Τι θα ακούσεις:
Folk, soft rock
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
"Thanks for the dance", "The Hills", "Happens to the Heart", "Moving on", "Puppets", "The Night of Santiago"
Βαθμολογία:
8,5
Ας ξεκινήσουμε από μια βασική παραδοχή: είναι δύσκολο να είσαι αντικειμενικός όταν γράφεις για έναν δίσκο που κυκλοφορεί αφού ένας καλλιτέχνης έχει πεθάνει, πόσω μάλλον αν αυτός ο καλλιτέχνης έχει περάσει δικαίως στη σφαίρα του μύθου ως ένας απο τους πιο επιδραστικούς ερμηνευτές της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Γίνεται βέβαια ακόμα πιο δύσκολο όταν αυτός ο δίσκος είναι καινούριο υλικό και δεν πρόκειται για κάποιες επανεκτελέσεις ή ένα best of album.
Ο δίσκος του Leonard Cohen "Thanks for the dance" μπήκε γρήγορα στην μουσική επικαιρότητα ως ένα σπουδαίο γεγονός, ακριβώς γιατί μιλάμε για δίσκο ενός εμβληματικού καλλιτέχνη που σφράγισε με τη φωνή του πολλές στιγμές, πολλών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο και όλο αυτό συμβαίνει μετά τον θάνατο του. Άμεσα και εύλογα έναν τέτοιο δίσκο μπορείς να τον ντύσεις με ένα μεταφυσικό περιτύλιγμα και να πάρει άνετα τον τίτλο ενός «μουσικού μνημόσυνου».
Αυτές όμως είναι όλες σκέψεις πριν την ακρόαση του δίσκου. Ο γιος του Leonard Cohen, Adam μουσικός και ο ίδιος, ανέλαβε να ολοκληρώσει και να φροντίσει την κληρονομιά που άφησε πίσω ο πατέρας του και το έχει κάνει με εξαιρετικό τρόπο. Ο δίσκος ξεκινάει με το τραγούδι "Happens to the Heart" με την χαρακτηριστική αφηγηματική ερμηνεία του Leonard Cohen και διακρίνεται στιχουργικά από στωικότητα ίδια με αυτή που διαπερνά σχεδόν όλα τα τραγούδια του δίσκου. Η φιλοσοφία όλου του έργου του Leonard Cohen και της κληρονομιάς του συνοψίζεται στις πρώτες λέξεις αυτού του τραγουδιού: I was always working steady/But I never called it art.
Το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου "Thanks for the Dance" μπορεί κάποιος να το συνδέσει συνειρμικά με το "Dance me to end of Love" και δεν θα έχει άδικο, μιας και είναι κι αυτό μια υπέροχη μελωδική μπαλάντα που σε πλημμυρίζει με χαρμολύπη, σφραγισμένη από τις τεχνητές παύσεις-σαστίσματα στην ερμηνεία του Leonard Cohen. Η βασική διαφορά των δύο τραγουδιών είναι το context τους, καθώς μπορεί πολλοί να νομίζουν ότι το "Dance me to the end of Love" είναι ένα τραγούδι για εραστές, αλλά αυτό δεν ισχύει. Ο Cohen εμπνεύστηκε αυτό το τραγούδι από τα κρεματόρια του ναζισμού και τους καλλιτέχνες που ήταν υποχρεωμένοι να συνοδεύουν με μουσική τις τελευταίες στιγμές των συγκρατούμενων τους και ο περιβόητος χορός του τραγουδιού δεν είναι χορός ως το τέλος της αγάπης αλλά ένας χορός ως το τέλος της ύπαρξης. Το "Thanks for the Dance" αντικατοπτρίζει πιο πολύ την συναισθηματική και υλική εκπλήρωση του σκοπού της ζωής, άρα είναι το ιδανικό για να δώσει τον τίτλο και τον τόνο σε έναν δίσκο όπως αυτόν.
Το τραγούδι "The Hills" είναι μια πολύ δυναμική μπαλάντα που ξεχώρισα στον δίσκο. Εδώ ο Leonard Cohen περιγράφει μέσα από την προσωπική του οπτική γωνία έναν κόσμο που καταρρέει. Μέσα από μια διαδικασία εκπλήρωσης προσδοκιών και διαρκούς αυτοαναίρεσης τους, ο πρωταγωνιστής του τραγουδιού ευχαριστεί (;) τον Θεό που ζει με χάπια. Η στωικότητα και η ματαίωση του Cohen παλεύουν μεταξύ τους σε έναν αέναο χορό που μοιάζει να διαιωνίζεται πέρα από οποιονδήποτε δοσμένο χωροχρόνο.
Ο Leonard Cohen υπήρξε μεταξύ άλλων και ένας βαθιά πολιτικοποιημένος άνθρωπος, πολύ ευαισθητοποιημένος για τα όσα συμβαίνουν στον πλανήτη μας και αυτό αποτυπώνεται με πολύ ξεκάθαρο τρόπο στο τραγούδι "Puppets". Είναι ένα τραγούδι για τους ανθρώπους που λειτούργησαν σαν μαριονέτες στην παγκόσμια ιστορία και συγκεκριμένα ο Cohen αναφέρεται στους Γερμανούς και τους Εβραίους καταθέτοντας με αυτόν τον τρόπο την άποψη του.
Ένα πιο ξεκάθαρα ερωτικό τραγούδι που δεν ξεφεύγει βέβαια από τις υπαρξιακές αγωνίες είναι το "Moving on". Εδώ ο Cohen μοιάζει να απευθύνεται σε μια συγκεκριμένη ερωμένη: "Who broke the heart and made it new", με μερικές εκλάμψεις ευαισθησίας αλλά και την σκοτεινή ειρωνεία που χαρακτηρίζει σημαντικά κομμάτια του έργου του. Είναι ένα τραγούδι με τρομερή εικονοποιητική ικανότητα και γνωρίζοντας και την αγάπη του Cohen για την Ύδρα, θα μπορούσες να υποθέσεις πως πρόκειται για μια ερωτική ιστορία που συνέβη ένα καλοκαίρι στη χώρα μας. Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι στα φωνητικά του τραγουδιού αυτού συμμετέχει η ερμηνεύτρια Μαρίζα Ρίζου.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το τραγούδι "The Night of Santiago", που είναι στην πραγματικότητα μια προσαρμογή σε ποίημα του Federico Garcia Lorca ο οποίος αποτελούσε μία από τις μεγάλες λογοτεχνικές αγάπες του Leonard Cohen. Άλλωστε και οι στίχοι του "Take this Waltz" (I’m your man-1988) αποτελούν μετάφραση του ποιήματος του Federico Garcia Lorca "Pequeño vals vienés". Υπάρχει μάλιστα και video που είναι γυρισμένο στη Γρανάδα με τον Cohen να τραγουδάει το συγκεκριμένο τραγούδι όπου τον βλέπουμε να επισκέπτεται το σπίτι του Lorca.
Όπως και η ζωή, έτσι και τα κείμενα έχουν ένα τέλος. Ομολογώ ότι πριν ακούσω τον δίσκο φοβόμουν ότι θα με απογοητεύσει, θα τον ακούσω λίγο και τελικά θα επιστρέψω στα αγαπημένα μου του Leonard Cohen για να συνέλθω. Όμως χάρη στην σπουδαία δουλειά του Adam Cohen ακούμε έναν πολύ ολοκληρωμένο δίσκο, μια συνέχεια της τεράστιας κληρονομιάς που αφήνει ο Leonard Cohen στην μουσική και δεν είναι σε καμία περίπτωση ένας δίσκος που «βγήκε απλά για να βγει». Είναι λες και ο Leonard Cohen στέκεται ολοζώντανος μπροστά μας και τραγουδάει με τον γνωστό του τρόπο, μιλάει με ευαισθησία για το φως αλλά και το σκοτάδι των σχέσεων και των κοινωνιών και γελάει ειρωνικά απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή θανάτου.