Όσο περνούσαν οι καυτές προηγούμενες εβδομάδες οι καινούργιοι δίσκοι δεν σταμάτησαν να ανεβαίνουν στο διαδίκτυο ή να κυκλοφορούν σε CD. Υπήρχε, όπως σχεδόν κάθε μήνα, μεγάλο εύρος των εγχώριων μουσικών που έφτασαν στο ραντάρ μας: από τις αυτοσχεδιαστικές εξερευνήσεις του Jan Van de Engel ως το σύγχρονο μπλέξιμο παραδοσιακών ήχων με διάφορα άλλα είδη που έκαναν οι Αλκμάν στον δεύτερο δίσκο τους. Η λίστα αυτή μπορεί να συνεχιστεί, με το ωραίο - αν και σύντομο - «Φαντασμαγόρια Δύο» του Pan Pan, το πολύ καλό ντεμπούτο της Νεφέλης Φασούλη σε τραγούδια του Φοίβου Δεληβοριά, την ιδιαίτερη επιστροφή του The Boy με την Δεσποινίδα Τρίχρωμη και ούτω καθεξής.
Ο δίσκος που ξεχωρίσαμε και σας προτείνουμε για αυτό τον μήνα, όμως, είναι από το jazz κουαρτέτο του Δημήτρη Τσάκα και έχει τον τίτλο "Back Of Beyond". Οι φίλοι της jazz - και όχι μόνο - θα ξέρουν το όνομα του σαξοφωνίστα, είτε από τις συνεργασίες του με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, είτε από προηγούμενες δουλειές του τόσο στον χώρο της jazz όσο και ως μουσικός σε αρκετούς δίσκους τα τελευταία είκοσι και πλέον χρόνια. Ένα παράδειγμα μπορεί να είναι ο δίσκος "Year Of The Thing" από το σχήμα Το Πράγμα, που κυκλοφόρησε πριν από έναν περίπου χρόνο σε μουσική του Κωστή Χριστοδούλου.
Ο Χριστοδούλου με το πιάνο του είναι μέλος σε αυτό το κουαρτέτο και η συνεισφορά του κάθε άλλο από απλώς συνοδευτική είναι - ακούστε για παράδειγμα το "Express". Μαζί με τον πρωταγωνιστή στο σαξόφωνο τη βασική τετράδα συμπληρώνουν οι Yoel Soto στο μπάσο και ο Κώστας Λιόλιος στα τύμπανα. Δοκιμάστε το "Penny" για να πάρετε μια καλή γεύση για τα όσα όμορφα συμβαίνουν εδώ όταν δεν ακούγεται το σαξόφωνο. Υπάρχουν και τρεις περιστασιακές συμμετοχές από τον Δημήτρη Σεβνταλή (πιάνο), τον Σωτήρη Λεμονίδη (πιάνο & πλήκτρα) και τον Δημήτρη Μπαρμπαγάλας (κιθάρα) που διευρύνουν τις ενορχηστρώσεις με αποκορύφωμα το τελευταίο και καλύτερο κομμάτι του δίσκου, "Beautiful Roses".
Η διάρκειά του μόλις ξεπερνάει τα τρία τέταρτα της ώρας, με ορισμένα δίλεπτα κομμάτια και δύο άνω των οκτώ λεπτών, αφήνοντας χώρο και χρόνο για να εξελιχθούν οι μουσικές ιδέες, διατηρώντας ωστόσο το ενδιαφέρον καθ' όλη τη διάρκεια, δίχως να κουράσει. Είναι ένας διασκεδαστικός δίσκος εν τέλει, ακόμα και για ακροατές που δεν τα πάνε πολύ καλά με τέτοια (jazz) ακούσματα, με συνθέσεις, ενορχήστρωση και απόδοση που θα ικανοποιήσει παλιούς και νέους ακροατές της ομάδας αυτής. Ο ανεμιστήρας σε μια παραλία στο εξώφυλλο έρχεται ως επιπρόσθετο «δωράκι», είτε για τη φανταστική δροσιά που χρειαζόμαστε, είτε ως σουρεαλιστικό ψύγμα που μπορεί να οδηγήσει την εμπειρία της ακρόασης σε άλλα μονοπάτια.