Τα προηγούμενα χρόνια, τα επονομαζόμενα και «Χρόνια της Κρίσης», στην προσπάθεια αναζήτησης πολιτικού τραγουδιού ακουγόταν συχνά μια θέση: είναι πολύ δύσκολο να γραφτεί ένα τραγούδι όσο τα γεγονότα τρέχουν και η θέασή τους δεν μπορεί να είναι αντικειμενική. Συνήθως, έλεγαν κάποιοι, τα τραγούδια έρχονται λίγο πιο μετά από τα γεγονότα, είτε για να τα φωτίσουν, είτε για να τα ξορκίσουν, είτε για να ενημερώσουν για αυτά και να προ(σ)καλέσουν για κινητοποίηση.
Δεν ξέρω αν συμφωνώ με τη συγκεκριμένη άποψη. Τα τραγούδια με αντανακλαστικά γράφονται - για μένα - «μέσα στην τούρλα του Σαββάτου», όταν βράζει το πανηγύρι (ή το αίμα). Παλαιότερα, απλά, χρειαζόταν μεγαλύτερος χρόνος για την παραγωγή και την κυκλοφορία τους ή έπρεπε να ξεπεράσουν συμπληγάδες, όπως την πιο γνωστή της λογοκρισίας. Με το πολίτευμα ελεύθερο, όμως, ως προς την έκφραση, και την τεχνολογία σύμμαχο, όλα αυτά μοιάζουν με δικαιολογίες εκείνων που φοβήθηκαν να πάρουν θέση ή είχαν αντιλαϊκή θέση και θα έχαναν πελατεία.
Για μένα το τραγούδι είναι (και) ρεπορτάζ, είναι (και) σάλπισμα, είναι (και) ξυπνητήρι συνείδησης και είναι και χίλια άλλα πράγματα. Αν είσαι πολίτης και άνθρωπος πριν από καλλιτέχνης, είσαι παρών. Δεν περιμένεις «να πάρεις κλίμα» για να δεις προς τα πού θα κινήσεις. Γιατί, όπως σωστά έγραψε κάποτε ο Ρίτσος: «εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδερφέ μου, απ' τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο». Ή, τουλάχιστον, για αυτό θα έπρεπε να τραγουδάμε.
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, κυρίες και κύριοι, που γνωρίζω καλά πως είναι πρώτα άνθρωπος, μετά πολίτης κι έπειτα καλλιτέχνης, έγραψε ένα τέτοιο τραγούδι. Άμεσο, σωτήριο, πολιτικό. Λέγεται «Το νερό Των Σταγιατών» και έχει να κάνει με όσα διαδραματίζονται στο Βόλο με τις προσπάθειες ενός ανεκδιήγητου δημάρχου να ιδιωτικοποιήσει μια πηγή ζωής, το νερό (των Σταγιατών).
Ας μην κρυβόμαστε πια. Κανένας μας. Είτε πρόκειται για το νερό μιας πηγής, είτε για τον κατάφωρο και καταφανή ρατσισμό που μας περιβάλλει και μας χαρακτηρίζει, είτε για τη Δημοκρατία που απεμπολούμε εν γνώσει μας. Πάρε θέση. Θέση ξεκάθαρη μέσα από το καθετί σου. Γιατί ήρθε η στιγμή για να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις.