Καινούργιοι δίσκοι στο grill #4

Ακούστε τον καινούργιο δίσκο του Βύρωνα Κατρίτση ένα καλοκαιρινό πρωινό και θα σας μείνουν λίγα από τα ηχητικά του μοτίβα και κάποιοι από τους στίχους, είτε αυτοί που ανήκουν στον ίδιο (π.χ. «Άγρα») είτε οι δανεικοί (π.χ.«Σανδάλι», του Ανακρέωντος). Τα βράδια το «Βράδυ» έρχεται πιο ισχυρό, με τη μουντάδα των λέξεων να τα βρίσκει με τη σκοτεινιά των ηχοτοπίων. Κυκλοφόρησε τον Μάρτιο, αλλά τώρα είναι ό,τι πρέπει για τους «καλοχειμωνάκηδες» - και όχι μόνο.

[Δημήτρης Όρλης]

Ενδιαφέρον ντεμπούτο από τη γιαννιώτικη μπάντα που πατάει γερά πάνω σε alternative rock φόρμες, αλλά είναι τα μουσικά δάνεια από post punk (Post Punk Gray) και post rock (Story Of An Elephant) που τους κανουν να ξεχωρίζουν. Στα 30 και κάτι λεπτά που διαρκεί ο δίσκος εντοπίζεται σε στιγμές ενα επαναληπτικο μοτίβο στις συνθέσεις, αναμενόμενο όμως για πρώτο δίσκο. Ωραίες κιθάρες παρεμπιπτόντως.

[Χάρης Πολονύφης]

Το άλμπουμ "Riderless Horse" σηματοδοτεί την επιστροφή της Nina Nastasia στη δισκογραφία μετά από 12 χρόνια. Η Nastasia βρισκόταν για περίπου δύο δεκαετίες (σχεδόν από την αρχή της καριέρας της) μέσα σε μια κακοποιητική σχέση με τον επί χρόνια στενό συνεργάτη και μάνατζερ της και σε αυτό το άλμπουμ αποκαλύπτει τα τραύματά της. Οι μελωδίες των τραγουδιών είναι απλές, η φωνή της Nastasia είναι φωτισμένη και στο επίκεντρο και μόνο η ακουστική κιθάρα συνοδεύει τις αφηγήσεις της. Συνολικά είναι ένα άλμπουμ που την ίδια στιγμή που ακούγεται σαν θρήνος, ταυτόχρονα αποθεώνει την τέχνη της επιβίωσης.

[Άρης Γάρος]

Όχι και τόσο special το νέο άλμπουμ της Lizzo. Εννοείται πως έχει τις στιγμές του (ναι το “About Damn Time” «σπέρνει»), αλλά ουσιαστικά μοιάζει εγκλωβισμένο σε όσα μας έχει συνηθίσει. Κυρίως όμως στα όσα πρεσβεύει, αφού συνεχίζει να μιλάει για τη γυναικεία ενδυνάμωση και για το «αγάπα τον εαυτό σου» και για άλλα τέτοια θέματα, κάτι που από ένα σημείο κι έπειτα περισσότερο για εμπορική εκμετάλλευση μοιάζει παρά για ειλικρινές και ισχυρό μήνυμα. Μια χαρά για να περάσεις την ώρα σου, όχι όμως ένα άλμπουμ αντάξιο των προσδοκιών ή εκείνων που είμαστε σίγουροι πως η Lizzo μπορεί.

[Δημήτρης Καμπούρης]

Εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενοι, στο τρίτο τους άλμπουμ εξακολουθεί να τους στοιχειώνει το φάντασμα των Τρύπες. Στα οργανικά μέρη ηχούν έως και συμπαθητικοί, όμως οι στίχοι και οι ερμηνείες τούς κάνουν να ακούγονται σαν απομεινάρια ενός… εξαφανισμένου, διαστημικού, αρχαιοελληνικού rock. Το χρονικό άπλωμα των τεσσάρων αυτών νέων συνθέσεων δεν βοηθά απαραίτητα.

[Μιχάλης Τσαντίλας]