Ενα μικρό, υπόγειο, ζαχαροπλαστείο στην Αμερικής, μεσοτοιχία με τις θυρίδες της Τράπεζας που στεγάζεται στον επάνω όροφο, η τυφλή ζαχαροπλάστης, η όμορφη, φιλόζωη και ευαίσθητη αστυνομικός, η άπληστη τραπεζικός, ο μαφιόζος σεκιουριτάς και ένας συγγραφέας που κρατά για τον εαυτό του το ρόλο του σκύλου (!) μπλέκονται σε μια τρελή ιστορία στη νέα αστυνομική κωμωδία του Θοδωρή Αθερίδη.
Η ζαχαροπλάστης έχει χάσει την όρασή της και ο σκύλος δεν ακούει, οι δυό τους όμως θα λύσουν το μυστήριο και θα προστατέψουν και την αγαπημένη τους αστυνομικό. Happy end! Ή μήπως όχι; Ακολουθεί πάντα η ζωή τον τυφλοσούρτη;
Δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω για την υπόθεση, δεν θέλω να προδώσω τα μυστικά της. Είναι ένα πολύ καλό κείμενο του Αθερίδη, (έχει κάνει και τη σκηνοθεσία της παράστασης), που, αξιοποιώντας το ευφυές εύρημα του διπλού ρόλου του συγγραφέα - σκύλου, μας προσφέρει μία απολαυστική κωμωδία αλλά και έντονες στιγμές, με καίριο κοινωνικό σχόλιο. Η ερμηνεία του δε στο ρόλο του σκύλου ήταν απίστευτα καλή- δουλεμένος, με σωστό βλέμμα και κίνηση, σε ένα στοίχημα που εύκολα θα γελοιοπούσε έναν άλλο ηθοποιό. Η Ζέτα Μακρυπούλια, στο ρόλο της αστυνομικού, ήταν ζεστή και πολύ όμορφη, βέβαια. Πολύ καλοί ο Χρήστος Πλαίνης, ως σεκιουριτάς (ο λύκος που φυλάει τα πρόβατα) και η Νίκη Γαβριηλίδου στο ρόλο της τραπεζικού.
Άφησα τελευταία τη Σοφία Φιλιππίδου. Δεν ξέρω για εσάς, για μένα αρκεί να τη δω μόνο για να γελάσω. Όποιος δεν την έχει δει να κάνει την τυφλή ζαχαροπλάστη, νομίζω δεν έχει δει τίποτα. Κάθε της κίνηση, κάθε της γκριμάτσα, κάθε λέξη υπηρετεί απόλυτα το στόχο του κειμένου με τον πιο φυσικό τρόπο. Τυχερός ο Αθερίδης που την είχε -αναρωτιέμαι, μάλιστα, αν έγραψε το ρόλο έχοντάς την κατά νου. Γελάσαμε τόσο, μα τόσο πολύ μαζί της και συγκινηθήκαμε το ίδιο πολύ στο τέλος.
Ειδική μνεία στα υπέροχα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη και στα κοστούμια -ιδίως της κας Φιλιππίδου- της Νικ. Παναγιώτου.
Από αυτή την παράσταση θα βγείτε πραγματικά ανάλαφροι -θα έχετε γελάσει με την καρδιά σας..Μια -δυο ώρες αργότερα θα αρχίσουν να σας τσιμπάνε τα τσιμπούρια που πολύ έξυπνα σας φύτεψε ο Τυφλοσούρτης..!
Στο ΜΙΚΡΟ ΠΑΛΛΑΣ (Αμερικής 2 και Στοά Σπυρομήλιου, CityLink, 210-3210025)
Ημέρες και ώρες παραστάσεων κ.λ.π. εδώ
Η ζαχαροπλάστης έχει χάσει την όρασή της και ο σκύλος δεν ακούει, οι δυό τους όμως θα λύσουν το μυστήριο και θα προστατέψουν και την αγαπημένη τους αστυνομικό. Happy end! Ή μήπως όχι; Ακολουθεί πάντα η ζωή τον τυφλοσούρτη;
Δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω για την υπόθεση, δεν θέλω να προδώσω τα μυστικά της. Είναι ένα πολύ καλό κείμενο του Αθερίδη, (έχει κάνει και τη σκηνοθεσία της παράστασης), που, αξιοποιώντας το ευφυές εύρημα του διπλού ρόλου του συγγραφέα - σκύλου, μας προσφέρει μία απολαυστική κωμωδία αλλά και έντονες στιγμές, με καίριο κοινωνικό σχόλιο. Η ερμηνεία του δε στο ρόλο του σκύλου ήταν απίστευτα καλή- δουλεμένος, με σωστό βλέμμα και κίνηση, σε ένα στοίχημα που εύκολα θα γελοιοπούσε έναν άλλο ηθοποιό. Η Ζέτα Μακρυπούλια, στο ρόλο της αστυνομικού, ήταν ζεστή και πολύ όμορφη, βέβαια. Πολύ καλοί ο Χρήστος Πλαίνης, ως σεκιουριτάς (ο λύκος που φυλάει τα πρόβατα) και η Νίκη Γαβριηλίδου στο ρόλο της τραπεζικού.
Άφησα τελευταία τη Σοφία Φιλιππίδου. Δεν ξέρω για εσάς, για μένα αρκεί να τη δω μόνο για να γελάσω. Όποιος δεν την έχει δει να κάνει την τυφλή ζαχαροπλάστη, νομίζω δεν έχει δει τίποτα. Κάθε της κίνηση, κάθε της γκριμάτσα, κάθε λέξη υπηρετεί απόλυτα το στόχο του κειμένου με τον πιο φυσικό τρόπο. Τυχερός ο Αθερίδης που την είχε -αναρωτιέμαι, μάλιστα, αν έγραψε το ρόλο έχοντάς την κατά νου. Γελάσαμε τόσο, μα τόσο πολύ μαζί της και συγκινηθήκαμε το ίδιο πολύ στο τέλος.
Ειδική μνεία στα υπέροχα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη και στα κοστούμια -ιδίως της κας Φιλιππίδου- της Νικ. Παναγιώτου.
Από αυτή την παράσταση θα βγείτε πραγματικά ανάλαφροι -θα έχετε γελάσει με την καρδιά σας..Μια -δυο ώρες αργότερα θα αρχίσουν να σας τσιμπάνε τα τσιμπούρια που πολύ έξυπνα σας φύτεψε ο Τυφλοσούρτης..!
Στο ΜΙΚΡΟ ΠΑΛΛΑΣ (Αμερικής 2 και Στοά Σπυρομήλιου, CityLink, 210-3210025)
Ημέρες και ώρες παραστάσεων κ.λ.π. εδώ
Σχετικό θέμα