Εσείς γνωρίζετε τον Γιώργο Πατεράκη;

Ο Γιώργος Πατεράκης πρωταγωνιστεί στην παράσταση Το Μήνυμα στο Θέατρο Χώρος, μια παράσταση που δεν ξεχάσει ποτέ. Μας μιλά για αυτήν και για πολλά άλλα.

MixGrill: Γιώργο, χαίρομαι που με αφορμή την παράσταση «Το Μήνυμα» έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε. Πες μας ό,τι θέλεις, για να σε γνωρίσουμε καλύτερα.

Γιώργος Πατεράκης: Αυτή είναι η πιο δύσκολη ερώτηση, γιατί πρέπει να πεις αυτό που πιστεύεις ότι είσαι! Θα απαντήσω μάλλον κοινότοπα. Με λένε Γιώργο, είμαι 32 χρονών, είμαι ηθοποιός, ζω στην Αθήνα, αλλά μεγάλωσα στην Ιεράπετρα της Κρήτης και αυτήν την περίοδο παίζω σε μια παράσταση που λέγεται «Το Μήνυμα» του Αργύρη Χιόνη, στο θέατρο Χώρος!

MG: Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με το θέατρο και τη μουσική; Είχες ερεθίσματα από μικρός; 

Γ.Π.: Είχα ερεθίσματα από μικρός και σε αυτό ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό οι γονείς μου. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον με πολλές αναφορές στη μουσική, με πίνακες ζωγραφικής παντού και άπειρα βιβλία να περνάνε από μπροστά μου. Η μουσική ήταν πάντα εκεί και άρχισε να γίνεται μέσο έκφρασης στα 16 μου, με την πρώτη μου κιθάρα στο προαύλιο μιας εκκλησίας απέναντι από το σπίτι μου και τους φίλους μου, μετά τις 12, κάπως μεθυσμένοι. Το θέατρο ήρθε αργότερα, όταν κάτι έψαχνα και δεν μπορούσα να το βρω πουθενά αλλού. 

MG: Θα ήταν εφικτό να επιλέξεις μια ιδιότητα στον χώρο της τέχνης; Αμιγώς ηθοποιία, αμιγώς μουσική;

Γ.Π.: Σίγουρα δεν νιώθω βολικά με το να λέω στον εαυτό μου ότι είμαι ένα πράγμα μονάχα. Η αλήθεια είναι πως δεν αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου ως μουσικό, οπότε αυτό που μένει είναι η υποκριτική από τα δύο.

MG: Το διάστημα αυτό συμμετέχεις στην παράσταση «Το Μήνυμα» του Αργύρη Χιόνη. Μίλησέ μας για την παράσταση και για τις εμπειρίες που αποκομείς μέσα από αυτήν.

Γ.Π.: Οι εμπειρίες της είναι αμέτρητες αφού οι προετοιμασίες της παράστασης ξεκίνησαν τον Νοέμβριο του 2019. Είναι μία παράσταση που έχουμε αγαπήσει πολύ και που υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου και της σχέσης μας με τον Αντώνη Κυριακάκη, που παίζουμε μαζί, και με την Ανθή Φουντά, που μας σκηνοθέτησε. Είναι κάτι που θα το θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή. Δυο αγγελιοφόροι στο πουθενά να ξεχνάνε το μήνυμα που μεταφέρουν. Αυτό είναι πρόβλημα! Από τι κινδυνεύουν και τι θα κάνουν για να λύσουν αυτό πρόβλημα; Πρέπει να έρθετε να το δείτε, δεν θέλω να σας κάνω σπόιλ!

MG: Πόσο ελεύθερος είναι ένας νέος άνθρωπος, καλλιτέχνης, να δημιουργήσει, όταν οι συνθήκες γενικά αλλά και ειδικά στον χώρο της τέχνης είναι τόσο δύσκολες;

Γ.Π.: Σε αυτά τα πλαίσια είναι αρκετά δύσκολο. Πρέπει να αποφασίσεις να πας κόντρα σε ένα ρεύμα που κινείται με τελείως άλλους ρυθμούς και άλλη λογική από ‘σένα. Κρίνεσαι και αποθαρρύνεσαι σε πολλά επίπεδα, πάντα με την επιλογή να συνεχίσεις, αλλά με κόστος. Αλλά τρομάζω πραγματικά όταν συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ να φανταστώ μία συνθήκη όπου δεν θα είναι έτσι.

MG: Αισθάνεσαι αδικημένος από την αντιμετώπιση των καλλιτεχνικών επαγγελμάτων ως επαγγελμάτων πολυτελείας;

Γ.Π.: Θα μπορούσα να πω ναι, αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό που αισθάνομαι. Περισσότερο με φοβίζει το γεγονός ότι αυτό που λέμε πολιτισμός δεν θεωρείται απαραίτητο συστατικό της οργανωμένης ζωής. Αν δεχόμαστε ότι ο πολιτισμός είναι πολυτέλεια, τότε ζούμε για να δουλεύουμε και όσοι απολαμβάνουν τα προϊόντα του πολιτισμού έχουν πρόσβαση σε πολυτέλειες, άρα είναι κάποιας ανώτερης τάξης πολίτες. Δεν συμφωνώ με αυτή τη λογική.

Γιώργο, ευχαριστούμε πολύ και σου ευχόμαστε τα καλύτερα!

 Όσοι επιθυμείτε να παρακολουθήσετε την παράσταση δεν έχετε παρά να τρέξετε, αφού μένουν δύο παραστάσεις, σήμερα και αύριο!