Κυριακή 5 Ιουνίου. Το Σύνταγμα βουλιάζει από τους αγανακτισμένους. Είναι 18:00 το απόγευμα και είμαστε συγκεντρωμένοι στην Πλατεία Συνταγματος για να φωνάξουμε, να διαδηλώσουμε. Έλα, όμως που παίζουν και οι The Cult ελάχιστα χιλιόμετρα πιο πέρα! Συνδυάστηκαν μια χαρα όμως και τα δυο.
Η διοργανώτρια Εταιρεία είχε ανακοινώσει ότι στις 20:30 ανοίγουν οι πόρτες του Fuzz και στις 21:30 ξεκινάει η συναυλία. Με αυτό το πλευρό κοιμηθήκαμε και ξυπνήσαμε ταυτόχρονα. Η ωρα ήταν 21:00 και ήταν σχεδόν όλοι έξω από το Fuzz, χωρίς να έχει ξεκινήσει η είσοδος στο χωρο. Επειδή το σκηνικό έχει ξαναγίνει στο συγκεκριμένο χωρο (τουλάχιστον τρεις φορές, όσο θυμάμαι) ας σκεφτούν λίγο τον κόσμο που έρχεται να τιμήσει κάποια σχήματα και να είναι συνεπείς στις ώρες που γράφουν και ανακοινώνουν. Δεν είμαι εγώ αυτός που θα ρίξει ευθύνες γι'αυτό το επαναλαμβανόμενο γεγονός, αλλά δεν μπορώ να το αφήσω ασχολίαστο.
Είναι 21:30 και μπήκαμε τελικά μέσα. Ο κόσμος πολύς, (κάποια εισιτήρια είχε ακόμα έξω, μπορεί να εγινε και sold out). Ένα κοινό που περίμενε πως και πως αυτό το live. Το σκηνικό απλό, με τη νεκροκεφαλή με τα κόκκαλα να δεσπόζει στο βάθος της σκηνής, όπως και στην αφίσα της περιοδείας τους. Η διάθεση ήταν τρελά ανεβασμένη από όλους. Το έβλεπες στα πρόσωπα μας.
22:00 και οι The Cult μπαίνουν δυναμικά όπως τους αρμόζει και όπως θέλαμε όλοι: RAIN. Πανδαιμόνιο! Ο Ian Astbury με μαύρο γυαλί καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας (μόνο στο encore το έβγαλε), με αρκετά παραπανίσια κιλάκια, αλλά με τη φωνή του να μην έχει προδωθεί από το πέρασμα του χρόνου, έκανε (μαζί με τους υπόλοιπους) μια θριαμβευτική είσοδο. Οι The Cult θέλησαν από την αρχή να μας δείξουν τις προθέσεις τους για αυτή τη βραδιά. Και ο κόσμος το κατάλαβε αμέσως και ανταποκρίθηκε.
Μετά το ξεσηκωτικό RAIN ακολούθησαν τα Every Man and Woman is a Star, Electric Ocean, Sweet Soul Sister (κομματάρα), Horse Nation. Και φτάνουμε στην πρώτη μεγάλη στιγμή αυτής της βραδιάς. Μια συγκλονιστική εκτελεση στο Saints Are Down από τον δίσκο με το ‘’μαύρο πρόβατο’’. Πραγματικά, ένα από τα πολύ όμορφα κομματια του group και αποδόθηκε με τον καλύτερο τρόπο.
Η συνέχεια μας βρήκε με τα Rise, Nirvana και Phoenix. Το Fuzz είναι εκστασιασμένο, τραγουδάει και ευχαριστιέται σε κάθε κομμάτι. Ο άλλος rock star της μπάντας (Billy Duffy) όργωνε με την κιθαρα του. Τα σόλο του, μαζί με την ερμηνεία του Astbury είναι αρκετά για να παρασύρουν οποιοδήποτε κοινό.
Μετά το Phoenix o Astbury μας προλόγισε ότι θα προβληθεί ένα μικρό φιλμ για να ξαναμπούν με το Embers. Και έχουμε συνέχεια : Spiritwalker, Lil Devil, Dirty Little Rock Star, Wild Flower. To Fuzz χοροπηδάει. She Sells Sanctuary και Sweet Removal Machine και τα μυαλά στα κάγκελα! Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο Duffy έσπασε τις χορδές της κιθάρας του.
Με τα δυο τελευταία hits το συγκρότημα μπήκε για ένα γρήγορο pit stop για ανάσες. Ναι, ήταν η ωρα για encore. Όπως σε όλες τις συναυλίες πάντα προσπαθούμε να μαντέψουμε τι μπορεί να παίξουν ή για να είμαστε και πιο ειλικρινείς, τι θέλουμε εκείνη τη στιγμή να ακούσουμε. Οι απορίες μας λυθήκαν σύντομα. Και όπως μπήκαν δυναμικά στην έναρξη, εξίσου δυναμικά ξεκίνησαν και το encore. Fire Woman και από κάτω πανικός.
Ο Astbury μας ανακοινώνει ότι θα παίξουν ένα ακόμα. Τι δεν έχουμε ακούσει όλη τη βραδιά; Edie; Sweet Salvation; Εδώ ηρθε η έκπληξη! Break On Through (The Doors) σε μια εκπληκτική εκτελεση. Μην ξεχνάτε πως ο Astbury είχε επιλεγεί να πλαισιώσει δυο μελή των Doors για ζωντανές εμφανίσεις.
Και κάπου εδώ φτάσαμε στο τέλος. Ύστερα από μια ωρα και 35 λεπτά όπου ακούσαμε 18 κομματια, η συναυλία των The Cult έχει περάσει στην ιστορία. Όλοι, φεύγαμε από το club χορτασμένοι, ικανοποιημένοι και ας μην ακούσαμε Edie ή Sweet Salvation. Ελπίζω να ανανεώσουν το ραντεβού τους με το ελληνικό κοινό σύντομα και γιατί όχι για περισσότερη ωρα.
ΥΓ : Αναμένουμε με αγωνία τη νέα τους δισκογραφική δουλειά!
Η διοργανώτρια Εταιρεία είχε ανακοινώσει ότι στις 20:30 ανοίγουν οι πόρτες του Fuzz και στις 21:30 ξεκινάει η συναυλία. Με αυτό το πλευρό κοιμηθήκαμε και ξυπνήσαμε ταυτόχρονα. Η ωρα ήταν 21:00 και ήταν σχεδόν όλοι έξω από το Fuzz, χωρίς να έχει ξεκινήσει η είσοδος στο χωρο. Επειδή το σκηνικό έχει ξαναγίνει στο συγκεκριμένο χωρο (τουλάχιστον τρεις φορές, όσο θυμάμαι) ας σκεφτούν λίγο τον κόσμο που έρχεται να τιμήσει κάποια σχήματα και να είναι συνεπείς στις ώρες που γράφουν και ανακοινώνουν. Δεν είμαι εγώ αυτός που θα ρίξει ευθύνες γι'αυτό το επαναλαμβανόμενο γεγονός, αλλά δεν μπορώ να το αφήσω ασχολίαστο.
Είναι 21:30 και μπήκαμε τελικά μέσα. Ο κόσμος πολύς, (κάποια εισιτήρια είχε ακόμα έξω, μπορεί να εγινε και sold out). Ένα κοινό που περίμενε πως και πως αυτό το live. Το σκηνικό απλό, με τη νεκροκεφαλή με τα κόκκαλα να δεσπόζει στο βάθος της σκηνής, όπως και στην αφίσα της περιοδείας τους. Η διάθεση ήταν τρελά ανεβασμένη από όλους. Το έβλεπες στα πρόσωπα μας.
22:00 και οι The Cult μπαίνουν δυναμικά όπως τους αρμόζει και όπως θέλαμε όλοι: RAIN. Πανδαιμόνιο! Ο Ian Astbury με μαύρο γυαλί καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας (μόνο στο encore το έβγαλε), με αρκετά παραπανίσια κιλάκια, αλλά με τη φωνή του να μην έχει προδωθεί από το πέρασμα του χρόνου, έκανε (μαζί με τους υπόλοιπους) μια θριαμβευτική είσοδο. Οι The Cult θέλησαν από την αρχή να μας δείξουν τις προθέσεις τους για αυτή τη βραδιά. Και ο κόσμος το κατάλαβε αμέσως και ανταποκρίθηκε.
Μετά το ξεσηκωτικό RAIN ακολούθησαν τα Every Man and Woman is a Star, Electric Ocean, Sweet Soul Sister (κομματάρα), Horse Nation. Και φτάνουμε στην πρώτη μεγάλη στιγμή αυτής της βραδιάς. Μια συγκλονιστική εκτελεση στο Saints Are Down από τον δίσκο με το ‘’μαύρο πρόβατο’’. Πραγματικά, ένα από τα πολύ όμορφα κομματια του group και αποδόθηκε με τον καλύτερο τρόπο.
Η συνέχεια μας βρήκε με τα Rise, Nirvana και Phoenix. Το Fuzz είναι εκστασιασμένο, τραγουδάει και ευχαριστιέται σε κάθε κομμάτι. Ο άλλος rock star της μπάντας (Billy Duffy) όργωνε με την κιθαρα του. Τα σόλο του, μαζί με την ερμηνεία του Astbury είναι αρκετά για να παρασύρουν οποιοδήποτε κοινό.
Μετά το Phoenix o Astbury μας προλόγισε ότι θα προβληθεί ένα μικρό φιλμ για να ξαναμπούν με το Embers. Και έχουμε συνέχεια : Spiritwalker, Lil Devil, Dirty Little Rock Star, Wild Flower. To Fuzz χοροπηδάει. She Sells Sanctuary και Sweet Removal Machine και τα μυαλά στα κάγκελα! Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο Duffy έσπασε τις χορδές της κιθάρας του.
Με τα δυο τελευταία hits το συγκρότημα μπήκε για ένα γρήγορο pit stop για ανάσες. Ναι, ήταν η ωρα για encore. Όπως σε όλες τις συναυλίες πάντα προσπαθούμε να μαντέψουμε τι μπορεί να παίξουν ή για να είμαστε και πιο ειλικρινείς, τι θέλουμε εκείνη τη στιγμή να ακούσουμε. Οι απορίες μας λυθήκαν σύντομα. Και όπως μπήκαν δυναμικά στην έναρξη, εξίσου δυναμικά ξεκίνησαν και το encore. Fire Woman και από κάτω πανικός.
Ο Astbury μας ανακοινώνει ότι θα παίξουν ένα ακόμα. Τι δεν έχουμε ακούσει όλη τη βραδιά; Edie; Sweet Salvation; Εδώ ηρθε η έκπληξη! Break On Through (The Doors) σε μια εκπληκτική εκτελεση. Μην ξεχνάτε πως ο Astbury είχε επιλεγεί να πλαισιώσει δυο μελή των Doors για ζωντανές εμφανίσεις.
Και κάπου εδώ φτάσαμε στο τέλος. Ύστερα από μια ωρα και 35 λεπτά όπου ακούσαμε 18 κομματια, η συναυλία των The Cult έχει περάσει στην ιστορία. Όλοι, φεύγαμε από το club χορτασμένοι, ικανοποιημένοι και ας μην ακούσαμε Edie ή Sweet Salvation. Ελπίζω να ανανεώσουν το ραντεβού τους με το ελληνικό κοινό σύντομα και γιατί όχι για περισσότερη ωρα.
ΥΓ : Αναμένουμε με αγωνία τη νέα τους δισκογραφική δουλειά!
Σχετικό θέμα