Βαγγέλης Γκρέκο
Η εξέλιξη ενός καλλιτέχνη κατά τη διάρκεια της πορείας του είναι ένα ζητούμενο που πολλές φορές μπορεί και να αποτελέσει τροχοπέδη ως προς το αποτέλεσμα που παρουσιάζει στον κοινό. Η παραπάνω πρόταση σίγουρα δεν ισχύει για το Παιδί Τραύμα, ο οποίος κυκλοφόρησε το νέο του δίσκο με τίτλο «Μέινστριμ» από την United We Fly, και ετοιμάζεται για ένα νέο μουσικό ταξίδι, εξωστρεφής όσο ποτέ άλλοτε!
Αν μπορούσες να περιγράψεις το νέο του μουσικό «παιδί», θα το χαρακτήριζες με μια μόνο λέξη: επαναπροσδιορισμός. Αυτό ανέφερε και ο ίδιος στις σύντομες τοποθετήσεις του.
Λίγο πριν συνεχίσουμε στο μουσικό μέρος της βραδιάς, θα ήθελα να σημειώσω την εξαιρετική επιλογή χώρου που έκανε όλη η ομάδα του καλλιτέχνη. Το Gazarte Kiddo πρόσφερε μια ατμόσφαιρα ζεστή, που θύμισε περισσότερο έξοδο σε μπαρ παρά μια απρόσωπη και ψυχρή παρουσίαση ενός νέου μουσικού άλμπουμ. Η μόνη διαφορά με μία τέτοια έξοδο είναι ότι ο DJ στο background έπαιζε τα κομμάτια ενός μόνο καλλιτέχνη.
Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τραγούδια από μια τέτοια παραγωγή, που θες να ακούσεις ξανά. Όμως, το Παιδί Τραύμα έχει ως αγαπημένο το «Απόψε Φυλάω Τον Εαυτό Μου Για Εσένα», που μπορεί να φαίνεται για ερωτικό αλλά θα μπορούσε να απευθύνεται και από έναν γονέα προς το παιδί του, όπως μας είπε και εκείνος.
Ο δίσκος είναι αφιερωμένος στην Έλλη και στη Φιλιώ και βρίσκεται ήδη στις ψηφιακές πλατφόρμες για να τον απολαύσουμε ξανά.
Χάρης Πολονύφης
Δευτέρα βράδυ στο Kiddo Stage του Gazarte και το Παιδί Τραύμα μάς υποδέχεται για την πρώτη ακρόαση του νέου του δίσκου «Μέινστριμ», λίγο πριν την κυκλοφορία του στις 28 Απριλίου από την United We Fly. Ο χώρος ζεστός, με τραπέζια και λίγους καναπέδες, χαμηλό φωτισμό, ένα καλυμμένο τραπέζι μπιλιάρδου και ένα laptop με ηχεία, από το οποίο θα ακούσουμε τα εννέα τραγούδια του album. Το Παιδί Τραύμα μάς καλωσορίζει. Αφού σχολιάζει με χιούμορ πως από την απροθυμία του να εμφανιστεί με το όνομα του ή να φαίνεται στα videoclip κατέληξε να είναι ο οικοδεσπότης σε αυτό το listening party, ξεκινάει να παίζει τα τραγούδια, λέγοντας μας μικρές ιστορίες για αυτά.
Το «Τρομακτικό», πρώτο single και ό,τι πιο πιστό στο μέινστριμ χαρακτήρα του δίσκου, έχει ωραία μελωδία και κοφτό, επαναλαμβανόμενο beat. Φανερώνει τις προθέσεις του δημιουργού για λίγο περισσότερο φως στα τραγούδια σε σχέση με την προηγούμενη πολύ καλή δισκογραφική του δουλειά «Θα Καταστρέψω Τον Κόσμο». Και αν σε εκείνο τον δίσκο υπήρχε το concept με τον «Άνθρωπο Κακό» και την τυπωμένη δικογραφία/μανιφέστο του από την υποτιθέμενη δίκη του, τώρα οι συνθέσεις κουβαλάνε πολύ λιγότερο βάρος, αφήνοντας περισσότερο χώρο στο Παιδί Τραύμα να τις αναπτύξει, μιας και είναι φανερή η δουλειά στην παραγωγή και το γενικότερο στήσιμο των τραγουδιών.
Συνέχεια με την «Διαστημική Αποστολή», κομμάτι που ξεκίνησε να γράφεται όταν ήταν 18 χρονών, όπως μας είπε, και ολοκληρώθηκε λίγο πριν μπει στο studio για την ηχογράφηση. Η εναλλαγή pop μοτίβου με πιο new wave ρυθμούς δίνει βάθος και θυμίζει τα παλιότερα τραγούδια του, θέτοντας σοβαρή υποψηφιότητα για το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Ακολουθεί το «Ατύχημα», γραμμένο σε κάποια από τις διαδρομές με αυτοκίνητο, προσφιλή συνήθειά του, όπως μας είπε. Εδώ το ερώτημα αν περιγράφει κάτι πραγματικό αιωρούνταν στην ακρόαση («Είπες πως όσοι λένε ψέματα καταλήγουν στα αίματα»).
Το «Ροκ Σταρ» αποτελεί το δεύτερο single και μαζί με το «Τρομακτικό» της αρχής είναι το πιο εξωστρεφές κομμάτι, ντύνοντας μέχρι και με glam rock απολήξεις το σύνηθες electro rock στοιχείο του Παιδί Τραύμα. Επόμενο είναι το «Απόψε Φυλάω Τον Εαυτό Μου Για Σένα», ένα ερωτικό κομμάτι αρχικά, αλλά που τελικά μπορεί και να απευθύνεται στο παιδί του/της αφηγητή/τριας, όπως υποστήριξε πριν το ακούσουμε.
Με τη «Λίμνη» περνάμε στη δεύτερη πλευρά του δίσκου και είναι φανερή η αλλαγή στον ήχο αλλά πολύ περισσότερο στην ερμηνεία. Πιο τραγουδιστική προσέγγιση, με όμορφα γυναικεία backing vocals (η έλλειψή τους συνολικά στο album είναι αισθητή). Απομακρύνεται από την τύπου απαγγελία, spoken world ερμηνεία που γενικά ακολουθεί το Παιδί Τραύμα, στα βήματα του Κωνσταντίνου Βήτα ή του Παυλίδη, και υιοθετεί μια πιο pop/έντεχνη μουσική γραμμή.
Στα «Μυστικά» που ακολουθούν την ερμηνεία αναλαμβάνει η Νεφέλη Φασούλη, σε ένα όμορφο τραγούδι που το είχε φανταστεί σαν ένα ζεμπέκικο που τραγουδάει ένα κορίτσι σε ένα αγόρι, άσχετα αν κάτι τέτοιο δεν έγινε στην πράξη («Τα σώματα είναι για να χαλάνε. Ας τα χαλάσουμε, λοιπόν»). Το «Γκούφυ», με διαφορά το πιο βαρύ στιχουργικά και μουσικά κομμάτι του δίσκου, είναι και το πιο προσωπικό για το Παιδί Τραύμα, μη θέλοντας να μας πει πολλά πίσω από αυτό, εκτός από το ότι συνήθιζε να διαβάζει ιστορίες με τον Γκούφυ στην κόρη του όταν ήταν μικρότερη, για να αποκοιμηθεί.
Κλείσιμο με το «Αυτό», μια απάντηση κατά κάποιον τρόπο στο ερώτημα που έθεσε το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ («Τι είναι αυτό που θες;»), με το Παιδί Τραύμα να πιστεύει, όπως είπε, πως τα τραγούδια πολλές φορές μιλάνε μεταξύ τους και βρίσκουν αυτά τις όποιες απαντήσεις μπορεί να υπάρχουν.
Συνολικά το «Μέινστριμ» είναι δουλεμένο, με προσοχή στη λεπτομέρεια, ωραίες εναλλαγές στην ατμόσφαιρα που βγάζουν οι συνθέσεις και όσο περισσότερο το ακούς τόσο πιο πολύ σου αρέσει. Διαφοροποιείται αρκετά από τα παλιότερα τραγούδια του αλλά είναι μια διαφοροποίηση κερδισμένη, που υποστηρίζει τη γενικότερη αλλαγή κατεύθυνσης και επιθυμίας για μεγαλύτερη εξωστρέφεια και επικοινωνία με τους ακροατές.