» αυτή η μουσική. Είναι τεχνητή, άμεση και εντυπωσιακή σαν τις περισσότερες σύγχρονες μητροπόλεις του σήμερα.
6. "Daydreaming" - Radiohead
Κάθε κομμάτι τους θα μπορούσε να είναι ένας πίνακας popart. Μεγάλωσα με τους Radiohead. Τους θεωρώ τους σύγχρονους Beatles, αν και με τους τελευταίους ποτέ δεν κόλλησα όσο και αν τους θαυμάζω. Είναι θέμα γενιάς πιστεύω. Οι Radiohead έχουν επηρεάσει όλους τους σύγχρονους καλλιτέχνες και πολλούς τζαζ μουσικούς. Πάντα τολμούν και πάντα έχουν κάτι να πουν. Το "Daydreaming" είναι σίγουρα από τα αγαπημένα μου κομμάτια τους.
7. "Wise One" - John Coltrane
Τα λόγια δεν αρκούν για έναν μουσικό όπως ο John Coltrane. Το "Wise One" είναι από τον δίσκο Crescent. Υπάρχει τρομερή σοφία σε κάθε νότα σε αυτόν τον δίσκο και ακόμα προσπαθώ να συλλάβω το μεγαλείο και το βάθος αυτής της μουσικής. Υπάρχει μια φράση του John Coltrane που πάντα με καθοδηγεί:
“There is never any end. There are always new sounds to imagine; new feelings to get at. And always, there is the need to keep purifying these feelings and sounds so that we can really see what we've discovered in its pure state. So that we can see more and more clearly what we are. In that way, we can give to those who listen the essence, the best of what we are. But to do that at each stage, we have to keep on cleaning the mirror.”
8. "I Fall In Love Too Easily" - Miles Davis
O Miles και το δεύτερο κουιντέτο του είναι ίσως το αγαπημένο μου συγκρότημα στην ιστορία της τζαζ μουσικής. Έχοντας στη μπάντα του τους Tony Williams, Ron Carter, Herbie Hancock και Wayne Shorter το live at the Plugged Nickel ηχογραφήθηκε ζωντανά στο Σικάγο 2 συνεχόμενες βραδιές τον Δεκέμβριο του 1965. Ωμό παίξιμο, αστείρευτη ενέργεια και ατελείωτα ενδεχόμενα την ώρα του αυτοσχεδιασμού.
9. "The Perfect Element" - Pain Of Salvation
Ένα πράγμα που θαυμάζω σε πολλές ροκ και μέταλ μπάντες είναι ότι οι περισσότεροι δίσκοι τους υπηρετούν ένα θέμα ή μια ιστορία με τέτοιον τρόπο ώστε η μουσική να είναι διαμορφωμένη για να υπηρετεί τους στίχους. Επίσης, υπάρχει θεματική συνοχή στα εξώφυλλα, τις μπλούζες, τις αφίσες (merchandise), ακόμα και στα ρούχα που φοράνε... Έχοντας περάσει και εγώ από ένα τέτοιο συγκρότημα με το όνομα ΕΝSTRO είχαμε ανοίξει τη συναυλία των Pain of Salvation στην Κύπρο. To The Perfect Element, Part I είναι ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ και πραγματεύεται το πέρασμα από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση. Περιγράφει την πάλη μέσα από τις εμπειρίες που βιώνουν ένα αγόρι και ένα κορίτσι, μέσα από τη διαδρομή τους στον χρόνο.
10. "Regression" - Τhe Next Step Quintet
Δεν θα μπορούσα να το παραλείψω. Τους θεωρώ οικογένειά μου και πιστεύω πως προχωράμε μαζί ακόμα και στα ανεξάρτητα προσωπικά μας βήματα σαν μουσικοί. Είναι πολύτιμο να έχεις διαμορφωθεί σαν μουσικός και σαν άνθρωπος μέσα από ένα συγκρότημα. Στη ροκ μουσική συμβαίνει πιο συχνά, στην τζαζ πιο σπάνια. Το "Regression" είναι το πρώτο κομμάτι που παίξαμε ποτέ, περίπου το 2011, αν δεν κάνω λάθος, και από την πρώτη στιγμή ήμασταν σίγουροι ότι το γκρουπ έχει τον δικό του ήχο. Εύχομαι να συνεχίζουμε να εξελισσόμαστε και να συμπορευόμαστε.
Σχετικό θέμα