Όλα γίνονται για ένα καλοκαίρι με τη Νεφέλη

Έναν χρόνο πριν γνωρίσαμε τον κόσμο της και τον αγαπήσαμε από το πρώτο κιόλας άκουσμα. Δροσερό, όπως κι εκείνη, το ακούγαμε ξανά και ξανά. Με μουσική που σου κολλάει και με στίχους που αγγίζουν κατευθείαν το πιο κρυφό σου συναίσθημα. Ο λόγος φυσικά για τη Νεφέλη Φασούλη, με την οποία συνομιλήσαμε με αφορμή τις δύο εμφανίσεις της στο Gazarte Roof Stage. 

MixGrill: Νεφέλη, χαίρομαι πολύ που έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε αυτή την κουβέντα. Νομίζω η πρώτη φορά που σε άκουσα ήταν στον Ιανό μαζί με τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο και τον Christian Ronig. Εκτός από τη φωνή σου μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον η γλυκύτητά σου και η συστολή σου. Αν σου ζητούσα να παρουσιάσεις τον εαυτό σου αξιοποιώντας μερικές από τις παρακάτω λέξεις, τι θα μας έλεγες για σένα; (Παγκράτι, βιολί, τραγούδι, Νομική, Βόλτες).

Νεφέλη Φασούλη: Είμαι η Νεφέλη Φασούλη, είμαι τραγουδίστρια και στον ελεύθερό μου χρόνο, ασχολούμαι με τα νομικά. Ακούγεται αστείο, αλλά πράγματι αυτό συμβαίνει. Το βιολί ήταν η πρώτη μου ενασχόληση με τη μουσική στο δημοτικό, αλλά πολύ σύντομα έκανε πέρα για να χωρέσουν οι υπόλοιπες αγάπες μου, το τραγούδι και η χορωδία. Αυτήν την περίοδο κάνω μόνο μουσική σαν επάγγελμα και αυτό με κάνει πολύ ευτυχισμένη. Μεγάλωσα και ζω στο Παγκράτι που το αποκαλώ το χωριό μου, αφού γνωρίζω τους πάντες και η βόλτα στην πλατεία του «χωριού» είναι απλή καθημερινότητα. 

MG: Μίλησέ μας, πιο συγκεκριμένα, για τη σχέση σου με τη μουσική. Πώς γνωρίστηκες μαζί της; Πώς κατάλαβες ότι θέλεις να ακολουθήσεις το τραγούδι;

Ν.Φ.: Ότι θα το ακολουθήσω για πάντα το κατάλαβα πριν από δυο-τρία χρόνια, τόση σιγουριά πια! Ξέρω όμως ότι ήδη από την Τετάρτη δημοτικού σε ένα μάθημα μουσικής στο σχολείο τραγούδησα και ένιωσα το σκίρτημα, το πρώτο ψήγμα ενθουσιασμού, όταν συνειδητοποίησα ότι μπορώ και πατάω ακριβώς πάνω στις νότες με τη φωνή μου. Από τότε τραγουδούσα με κάθε ευκαιρία, σε γιορτές, τραπέζια, εκδηλώσεις και έμαθα να ζω με αυτό. Μεγαλώνοντας, υποσυνείδητα το κυνηγούσα με διάφορους τρόπους,  φεστιβάλ, φοιτητικές μπάντες, μέχρι που εξελίχθηκε σε κανονική δουλειά.

ΜG: Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Φοίβο Δεληβοριά; 

MG: Δεν θα μπορούσα να μην σε ρωτήσω για την Ταράτσα του Φοίβου απ’ όπου σε γνώρισε και ο περισσότερος κόσμος. Ποια τα συναισθήματά σου για ένα πρότζεκτ που αγαπήθηκε όσο λίγα τα τελευταία χρόνια; Πώς αισθάνεσαι που ήσουν κομμάτι του; Τι εισέπραξες από αυτό;

Ν.Φ.: Η Ταράτσα του Φοίβου ήταν το πρότζεκτ που είχαμε όλοι ανάγκη στη ζωή μας, είτε ως ακροατές είτε ως μέλη του θιάσου, είτε ως καλεσμένοι. Ο Φοίβος δημιούργησε ένα μέρος στην Αθήνα, το οποίο λειτούργησε σαν όαση, τόσο μέσα στην ζούγκλα της πόλης, όσο και μέσα στο κλίμα ανασφάλειας και εσωστρέφειας που επέβαλλε το οικονομικοπολιτικό γίγνεσθαι στον θεατή τα τελευταία χρόνια. Ένα μέρος γεμάτο λάμψη, πούλιες και πούπουλα, στο οποίο απετάχθη κάθε ίχνος σοβαροφάνειας που τυχόν είχε απομείνει στην ελληνική μουσική σκηνή, έγινε η αφορμή για ειλικρινή και επίκαιρη σάτιρα, για να γραφτούν φρέσκα κείμενα και φρέσκια μουσική που μας αφορά, αλλά και για να ενωθεί ξανά όλο το ελληνικό ρεπερτόριο. Ήταν χαρά και τιμή μου που συμμετείχα, εξελίχθηκα πολύ ως περφόρμερ αφού άφησα πίσω τις συστολές μου και άνοιξα την καρδιά μου διάπλατα στην ταρατσο-οικογένεια.

MG: Έχοντας παρακολουθήσει αρκετές εμφανίσεις σου κι έχοντας ακούσει τον δίσκο σου δεν μπορώ να μην παρατηρήσω τη δυνατότητά σου (ίσως την βαφτίσω καλύτερα «ικανότητα») να ερμηνεύεις το ίδιο άρτια διαφορετικά είδη. Δεν αναφέρομαι μόνο στην τοποθέτηση της φωνής και τη χροιά, αλλά και στο σύνολο της ερμηνείας λαμβάνοντας υπόψη και το πώς το μεταδίδεις στο κοινό σου. Εσύ έχεις κάποιο αγαπημένο είδος, όταν ερμηνεύεις; Κομμάτια που προτιμάς, που σε γεμίζουν περισσότερο;

Ν.Φ.: Όχι δεν έχω αγαπημένο είδος, έχω αγαπημένα τραγούδια! Συνήθως τα επιλέγω με βάση πρώτα το περιεχόμενο και μετά το πώς εξυπηρετούν μουσικά το πρόγραμμα. Στην πραγματικότητα στόχος μου είναι να τραγουδήσω αυτά που δεν μπορώ να πω με απλά λόγια, και νομίζω από εκεί προέκυψε η ανάγκη μου να τα λέω όλα- όχι από ανάγκη από επίδειξη αλλά από την ανάγκη να συμπεριληφθεί κάθε πλευρά της ζωής και του ανθρώπινου συναισθήματος μέσα στο ρεπερτόριο μου, να αισθάνομαι ότι τραγουδάω «καθολικά», για όλους και για όλα.

MG: Και περνάω στον «Κόσμο Σου», τον πρώτο προσωπικό σου δίσκο, που μάς κέρδισε από την πρώτη στιγμή και έκανε το καλοκαίρι μας δροσερό. Μια συνεργασία, της οποίας όλοι οι συντελεστές έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. 

Ν.Φ.: Δεν ξέρω πώς να χωρέσω αυτά που αισθάνομαι για αυτή τη δουλειά σε αυτήν την απάντηση! Είναι το πρωτόλειο, το πρώτο μου παιδί. Πράγματι έδωσαν όλοι τον καλύτερο τους εαυτό και τους είμαι ευγνώμων. Πρώτα και κυρίαρχα απέναντι στον Φοίβο που τα έγραψε, έγραψε για μένα μπαίνοντας στη θέση μου, με τρομερή ενσυναίσθηση. Άλλα και όλοι όσοι έπαιξαν, μοιράστηκαν ένα πολύτιμο κομμάτι του εαυτού και του πνεύματος τους. Και τα παιδιά που τον κυκλοφόρησαν από τη United We Fly, έκαναν το ίδιο. Είναι ένας δίσκος που λέει όλη την αλήθεια για μένα, για αυτά που υπερασπίζομαι και για αυτά που παλεύω. Ο κόσμος μου με μια κουβέντα. Και ότι βρήκε τόση ανταπόκριση με συγκίνησε βαθιά, γιατί απ’ ό,τι φαίνεται είμαστε πολλοί. 

MG: Τις δύο πρώτες Παρασκευές του Ιούνη θα έχουμε τη δυνατότητα να σε ακούσουμε στο Roof Stage του Gazarte με τους αγαπημένους σου μουσικούς αλλά και με προσκεκλημένους έκπληξη, όπως διαβάζουμε. Μπορείς να μας δώσεις πολύ λίγα στοιχεία του τι πρόκειται να δούμε;

Ν.Φ.: Η παράσταση στο Gazarte ονομάζεται «Ένας χρόνος μετά» ή η «Επέτειος» αφού το δισκάκι μας έχει γενέθλια - ένας χρόνος ακριβώς από την κυκλοφορία που στην κυριολεξία μού άλλαξε τη ζωή. Θα τιμήσουμε λοιπόν τα δέκα τραγούδια του δίσκου, αφού έχω την τύχη να μπορώ να τα παίζω όλα στις εμφανίσεις μου. Το πρόγραμμα διανθίζεται από διασκευές που μου γεννήθηκε η επιθυμία να τις τραγουδήσω, είτε γιατί αποτέλεσαν έμπνευση για τον «κόσμο μου», είτε γιατί περιγράφουν γλαφυρά το σήμερα. Ο ήχος του σχήματος μου τείνει να είναι jazz-latin, αλλά θα έχει και τις εκπλήξεις του το πρόγραμμα μας, οπότε αναμένετε!

MG: Φαντάζομαι ότι είναι μεγάλη ανάσα που τα μουσικά και γενικά τα καλλιτεχνικά δρώμενα φαίνεται να λαμβάνουν χώρα κανονικά. Πώς ήταν η προηγούμενη ταραγμένη περίοδος για σένα;

Ν.Φ.: Την προηγούμενη περίοδο θα την χαρακτήριζα αδρανή. Πέρασα ένα διάστημα που δεν ήθελα να κάνω κάτι, έπεσα με τα μούτρα στην τεμπελιά και απλά παρατηρούσα τον κόσμο και αυτό που συνέβαινε. Για την ακρίβεια αισθανόμουν ότι σκόνταψα σε έναν κατήφορο που δεν έχει τέλος, και κυλούσα και κυλούσα, και εγώ και όλος ο κόσμος μαζί, χωρίς να έχω τον έλεγχο μου ή να προσπαθώ να σταματήσω. Απλά πήγαινα, με αδράνεια. Φέτος το καλοκαίρι, όμως, αισθάνομαι πως για πρώτη φορά μπήκε ένα τέλος στην κατηφόρα, δεν πέφτουμε άλλο και σηκωθήκαμε και προχωράμε κανονικά και ευθεία, και είναι πολύ αισιόδοξα τα πράγματα συναυλιακά.  

MG: Αισθάνεσαι ανασφάλεια λόγω της φύσης του επαγγέλματος ή είναι κάτι που το διαχειρίζεσαι;

Ν.Φ.: Μακάρι να μπορούσα να το διαχειριστώ αλλά όχι. Νομίζω είναι κάτι που δεν παραλείπω ποτέ να αναφέρω στις εμφανίσεις και στις συνεντεύξεις μου, ότι ο καθημερινός και βασικός μου αντίπαλος είναι το άγχος και η ανασφάλεια μου. Το λέω και το ξαναλέω μπας και κάποια στιγμή βρω τη δύναμη να πω «νισάφι με αυτήν την κατάσταση, δεν σιχάθηκες πια;» και να το αφήσω πίσω μου. Σε αυτή τη φάση πάντως μπορώ να πω πως σιγά σιγά βρίσκω τα πατήματά μου και πως κάθε χρονιά είναι και καλύτερη. 

MG: Τι άλλο να αναμένουμε την επόμενη περίοδο; Υπάρχει κάτι που μπορείς να ανακοινώσεις;

Ν.Φ.: Προς το παρόν αναμένω να οριστικοποιηθεί το πρόγραμμα των καλοκαιρινών συναυλιών, που ειλικρινά είναι πιο γεμάτο και αλλοπρόσαλλο από κάθε άλλη χρονιά! Ταξίδια με αεροπλάνα και βαπόρια, συναυλίες παντού με τον δίσκο μου αλλά και το τζαζ πρότζεκτ που αγαπώ να τρέχω! Θα ανταμώσουμε σίγουρα σε μια γωνιά της χώρας φέτος το καλοκαίρι, και από φθινόπωρο στούντιο πάλι.