Για δεύτερη σερί χρονιά η πανδημία του κορονοϊού άφησε ανεξίτηλο σημάδι σε κάθε έκφανση της κοινωνικής και πολιστικής δραστηριότητας. Ωστόσο, το τοπίο στον χώρο του κινηματογράφου για το 2021 διαφοροποιήθηκε σημαντικά σε σχέση με το 2020. Αρκετές ταινίες και σημαντικά blockbusters που είχαν πέρυσι αναβληθεί τελικώς προβλήθηκαν φέτος, έστω και σε περιορισμένες κινηματογραφικές προβολές, γεγονός που έδωσε μια – μάλλον πλαστή – αίσθηση υπερπροσφοράς. Σε αυτό συνετέλεσε και η πληθώρα επιλογών για streaming, καθώς πλέον κάθε μεγάλο στούντιο είτε συνεργάζεται απευθείας με κάποια πλατφόρμα είτε έχει φτιάξει τη δική του. Οπότε, όταν λέμε «κινηματογράφος», μάλλον θα εννοούμε στο εξής «ταινίες και σειρές», «σινεμά και streaming» ή τέλος πάντων ένα μείγμα αυτών.
Μέσα και σε αυτή τη χρονιά απολαύσαμε όμορφες κινηματογραφικές ιστορίες, που μας ψυχαγώγησαν, μας έκαναν να γελάσουμε, να κλάψουμε ή να προβληματιστούμε. Σε αυτό το άρθρο καταγράφουμε τις επτά που ξεχωρίσαμε και σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα να ανακαλύψετε, αν φυσικά δεν το έχετε κάνει ήδη.
Πολλές ευχές από τους κινηματογραφόφιλους του MixGrill, με την πεποίθηση ότι ο κινηματογράφος που (το) αξίζει θα συνεχίσει να υπάρχει σε κάποια μορφή στο μέλλον.
Promising Young Woman
Ελληνικός τίτλος: Υποσχόμενη Νέα Γυναίκα
Ξεκίνησε να προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες στις 17 Ιουνίου 2021.
Επιλογή του Ορέστη Καζασίδη
Μια νεαρή γυναίκα με παρελθόν τραυματισμένο λόγω σεξουαλικής κακοποίησης έχει αναπτύξει μια ιεροτελεστία: μια φορά την εβδομάδα μεταμφιέζεται σε μια προκλητική περσόνα, επισκέπτεται κάποιο μπαρ και περιμένει ένα ανδρικό αρπακτικό να τσιμπήσει το δόλωμα.
Από το γλυκό συνεσταλμένο κορίτσι που υποδύεται συνήθως, η Carey Mulligan μεταμορφώνεται σε μια αιθέρια ύπαρξη βγαλμένη από υγρά ανδρικά όνειρα και θεμελιώνει την πιο ουσιαστική ταινία με θεματική που εκπορεύεται από το κίνημα #MeToo. Ξεκινώντας από μια πολύ απλή και εν δυνάμει αθώα εναρκτήρια σκηνή, η σκηνοθέτιδα Emerald Fennell οικοδομεί ένα πολυεπίπεδο δημιούργημα που θα σε ξαφνιάσει σε κάθε στροφή του, ό,τι κι αν περιμένεις. Μάλιστα, η Fennell βραβεύτηκε με το Oscar Πρωτότυπου Σεναρίου, χάνοντας τα βραβεία Σκηνοθεσίας και Ταινίας από τη Chloé Zhao του "Nomadland".
Το "Promising Young Woman" φλερτάρει αναπόδραστα με τον διδακτισμό, αλλά φροντίζει να μην ξεπεράσει ποτέ τη γραμμή. Χωρίς να περιορίζει ή να περιχαρακώνει τη θεματική της, η Fennell μιλάει τόσο για τη γυναικεία κακοποίηση όσο και για τη συγκάλυψη, τη δημιουργία άλλοθι, αλλά και την κουλτούρα ατιμωρησίας που τελικά τροφοδοτεί και αναπαράγει την κακοποιητική συμπεριφορά. Αποτελεί μια ξεχωριστή κινηματογραφική δημιουργία που θα σημαδέψει όχι απλώς μια χρονιά αλλά μία ολόκληρη εποχή. Διαβάστε περισσότερα για την ταινία στο αναλυτικό μας άρθρο.
No Time To Die
Ξεκίνησε να προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες στις 30 Σεπτεμβρίου 2021.
Επιλογή του Ραφαήλ Αντωνιάδη
Το "No Time to Die" είναι μια ταινία γεμάτη δράση, με καλοδουλεμένα οπτικά εφέ, εξαιρετική μουσική δια χειρός Hans Zimmer και μια ακόμα καλή ερμηνεία από τον Daniel Craig, την τελευταία του ως James Bond. Παράλληλα, ο Rami Malek ενσαρκώνει με απόλυτη επιτυχία τον τρομακτικό αντίπαλό του. Όμως, αυτό που κάνει την ταινία του Cary Joji Fukunaga να ξεχωρίζει είναι πως για πρώτη φορά η γυναίκα βγαίνει από το παρασκήνιο και συμβαδίζει μαζί με τον γνωστό πράκτορα.
Η Léa Seydoux που ενσαρκώνει για άλλη μια φορά την Madeleine η οποία έχει «πάρει τα μυαλά» του James Bond, η Naomie Harris που υποδύεται και πάλι την Moneypenny και η εκθαμβωτική Ana de Armas ως Paloma κλέβουν αρκετή από την αίγλη του Bond. Αυτή που κατά κάποιο τρόπο τον εκθρονίζει είναι η Nomi της Lashana Lynch, η νέα πράκτορας 007. Μάλιστα, μετά από απαίτηση του σκηνοθέτη και με σκοπό να δώσει τη δική της γυναικεία οπτική, προστέθηκε στην σεναριακή ομάδα η Phoebe Waller-Bridge, δημιουργός και πρωταγωνίστρια του άκρως φεμινιστικού "Fleabag".
Ο Fukunaga έβαλε το λιθαράκι του, κάνοντας μια καλή αρχή για την ισότητα στις κατεξοχήν «ανδρικές» ταινίες. Για την ακρίβεια έδειξε τον δρόμο όχι μόνο στα συντηρητικά μυαλά του χώρου, αλλά και σε όσους το προσπαθούν με τον λάθος τρόπο. Όπως δήλωσε: «είναι δύσκολο να αλλάξεις τον James Bond από την μία μέρα στην άλλη, αλλά σίγουρα μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο γύρω του και τον τρόπο που αυτός πρέπει να λειτουργεί σε αυτόν τον κόσμο». Η ταινία αποτελεί απόδειξη πως η λύση για την ισότητα στο σινεμά δεν αφορά πάντα το φύλο ή το χρώμα, αλλά πολλές φορές σημαντικό ρόλο παίζει ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζονται οι καταστάσεις.
Another Round
Ελληνικός τίτλος: Άσπρο Πάτο
Ξεκίνησε να προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες την 1η Ιουλίου 2021.
Επιλογή του Άρη Γάρου
Αν διάβαζες στην περιγραφή μιας ταινίας πως μερικοί φίλοι αποφάσισαν να κάνουν ένα πείραμα ανεβάζοντας καθημερινά την κατανάλωση σε αλκοόλ, το μυαλό σου αναπόφευκτα θα πήγαινε σε μια ταινία στο στυλ του "The Hangover". Όμως στο κινηματογραφικό σύμπαν του Thomas Vinterberg τα πράγματα δεν είναι ποτέ απλά. Έτσι και στο "Another Round" το αλκοόλ πρωταγωνιστεί άτυπα, καθώς στην πραγματικότητα αποτελεί μόνο το έναυσμα για να αναδυθούν στην επιφάνεια τα υπαρξιακά αδιέξοδα των πρωταγωνιστών της ταινίας.
Σε ακόμα μια ταινία του ο Vinterberg σκιαγραφεί τις αγωνίες των πρωταγωνιστών με έναν ευαίσθητο και διακριτικό τρόπο, χωρίς να τοποθετείται κριτικά, είτε με αρνητικό είτε με θετικό τρόπο, σχετικά με τα βιώματά τους. Ο Mads Mikkelsen είναι εξαιρετικός στο ρόλο του Martin. Η τελευταία δε σκηνή της ταινίας με τον χορό του μπαίνει σίγουρα στα highlights της καριέρας του και προσωπικά θα μου μείνει χαραγμένη στο μυαλό για πολλά χρόνια. Η σκηνή αυτή με τον λυτρωτικό και καθηλωτικό χορό είναι το επιστέγασμα μιας ταινίας που μιλάει ανοιχτά για εκείνα τα συναισθήματα που φοβόμαστε να αγγίξουμε και για εκείνες τις ανάγκες που διαρκώς καταπιέζουμε.
Nobody
Ελληνικός τίτλος: Κανένας
Ξεκίνησε να προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες στις 22 Ιουλίου 2021.
Επιλογή του Ραφαήλ Αντωνιάδη
Έξι χρόνια μετά το ιδιαίτερο λόγω κινηματογράφησης "Hardcore Henry", ο Ilya Naishuller επέστρεψε με ακόμη μία ταινία δράσης. Στο "Nobody" το σενάριο υπογράφει ο Derek Kolstad, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τις ταινίες "John Wick", εκτοξεύοντας τις προσδοκίες μου όσον αφορά τη δράση. Εκ του αποτελέσματος, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι η ταινία τις ικανοποίησε στο έπακρο.
Καλογυρισμένες σκηνές δράσης με ανοιχτά πλάνα και ένας πρωταγωνιστής που δύσκολα περνάει απαρατήρητος. Ο Bob Odenkirk ξεδιπλώνει το υποκριτικό του ταλέντο και ενσαρκώνει έναν χαρακτήρα διαφορετικό για τα δικά του δεδομένα. Ο Hutch Mansell, τον οποίο υποδύεται, είναι ένας φαινομενικά φιλήσυχος μεσήλικας, που ξεθάβει το καλά κρυμμένο του παρελθόν και μετατρέπεται σε μια πολεμική μηχανή για να προστατέψει την οικογένειά του. Από την μία, φαίνεται να μη θέλει να βρεθεί σε μπελάδες. Από την άλλη, εφόσον δεν μπορεί να το αποφύγει, δείχνει να το απολαμβάνει.
Εκ πρώτης όψεως τo "Nobody" είναι μια αντιγραφή του "John Wick", με κύρια διαφορά ότι εδώ έχουμε έναν πιο ανθρώπινο πρωταγωνιστικό χαρακτήρα. Πέρα από το γεγονός ότι έχει οικογένεια, ο τρόπος προσέγγισης του Hutch στις σκηνές δράσης είναι αρκετά ρεαλιστικός, σε αντίθεση με τον Wick που έμοιαζε με μια κουλ καλοκουρδισμένη άτρωτη μηχανή.
Στη θέση του "Nobody" σε αυτή τη λίστα θα μπορούσε να βρίσκεται η ταινία "Kate", ωστόσο, έχασε στις λεπτομέρειες.
Bo Burnham: Inside
Ελληνικός τίτλος: Μπο Μπέρναμ: Από Μέσα
Ξεκίνησε να προβάλλεται αποκλειστικά μέσω Netflix στις 30 Μαΐου 2021.
Επιλογή του Ορέστη Καζασίδη
Ο Bo Burnham πέρασε δημιουργικά τον εγκλεισμό κατά τη διάρκεια των πρώτων κυμάτων της πανδημίας, παρουσιάζοντας τον Μάιο ένα σόου 90 λεπτών με μουσικές, τραγούδια και σκετς δικής του έμπνευσης και εκτέλεσης. Το "Inside" κατακλύζεται από πληθώρα συναισθημάτων, εναλλαγές διάθεσης, συνδυάζοντας τον κοινωνικό σχολιασμό με τη βαθιά ενδοσκόπηση. Ένα σημαντικό κομμάτι της αρνητικής κριτικής που δέχθηκε ο Burnham ήταν ότι υποδύεται έναν χαρακτήρα που δεν είναι ο ίδιος. Όμως, οφείλω να ενημερώσω τους αρνητές του ότι αυτό ακριβώς ονομάζεται υποκριτική. Και το "Inside" του, όσο κι αν φαντάζει αυτοσχέδιο, είναι σχεδιασμένο στην εντέλεια, σεναριακά και σκηνογραφικά.
Ίσως να μην γνωρίζετε τον Bo Burnham από κάποιο προηγούμενο μουσικό stand up σόου του, να μην παρακολουθήσατε τη συγκλονιστική ταινία "Eighth Grade" που έγραψε και σκηνοθέτησε (η οποία ξέφυγε με κάποιον μαγικό τρόπο από τα τσακάλια των ελληνικών εταιρειών διανομής), ούτε να τον προσέξατε στο "Promising Young Woman" (δείτε παραπάνω ή εδώ). Όποια κι αν είναι η στάση σας απέναντι στην πανδημία – ανάλαφρη ή σκληρή – το "Inside" έχει σίγουρα κάτι για εσάς. Θεωρώντας φυσικά δεδομένο ότι σας ενδιαφέρει να χαχανήσετε πάνω από καυστικά σχόλια για τον ρόλο του ίντερνετ, για τον τρόπο που δουλεύει ο κόσμος ή για τη δική σας θέση στη σύγχρονη κοινωνία.
Free Guy
Ξεκίνησε να προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες στις 12 Αυγούστου 2021.
Επιλογή του Ραφαήλ Αντωνιάδη
Το "Free Guy" είναι μια διασκεδαστική ταινία που μας ταξιδεύει στον ψηφιακό κόσμο ενός βιντεοπαιχνιδιού ρόλων και επικεντρώνεται σε ένα NPC (Non-Player Character) με το όνομα Guy. Τον Guy ενσαρκώνει ο Ryan Reynolds, τον οποίο εδώ και καιρό έχουμε συνηθίσει σε κωμικούς ρόλους. Έτσι και εδώ, ο ήρωας είναι κάπως γκαφατζής, αν και αποκτά κάποια σοβαρότητα όπου αυτό χρειάζεται.
Τα οπτικά εφέ της ταινίας είναι τόσο καλοφτιαγμένα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν έμπνευση για τις επερχόμενες live action μεταφορές animated ταινιών της Disney. Το τελικό αποτέλεσμα απέχει ελάχιστα από την καλύτερη φαντασία οποιουδήποτε δημιουργού εικονικής πραγματικότητας. Ένας ρεαλιστικός κόσμος που σου προσφέρει εικονικές επιλογές πατώντας ένα κουμπί ή απλά φορώντας τα γυαλιά σου (όπως συμβαίνει στην ταινία). Για παράδειγμα, όσο και να προσπάθησε το εξαιρετικό "Ready Player One" του Steven Spielberg, το αποτέλεσμα έμοιαζε ψεύτικο.
Το "Free Guy" περνάει και το δικό σημαντικό μήνυμα: ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να είναι κλεισμένοι σε καλούπια και να ακολουθούν συγκεκριμένες νόρμες, αλλά ο καθένας θα πρέπει να ακολουθεί τον δρόμο που εκείνος θέλει και όχι αυτόν που του δείχνουν οι άλλοι.
Le Bal Des Folles / The Mad Women's Ball
Ελληνικός τίτλος: Ο Χορός Των Τρελών Γυναικών
Ξεκίνησε να προβάλλεται αποκλειστικά μέσω Amazon Prime στις 17 Σεπτεμβρίου 2021.
Επιλογή του Ορέστη Καζασίδη
Όταν μια νεαρή γυναίκα εκμυστηρεύεται στην οικογένειά της ότι μπορεί να επικοινωνήσει με πνεύματα, οδηγείται σε ίδρυμα. Το Παρίσι του 19ου αιώνα, που λειτουργεί ως φόντο της ιστορίας, θεωρείται σήμερα κοιτίδα ιδεών και πρωτοπορίας, πιθανώς εξαργυρώνοντας εναπομείναντα υψηλότοκα γραμμάτια από τον Διαφωτισμό. Ωστόσο, συχνά αποσιωπούνται οι ιστορίες των ανθρώπων πάνω στις ζωές των οποίων βασίστηκε η επιστημονική πρόοδος. Εν προκειμένω, το ίδρυμα είναι το διάσημο – ή διαβόητο – Νοσοκομείο Pitié-Salpêtrière, στο οποίο αναπτύχθηκαν και θεμελιώθηκαν θεωρίες παθολογίας, νευρολογίας και ψυχιατρικής, με το πέρασμα του Sigmund Freud ως φοιτητή να καταγράφεται ως απόδειξη της ρηξικέλευθης έρευνας που διεξαγόταν στις εγκαταστάσεις του. «Ο Χορός των Τρελών Γυναικών» διηγείται μια από αυτές τις ιστορίες, βασισμένη σε πρόσφατο βιβλίο της Victoria Mas και δραματοποιημένη για τον κινηματογράφο.
Η σκηνοθέτιδα Mélanie Laurent ανοίγει μια χαραμάδα για να παρακολουθήσουμε τις ζωές των έγκλειστων γυναικών, που είχαν διαγνωστεί με «υστερία» (ένας γενικός όρος που μάλλον περιέγραφε όσα γυναικεία συναισθήματα αδυνατούσε να συλλάβει ο κατ' εξοχήν ανδρικός εγκέφαλος των επιστημόνων της εποχής) και χρησίμευαν ως πειραματόζωα. Η συγκλονιστική Lou de Laâge στον πρωταγωνιστικό ρόλο πλάθει έναν πολυσχιδή χαρακτήρα και τονίζει τα διαχρονικά στοιχεία της ιστορίας, η οποία καταλήγει ένα φεμινιστικό μανιφέστο που υπόσχεται ότι θα προσβάλλει ιεροκήρυκες και τυφλούς οπαδούς ανήθικων ιδεών. Διαβάστε περισσότερα για την ταινία στο αναλυτικό μας άρθρο.