Φίλες και φίλοι, σκληροί αναγνώστες, έφτασε ξανά ο καιρός να δούμε μερικές από τις πιο σημαντικές κυκλοφορίες στο hard rock και heavy metal του φετινού χειμώνα. Άκουσα, έψαξα, ξενέρωσα, λάτρεψα και σας παρουσιάζω όσες ξεχώρισα. Στο τέλος του άρθρου θα βρείτε μια playlist με τραγούδια που αξίζει να ακούσετε από αυτές τις κυκλοφορίες.
Θυμηθείτε τις σημαντικότερες κυκλοφορίες του περασμένου φθινοπώρου.
1. Soilwork - Awhisp of the Atlantic
Μετά το πολύ καλό και ολοκληρωμένο "Verkligheten", οι Σουηδοί επανέρχονται με πέντε νέες συνθέσεις συγκεντρωμένες σε ένα EP. Η έκπληξη γίνεται με το πρώτο κομμάτι του δίσκου, που δεν είναι άλλο από το ομώνυμο "Awhisp of the Atlantic". Η στροφή στο ύφος τους είναι απόλυτα προφανής, αφού τόσο η διάρκεια του κομματιού όσο και το γενικότερό του στήσιμο φανερώνουν κάτι παραπάνω από απλό φλερτ με πιο progressive δρόμους. Φυσικά δεν απουσιάζει το death metal στοιχείο, αλλά θαρρεί κανείς ότι μια νέα εποχή χαράζει για την μπάντα. Τα υπόλοιπα κομμάτια κινούνται σε πιο κλασικές και γνώριμες φόρμες, εκτός από το τελευταίο με τίτλο "Death Diviner", στο οποίο επανέρχονται οι προοδευτικοί πειραματισμοί, ενώ υπάρχουν και αρκετά ψήγματα ψυχεδέλιας. Μια πολύ καλή δουλειά που μακάρι να ήταν ένας ολοκληρωμένος δίσκος και όχι μόνο EP.
2. Nervosa - Perpetual Chaos
Η leader των Nervosa, Prika Amaral, προχώρησε σε ριζικό update του line up της βραζιλιάνικης μπάντας και το αποτέλεσμα δικαιώνει πλήρως τις επιλογές της. Μια foul length δουλειά με δυναμη, ενέργεια και ταχύτητα. Υπερ-μεταγραφή είναι φυσικά η νέα ντράμερ τους, η δικιά μας Ελένη Νότα, μια εκπληκτική ντράμερ της νέας γενιάς. Το παίξιμό της άρτιο, συμπαγές και ατόφιο. Οι συνθέσεις του δίσκου έχουν σχετικά μικρή διάρκεια, αλλά πόσο περισσότερο να αντέξεις σε ένα pit με κάποιο από αυτά τα κομμάτια. Κτηνώδες και αβυσσαλέο death/thrash metal που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό και τον σβέρκο βγαλμένο από τα αποδυτήρια. Δεν λείπουν και δυνατές συνεργασίες, όπως αυτή του «θείου» Schmier των βετεράνων Destruction και άλλων. Μια δουλειά που ξεχώρισε και ζέστανε κατά πολύ τις χειμωνιάτικες καραντινάτες μέρες μας.
3. Therion - Leviathan
Για να πω την αλήθεια, είχα προσδοκίες για αυτήν την κυκλοφορία. Πρώτον, γιατί υπήρξα κάποτε οπαδός τους και δεύτερον, επειδή ο πάτος που έπιασαν με το Beloved Antichrist με έκανε να αναφωνήσω «δεν μπορεί, θα βγάλουν κάτι καλό τώρα». Εις μάτην. Εδώ έχουμε μια τραβηγμένη από τα μαλλιά προσπάθεια να παρουσιάσουν μια ηχητική ανθολογία όλης της πορείας τους μέχρι τώρα, μπας και καταφέρουν να μπουν πάλι δυνατά στα συναυλιακά δρώμενα (όποτε και αν...). Αδύναμες συνθετικά προσπάθειες που αφήνουν ένα αίσθημα ανεκπλήρωτου έρωτα που καταλήγει σε ξενέρωμα. Υπάρχουν κομμάτια που πάνε να κάνουν την διαφορά, όπως το "Azi Dahaka", αλλά είναι λίγα και όχι τόσο δυνατά ώστε να σε κάνουν να ξεχάσεις την υπόλοιπη μετριότητα. Σίγουρα μια κυκλοφορία που δεν αξίζει να φέρει το όνομα των Therion.
4. Tribulation - Where the Gloom Becomes Sound
Οι Σουηδοί επιστρέφουν με μια ακόμα κυκλοφορία που τους κατατάσσει επάξια ως μια από τις πολύ καλές μπάντες στον χώρο του doom metal / occult rock. Η ωριμότητα των συνθέσεων δεν είναι κάτι καινούριο, καθώς αυτό το σχήμα μόνο καλά δείγματα γραφής έχει να επιδείξει. Σκοτεινή doom ατμόσφαιρα που φλερτάρει με τα έντονα Celtic Frost στοιχεία. Έτσι και εδώ, έχουμε ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ με δέκα ολοκαίνουρια κομμάτια, συμπαγείς συνθέσεις, άρτια εκτέλεση και εξαιρετική παραγωγή. Ένα άλμπουμ που εύκολα συγκαταλέγεται ανάμεσα στα καλύτερα του 2021 έως τώρα και προμηνύει ξεκάθαρα ότι οι Τribulation θα μας απασχολούν θετικά για πολύ ακόμα καιρό στο μέλλον.
5. Accept - Too Mean to Die
Το «κλασσικό» πλέον γερμανικό σχήμα παρουσιάζει τον 16ο κατά σειρά δίσκο της καριέρας του. Όταν κάτι είναι κλασικό, δεν νομίζω ότι έχεις προσδοκίες για κάτι διαφορετικό. Ίσα ίσα, η οποιαδήποτε αλλαγή στην συνταγή μάλλον απογοήτευση θα φέρει. Εδώ όμως μιλάμε για μια συνταγή που δεν κάνει ποτέ λάθος και οι Γερμανοί την ακολούθησαν όσο πιο πιστά μπορούσαν. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει στο ακέραιο. Ένας δίσκος Accept και τίποτα λιγότερο. Κερνάνε riffs από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν είναι το άλμπουμ της χρονιάς, ούτε το καλύτερο άλμπουμ της πορείας τους, ή έστω της μετά UDO πορείας τους. Είναι όμως μια δισκάρα που δεν θα απογοητεύσει κανέναν οπαδό τους και θα μας κάνει να χτυπιόμαστε προς το παρόν στο σπίτι, περιμένοντας με αγωνία να τους ακούσουμε με τις πρώτες μπύρες στο πρώτο φεστιβάλ (#$@$ τον covid μου μέσα).
6. Korpiklaani - Jylhä
To λεγόμενο folk metal, το οποίο αγαπώ ιδιαίτερα, ποτέ δεν έτυχε ιδιαίτερης λαοφιλίας στην χωρά μας (με εξαίρεση τους Skyclad). Αυτό δεν αποτελεί εμπόδιο για να ασχοληθούμε με την συγκεκριμένη κυκλοφορία των Korpiklaani. Ένας δίσκος που βαδίζει απόλυτα στα χνάρια των προκατόχων του, χωρίς να έχει να προσφέρει απαραίτητα κάτι νέο. Χορός, τραγούδι, μπύρες υπό τους ήχους μιας άλλης εποχής. Μουσική για ξεφάντωμα που φτιάχνει την διάθεση, δεν προβληματίζει και δηλώνει πως η ζωή είναι ωραία και μικρή. Ευχάριστες συνθέσεις και καλή παραγωγή, σίγουρα με καλή παρέα και καλή μπύρα θα σε κάνουν να περάσεις καλά.
7. Krokus - Adios Amigos Live @ Wacken
Αυτή η κυκλοφορία μπαίνει εδώ για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί αποτελεί μια από τις πιο δυνατές τελευταίες εμφανίσεις της καριέρας τους, μιας και αποφάσισαν να το κλείσουν το μαγαζί. Δεύτερον, γιατί αποτελούσα και εγώ μέρος του κοινού της συγκεκριμένης συναυλίας. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ιδανικότερο φεστιβάλ από το Wacken για να κλείσεις δισκογραφικά τουλάχιστον την καριέρα σου. Πραγματικά είναι πολύ συγκινητικό το γεγονός να γίνεσαι μάρτυρας μιας τέτοιας συναυλίας. Μια εκρηκτική εμφάνιση που δικαίως αποτυπώθηκε σε έναν live δίσκο. Ακόμα θυμάμαι τα δάκρυα στα μάτια του κόσμου όταν έφτασε η ώρα για το τελευταίο αντίο. Όπως και να έχει, ο δίσκος αυτός αποτελεί μια μουσική ανθολογία αποτελούμενη από πολλές στιγμές της μακροχρόνιας δισκογραφίας τους. Αν είστε οπαδοί των Krokus, τότε αυτή η κυκλοφορία δεν πρέπει να λείπει από την συλλογή σας. Αν πάλι δεν είστε, είναι μια καλή ευκαιρία μέσα από αυτό το album να τους ανακαλύψετε και να τους αγαπήσετε. Δυστυχώς όμως δεν θα μπορέσετε να τους απολαύσετε ζωντανά πια.
8. Architects - For Those That Wish to Exist
Η ποιότητα των Βρετανών δεν χωράει αμφισβήτηση. Απόλυτα καταξιωμένοι δημιουργούν εδώ και καιρό την δικιά τους σχολή στο metalcore. To "For Those That Wish to Exist" έρχεται να ανεβάσει κατά πολύ τον πήχη. Πέρα από την μουσική του αρτιότητα, διαφοροποιείται αρκετά από ό,τι έκαναν μέχρι τώρα. Ο πειραματισμός και οι εναλλαγές των ήχων κερδίζουν μεγάλο έδαφος, χωρίς ωστόσο να αλλοιώνουν τις βάσεις τους. Είναι πιο ατμοσφαιρικοί και όλα δείχνουν ότι ανοίγουν έναν νέο δρόμο, πολλά υποσχόμενο για τη συνέχεια. Με σιγουριά μπορώ να πω πως με κέρδισε αυτή η κυκλοφορία και ανέβασε κι άλλο το respect μου γι' αυτούς.
9. Epica - Omega
Η επιστροφή των Ολλανδών Epica μετά από πέντε χρόνια σιωπής, μόνο ενδιαφέρον μπορεί να συγκεντρώσει. Η μπάντα με μια διαρκώς ανοδική πορεία καταφέρνει να καθιερωθεί ως μια από τις πιο σημαντικές μπάντες στον χώρο του symphonic metal. Με το "Omega" καταφέρνουν να ανέβουν άλλο ένα σκαλί από αυτά που οδηγούν στην κορυφή. Η ανατριχιαστική ερμηνεία της Simone Simons σε συνδυασμό με την επιβλητική παρουσία της είναι άχαστη συνταγή. Μαγευτικές συνθέσεις με ισορροπημένες εναλλαγές καθαρών και βρώμικων φωνητικών μάς μεταφέρουν σε μέρη εξωτικά, όπως το ανατολίζον "Code of Life" αλλά και το "Kingdom of Heaven, Part 3 - The Antediluvian Universe" το οποίο είναι μια εξαιρετική σύνθεση διάρκειας δεκατριών λεπτών χωρίς να γίνεται πουθενά βαρετό. Ένας δίσκος που αξίζει την προσοχή σας χωρίς κανέναν δισταγμό.
10. Moonspell - Hermitage
Νέο album και για τους ιδιαιτέρως αγαπητούς στον ελληνικό κοινό Πορτογάλους Moonspell. To "Hermitage" είναι ένας δίσκος αρκετά διαφορετικός από αυτά που μας έχουν συνηθίσει. Φυσικά τα βασικά συστατικά δεν έχουν αλλάξει, αλλά εδώ οι Pink Floyd-ικές τους επιρροές είναι κάτι παραπάνω από ευδιάκριτες. Πάντα ακροβατούσαν ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι με βαριές ατμόσφαιρες, ψυχεδέλειες και πιο βίαια ξεσπάσματα. Τώρα κάνουν μια παραπάνω στροφή προς το σκοτάδι με πιο αργές ταχύτητες. Δεν λείπει και μια εσάνς από Candlemass. Μια κυκλοφορία απρόσμενα ενδιαφέρουσα που θα αγκαλιαστεί από τους οπαδούς τους και σίγουρα κερδίσει πολλούς ακόμα. Τώρα αν θα είναι μια μόνιμη στροφή του ήχου τους θα μας το αποκαλύψουν στο επόμενο άλμπουμ.
Ορίστε και η playlist που σας υποσχέθηκα στην αρχή.
Viva Hard Rock! Viva Heavy Metal!
Επόμενο ραντεβού στις αρχές Ιουνίου με τις ανοιξιάτικες κυκλοφορίες!