Περνάω καθυστερημένα ξανά την '80-'90s φάση μου. Ναι, το ξέρω ότι την πρόλαβα και την έζησα και τότε. Και στο σχολείο και στις βόλτες με αγαπημένες μουσικές και ταινίες.
Μεγαλώνω. Σοβαρή παρατήρηση και διαπίστωση. Δεν με πειράζει ο χρόνος που περνάει, αλήθεια. Μαθαίνω νέα πράγματα και γίνομαι σοφότερος (έτσι νομίζω τουλάχιστον, για τους γύρω μου δεν παίρνω κι όρκο). Όμως με ενοχλεί που έχει απομακρυνθεί μια ολόκληρη εποχή, τόσο μα τόσο ανέμελη.
Βρίσκω χρόνο κι ακούω παλιές μουσικές, βλέπω παλιές ταινίες (τις πιο πολλές τις είχα δει τότε σε πρώτη προβολή) από εκείνη την περίοδο. Την ανέμελη! Είδα αυτές τις μέρες το Reservoir Dogs, το Trainspotting, το Reality Bites, το Ghost World, το Almost Famous, το Clerks, το Singles, το Kids, το The Crow, το Donnie Darko. Κράτησα για το τέλος το High Fidelity (αγαπημένη και λατρεμένη). Εκεί, λοιπόν, ο πρωταγωνιστής Rob Gordon από το πρώτο πλάνο θέτει το ερώτημα: "What came first, the music or the misery?" Άραγε, τι ήρθε πρώτα; Η μουσική ή η μελαγχολία;
Το φθινόπωρο σε κάθε μορφή του, βροχερό ή μη, κουβαλάει μαζί του την μελαγχολία του χειμώνα που ακολουθεί. Η παρατεταμένη οικονομική κρίση που ακολουθήθηκε από μια υγειονομική κρίση μάς έχουν οδηγήσει και σε κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική αμφισβήτηση.
Όταν τα πάντα δείχνουν «νεφελώδη» και μη ξεκάθαρα, ακολουθώ το δρόμο της μουσικής. Κι επειδή, κακά τα ψέματα, η μουσική είναι και ανάμνηση, βάζω μουσικές από τότε. Της ανέμελης περιόδου.
Έτσι κι αλλιώς, η μουσική νικάει πάντα...
Τα τραγούδια αυτής της Κυριακής
1. Pulp - Common People
2. Bruce Springsteen - I'm On Fire
3. Guns N' Roses - November Rain
4. Nirvana - About A Girl
5. Liquido - Narcotic
6. Green Day - Basket Case
7. The Offspring - Pretty Fly For A White Guy
8. Run-DMC ft. Aerosmith - Walk This Way
9. Field Mice - Sensitive
10. Placebo - The Bitter End
11. Pixies - Where Is My Mind
12. Archive - Again