Έχω την εντύπωση πως μιλάμε για μία από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις της χρονιάς, ένα new entry στη μουσική σκηνή που σίγουρα θα μας απασχολήσει.
Η Katie Stelmanis, δεν είναι καινούρια στο χώρο, αφού και μουσικές σπουδές έχει και παρελθόν στα μουσικά πράγματα. Με τους Austra όμως φαίνεται πως κάνει το κάτι παραπάνω που χρειαζόταν για να ακουστεί παντού. Πλαισιωμένη από τη Maya Postepski στα drums και τον Dorian Wolf στο μπάσο, παρουσιάζει ένα σκοτεινό, electro-synth pop δίσκο, που ήδη έχει αγαπηθεί και ξεχωρίσει.
Μουσικά δεν κάνει κάτι πρωτοποριακό, αυτό είναι αλήθεια, όλα όσα ακούς στο Feel it Break, τα έχεις ακούσει και στο παρελθόν, και καλύτερα σίγουρα. Ακόμα και την εξαιρετική της φωνή, που σίγουρα σπρώχνει τη μουσική ένα βήμα παραπέρα, την έχεις ακούσει κι αλλού, κυρίως θα έλεγα στη Florence και στην Karin Dreijer Andersson από τους The Knife/Fever Ray (Kate Bush, Bjork, Zola Jesus, Bat For Lashes όλες κάπου θα τη συναντήσεις).
Τότε τι είναι αυτό που το κάνει τόσο ξεχωριστό, ώστε να τραβήξει την προσοχή; Έχω την αίσθηση πως είναι όλα αυτά, δηλαδή ο συγκερασμός όλων αυτών των στοιχείων κι η τέλεια απόδοση τους. Μουσική, ύφος, αίσθηση, ερμηνεία θυμίζουν κάτι άλλο, αλλά το κάνουν πολύ καλά και μόνο όμορφες μνήμες δημιουργούν. Μελαγχολία, ρομαντισμός, goth-electro-synth pop, Florence, Ladytron, gay/lesbian αισθητική (δηλώνεται απροκάλυπτα νομίζω το sex origin στην περίπτωση τους), artistic παρουσίαση, Καναδάς (η μουσική τους καταγωγή), μυστηριακή ατμόσφαιρα, μελωδίες, όλα συνδυασμένα σε τέλειες αναλογίες.
Επίσης τα 2 πρώτα single Beat and the Pulse & Lose it, επιλέχθηκαν επιτυχώς να «σπρώξουν» τη δουλειά προς όλες τις κατευθύνσεις, αφού είναι songs for the masses (ναι…κι οι πρώιμοι Depeche Mode εμφανίζονται στο Feel it Break), χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα βρεις «κακό» τραγούδι στο cd, αφού κι οι χαμηλότονες στιγμές προς το τέλος (The Noise & The Beast) παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Θα ήθελα πάρα πολύ να τους φέρει κάποιος για live αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, νομίζω πως είναι ευκαιρία.
Η Katie Stelmanis, δεν είναι καινούρια στο χώρο, αφού και μουσικές σπουδές έχει και παρελθόν στα μουσικά πράγματα. Με τους Austra όμως φαίνεται πως κάνει το κάτι παραπάνω που χρειαζόταν για να ακουστεί παντού. Πλαισιωμένη από τη Maya Postepski στα drums και τον Dorian Wolf στο μπάσο, παρουσιάζει ένα σκοτεινό, electro-synth pop δίσκο, που ήδη έχει αγαπηθεί και ξεχωρίσει.
Μουσικά δεν κάνει κάτι πρωτοποριακό, αυτό είναι αλήθεια, όλα όσα ακούς στο Feel it Break, τα έχεις ακούσει και στο παρελθόν, και καλύτερα σίγουρα. Ακόμα και την εξαιρετική της φωνή, που σίγουρα σπρώχνει τη μουσική ένα βήμα παραπέρα, την έχεις ακούσει κι αλλού, κυρίως θα έλεγα στη Florence και στην Karin Dreijer Andersson από τους The Knife/Fever Ray (Kate Bush, Bjork, Zola Jesus, Bat For Lashes όλες κάπου θα τη συναντήσεις).
Τότε τι είναι αυτό που το κάνει τόσο ξεχωριστό, ώστε να τραβήξει την προσοχή; Έχω την αίσθηση πως είναι όλα αυτά, δηλαδή ο συγκερασμός όλων αυτών των στοιχείων κι η τέλεια απόδοση τους. Μουσική, ύφος, αίσθηση, ερμηνεία θυμίζουν κάτι άλλο, αλλά το κάνουν πολύ καλά και μόνο όμορφες μνήμες δημιουργούν. Μελαγχολία, ρομαντισμός, goth-electro-synth pop, Florence, Ladytron, gay/lesbian αισθητική (δηλώνεται απροκάλυπτα νομίζω το sex origin στην περίπτωση τους), artistic παρουσίαση, Καναδάς (η μουσική τους καταγωγή), μυστηριακή ατμόσφαιρα, μελωδίες, όλα συνδυασμένα σε τέλειες αναλογίες.
Επίσης τα 2 πρώτα single Beat and the Pulse & Lose it, επιλέχθηκαν επιτυχώς να «σπρώξουν» τη δουλειά προς όλες τις κατευθύνσεις, αφού είναι songs for the masses (ναι…κι οι πρώιμοι Depeche Mode εμφανίζονται στο Feel it Break), χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα βρεις «κακό» τραγούδι στο cd, αφού κι οι χαμηλότονες στιγμές προς το τέλος (The Noise & The Beast) παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Θα ήθελα πάρα πολύ να τους φέρει κάποιος για live αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, νομίζω πως είναι ευκαιρία.