Το πρόβλημα με τη συνέντευξη του Ένα Τσιγάρο Στα Μπαμ ήταν ότι δεν γνωρίζαμε αρκετά πράγματα για εκείνον, οπότε δεν μπορούσαμε να προετοιμαστούμε ή να βοηθήσουμε να τον ίδιο να προετοιμαστεί. Οι μόνες πληροφορίες που υπάρχουν είναι ελάχιστα στοιχεία στο κανάλι του στο YouTube και εκείνες οι εικόνες του από τα video clip, μία μάσκα από τσιγάρα δηλαδή. Με τα παραπάνω να ενισχύουν την περιέργεια που μας είχε δημιουργηθεί από τα ωραία τραγούδια που έχει κυκλοφορήσει τους τελευταίους μήνες, κανονίσαμε να «βρεθούμε» σε ένα διαδικτυακό δωμάτιο για να τον γνωρίσουμε καλύτερα ... κι εμείς κι εσείς.
Η πρώτη μας επαφή μαζί του είχε γίνει με το τραγούδι του «Ροζαλία», το οποίο λάτρεψε σύσσωμη η ομάδα μας και το ξεχωρίσαμε ως τραγούδι του Ιουνίου του 2020. Η «Ροζαλία» δεν έχει καμία σχέση με τη Λιλιπούπολη, μας είπε με το φόβο ότι θα ξενερώσουμε, αλλά με την αποδόμηση του "Malamente" της Rosalia, ένα καραντινάτο τραγούδι που ακουγόταν στο Brighton, από την κοπέλα του κι εκείνον εν αναμονή των πτήσεων προς Ελλάδα. Είχε κατέβει στην παραλία για να «παίξει» με τη νέα του κάμερα, όταν άρχισε να ψιθυρίζει τη μελωδική γραμμή του, τοποθετώντας του δικούς του στίχους, κι έπειτα στο home studio του, πάνω σε υπάρχουσες λούπες του.
Ο Τσιγάρο Στα Μπαμ ζούσε στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι πριν από λίγους μήνες. Ήταν η πανδημία εκείνη που τον «ανάγκασε» να επιστρέψει στην Ελλάδα. Εκεί του αποδόθηκε και το παρατσούκλι Quick Cig, στα κλεφτά διαλείμματα της δουλειάς. Με το παρατσούκλι αυτό μας συστήθηκε το 2018, με ένα τραγούδι γραμμένο στα αγγλικά ("Streets Mate") στα βήματα του αγαπημένου του Weeknd.
Αν και η αρχική μας αίσθηση ήταν πως ο ήχος του και οι επιρροές του προέρχονται από το hip hop, στην πορεία αυτό άλλαξε, οπότε αφήσαμε την απάντηση στον ίδιο. Pop, μας είπε, με την ευρύτερη έννοια φυσικά, μιας καλαίσθητης, ανεξάρτητης και δημιουργικής pop, που αφουγκράζεται τους ήχους της εποχής και τους ενσωματώνει ή τους εξελίσσει, ανάλογα με την κατάσταση κάθε φορά. Σίγουρα ξεκίνησε με beatmaking, samples και παραγωγές για hip hop συγκροτήματα και καλλιτέχνες και συνήθιζε να «χώνει» κάποια raps, μια συνήθεια που ακόμα διατηρεί. Παράλληλα, όμως, λατρεύει πιο μελωδικά και δομημένα πράγματα, όπως είναι αυτά της pop κουλτούρας.
Στο ίδιο πλαίσιο αναφερθήκαμε και στην δισκογραφική εταιρία III Cinema Records, την οποία τρέχει με δύο ακόμη βασικούς συνοδοιπόρους, τον Primal, έναν beatmaker από την Ηγουμενίτσα και τον Χρήστο Σκορδά, καλοτεχνίτη που δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη. Το όνομα της εταιρίας είναι εμπνευσμένο από το λατινοαμερικάνικο Third Cinema Movement που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του '60, με το μανιφέστο των αργεντίνων σκηνοθετών Fernando Solanas και Octavio Getino. «Δραστηριοποιηθήκαμε κυρίως γιατί υπήρχε ο κίνδυνος να χαθούν όλες αυτές οι ιδέες και να ξεχαστούν σε κλειστά συρτάρια και φακέλους».
Πώς μπορεί κάποιος μουσικός να προσεγγίσει την εταιρία; «Δεν υπάρχει κάποιος κανόνας. Είναι όλα θέμα αισθητικής, αλλά και ανθρώπινης επαφής. Να μπορεί να υπάρχει ένα ανθρώπινο άγγιγμα σε όλα όσα μπορούν να κάνουν, που να μπορεί φυσικά να "διαδικτυοποιείται" χωρίς να χάνει την ανθρώπινη υπόστασή του. Δεν πάνε με τα ονόματα ή τα είδη, αλλά κυρίως τραγούδι-τραγούδι, αν κάτι μας αγγίξει ουσιαστικά». Έχουν αποφασίσει να δουλεύουν προς αυτήν την κατεύθυνση, «να προσφέρουν ακόμη καλύτερες και πιο υψηλού επιπέδου, σε όλα τα επίπεδα, δουλειές».
Έτσι ακριβώς βγαίνουν και τα τραγούδια του. Όπως μας είπε ο ίδιος, πρέπει να τον συγκινήσει κάτι πάρα πολύ, να τον συνεπάρει, ώστε να ασχοληθεί μαζί του. Όταν όμως αυτό συμβαίνει, τότε τα τραγούδια του ολοκληρώνονται πολύ γρήγορα. Δεν υπάρχουν σκέψεις για ολόκληρο δίσκο, όχι ακόμη τουλάχιστον. Το καλλιτεχνικό όραμα του Ένα Τσιγάρο Στα Μπαμ κουμπώνει στα κενά από τις παραγωγές της III Cinema Records, σε εκείνο το μαγικό μεσοδιάστημα μιας δημιουργικής ησυχίας. Εμείς είναι η αλήθεια πως τον «πιέσαμε» για κάτι «μεγαλύτερο» και πιο «ολοκληρωμένο», αφού μας έχει ενθουσιάσει σχεδόν ό,τι έχουμε ακούσει από εκείνον, είτε ως Ένα Τσιγάρο Στα Μπαμ / Quick Cig, είτε με τις συμμετοχές/συνεργασίες του με τον Primal (π.χ. "Boom Boo Roo Ray") ή τους Ήπειρος United («Το Γλέντι»).
Ήταν αδύνατο να μην αναφερθούμε στην περίπτωση του Μπούγιο, ο οποίος έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα δύο ωραία τραγούδια («Αυγερινός» και «Αντάρα») στην III Cinema Records, μετά από παλαιότερους δίσκους του (δοκιμάστε το «Blues Και Ντέρτια» του 2015). «Είναι μια ξεχωριστή περίπτωση καλλιτέχνη. Δεν υπάρχει μόνιμη συνεργασία, όχι μέχρι τώρα τουλάχιστον, αλλά υπάρχει ανταλλαγή κομματιών και ιδεών».
Σχετικά με τις ζωντανές εμφανίσεις, κορονοϊού και κυβέρνησης επιτρεπόντων, ο Ένα Τσιγάρο Στα Μπαμ λέει πως δεν είναι στις προτεραιότητές του και πως θεωρεί τον εαυτό του κυρίως παιδί του στούντιο και της παραγωγής. Είναι τόσες οι ώρες που «ξοδεύει» στο στούντιο για την ολοκλήρωση ενός τραγουδιού, τόσα τα φίλτρα και οι επεξεργασίες, που τον ολοκληρώνουν δημιουργικά. Εξάλλου, ξεκίνησε από αρκετά μικρός με την παραγωγή από τα Rebirth & Fruity Loops μέχρι να καταλήξει στο Ableton. Το ίδιο ισχύει και για την εταιρεία: περισσότερο θα προσανατολιστεί σε ένα πάρτυ με ανοιχτά μικρόφωνα και τζαμαρίσματα και λιγότερο σε μια συναυλία με την παραδοσιακή έννοια του όρου.
Μιλήσαμε για πολλά πράγματα ακόμη, γενικώς περί μουσικής, τα νέα ρεύματα που μπορεί να κυριαρχήσουν και τις μουσικές μας επιθυμίες. Του έχει λείψει το ελληνικό rock, ένα συγκρότημα ή κάποιος καλλιτέχνης που με μια κιθαριστική ορμή και συμπεριφορά να πει πράγματα που αφορούν τη γενιά μας και τη ζωή μας, όπως τα λένε τα παιδιά του hip hop, που όμως είναι τόσοι πολλοί πια, που χάνεται το νόημα λόγω του βομβαρδισμού της πληροφορίας. Χαρακτηριστικά μας είπε: «Νομίζω πως πρέπει να ροκάρει λίγο αυτή η γενιά. Νιώθω ότι χρειάζεται μια αλλαγή».