Θα ήθελα να ξεκινήσω με ευχές. Εύχομαι το 2009 να είναι γεμάτο υγεία, αυθόρμητα δημιουργικό και γεμάτο τρέλα. Το τελευταίο θα το βρείτε οξύμωρο σε σχέση με τον τίτλο του μυθιστορήματος-κόμικς, για το οποίο σκέφτηκα να γράψω κι εγώ την άποψή μου. Και το όνομα αυτού.... Logicomix. Είναι όμως οξύμωρο; Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η τρέλα και η λογική ίσως να ....έχουν συγγένεια. Το ίδιο και οι ήρωες μας.Σας έχει τύχει - αυτό μόνο με τα βιβλία συμβαίνει νομίζω - να διαβάζετε μια σελίδα ενός βιβλίου και χωρίς να την έχετε τελειώσει να κρυφοκοιτάζετε την επόμενη και (το ίδιο βιβλίο) ενώ θα μπορούσατε να το τελειώσετε, να σταματάτε για να έχετε την προσμονή της επόμενης φοράς;
Αυτό ακριβώς μου συνέβη με το Logicomix. Σίγουρα δεν είναι η πρώτη εικονογραφημένη λογοτεχνία που έχω διαβάσει (αλοίμονο) αλλά θα την έλεγα πρωτότυπη. Και δεν είναι μόνο τα θέματα που πραγματεύεται αλλά ο τρόπος που τα παρουσιάζει και η μεγάλη γκάμα αναγνωστών που μπορεί να προσελκύσει.
Κατ' αρχάς οι ίδιοι οι δημιουργοί παρουσιάζουν τον εαυτό τους και τη σύλληψη της ιδέας τους στα καρεδάκια και αυτή από μόνη της είναι μια πολύ πρωτότυπη παρουσίαση. Και δε μιλάμε για προσχέδια μόνο. Ο αναγνώστης διαβάζει και το στόρυ-παρελθόν και το παρασκήνιο-παρόν χωρίς να κουράζεται.
Στη συνέχεια, θα προσπαθήσω να εξηγήσω το λόγο που θα ήταν καλό να έχεις το Logicomix στη βιβλιοθήκη σου, αφού το έχεις διαβάσει, χρησιμοποιώντας κάτι σαν.... παλέτα. Αν είσαι αναγνώστης-συλλέκτης κόμικς θα είναι ένα σημαντικό κομμάτι της συλλογής σου γιατί ο συνδυασμός σενάριο-σκίτσο-χρώματα-γραμματοσειρά είναι μοναδικός. Επίσης είναι χορταστικό. Αν είσαι λογοτεχνο-βιβλιοφάγος είναι ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα. Οι ίδιοι οι δημιουργοί διατείνονται ότι δεν είναι ιστορικό και σίγουρα υπάρχουν ανακρίβειες, αλλά κι ένας ιστορικο-βιβλιοφάγος θα το εκτιμούσε. Αν είσαι μαθηματικός ή/και τρελλαμένος με τα θεμέλια & τη θεωρία των μαθηματικών πολύ πιθανό να έχεις deja vu! Αν η δουλειά/χόμπυ σου είναι κομπιούτερ-ανάλυση-προγραμματισμός μάντεψε! Και συνεχίζω... Διαβάζεις ψυχολογία ή/και είσαι ψυχολόγος; Κουβαλάς φιλοσοφικά/υπαρξιακά ερωτήματα και περί νοήματος της ζωής και το ψάχνεις; Είσαι άνθρωπος που σου αρέσει να μαθαίνεις χωρίς να χρειάζεται να είσαι "επιστήμονας"; Ίσως και να ξεχνάω κάποιους. Δεν υποστηρίζω ότι είναι ένα βιβλίο-πανάκεια απλά κάποιοι από τους παραπάνω ίσως δουν κάτι από τον "εαυτό" τους σε σκίτσο....Τώρα αν είσαι τυχερός και συνδυάζεις κάποια από τα παραπάνω (εεε χμμμ γκουχ γκουχ) θα το... «λιώσεις».
Τελειώνοντας θα σας δώσω λίγα στοιχεία από την ιστορία που ίσως και να θεωρείται τραγική, σε επίπεδο αρχαίας τραγωδίας. Έτσι τελειώνει άλλωστε. Στη σύγχρονη καλοκαιρινή Αθήνα (παρόν), μια παρέα (οι δημιουργοί) αναζητά τα θεμέλια της Μαθηματικής και γενικά της Λογικής. Χρησιμοποιεί την ιστορία-περιπέτεια (παρελθόν) ενός επιστήμονα της λογικής και συγκεκριμένα του Μπέρτραντ Ράσελ που από τα τέλη του 19ου-αρχές του 20ου αιώνα σημάδεψε ανεξίτηλα την ανθρώπινη ιστορία ως ένας από τους θεμελιωτές των μαθηματικών, ένας από τους μεγαλύτερους μελετητές της Λογικής, ειρηνιστής, δημιουργός "επιστημονικών κοσμοθεωριών" (φιλοσοφικών σχολών βλέπε Κύκλος της Βιέννης) κλπ.
Όλα τα παραπάνω συνόδευαν όμως μια προσωπική ζωή με ελάχιστες στιγμές ευτυχίας και πολλές δυστυχίας όπως χωρισμοί, οικογενειακό ιστορικό σχιζοφρένειας που πιθανά κληρονομήθηκε και στις επόμενες γενιές (αυτοκτονίες). Και δε σταματάμε εκεί. Εμφανίζονται συνάδελφοι (επιστήμονες-φιλόσοφοι) του Ράσελ οι οποίοι παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά ψύχωσης αναζητώντας και αυτοί τη Λογική (?) Με λίγα λόγια, η "αναζήτηση" προχωρά περισσότερο σε ερωτήματα τύπου ποιος είναι ο ένοχος; Η Λογική προήλθε από την τρέλα ή το ανάποδο; Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος;
Αξίζει να σημειωθεί πως ένα μεγάλο ποσοστό της ιστορίας-παραμυθιού "καταλαμβάνεται" από το πως οδηγήθηκε σε συμπεράσματα ο Ράσελ. Περιγράφεται δηλαδή ένα μεγάλο μέρος της θεωρίας των μαθηματικών, όσο χρειάζεται ώστε να μη φύγουμε στο άπειρο....Οι άνθρωποι πιστεύουν πως τα Μαθηματικά είναι πολύπλοκα, επειδή δεν έχουν συνειδητοποιήσει πόσο πολύπλοκη είναι η ζωή (John Barrow).