EP, Extended Play δηλαδή. Κι όμως, κυκλοφορούν ακόμα, σήμερα στην εποχή του streaming και των λιστών. Εντάξει, τα περισσότερα εκδίδονται αποκλειστικά ψηφιακά, αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Όπως και να ‘χει, υπάρχει ένα μέρος της δισκογραφίες που ακροβατεί, εδώ και χρόνια, ανάμεσα στα τραγούδια / single και τα άλμπουμ. Κάποια από αυτά τα EP αξίζουν την προσοχή μας και η στήλη αυτή έρχεται για να προσπαθήσει να καλύψει αυτό το κενό.
Μπάμπης Παπαδόπουλος - In[A]Habit
Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος είναι πολύ δραστήριος τα τελευταία αρκετά χρόνια, βαδίζοντας σε έναν μοναχικό δρόμο με την (ηλεκτρική) κιθάρα του. Από την PuzzleMusik έχει κυκλοφορήσει το μεγαλύτερο μέρος της προσωπικής δισκογραφίας του και από εκεί έρχεται και το EP αυτό. Πρόκειται για τη δεύτερη δισκογραφημένη (μόνο ψηφιακά η συγκεκριμένη) συλλογή συνθέσεων για θεατρική παράσταση του συνθέτη, μετά το πολύ ωραίο «Βορεάδες» του 2018, επίσης με/για την Creo Dance Company. Ηλεκτρική κιθάρα και ηλεκτρονικοί πειραματισμοί διέπουν τον δίσκο, με τη διάρκεια τον κομματιών να είναι διευρυμένη για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του χορού και του συνθέτη, προσφέροντας ένα ταξίδι συνολικής διάρκειας 28 λεπτών. Οι εναλλαγές διάθεσης στο «Θάλασσα» το κάνουν να κερδίζει την προσοχή, το “Rolls” είναι λίγο πιο ζωηρό και πιο κοντινό στην πρόσφατη δισκογραφία του, αλλά το τελευταίο, “Jumping Goats”, ξεχωρίζει και κλείνει τον δίσκο χορταστικά, με κιθάρες, λούπες και διάφορα effects, περίπου όπως κάνει και στις «electric solo» εμφανίσεις του. Κρίμα που η θεατρική παράσταση παίχτηκε για (πολύ) λίγο και με μικρή προβολή, αν και το EP αυτό στέκει άνετα αυτόνομο.
[Δημήτρης Όρλης]
Frenzee - Frenzee
Καλοκουρδισμένο γκαραζο-punk με ενέργεια αυστραλιανού rock έρχεται από τρία αδέρφια από την Κρήτη. Μπερδευτήκατε με τις πολιτισμικές/γεωγραφικές αναφορές; Πάμε να το ξεκαθαρίσουμε. Η Απολλωνία, ο Αντώνης και ο Νίκος που αποτελούν τους Frenzee έχουν μεγαλώσει στην Αυστραλία και είναι μέλη της ιστορικής μουσικής οικογένειας Ξυλούρη από τα Ανώγεια της Κρήτης. Πιο συγκεκριμένα, είναι παιδιά του Ψαρογιώργη (Xylouris White) και εγγόνια του Ψαραντώνη. Η μουσική κυλάει με κάποιο τρόπο στις φλέβες τους, που λέμε. Αναγκαία η ιστορική παρένθεση για να πάμε στο σήμερα. Οι Frenzee κυκλοφόρησαν μέσα στον Δεκέμβριο το ομώνυμο ντεμπούτο EP τους και είναι γεμάτο ορμή, ενέργεια, σωστά παιξίματα και δεν έχει περιττά στοιχεία. Η φωνή της Απολλωνίας Ξυλούρη έρχεται και δένει τις συνθέσεις χωρίς να τις καπελώνει, καθώς με κάποιο τρόπο καταφέρνει να φωνάζει χωρίς να... φωνάζει, εγχείρημα κατά τεκμήριο δύσκολο σε κάθε «θορυβώδες» μουσικό είδος. Εν κατακλείδι, πρώτο δείγμα εξαιρετικό από τα Ξυλουράκια και μάλιστα σε ένα δρόμο πολύ διαφορετικό από αυτόν που έχουν περπατήσει οι πρόγονοι τους. Για να δούμε πού θα (το) φτάσουν.
[Άρης Γάρος]
D3lta - Into The Rabbit Hole
Τον D3lta τον μάθαμε, όσες και όσοι τον γνωρίζουμε ήδη, από την περσινή εμφάνισή του στο Release ή λίγο παλιότερα από τραγούδια του όπως τα “Hypocrites” και “Strange” που ακούγονταν σε ορισμένα ραδιόφωνα. Πριν από λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε - ψηφιακά μόνο - το πρώτο του αυτό EP, με το οποίο μάς καλεί στα χνάρια της Αλίκης. Θεματολογικά, τουλάχιστον, μιας και οι μουσικές του όχι μόνο δεν είναι από κάποια παράξενη χώρα με θαύματα, αλλά ακούγονται τόσο ευχάριστα σήμερα όσο έντονα θυμίζουν τραγούδια δεκαετίας (και βάλε). Βρετανικής καταγωγής κατά το ήμισυ, τραγουδάει στα αγγλικά, δεν γράφει αδιάφορα και μας κερνάει πέντε τραγούδια από το όμορφο, αχανές πεδίο ανάμεσα στους Arctic Monkeys και στον David Bowie. Η συνέχεια; Ε, ακούστε πρώτα αυτό και όταν έρθει η ώρα για τη συνέχεια εδώ θα είμαστε να την ακούσουμε.
[Δημήτρης Όρλης]