Το δικό μου συναυλιακό καλοκαίρι ξεκίνησε με rock ήχους φέτος και αναφέρομαι στους Deep Purple, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια επισκέπτονται πολύ συχνά τη χώρα μας αλλα εγώ θα τους έβλεπα για πρώτη φορά... Αυτό σημαίνει αμέσως, αμέσως ότι μέτρο σύγκρισης με άλλες χρονιές δεν έχω… Το βράδυ της Παρασκευής λοιπόν βρέθηκα στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ του Ελληνικού και σας παραθέτω τις εντυπώσεις μας. Set List
1.Highway Star
2.Hard Lovin' Man
3.Maybe I'm a Leo
4.Strange Kind of Woman
5.Rapture of the Deep
6.Silver Tongue
7.Contact Lost
8.Guitar Solo
9. When a Blind Man Cries
10.The Well Dressed Guitar
11.Almost Human
12.Lazy
13.No One Came
14.Keyboard Solo
15.Perfect Strangers
16.Space Truckin'
17.Guitar Solo
18. Smoke on the Water
Encore:
19. Hush Play
(Billy Joe Royal cover)
20. Black Night
Βασίλης Παπακωνσταντίνου 09:00 - 10:10
Στις 9 ακριβώς είμαι στην αρένα του γηπέδου, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου έχει ήδη κάνει την έναρξη της βραδιάς με το εξαιρετικό Φοβάμαι και το κοινό έχει ήδη ζεσταθεί αρκετά! Οι κερκίδες του γηπέδου έχουν γεμίσει και η αρένα είναι γεμάτη κατα τα 2/3 περίπου. Πάντα χαμογελαστός ο Βασίλης και με αρκετή ενέργεια μας παρουσίασε όλα εκείνα τα τραγούδια που έχουμε αγαπήσει και έχουν σημαδέψει το ελληνικό ροκ. Η έκπληξη της βραδιάς βέβαια ήταν η Τάνια Κικίδη στα Drums και η πολύ καλή και δυνατή εκτέλεση από την ίδια του Thunderstruck των AC/DC όπου πλέον το γήπεδο χόρευε και τραγούδαγε ασταμάτητα. Ήταν πολύ καλή όπως αποδείχθηκε και το κοινό ζεστάθηκε σε μεγάλο βαθμό.
Deep Purple: 10:30 - 12:20
Αφού γίνονται οι απαραίτητες αλλαγές στη σκηνή τα φώτα χαμηλώνουν και εμφανίζονται οι γκριζαρισμένοι πλέον Deep Purple με το δυναμικό Highway Star και η υποδοχή του κόσμου είναι ιδιαίτερα ζεστή όπως θα δείτε και από το σχετικό βιντάκι στο τέλος του άρθρου. Φαίνεται να έχουν έρθει «ορεξάτοι» και σε συνδυασμό με τη διάθεση του κοινού η βραδιά μας θα κυλήσει όμορφα και αρκετά rock.
Όσον αφορά το ίδιο το συγκρότημα και το κατά πόσο ο Ian, που είναι σε μια ηλικία όπου οι αντοχές του ανθρώπου αρχίζουν να περιορίζονται, θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός live, νομίζω ότι όλοι μας λίγο πολύ το σκεφτόμασταν πριν την εμφάνιση τους. Τελικά ο Ian τα κατάφερε μια χαρά αλλά υπήρχαν στιγμές που εύκολα καταλάβαινες ότι δυσκολεύεται λιγάκι. Η χροιά της φωνής του πάντως δεν έχει αλλάξει σημαντικά .
Συγκεκριμένα σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας σε σημεία του κομματιού που δεν τραγούδαγε πήγαινε στο πίσω μέρος της σκηνής και κρυβόταν σε ένα παραβάν γεγονός που προσωπικά δε μπόρεσα να το δικαιολογήσω. Επίσης από το set list θα παρατηρήσατε ότι υπάρχουν αρκετά solo και μάλιστα μεγάλης διάρκειας ίσως για να ξεκουράζεται η φωνή του, τουλάχιστον αυτή την εντύπωση άφησε σε εμένα.
Τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας είχαν επίσης πολύ αξιόλογη παρουσία. Ο Steve Morse στη κιθάρα μας ξεσήκωσε όλους και μας έκανε να χορέψουμε αρκετά . Τα solo κομμάτια, που περιελάμβαναν ένα μικρό δείγμα από αρκετές γνωστές κλασσικές ροκ επιτυχίες μας κατέπληξαν και η μαεστρία και το πάθος με το οποίο τα εκτελούσε μας αποζημίωσε με το παραπάνω. Το ίδιο ισχύει και για τον Don Airey στα πλήκτρα ο οποίος στο δικό του σόλο μέσα σε άλλα έπαιξε και ένα μέρος από τα Παΐδια του Πειραιά και έκανε όλο το στάδιο να υποκλιθεί μπροστά του.
Το set list ήταν παρόμοιο με αυτό που έχουν παρουσιάσει και σε άλλες χώρες στη φετινή τους περιοδεία με κομμάτια που έχουν γίνει πολύ μεγάλες επιτυχίες και πολύ όμορφες μπαλάντες. Ήταν ένα ολοκληρωμένο set που με κάλυψε αρκετά θα έλεγα.
Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια ως τις καλύτερες στιγμές, αυτή θα ήταν το εναρκτήριο Highway Star, το Strange Kind Of Woman, φυσικά τα σόλο από κιθάρα και πλήκτρα, το πολύ μελωδικό Contact Lost, το When a Blind Μan Cries, το πολύ δυνατό Space Trucking, το αγαπημένο όλων των «ροκάδων» και όχι μόνο Smoke on the Water και τo Hush.
Το κοινό ήταν αυτό που σε ευχαριστεί να βλέπεις σε συναυλίες. Ευρεία γκάμα ηλικιών, οικογένειες με παιδιά 10-12 ετών. Αρκετά θερμό στο περισσότερο διάστημα και άλλοτε ίσως λίγο πιο ήρεμο. Εδώ αξίζει να αναφέρω ότι και ο Ian είχε πολύ καλή επαφή με τον κόσμο και μας ευχαριστούσε συχνά για την παρουσία μας.
Κλείνοντας, σχετικά με την οργάνωση πήγαν όλα μια χαρά. Εύκολή πρόσβαση, ήχος πολύ καλός εξαερισμός πολύ καλός επίσης, σπάνιο γεγονός για συναυλίες σε κλειστό χώρο.
Σχετικό θέμα