Οι τελευταίες εμφανίσεις του Παύλου Παυλίδη ήταν βασισμένες στην κοινή δισκογραφική δουλειά του με τους ΓΙΑΝ ΒΑΝ με τίτλο «Κακό Ποίημα», έναν πραγματικά πολύ ενδιαφέρων και ιδιαίτερο δίσκο, που κυκλοφόρησε στις αρχές του 2019. Οι solo εμφανίσεις του, όμως, με τους B-Movies, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και περιμέναμε καιρό για αυτές. Η διπλή του συναυλία στις 15 και 16 Νοεμβρίου στο Gagarin 205 ήρθε για να καλύψει το κενό και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Αυτό που συμβαίνει, πάντως, στις συναυλίες του είναι πραγματικά μαγικό. Από τη μία αισθάνεσαι πως ξέρεις τι πας να δεις και να ακούσεις, από την άλλη ο Παύλος καταφέρνει κάθε φορά να σε εκπλήξει ευχάριστα και να σε κερδίσει ξανά και ξανά και ξανά. Το ίδιο έκανε και το βράδυ της Παρασκευής, το ίδιο θα κάνει και το Σάββατο. Γιατί είναι ο Παύλος, γιατί μπορεί.
Ο κόσμος που αποφάσισε να παρευρεθεί στην πρώτη από τις δύο εμφανίσεις του ήταν πραγματικά πολύς. Λόγω ακριβώς των δύο συνεχόμενων ημερών, περίμενα πως το κοινό θα χωριστεί ανά ημέρα, αλλά φαίνεται πως είχε λείψει σε πολλούς ο Παύλος και πως ανυπομονούσαν ιδιαίτερα για αυτές τις συναυλίες. Άλλωστε, το Gagarin 205 είναι ένας από τους χώρους που ταιριάζει απόλυτα στον Παύλο Παυλίδη και είναι άμεσα συνδεδεμένος με τις χειμερινές του εμφανίσεις. Τον έχουμε δει σε αρκετές μουσικές σκηνές και liveάδικα, αλλά ο συγκεκριμένος χώρος – και νομίζω πως αποτελεί γενική παραδοχή αυτό – είναι από τους πλέον κατάλληλους και ταιριαστούς στο ύφος, το είδος και την ενέργεια του Παύλου, καθώς και στην επαφή του με το κοινό εν ώρα συναυλίας.
Από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στη σκηνή, ήταν εμφανής η φοβερή του ενέργεια και η απίστευτη διάθεσή του για ένα δυναμικό live. Το πρώτο βλέμμα που έριξε στο κοινό, το πρώτο πονηρό χαμόγελο και το πρώτο χάιδεμα τη κιθάρας, προμήνυσαν την κα-τα-πλη-κτι-κή βραδιά που ακολούθησε. Η «Μικρή μας πολιτεία» έδωσε το τέμπο και όλα ξεκίνησαν να παίρνουν μορφή και ζωή, ενώ το θερμό του καλωσόρισμα βρήκε την πιο ζεστή αποδοχή. Η δυναμική και απόλυτα ροκ ενορχήστρωση της «Μαίρης» «έψησε» κατευθείαν το κοινό, το «Τόσο Κοντά» μας έφερε ένα ακόμα βήμα πιο κοντά του και το «Άσε με εδώ» φώτισε σαν ηλιαχτίδα τη βραδιά, ενώ ο «Κοραλλένιος βυθός» έμοιαζε σαν έναν απέραντο ωκεανό, όπου τα τραγούδια του Παύλου μας παρέσυραν σαν άλλα κύματα. Η εκφραστικότητά του ήταν εκπληκτική, η παρουσία του απόλυτα εκρηκτική και η ζωντάνια του ήταν ο πυρήνας, γύρω από τον οποίο εκτυλίχθηκε η συναυλία.
Η τελευταία περίοδος ήταν και είναι ιδιαίτερα παραγωγική για τον Παύλο, αφού εδώ και αρκετό καιρό μας παρουσιάζει νέο υλικό, το οποίο βρίσκει θερμή ανταπόκριση από το κοινό. Ο Παύλος είναι ένας σκεπτόμενος άνθρωπος, που αφουγκράζεται την εποχή του, κατανοεί τα γεγονότα και δεν τα αφήνει εκτός της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας, αλλά, αντιθέτως, τα εντάσσει μέσα σε αυτήν – και αυτό είναι κάτι που εκτιμώ πολύ. Τα νέα του τραγούδια τα ακούσαμε ζωντανά και ήταν πραγματικά πιο επίκαιρα από ποτέ. Η «Δεσποινίς» ήταν ένα από αυτά και δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο κατάλληλη περίοδος για να το ακούσουμε, αφού οι στίχοι «καίγεται το κέντρο της πόλης / άραγε θυμάται πια τον λόγο κανείς;» ήχησαν σαν περιγραφή των τεκταινομένων που βιώνουμε αυτές τις μέρες. Η «Νέα βαρβαρότητα» ήρθε για να «σφραγίσει» την σύγχρονη πραγματικότητά μας, ενώ το «Αλλιώτικο παιδάκι», ένα τραγούδι που ο Παύλος έγραψε για τον Ζακ Κωστόπουλο, μας θύμισε τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας και μας άγγιξε βαθιά, για άλλη μια φορά. Ανάμεσα στα καινούργια τραγούδια, όμως, ήταν και το «Απέναντι», ένα εντελώς φρέσκο κομμάτι που κυκλοφόρησε αρχές της βδομάδας και που με μεγάλη μου χαρά διαπίστωσα πως ήδη είχε κάνει «δικό του» ο κόσμος που βρισκόταν εκεί.
Τα τραγούδια των Ξύλινων Σπαθιών σκόρπισαν διάχυτα στον χώρο του Gagarin 205 και ανέβασαν την αδρεναλίνη στα ύψη, ίσως και λίγο πιο πάνω. Η «Ρίτα», το «Ρομπότ», το «Μόνο αυτό», η «Τελευταία φορά» και τα «Τώρα αρχίζω και θυμάμαι», «Πάρε με μαζί σου» και «Ό,τι θες εσύ», βρήκαν πρόσφορο έδαφος για πολύ χορό και για να ακουστούν μέχρι το υπερπέραν. Ακούσαμε, επίσης, το «Λιωμένο Παγωτό» σε μια ειδική ενορχήστρωση και τον απόλυτα κλασικό «Βασιλιά της Σκόνης», δύο τραγούδια τα οποία για πολλά χρόνια δεν ακούγαμε στις συναυλίες του Παύλου και τα οποία έχουμε αρχίσει εδώ και περίπου δύο χρόνια να ακούμε ζωντανά. Η συναυλία του έκλεισε με το «Παράξενο τραγούδι» και ήταν ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό, με τον στίχο «αυτοί μπερδεύουνε τη βία με τη δύναμη» να ηχεί σαν καμπάνα και σαν το πλέον εύστοχο μήνυμα των καιρών στα αυτιά μας. Το μακρόσυρτο, δυναμικό και άκρως ψυχεδελικό τζαμάρισμα στο τέλος του τραγουδιού ήταν η χαριστική βολή στην εκρηκτική και απολαυστική συναυλία που ζήσαμε το βράδυ της Παρασκευής!
Στο σύνολό του το πρόγραμμα ήταν πάρα πολύ καλό και περιείχε τραγούδια τόσο από την προσωπική του δισκογραφία, όσο και από την εποχή των Ξύλινων Σπαθιών. Ήταν όλα εύστοχα επιλεγμένα ένα προς ένα, όπως εύστοχη ήταν και η ροή που ακολούθησε. Σωστές εναλλαγές σε ένα πολύ δυναμικό setlist, το οποίο δεν έκανε καθόλου «κοιλιά» και δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο. Ήταν σαν να φρόντισε να μην μας λείψει τίποτα και αυτό το καταλάβαινες ακόμα και από το ότι ο κόσμος δεν ζητούσε τραγούδια κατά τη διάρκεια της συναυλίας, ήταν πολύ ευχαριστημένος με αυτά που άκουγε. Υπήρχε μία ισορροπία, μπολιασμένη με μικρές εκπλήξεις που μας χάρισαν εκπληκτικές στιγμές. Η εκτέλεση των τραγουδιών ήταν άριστη, τόσο από τον ίδιο τον Παύλο, που αποτελούσε τον πρωταγωνιστή της βραδιάς και τον κύριο παράγοντα για να πάει καλά η συναυλία, όσο και από τους B-Movies. Το χάρηκαν πάνω στη σκηνή και, έτσι, το χαρήκαμε και εμείς.
Ειδική μνεία θα ήθελα να κάνω στον υπέροχο φωτισμό! Ήταν πραγματικά από τους πιο όμορφους και ταιριαστούς φωτισμούς που έχουμε δει σε συναυλία του. Τα χρώματα των φώτων πάνω στη σκηνή, αλλά και τα σχήματα που έπαιρναν κάθε φορά, είτε σαν διαγώνιες γραμμές, είτε σαν «κύκλοι στον αέρα» (για να είμαστε και εντός θέματος), συνέβαλαν στην δημιουργία μιας ψυχεδελικής ατμόσφαιρας και μιας ονειρικής κατάστασης – δύο χαρακτηριστικών που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την μουσική του Παύλου Παυλίδη. Επίσης, πάρα πολύ καλός ήταν και ο ήχος της συναυλίας. Καθαρός, δυνατός και χωρίς «θόρυβο». Πάνω από όλα, όμως, ήταν εκπληκτική η ενέργεια του Παύλου, η μεγάλη του όρεξη να χορέψει και η διάθεση να δώσει την αλήθεια του και να πάρει την αγάπη μας. Όλα αυτά δημιούργησαν, σε συνδυασμό με όσα προαναφέρθηκαν, το κατάλληλο κλίμα για μια υπέροχη και άκρως χορταστική βραδιά, που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό.
«Το διαστημόπλοιό μας άρπαξε φωτιά»! Με αυτή την φράση από το νέο του τραγούδι «Απέναντι» θα περιέγραφα, τελικά, αυτό που ζήσαμε το βράδυ της Παρασκευής. Απόψε, ο Παύλος Παυλίδης με τους B-Movies δίνουν τη δεύτερη συναυλία τους στο Gagarin 205 και αν θες πραγματικά να περάσεις ένα εκρηκτικό Σαββατόβραδο ή να κάνεις ένα πολύ όμορφο δώρο στον εαυτό σου, πρέπει να πας.
Πληροφορίες για το live του Σαββάτου (16 Νοεμβρίου 2019) μπορείτε να βρείτε εδώ.
