Ο θεσμός του Rock N Roll Hall Of Fame
Το Rock 'N' Roll Hall Of Fame είναι ένας θεσμός της μουσικής βιομηχανίας, ένα μουσείο για το rock 'n' roll που ξεκίνησε ο Ahmet Ertegun το 1983 και τώρα πια περιλαμβάνει διάφορα είδη μουσικής και όχι μόνο rock 'n' roll, με έδρα στο Cleveland. Είναι ένας θεσμός που συνδέεται με την εμπορική πτυχή της μουσικής, που όταν προσπαθείς να τη βάλεις σε πλαίσια και κουτάκια χάνει τη μαγεία της. Η ουσία είναι πως αν τον αποδομήσεις και αντιληφθείς ποια τεράστια και επιδραστικά ονόματα λείπουν από το Hall Of Fame, τελικά χάνει την αξία του. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα πανηγύρι, όπως είναι δηλαδή τα Oscars, με σκοπιμότητες, χαρτογιακάδες και χρυσόσκονη, καθώς και αμφιλεγόμενη ψηφοφορία κεκλεισμένων των θυρών.
Παραμένει μία γιορτή όμως, ιδιαίτερα ευχάριστη για να τη παρακολουθήσεις, στην οποία τα τελευταία χρόνια συμμετέχει και κόσμος εκτός της μουσικής βιομηχανίας ως θεατές, με συγκεκριμένο αριθμό εισιτηρίων. Έτσι λοιπόν παρά τις διαφωνίες μου για το υπόβαθρό και την ουσιαστική σημασία του RORHOF, κάθε χρόνο από μικρός καταλήγω να παρακολουθώ ποιοι θα εισαχθούν στο RORHOF κυρίως για να τους δω να τραγουδάνε, να παίζουν και να τζαμάρουν με αγαπημένους καλλιτέχνες μέσα σε ένα εορταστικό κλίμα.
Φέτος , η «τάξη του 2021» όπως την ονομάζουν, απαρτίζεται από τους Performers: Tina Turner, Carole King, The Go-Go’s, JAY-Z, Foo Fighters, Todd Rundgren, αυτούς που βραβεύτηκαν με το Early Influence Award: Kraftwerk, Charley Patton, Gil Scott-Heron, το Musical Excellence Award: LL Cool J, Billy Preston, Randy Rhoads αλλά και το Ahmet Ertegun Award: Clarence Avant. Δεν αξίζει να γίνουμε κυνικοί ή χαιρέκακοι και να σχολιάσουμε το πόσο αξίζει ο κάθε καλλιτέχνης από τους προαναφερθέντες να είναι μέσα στο HoF, όμως αξίζει να μείνουμε στην πρώτη κυρία από τους Performers, τη βασίλισσα του rock 'n' roll, την Tina Turner.
Tina Turner
Η Tina κατάφερε να φτάσει στη κορυφή σε μια ανδροκρατούμενη βιομηχανία - όσο κλισέ και αν ακούγεται - και να ξεπεράσει τον εαυτό της αλλά και τα εμπόδια που της έβαζαν λοιποί μεγαλοκαρχαρίες της δισκογραφίας λόγω της καταγωγής της. Πολλές δεκαετίες πριν το #metoo, η Tina Turner έδωσε τη δική της μάχη με τη κακοποίηση ενάντια στον άντρα της και μουσικό της μέντορα, τον Ike Turner, και νίκησε. Ήταν καινοτόμο μία μαύρη καλλιτέχνης να εκτοξευθεί στη κορυφή του κόσμου με το "Private Dancer", με τεράστια προβολή για δημοσιότητα, κερδίζοντας εξώφυλλα στον μουσικό τύπο της εποχής. Ήταν πια ισάξια με όλους τους frontmen του rock (Mick Jagger, David Bowie, Rod Stewart). Αν και είχε ήδη μπει στο RORHOF με τη μουσική της συνεισφορά ως Ike & Tina Turner, η παρουσία της Tina στο Rock Hall ως solo καλλιτέχνης είναι μία ακόμα νίκη που της άξιζε. Είναι μία επικύρωση της προσπάθειάς της που άργησε πολύ.
Έχοντας σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις μετά την τελευταία της περιοδεία το 2008, η Tina δεν βρέθηκε στο Cleveland για να τραγουδήσει και να χορέψει στη σκηνή, αλλά παρέλαβε το βραβείο της με video μήνυμα, λέγοντας απλά «Αν ακόμα μου δίνουν βραβεία κάτι πρέπει να έκανα σωστά!». Έτσι δυστυχώς δεν είχαμε τη δυνατότητα να απολαύσουμε την ενέργεια και το πάθος της στη σκηνή, που παραμένει κάτι σπάνιο. Φήμες λένε μάλιστα πως ο Mick Jagger δανείστηκε πολλές από τις χορευτικές της κινήσεις, αν και επίσημα δεν το έχει παραδεχτεί ποτέ ο ίδιος.
Μπορεί η καριέρα της να ξεκίνησε αφού πέρασε τα 40, όμως αυτό δεν την εμπόδισε να περιοδεύσει παντού (μας είχε επισκεφθεί και εμάς στο γήπεδο της ΑΕΚ στη Ν. Φιλαδέλφεια το 1990), να ξεπεράσει τα όρια που είχαν τεθεί για μία rockstar και να τα επαναπροσδιορίσει μέχρι την αποχώρησή της από τη σκηνή. Ακόμα ασχολείται με τη μουσική, αν και με τους δικούς της ρυθμούς πια στα 81 της και το τελευταίο της Project είναι το "Tina: The Tina Turner Musical". Η αναγνώριση στο RORHOF δεν αποδεικνύει κάτι που δεν ήταν προφανές έως τώρα: Ό,τι κι αν είναι το RORHOF, είτε ένας αλλοιωμένος μουσικός θεσμός είτε ένα μουσείο αναμνήσεων και ιστορίας, η Tina άνηκε εκεί πολλές δεκαετίες τώρα.
