Μέσα Ιουλίου. Ζέστη. Οι εξελίξεις στην κοινωνία καταιγιστικές, απογοητευτικές, πλέον ανησυχητικές. Μην γνωρίζοντας τι άλλο να περιμένεις μες στη μέρα προσπαθείς να χωνέψεις όσα έχουν συμβεί, ενώ παράλληλα προσπαθείς να διαχειριστείς και τα δικά σου προσωπικά ζητήματα. Και κάπου εκεί σκάει «ανάμνηση» από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι πέρσι τέτοια μέρα οι Cure ήταν στην Πλατεία Νερού, κι εσύ από κάτω να κάνεις χαμό, να τραγουδάς και να χορεύεις με την ψυχή σου εκεί που δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα.
Κι όλη η μέρα φεύγει έτσι. Αναπολείς. Εργάζεσαι κι αναπολείς. Αναπολείς όσα έζησες πέρσι αλλά και στιγμές που έχεις αναπόφευκτα συνδέσει μαζί τους δεκαετίες τώρα. Νοσταλγείς τη ζεστασιά των στιγμών αυτών, ξαναβιώνεις συναισθήματα που, ακόμα κι αν ήταν άσχημα, σου αφήνουν μία περίεργη γλυκάδα. Κι έτσι ένα γλυκόπικρο χαμόγελο σε συνοδεύει όλη μέρα.
Προσωπικά έχω συνδέσει τα κομμάτια τους με μία περίοδο συνειδητοποίησης, με έναν μεγάλο έρωτα που δεν πήρε σάρκα και οστά αλλά επιβιώνει μέσα από τη φωνή του Robert Smith και τέλος με μία διαδικασία αναζήτησης και αυτοβελτίωσης. Κι έτσι δεν μπορώ παρά να τους αγαπώ, να συγκινούμαι, ταυτίζομαι και να μαγεύομαι!
Όλη μέρα παίζει Cure. Στους δίσκους, στο ραδιόφωνο, στο διαδίκτυο (live εκτελέσεις, άλλοτε πιο πρόσφατες κι άλλοτε τα εξαιρετικά Peel Sessions). Ιδανική συγκυρία να αδειάσει λίγο το μυαλό, αφού οι Cure είναι εξ ορισμού πανάκεια.
Ξαναδιαβάζω το άρθρο που δημοσιεύτηκε πέρσι στο Mix Grill για την εμφάνισή τους στην Πλατεία Νερού και αισθάνομαι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Δεν θα μπορούσε να περιγράψει κανείς καλύτερα όσα βιώσαμε εκείνο το βράδυ. Οι ώρες, ο κόσμος, η ζέστη, ο ορθοστασία και η ταλαιπωρία του γυρισμού εξαφανίστηκαν κιόλας το επόμενο πρωί, όταν το μόνο που ερχόταν στο μυαλό ήταν ήδη το συναίσθημα της νοσταλγίας.
Μέσα Ιουλίου. Ζέστη. Φέτος δεν έχει συναυλίες, τουλάχιστον έτσι όπως τις έχουμε συνηθίσει, κι η νοσταλγία για την ερωτεύσιμη, αναλλοίωτη φωνή και το ασύλληπτο μπάσο όλο και μεγαλώνει.
Πάρε μία παγωμένη μπύρα σαν να ‘ναι the last day of the summer, βγες στο μπαλκόνι -Just like heaven- και βάλε τη μουσική στη διαπασών… Sunday I’m in love!
Τα τραγούδια
1. A Forest (live at Pinkpop 2019)
2. Disintegration
3. Fascination Street
4. A Night Like This
5. Other Voices
6. The Hanging Garden
7. The Holy Hour
8. All Cats Are Grey
9. The Funeral Party
10. Faith
11. The Figurehead
12. Lullaby
13. The Lovecats
14. Lovesong
15. Let's Go To Bed
16. The Last Day Of Summer
17. M
18. Boys Don't Cry
19. One Hundred Years
20. Apart
Y.Γ.1 Όπου πάω παίζει Cure.
Y.Γ.2 Στην πραγματικότητα η λίστα δεν τελειώνει ποτέ!