Τι θα ακούσεις:
Heartland rock, Indie Rock
Κομμάτια που αξίζει να ακούσεις:
Hypersonic Missiles, Dead Boys, White Privilege, The Borders
Βαθμολογία:
7,5
Σίγουρα όλοι έχουμε νιώσει στην ζωή μας έκπληξη και ευτυχία όταν ανακαλύψαμε έναν καλλιτέχνη που να μας αρέσει. Στη δικιά μας περίπτωση μιλάμε για έναν τραγουδιστή-τραγουδοποιό, Βρετανό, νέο, ευειδή και άρτι αφιχθέντα από έναν άλλο κλάδο της τέχνης, την υποκριτική. Ο λόγος για τον Sam Fender που τον Σεπτέμβριο κυκλοφόρησε το debut album του με τίτλο "Hypersonic Missiles".
Αρχικά, όταν ακούσεις την φωνή του, λογικά θα σου θυμίσει τον Brandon Flowers, frontman των πολύ γνωστών στο ελληνικό κοινό The Killers. Η μουσική αλλά και η θεματολογία με την οποία καταπιάνεται ο Fender έχουν ρίζες στο US heartland rock που έχει ως κύριους εκφραστές τον Bruce Springsteen, τον Tom Petty και τον Bob Seger, και ως ιδεολογική αιχμή τον κοινωνικό σκοπό της μουσικής πέρα από την ψυχαγωγία αυτή καθαυτή.
Παρόλο που ο Sam Fender εμφανισιακά μοιάζει στυλιζαρισμένος, τα τραγούδια του είναι στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: μιλούν ωμά, αναφέρονται στις κοινωνικές-πολιτικές εξελίξεις, στα αδιέξοδα της γενιάς του, στην τοξική αρρενωπότητα, στον σεξισμό, στην βία, στον θάνατο και όλα αυτά δοσμένα σε ένα πλαίσιο ασυγκράτητου ρομαντισμού και μιας «παιδικής» αφέλειας.
Το ομότιτλο τραγούδι "Hypersonic Missiles" αναμενόμενα ξεχωρίζει καθώς είναι «ταυτοτικό». Μιλά για τα παιδιά που βομβαρδίζονται στη Γάζα και επίσης ακούμε μια πολύ έντονη κριτική για το αμερικάνικο μοντέλο ζωής μαζί με αρκετά σκωπτικά σχόλια για τους ηγέτες του σύγχρονου κόσμου. Κι όμως, αν δεν προσέξεις τους στίχους, δεν θα διακρίνεις κάποιον επιτηδευμένο τόνο, ούτε κάποιο βαρυσήμαντο στυλ ή δασκαλίστικο ύφος. Αντίθετα, είναι μια αφήγηση εντός του straight rock μουσικού πλαισίου του Fender.
Άλλο ένα κομμάτι του παζλ στο πλαίσιο που έχουμε ήδη περιγράψει είναι το "Dead Boys" που μάλιστα συνοδεύεται και από ένα videoclip που πλαισιώνει εξαιρετικά την αγωνία των συναισθημάτων που εκφράζει το τραγούδι. Ο Fender τραγουδάει για την ψυχική υγεία με επίκεντρο τους νέους άντρες και βγάζει τη γλώσσα στην τοξική αρρενωπότητα και στα στερεότυπα της εποχής μας. Για να γράψει αυτό το τραγούδι ο Fender είχε εμπνευστεί από τον θάνατο δύο φίλων στην πόλη που μεγάλωσε στο North Shields στην βορειοανατολική Αγγλία. Και αυτή δεν είναι η μόνη ενδιαφέρουσα ιστορία γύρω από το "Dead Boys". Σε συνέντευξή του ο Fender είχε αποκαλύψει ότι το τραγούδι και οι αναφορές του γύρω από την ψυχική υγεία ενέπνευσαν έναν fan να αλλάξει τη ζωή του εντελώς, αποτρέποντας τον από την αυτοκτονία.
Από την κριτική στο μοντέλο ζωής που ακολουθούμε στην καθημερινότητα μας δεν ξεφεύγει και ένα ακόμα πολύ ωραίο κομμάτι του δίσκου το "White Privilege", το οποίο σε προδιαθέτει άλλωστε και από τον τίτλο για τη θεματολογία του. Εδώ ο Fender βάζει την όλη ιστορία του Brexit στο παιχνίδι, περιγράφοντας πολύ γλαφυρά τα αδιέξοδα της γενιάς του, τα διάφορα κοινωνικά συμπτώματα - όπως για παράδειγμα ότι δεν μιλάμε μεταξύ μας με τον φόβο μήπως και διαφωνήσουμε - και καταλήγει στο τέλος να μας πει "Their evil is still not gone".
Ιδιαίτερα δυναμικό είναι το τραγούδι "The Borders". Πρόκειται - όπως βλέπουμε και στο ταιριαστό videoclip - για την ιστορία δύο φίλων που ακολουθούν τελείως χωριστούς δρόμους, αφού πέρασαν μαζί ολόκληρη την παιδική τους ηλικία. Περιγράφεται αυτή η αγωνιώδης προσπάθεια στο δρόμο για την ανεξαρτησία, για την προσωπική ελευθερία και για την εξερεύνηση των επιλογών που έρχονται στο διάβα της ζωή μας.
Ο Sam Fender έσκασε κάπως σαν κομήτης στη μουσική σκηνή. Έχει αποσπάσει ήδη κολακευτικά λόγια για το debut album του, αναδείχθηκε νούμερο 1 στα UK Albums Chart τον Σεπτέμβριο του 2019 και κέρδισε το Critics Choice Award στα Βρετανικά Βραβεία 2019. Έκανε την αρχή στη διεθνή δισκογραφία και με την πολύ καλή φωνή, την ακομπλεξάριστη παρουσία, το δυναμικό λόγο και την εγγύηση ποιότητας που προσφέρει η Polydor Records, τα πρώτα δείγματα της δουλειάς του Fender είναι πραγματικά πολύ ελπιδοφόρα.