Είναι δυνατόν μια παράσταση να παίζει για δέκατη τέταρτη σεζόν; Κι όμως είναι, όταν μιλάμε για το «Σεσουάρ Για Δολοφόνους», την κωμωδία των Mπρους Τζόρνταν και Μέριλιν Έιμπραμς που επιστρέφει έπειτα από εννέα χρόνια για να χαρίσει στο αθηναϊκό κοινό στιγμές γέλιου σε μια περίοδο που το έχουμε ανάγκη περισσότερο από κάθε φορά.
Η αλήθεια είναι πως από μικρή άκουγα για την παράσταση αυτή και ήθελα να την παρακολουθήσω, για να καταλάβω σε τι οφείλεται η επιτυχία της, γιατί έχει τόση απήχηση στο κοινό με διαφορετικούς συνδυασμούς και καστ ηθοποιών κάθε φορά. Φέτος επιστρέφει με μια πολύ ιδιαίτερη σύνθεση. Έξι ταλαντούχοι ηθοποιοί ενώνουν τις δυνάμεις τους μας ψυχαγωγούν με τον καλύτερο τρόπο.
Για όσους δεν γνωρίζουν, το «Σεσουάρ Για Δολοφόνους» είναι μια ευφυής κωμωδία με έντονο το διαδραστικό στοιχείο, αφού η έκβαση της ιστορίας εξαρτάται κάθε φορά από την απόφαση του κοινού. Το κοινό από τα μέσα της παράστασης καλείται να παίξει τον ρόλο του ερευνητή και να συμβάλει στην εξιχνίαση μιας ανθρωποκτονίας που έλαβε χώρα κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες πάνω από το κομμωτήριο του Τόνυ Λέπουρα. Όλοι όσοι βρίσκονται στο κομμωτήριο τη δεδομένη στιγμή θεωρούνται ένοχοι και κρατούνται για ανάκριση. Η διαδικασία που ακολουθείται για τη λύση του μυστηρίου θυμίζει επιτραπέζιο παιχνίδι και δημιουργεί όλο και πιο έντονα την επιθυμία στο κοινό να συμμετέχει.
Το χαρακτηριστικό αυτό της παράστασης σε συνδυασμό με το ανανεωμένο και προσαρμοσμένο στη σύγχρονη εποχή κείμενο, με σχόλια και αιχμές για τη σκληρή καθημερινότητα που βιώνουμε, συνθέτουν μια επιτυχημένη παράσταση. Το γέλιο είναι ίσως ο σημαντικότερος λόγος προσέλευσης του κοινού, αφού πια αποτελεί πολυτέλεια!
Οι ερμηνείες των ηθοποιών με τις υπερβολές που επιβάλλει ο εκάστοτε ρόλος ήταν άμεσες και άρτιες, με εκείνες των Ιωάννη Απέργη και Χάρη Χιώτη να ξεχωρίζουν, αφού πρόκειται πραγματικά για δυο πολύ ταλαντούχους ηθοποιούς. Ο Δημήτρης Μακαλιάς και ο Ζήσης Ρούμπος παντρεύουν με επιτυχία στοιχεία του ιδιαίτερου χιούμορ τους προσδίδοντας έναν άλλον αέρα στους ρόλους τους, η Δανάη Μιχαλάκη μας αποδεικνύει για ακόμη μια φορά πως μπορεί να διαχειριστεί εξαιρετικά οποιασδήποτε υφής ρόλο. Τέλος, η Τζένη Θεωνά, συνδυασμός ταλέντου και τρέλας, έρχεται να συμπληρώσει αυτή την ετερόκλιτη παρέα με μια πολύ καλή ερμηνεία!
Αν και οι διαδραστικές παραστάσεις με φέρνουν σε αμηχανία, μπορώ να πω ότι αφέθηκα, χαλάρωσα και γέλασα. Κατάλαβα σε τι οφείλεται η επιτυχία της παράστασης, κι αυτό είναι το βήμα το οποίο δίδεται στο κοινό, η αμεσότητα και το αυτοσχεδιαστικό στοιχείο, που δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση και όχι σε μια παράσταση. Κι απέναντί σου δεν έχεις έξι ρόλους, αλλά έξι εξωπραγματικές περσόνες, όπως εκείνες που υπάρχουν δίπλα μας στην καθημερινότητά μας!
Συντελεστές:
Ιωάννης Απέργης, Τζένη Θεωνά, Δημήτρης Μακαλιάς, Δανάη Μιχαλάκη, Ζήσης Ρούμπος, Χάρης Χιώτης
Απόδοση-Διασκευή: Θοδωρής Πετρόπουλος
Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ανθούλα Ευκαρπίδου
Σκηνικά-Κοστούμια: Αρετή Μουστάκα
Βοηθός σκηνογράφου: Φραντζέσκα Μπούτση
Μουσική επιμέλεια: Ο θίασος
Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης
Γραφιστική επιμέλεια: The Button
Σχεδιασμός Φωτισμού: Χριστίνα Θανάσουλα
Παραγωγή: Τεχνηχώρος.
Τετάρτη έως Κυριακή, στο Θέατρο Λαμπέτη