Παρασκευή βράδυ, κι έχω φτάσει από νωρίς στην Αρχιτεκτονική (κλασσικός μη κλασσικός Έλληνας: 23:00 λέει η παράσταση. 22:55 ήμουν εκεί. Όμως όταν μια παράσταση λέει ότι ξεκινάει 23:00 εννοεί ότι όποιος θέλει να έρθει, ΞΕΚΙΝΑΕΙ από το σπίτι του στις 23.00 και ό,τι ώρα φτάσει! Anyway) κι έτσι είχα χρόνο να περιεργαστώ την άδεια σκηνή, κάτι που μου προκάλεσε περισσότερο ανυπομονησία για την έναρξη: Ένα λευκό ημιδιάφανο πανί είχε το ρόλο της «αυλαίας». Πίσω της μισοφαινόντουσαν στημένα όλα τα όργανα και πίσω από τα όργανα κάτι τεράστιες στήλες που καθρέφτιζαν… Γουάτ δε φακ; Τι θα δούμε εδώ;
Το μαγαζί άρχισε να γεμίζει σιγά-σιγά και κατά τις 12 κι ενώ ήδη είχαν σβήσει τα φώτα, ξαφνικά προβάλλονται σε αυτή την ημιδιάφανη «αυλαία» κάποιοι χορευτές που χτυπούσαν ρυθμικά τα παπούτσια τους στο πάτωμα Κι ενώ έβλεπες αυτή την βιντεοπροβολή, ξαφνικά ακούς τα ντραμς να συνοδεύουν το ρυθμικό χτύπο των παπουτσιών και μετά πίσω από την ημιδιάφανη αυλαία φωτίζεται ο τραγουδιστής από τα Κίτρινα ποδήλατα ο οποίος αρχίζει να τραγουδάει με τα ντραμς και… τα παπούτσια, να τον συνοδεύουν. Μόλις ξεκινάει όλη η μπάντα, ανάβουν αυτοί οι μεγάλοι ψηλοί καθρέφτες που σου έλεγα πριν, οι οποίοι τελικά ήταν ένας συνδυασμός από οθόνες LED και καθρέφτες, οι οποίoi έδειχναν το γυναικείο σύνολο εγχόρδων που συνόδευαν εικονικά το συγκρότημα!
ΟΥ-Α-ΟΥ! Εντυπωσιακή εισαγωγή με το «Ακόμα μια ζωή» ένα δυνατό κομμάτι από τον καινούριο τους δίσκο και με οπτικό θέαμα τριών επιπέδων (Ημιδιάφανη οθόνη μπροστά, Κίτρινα ποδήλατα πίσω, LED οθόνες πιο πίσω).
Το πρόγραμμα συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, με η χωρίς την ημιδιάφανη αυλαία μπροστά, με όλα τα γνωστά τραγούδια του συγκροτήματος, αλλά και με υλικό από τον νέο τους δίσκο «+10». Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς άλλωστε, αφού με αυτή τη σειρά των live, τα αδέρφια Παντελιά γιορτάζουν τα δέκα τους χρόνια στη δισκογραφία. Ο ήχος ήταν πραγματικά άψογος κάτι που βοηθούσε στο να απολαμβάνεις χωρίς ίχνος κούρασης τους δυνατούς ήχους του συγκροτήματος για τρεις και πλέον ώρες.
Το συγκρότημα κατάφερε να ξεσηκώσει το κοινό τόσο με την ενέργεια που μετέδιδαν από τη σκηνή, όσο και με τη διαδραστικότητά του η οποία έφτασε στο peak της όταν προέβαλαν στην οθόνη 2 ομάδες γνωστών ξένων τραγουδιών και το κοινό ψήφισε επιτόπου πως ήθελε να συνεχιστεί το πρόγραμμα!
Δυστυχώς δεν επιλέχθηκε η ομάδα που ψήφισα εγώ (Φτου σου, δεν άκουσα Metallica) αλλά άκουσα διασκευές από Michael Jackson μέχρι Prodigy. Στη συνέχεια το συγκρότημα επέστρεψε στο δικό του υλικό επιλέγοντας να τελειώσει το live με «εικονικές συμμετοχές» του Βασίλη Καζούλη, της Δήμητρας Γαλάνη και των Τερμιτών οι οποίοι συνόδευαν τα Κίτρινα Ποδήλατα από την ημιδιάφανή τους οθόνη και βέβαια το «Θα πάρω φόρα» και το «Μη μ’ αγγίζεις» ώστε να εξασφαλιστεί ότι όλοι όσοι είμασταν στην Αρχιτεκτονική θα φύγουμε ιδρωμένοι!
Δεν θυμάμαι να έχω δει ποτέ τόσο προσεγμένη παραγωγή από ελληνικό συγκρότημα. Ο Γιώργος και ο Αλέξανδρος Παντελιάς, δείχνουν να σέβονται στο έπακρο το κοινό τους στήνοντας live προσεγμένα και στην παραμικρή τους λεπτομέρεια!
Εάν ψάχνεις να δεις κάτι πραγματικά καλό, οι εμφανίσεις των Κίτρινων Ποδηλάτων κάθε Παρασκευή και Σάββατο στην Αρχιτεκτονική, είναι Must See! Θα με θυμηθείς και θα πιεις κι ένα σφηνάκι και για μένα! Ναι;
Το μαγαζί άρχισε να γεμίζει σιγά-σιγά και κατά τις 12 κι ενώ ήδη είχαν σβήσει τα φώτα, ξαφνικά προβάλλονται σε αυτή την ημιδιάφανη «αυλαία» κάποιοι χορευτές που χτυπούσαν ρυθμικά τα παπούτσια τους στο πάτωμα Κι ενώ έβλεπες αυτή την βιντεοπροβολή, ξαφνικά ακούς τα ντραμς να συνοδεύουν το ρυθμικό χτύπο των παπουτσιών και μετά πίσω από την ημιδιάφανη αυλαία φωτίζεται ο τραγουδιστής από τα Κίτρινα ποδήλατα ο οποίος αρχίζει να τραγουδάει με τα ντραμς και… τα παπούτσια, να τον συνοδεύουν. Μόλις ξεκινάει όλη η μπάντα, ανάβουν αυτοί οι μεγάλοι ψηλοί καθρέφτες που σου έλεγα πριν, οι οποίοι τελικά ήταν ένας συνδυασμός από οθόνες LED και καθρέφτες, οι οποίoi έδειχναν το γυναικείο σύνολο εγχόρδων που συνόδευαν εικονικά το συγκρότημα!
ΟΥ-Α-ΟΥ! Εντυπωσιακή εισαγωγή με το «Ακόμα μια ζωή» ένα δυνατό κομμάτι από τον καινούριο τους δίσκο και με οπτικό θέαμα τριών επιπέδων (Ημιδιάφανη οθόνη μπροστά, Κίτρινα ποδήλατα πίσω, LED οθόνες πιο πίσω).
Το πρόγραμμα συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, με η χωρίς την ημιδιάφανη αυλαία μπροστά, με όλα τα γνωστά τραγούδια του συγκροτήματος, αλλά και με υλικό από τον νέο τους δίσκο «+10». Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς άλλωστε, αφού με αυτή τη σειρά των live, τα αδέρφια Παντελιά γιορτάζουν τα δέκα τους χρόνια στη δισκογραφία. Ο ήχος ήταν πραγματικά άψογος κάτι που βοηθούσε στο να απολαμβάνεις χωρίς ίχνος κούρασης τους δυνατούς ήχους του συγκροτήματος για τρεις και πλέον ώρες.
Το συγκρότημα κατάφερε να ξεσηκώσει το κοινό τόσο με την ενέργεια που μετέδιδαν από τη σκηνή, όσο και με τη διαδραστικότητά του η οποία έφτασε στο peak της όταν προέβαλαν στην οθόνη 2 ομάδες γνωστών ξένων τραγουδιών και το κοινό ψήφισε επιτόπου πως ήθελε να συνεχιστεί το πρόγραμμα!Δυστυχώς δεν επιλέχθηκε η ομάδα που ψήφισα εγώ (Φτου σου, δεν άκουσα Metallica) αλλά άκουσα διασκευές από Michael Jackson μέχρι Prodigy. Στη συνέχεια το συγκρότημα επέστρεψε στο δικό του υλικό επιλέγοντας να τελειώσει το live με «εικονικές συμμετοχές» του Βασίλη Καζούλη, της Δήμητρας Γαλάνη και των Τερμιτών οι οποίοι συνόδευαν τα Κίτρινα Ποδήλατα από την ημιδιάφανή τους οθόνη και βέβαια το «Θα πάρω φόρα» και το «Μη μ’ αγγίζεις» ώστε να εξασφαλιστεί ότι όλοι όσοι είμασταν στην Αρχιτεκτονική θα φύγουμε ιδρωμένοι!
Δεν θυμάμαι να έχω δει ποτέ τόσο προσεγμένη παραγωγή από ελληνικό συγκρότημα. Ο Γιώργος και ο Αλέξανδρος Παντελιάς, δείχνουν να σέβονται στο έπακρο το κοινό τους στήνοντας live προσεγμένα και στην παραμικρή τους λεπτομέρεια!
Εάν ψάχνεις να δεις κάτι πραγματικά καλό, οι εμφανίσεις των Κίτρινων Ποδηλάτων κάθε Παρασκευή και Σάββατο στην Αρχιτεκτονική, είναι Must See! Θα με θυμηθείς και θα πιεις κι ένα σφηνάκι και για μένα! Ναι;
Σχετικό θέμα