Πάει αρκετός καιρός (από τον Φεβρουάριο) που συμμετείχα στην πιο αγαπημένη μου στήλη του Mix και κάθε φορά που έρχεται η σειρά μου να παραδώσω κείμενο και λίστα αναρωτιέμαι τι θέμα θα έχουν. Και κάθε φορά αυτά τα αρκετά χρόνια, από τον Απρίλιο του 2015, συμβαίνει το ίδιο πράγμα: μού έρχεται εκεί που δεν το περιμένω μία έμπνευση από κάτι μικρό ή και μεγάλο κι έτσι όλα παίρνουν τον δρόμο τους!
Μού εμφανίστηκε λοιπόν στην αναζήτηση στο Instagram μία φωτογραφία με συνοδευτικό κείμενο από τις δεκάδες που όλοι προσπερνάμε καθημερινά. Στην πρώτη θέαση και ανάγνωση, πρόκειται ακριβώς γι' αυτό που θεωρείται σήμερα «ινσταγκραμικό». Ωστόσο, αντί να συνεχίσω με επόμενη φωτογραφία και πιασάρικο κείμενο που με περίμεναν στη στροφή, την σκέφτηκα ασυναίσθητα λίγο παραπάνω από τα κλάσματα του δευτερολέπτου που συνηθίζουμε να αφιερώνουμε στις φωτογραφίες που βλέπουμε στα κοινωνικά δίκτυα.
«Άνθρωποι που σε περιμένουν να δέσεις το κορδόνι του παπουτσιού σου. Άνθρωποι που έρχονται πιο κοντά σου όταν ασυναίσθητα απομακρύνεσαι όταν περπατάς δίπλα τους. Άνθρωποι που σου χαμογελούν όταν κοιτάζεστε. Άνθρωποι που σε αναζητούν για να σου πουν καλά νέα. Άνθρωποι που σε ακούν και σε καταλαβαίνουν. Μην κάνεις ποτέ το λάθος να πείσεις τον εαυτό σου ότι όλοι είναι κακοί άνθρωποι όταν εσύ ο ίδιος έχεις κάνει αυτό και δεν το έχεις σκεφτεί καν δεύτερη φορά.».
Και χαμογέλασα! Και σκέφτηκα φίλους, γνωστούς ή αγνώστους που μού φέρθηκαν όμορφα το τελευταίο διάστημα. Κάποιες φορές μια μικρή κίνηση αρκεί, είναι η κίνηση που δεν την καταλαβαίνει αυτός που την κάνει γιατί του βγαίνει αυθόρμητα. Αυτοί για εμένα είναι οι "nice people" της σημερινής Κυριακής. Μπορεί να είναι άνθρωποι που τους αναφέρεις κάτι, το θυμούνται κι επανέρχονται. Που σε είδαν σκυθρωπό ή λυπημένο και ενδιαφέρθηκαν αν είναι όλα εντάξει. Αυτοί που θα σου πουν ένα καλό νέο δικό τους, που δεν σε αφορά, γιατί ξέρουν και πιστεύουν ότι θα χαρείς γι' αυτούς. Άνθρωποι που θα σου πουν μια γλυκιά κουβέντα ή θα σε εμψυχώσουν, χωρίς όφελος. Που τους ζητάς μια γνώμη για κάτι και σου τη δίνουν. Κάποιοι που έχεις να τα πεις καιρό αλλά αν δουν κάτι ή βρεθούν σε ένα μέρος που έχει σχέση με εσένα, θα το σκεφτούν ως αφορμή για να ρωτήσουν αν εσύ και οι αγαπημένοι σου είστε καλά. Άλλοι που μπορεί να σε κοιτάξουν και να σου χαμογελάσουν, χωρίς λόγο ή και με λόγο. Κάποιος που μπορεί τρέχοντας στο μετρό να σε χτύπησε και να γύρισε να ζητήσει συγνώμη ή κάποιος που σου είπε ότι αν χρειαστείς κάτι, να ξέρεις ότι μπορείς να του απευθυνθείς.
Συμβαίνουν, ακούμε και διαβάζουμε εξαιρετικά θλιβερά και απογοητευτικά πράγματα καθημερινά. Η μέρα μου, η κάθε ημέρα όλων μας, απαρτίζεται τουλάχιστον από 2-3 τέτοιες ειδήσεις. Και αυτά δεν μπορούν να μην μας επηρεάζουν. Η ευαισθησία όμως δεν εκδηλώνεται μόνο με την προσοχή και το αναμέτρημα με τα άσχημα, αλλά και με τα όμορφα, και ας είναι λιγότερα. Αρκεί να σκεφτόμαστε ότι τα όμορφα υπάρχουν και να μπορούμε να τα βλέπουμε. Το γράφω για να το ακούω κι εγώ. Να δίνουμε δηλαδή στους «καλούς ανθρώπους» την αξία που τους πρέπει. Με ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα «ευχαριστώ» ή ένα «δεν πειράζει».
Τα τραγούδια της σημερινής Κυριακής:
1. City of Stars - Ryan Gosling & Emma Stone (La La Land OST)
2. I Say a Little Prayer - Tori Kelly & Pharrel Williams (SING 2 OST)
3. Talk About Love - Mariana (Project 50 Rework)
4. Lay All Your Love On Me - ABBA
5. Morirò da Re - Måneskin
6. I Just Called To Say I Love You - Stevie Wonder
7. Candy - Paolo Nutini
8. Kookoobadi - Marietta Fafouti
9. Malibu - Miley Cyrus
10. Κουτσουράκι - Ανδρέας Μικρούτσικος & Σοφία Βόσσου
11. PADOU - Saske, Beyond, Issy Beats
12. Somethin' Stupid - Frank & Nancy Sinatra
13. All My Loving - The Beatles
14. Secret Smile - Semisonic
15. Burbujas de Amor - Juan Luis Guerra
16. Bird On A Wire - The Neville Brothers
17. Post-Love - Άλκηστις Πρωτοψάλτη
18. (I'll Love You) Till the End of the World - Nick Cave & The Bad Seeds
* Η εικόνα του άρθρου, που ενέπνευσε και το περιεχόμενό του, εξήχθη από τον λογαριασμό του Instagram "his_soulwords".