Τι θα ακούσετε:
dark, electronic, pop
Βαθμολογία:
7
«Νομίζω πως αυτή η απομόνωση γαμάει τον εγκέφαλό μου» τραγουδάει (στα αγγλικά) αρκετά νωρίς στον δίσκο η Vassilina. Το "Fragments" δεν είναι μια δουλειά για την πανδημία, ευτυχώς, αλλά αναπόφευκτα επηρεάστηκε και από αυτήν. Το ντεμπούτο της κυκλοφόρησε περίπου όταν οι περιορισμοί του χειμώνα ξεκίνησαν να απομακρύνονται, στη θέα του καλοκαιριού και των τουριστών, έχει, όμως, μια σκοτεινιά που ταιριάζει με την εποχή μας και ανταποκρίνεται στα όσα περιμένει κανείς βλέποντας τη σχετική λέξη-κλειδί «dark». Πέρα από αυτά περί ύφους, είναι οι ελκυστικές συνθέσεις της, οι κατά κάποιο τρόπο θεματικοί στίχοι της και η άξια παραγωγή που κάνει τα έντεκα αυτά τραγούδια ένα ενδιαφέρον σύνολο προς ακρόαση.
Το κεντρικό θέμα στα όσα τραγουδάει η Vassilina είναι το ανθρώπινο σώμα. Αυτό γίνεται κατανοητό από την ακρόαση ακόμα και χωρίς να έχει διαβάσει κανείς το σχετικό σημείωμα (διαθέσιμο και στο Bandcamp) που αναφέρει το θέμα. Το εξώφυλλο είναι λιγότερο ξεκάθαρο, αν και μπορεί κανείς να δει το δέρμα για γη και τον ιδρώτα για πέτρες. Ο στίχος που αναφέρθηκε στην αρχή είναι ένα σχετικό παράδειγμα, το πολύ καλό "Sexyless" με τη φράση «... you always talk about my silhouette, you don't even say my name» είναι ένα ακόμα. Είναι θετικό το αποτέλεσμα από αυτή την άποψη: η θεματική των όσων θέλει να τραγουδήσει γίνεται αντιληπτή εύκολα κατά την ακρόαση. Το ότι η μουσική επένδυση των λέξεων επιτυγχάνει να τονίσει το νόημα δημιουργώντας μια σχετική και ταιριαστή ατμόσφαιρα είναι ακόμα στοιχείο υπέρ της αξίας του δίσκου. Ακούστε για παράδειγμα το "Save Me" που είναι μεν σύντομο αλλά οι μακρόσυρτες επικλήσεις ρέουν φυσικά μέσα στους αραιούς χτύπους και το ηλεκτρονικό φόντο. Σε ένα διαφορετικό παράδειγμα, η ένταση της φράσης «... I'm not your friend» στο "Not Friends" δημιουργείται από το πρώτο δευτερόλεπτο της εισαγωγής, οπότε η κατάληξη «fuck off» που κλείνει το τραγούδι μοιάζει αναμενόμενη, ειδικά με την εξέλιξη της μουσικής από τη μέση και μετά.
Αν υπάρχει μια αστοχία στο "Fragments" αυτή είναι το πιο δημοφιλές τραγούδι που περιλαμβάνεται. Το «Ατυχήσαμε» είναι το μοναδικό με ελληνικό στίχο από τα έντεκα και μοιάζει στριμωγμένο στο κλείσιμο του δίσκου (πριν από έναν σύντομο επίλογο). Στιχουργικά δεν είναι μακριά από τα όσα τραγουδιούνται στα υπόλοιπα τραγούδια, αλλά η (μοναδική) αλλαγή γλώσσας αλλοιώνει τη συνάφεια του όλου εγχειρήματος. Δεν είναι σοβαρό μειονέκτημα αυτό πάντως, ειδικά από τη στιγμή που το τραγούδι αυτούσιο στέκεται εύκολα και άξια, ενώ διεκδικεί με άνεση κοινό που αρέσκεται στο μουσικό σύμπαν της Nalyssa Green.
Τα τραγούδια αυτά γράφτηκαν στο Λονδίνο, όσο η Vassilina ζούσε εκεί, και ολοκληρώθηκαν με τη συνδρομή των Tom Wright και Luke Mannell. Το αν η (προσωρινή;) επιστροφή της στην Αθήνα θα φέρει κι άλλα τραγούδια σαν το «Ατυχήσαμε» στο μέλλον μένει να το δούμε. Το "Fragments", εν τέλει, είναι ένα αξιόλογο ντεμπούτο μέσα σε ένα σύνολο μουσικών (και με την έννοια των προσώπων και των ήχων) που ανθίζει: δεν είναι μόνο η Nalyssa Green που αναφέρθηκε, είναι και η Σtella, η Μελεντίνη και πολλές άλλες γυναικείες παρουσίες που δημιουργούν όμορφα πράγματα στον ευρύτερο χώρο της (αγγλόφωνης) pop.