Ενημερωθήκαμε, προετοιμαστήκαμε και περιμέναμε την Τρίτη 5/4 με ανυπομονησία. Οι Motorama από το Rostov-on-Don της Ρωσίας θα εμφανίζονταν στο θέατρο Λιθογραφείο της Πάτρας. Έτσι και έγινε.Support στους Ρώσους έκαναν οι Πατρινοί Playground Noise. Η μπάντα αυτή ανεβαίνει συνεχώς στις προτιμήσεις μας και το κάθε live τους είναι εγγυημένα επιτυχημένο. Με βασικό ήχο αυτό της ηλεκτρικής κιθάρας, φωνητικά με συναίσθημα και τα τραγούδια από τον ομώνυμο δίσκο τους μας «ζέσταναν» μέχρι να υποδεχτούμε το «πρώτο όνομα».
«Πρώτο όνομα», λοιπόν, οι Motorama. Ο χαρακτηρισμός αυτός, όμως, ισχύει μόνο για το line-up. Η εμφάνισή τους δεν έδειχνε τίποτα κακώς επιτηδευμένο, τίποτα υπερφίαλο. Το κενό που δημιουργείται μεταξύ του μουσικού και του θεατή δεν καλύφθηκε μόνο από τη μουσική τους αλλά και από τη διάθεσή τους. Ήρθαν κοντά στο κοινό χωρίς καν να μας απευθυνθούν κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους – παρά μόνο στο τέλος όταν μας ευχαρίστησαν. Και το κοινό τους το ανταπόδωσε με θερμά χειροκροτήματα, τα οποία οδήγησαν στο πρώτο και στο δεύτερο encore.
Οι post-punk ήχοι των Motorama διαχύθηκαν στο Λιθογραφείο μέσα από τραγούδια από το ντεμπούτο δίσκο τους με τίτλο “Alps” (2010) αλλά και από τα EP’s που έχουν κυκλοφορήσει. Κάποιοι από το κοινό τους γνώρισαν εκεί για πρώτη φορά, άλλοι, όμως, ήξεραν τους στίχους και τραγουδούσαν μαζί με τον Vlad Parshin τα γνωστότερα τραγούδια τους: “Alps”, “Warm Eyelids”, “Ghost”, “Wind in her hair”. Εκτός από τα δικά τους κομμάτια, οι Motorama παρουσίασαν μια δυνατή διασκευή του “Race for the prize” των Flaming Lips. Ο τραγουδιστής Vlad Parshin με την ιδιαίτερη σκηνική του παρουσία εξίταρε το κοινό και πραγματικά καταλάβαινες πόσο το ένιωθε εκείνη τη στιγμή. Οι Motorama είναι σίγουρα επηρεασμένοι, όπως και πολλοί άλλοι, από τους post-punk ήχους συγκροτημάτων, όπως οι Joy Division, αλλά προτείνουν μια νέα πλευρά αυτής της μουσικής. Την προσαρμόζουν με απόλυτη επιτυχία στην εποχή τους και δεν μένουν προσκολλημένοι στο παρελθόν.
Ο χώρος που φιλοξένησε αυτή τη συναυλία (θέατρο Λιθογραφείο) ταίριαζε απόλυτα με τη μουσική και το ύφος των Motorama. Το μεγάλο παράθυρο πίσω από τη σκηνή, με θέα στα (όχι απαραίτητα καλαίσθητα) κτίρια της πόλης, έδινε μια δόση old school και industrial αίσθησης στο όλο σκηνικό. Τελικά, εκτός από τη μουσική τους μου άρεσε η ανεπιτήδευτη εμφάνιση τους, ο χώρος της συναυλίας και το πόσο ταίριαξε με την εμφάνιση αυτή, το ότι με μικρό χρηματικό αντίτιμο (10 και 15 ευρώ) είδαμε ένα ανερχόμενο συγκρότημα που κατά πάσα πιθανότητα θα έχει μεγάλη εξέλιξη, η ιδιαίτερη σκηνική παρουσία του τραγουδιστή και το λούτρινο κεφάλι μιας λευκής τίγρης που κοσμούσε το KORG! (και περιβαλλοντικό μήνυμα παρακαλώ).
Θα ήθελα να δω περισσότερο κόσμο να στηρίζει αυτές τις εμφανίσεις αλλά θα ρίξω το φταίξιμο στην οικονομική κρίση.